Τετάρτη, 4 Δεκεμβρίου 2024
Ένας από τους σημαντικότερους ποιητές των τελευταίων ετών έφυγε από τη ζωή στα 80 του χρόνια
Ο Μιχάλης Γκανάς, γεννημένος το 1944 στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του πέρασε σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που πιθανώς επηρέασε την αισθητική και τη θεματολογία του έργου του, δίνοντάς του έναν μοναδικό τόνο και βάθος. Ο Γκανάς δεν περιορίστηκε μόνο στην ποίηση. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά η πορεία του στη λογοτεχνία και την καλλιτεχνική δημιουργία ήταν αυτή που καθόρισε τη ζωή και το έργο του. Εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, ενώ παράλληλα ήταν επιμελητής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών και κειμενογράφος. Η πορεία του σε διάφορους τομείς της τέχνης και των media του έδωσε τη δυνατότητα να συνδυάσει τις λογοτεχνικές του ανησυχίες με τη...
Περισσότερα >>«Είχα μια υπερβολική αγάπη και ένα κουράγιο για τη ζωή. Πέθαινε (σ.σ. ο σύζυγός της) κι ενώ το έβλεπα και πάλι του μίλαγα με γέλιο… Πιστεύω ότι όταν πάω εκεί θα τον βρω. Κι αν δεν τον βρω δεν θα το ξέρω ότι δεν τον βρήκα»
Στα ενενηντα ένα της χρόνια η επιτυχημένη συγγραφέας Δέσποινα Λαλά - Κριστ βρέθηκε στα Μαγούλιανα Αρκαδίας. Ήταν πραγματικά μία ευτυχής συγκυρία ότι συνέπεσε να βρίσκεται εκεί (τόπος καταγωγής της) και η πολυμήχανη και πολυτάλαντη Χριστίνα Λαμπούση. Με την μεσολάβηση της επίσης συγγραφέως Αναστασίας Μαργέτη , το αποτέλεσμα, άμεσα, ήταν μια μεστή και εύστοχη συνέντευξη της συμπαθέστατης συγγραφέως! Απολαύστε τη παρακατω. Μερικά highlights «Τον θάνατο τον βλέπω σαν αποτέλεσμα μιας ωραίας ζωής. Επομένως δεν μπορεί να είναι άσχημος ο θάνατος. Δεν έχω καμία φοβία ή τρόμο. Ότι είναι να είναι θα είναι. Δεν παιδεύομαι με αυτό.» «Είχα μια υπερβολική αγάπη και ένα κουράγιο για τη ζωή. Πέθαινε (σ.σ. ο σύζυγός της) κι ενώ το έβλεπα και πάλι του μίλαγα με γέλιο… Πιστεύω ότι όταν πάω εκε...
Περισσότερα >>«Μην προσπερνάτε απαρατήρητα τα απλά πράγματα, γιατί μέσα τους κρύβουν μεγάλη σοφία, τη σοφία του Θεού»
Την Κυριακή, 4 Αυγούστου 2024, πραγματοποιήθηκε στο Ιερό Κάθισμα Δολών Μεσσηνιακής Μάνης, η παρουσίαση του βιβλίου «Ψίχουλα ψυχών» του Μοναχού Αλεξίου Κοβιλιάτη . Προηγήθηκε η κατανυκτική κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στην οποία συμμετείχαν πλήθος πιστών κι εν συνεχεία στο φιλόξενο αρχονταρίκι του μοναστηριού ακολούθησε η εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου, το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Εν πλω» τον Ιούλιο του 2024. Τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε εκ μέρους του Καθηγουμένου Γέροντος Γαβριήλ Κοβιλιάτη και της Αδελφότητας ο Ιερομόναχος π. Νεκτάριος Κοβιλιάτης , ο οποίος προχώρησε σε μια σύντομη αλλά μεστή και περιεκτική ανάπτυξη της αποστολικής περικοπής, καταλήγοντας σε ευχαριστίες σε όλους όσοι συνέβαλαν στην έκδοση του βιβλίου και στην προετοιμασία της όλης παρουσίασής του. Ακολ...
Περισσότερα >>Και ο Προμηθέας και ο Άμλετ ανήκουν στα έργα που είναι κάτι παραπάνω από τον άνθρωπο
Πρόκειται για ένα μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά, σκηνοθεσία Θέμη Μαμουλίδη και σε μουσική Σταύρου Γασπαράτου. Καλότυχοι λοιπόν όσοι θα παρακολουθήσουν την παράσταση. Για λόγους που είναι πέρα από τη θέλησή μου, δεν θα μπορέσω να είμαι και εγώ εκεί. Στη μοναξιά των 97 χρόνων, οι σκέψεις παίρνουν τις πραγματικές τους διαστάσεις, όπως οι θόρυβοι μέσα στη σιωπή της νύχτας. Κοιτάζω μέσα μου και βλέπω πολλά. Βλέπω επίμονα τα παλιά και τα περασμένα σε μια αιώνια φυγή. Λοιπόν, δεν υπάρχει τίποτε το ευκολονόητο. Τα πράγματα έχουν ρίζες. Όσο τα μελετάς, τόσο και τα πλησιάζεις χωρίς όμως ποτέ να φτάνεις ώς την άκρη. Τα πράγματα βαθαίνουν πάντα προς το άπειρο. Και έρχεται η ώρα, σε παρωχημένη ηλικία, που θυμάσαι, που όλα σου φαίνονται να φορούν τα γιορτινά τους. Ας περιορι...
Περισσότερα >>Ο καθηγητής Φιλοσοφίας και συγγραφέας μιλά για τους πολιτικούς, την Αρχαία Ελλάδα και τη σχέση της με τη σημερινή, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Νίκο Γκάτσο - Εξηγεί γιατί θεωρεί την Ελλάδα υποανάπτυκτη χώρα και το υπερτροφικό Εγώ καταστροφή του σύγχρονου ανθρώπου
Αιφνιδιάστηκα με την ορμή του. Αιφνιδιάστηκα με τις λάμψεις από το βλέμμα και τον συλλογισμό του. Κι όμως, κοντεύει τα ενενήντα. Κι όμως, ασταμάτητος. Κι όμως, αταλάντευτος και αγύριστος με τις απόψεις του. Και τι δεν είπε: καλαμπούρι η σημερινή, τριτοκοσμική Ελλάδα. Τσιράκι των Δυτικών ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η Τεχνητή Νοημοσύνη το τέλος της ανθρωπότητας. Ο Δαρβίνος ένα καλαμπούρι. Η ανάπτυξη της παραθαλάσσιας Αττικής ο αφανισμός μας. Το υπερτροφικό Εγώ και η πλεονεξία του σύγχρονου ανθρώπου η καταστροφή μας. Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Ποια; Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου: «Στα κακοτράχαλα τα βουνά / με το σουραύλι και το ζουρνά / πάνω στην πέτρα την αγιασμένη / χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι». Ο Χρήστος Γιανναράς λοιπόν. Αν ρίξεις μια ματιά στο βιογραφικό του σε πιάνει ίλιγγος. Μ...
Περισσότερα >>«Ο Θεός φταίει, που έκανε τον κόσμο τόσο ωραίο» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (κριτική) – Αλληγορίες από τον Καζαντζάκη» (εκδ. Κέδρος)
Αναλογίζομαι πολλές φορές τον διάλογό μου με φίλο, σπουδαίο μας διηγηματογράφο, τιμημένο από την κριτική και από το αναγνωστικό κοινό. Παραιτήθηκα από την «αντιδικία» για την αξία του καζαντζακικού έργου, γιατί η απαξίωση και η εμμονή του ήταν τέτοια, και τόση, που δεν είχε νόημα να συνεχιστεί ο διάλογος. Σκέπτομαι τώρα που ο καλός φίλος δεν είναι στη ζωή, πόσο η μνήμη του ξεθωριάζει, αντίθετα με αυτή του Καζαντζάκη που δεν είναι απλώς ανάμνηση αλλά κυκλοφορεί ο ίδιος ανάμεσά μας. Απόδειξη το τελευταίο βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου με τίτλο Ο Θεός φταίει, που έκανε τον κόσμο τόσο ωραίο. Αλληγορίες από τον Καζαντζάκη (εκδ. Κέδρος). Kατώτεροι του Καζαντζάκη Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος ομολογεί –χωρίς να εξαιρεί τον εαυτό του– ότι «όσοι ασχολούνται με τον Καζαντζάκη αποδεικνύονται...
Περισσότερα >>Εκδόσεις ΙΔΙΟΜΟΡΦή 2023 σελ.51 - Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς
Ο Βρουλιάς ή Βουρλιάς, σημερινή Σελλασία είναι οικισμός της Λακωνίας χτισμένος στις πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 650 μέτρα. Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, παραμονές του 1825, με την επέλαση του Ιμπραήμ, συνέβη στο Βρουλιά ένα γεγονός που αναστάτωσε και δίχασε τους κατοίκους, αφήνοντας ελεύθερο το δρόμο στον Ιμπραήμ να πραγματοποιήσει με ευκολία τα σχέδιά του. Πρόκειται για το γάμο της Ελένης Παπαδοπούλου, κόρη του ιερέα Γεωργίου Σπανού ή Προφήτη, με τον Αναγνώστη Μπισμπίκη ή Κουμάνταρο από τη Βαμβακού. Οι δυο οικογένειες ανταλλάξανε τα σχετικά προγαμιαία συμφωνητικά έγγραφα. Ο αρραβώνας δεν έγινε και η συμφωνία ακυρώθηκε. Μετά από έναν χρόνο περίπου εντελώς αιφνιδιαστικά ο Αναγνώστης ήρθε από τη Βαμβακού στο Βρουλιά, συνοδευόμενος από 80 στρατιώτες, πήραν με βίαιο τρ...
Περισσότερα >>Με τις ευλογίες του Υπουργείου Πολιτισμού
Όσοι είχαν επισκεφθεί - και ήταν χιλιάδες και ανάμεσά τους άνθρωποι του πνεύματος από όλο τον κόσμο- το Μουσείο Καβάφη στην οδό C. P. Cavafy 4 (πρώην Lepsius και αργότερα Rue Sharm el Sheik) στο Attarin της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο από το 1992 που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία και τις άοκνες προσπάθειες του τότε μορφωτικού ακολούθου της ελληνικής Πρεσβείας Κωστή Μοσκώφ και τη χορηγία του Στρατή Στρατηγάκη, όσοι μέσα στις δεκαετίες συγκινήθηκαν αγγίζοντας τα αχνάρια του ποιητή, με τους πιο τυχερούς να παρακολουθούν ατμοσφαιρικές εκδηλώσεις ή να ξεναγούνται από τον ίδιο τον Μοσκώφ, ασφαλώς θα βιώσουν μία δυσάρεστη έκπληξη σήμερα όταν το ξαναδούν, ύστερα από δύο και πλέον χρόνια που παρέμενε κλειστό «λόγω εργασιών». Με τη λογική του «με τον παρά μου και την κυρά μου…» το Ελληνικό Ίδρυμα Π...
Περισσότερα >>Την Μ. Πέμπτη 2 Μαΐου 2024
Ο Δήμαρχος Σπάρτης, κ. Μιχάλης Βακαλόπουλος συναντήθηκε σήμερα Μεγάλη Πέμπτη με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού, κ. Γιώργο Διδασκάλου, ο οποίος επισκέφτηκε την Σπάρτη για να δει από κοντά την πρόοδο των εργασιών στους αρχαιολογικούς χώρους. Η συνάντηση, η οποία έγινε σε πολύ καλό κλίμα, επαναβεβαιώνει την άριστη σχέση μεταξύ του Δήμου Σπάρτης και του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και τη βούληση για την ανάδειξη των σπουδαίων αρχαιολογικών χώρων του Δήμου. ...
Περισσότερα >>Την Τετάρτη 17 Απριλίου 2024 η Ολυμπιακή Φλόγα στη Σπάρτη
Με την υπογραφή της Ολυμπιακής Εκεχειρίας ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 που θα διεξαχθούν στο Παρίσι. Την Δευτέρα το βράδυ, σε ειδική τελετή που διεξήχθη στην Αρχαία Ολυμπία, παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, του Προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, κ. Τόμας Μπαχ, του Προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, κ. Σπύρου Καπράλου, πλήθους πολιτικών και υψηλών προσκεκλημένων, ο Δήμαρχος Σπάρτης, κ. Μιχάλης Βακαλόπουλος, υπέγραψε το πρωτόκολλο για την Ολυμπιακή Εκεχειρία, επισφραγίζοντας, με αυτή τη συμβολική κίνηση, τον σπουδαίο ρόλο της πόλης της Σπάρτης για την ευόδωση του Ολυμπιακού εγχειρήματος. Η Ολυμπιακή Φλόγα ανάβει στις 16 Απριλίου στην Αρχαία Ολυμπία, σε μια παραδοσιακή τελετή ...
Περισσότερα >>Γράφει η Χαρά Καρύδα
Με λαϊκό αλλά και όνομα που συναντά κάποιος σε αγαπητό, απλό, ευθύ, ειλικρινή, γενναιόδωρο φίλο, μας συστήνει ο συγγραφέας τον ήρωα του βιβλίου του. Μεγαλώνει και ζει στην Κυψέλη της Αθήνας σήμερα. Έχει και μια δεκαενιάχρονη κόρη. Συντήρησε ένα θέατρο στην περιοχή, που ήρθε στα χέρια του από κληρονομιά του θετού πατέρα του, Πέτρου Γρύλου εραστή του καλού θεάτρου, που τον μεγάλωσε με τη δέσμευση να μη το αφήσει ποτέ. Με όνειρο κι οδηγό του να ανεβάσει παραστάσεις πιο ποιοτικές εντούτοις το συντήρησε με εύπεπτες επιτυχίες που διασκέδαζαν τον κόσμο κι έρχονταν με πούλμαν στην Αθήνα γι αυτόν τον σκοπό , σχεδόν από όλη την Ελλάδα, πώς θα γέμιζε εξ΄ άλλου? Η εικόνα με τα προσφερόμενα εισητήρια για την παράσταση, στους φούρνους στις γειτονιές της Αθήνας, δίπλα στο ταμείο, την δεκαετία 1...
Περισσότερα >>Ποιες οι επιλογές του
Γιατί διαβάζω; Απλά δεν μπορώ να αντισταθώ. Διαβάζω για να μάθω και να μεγαλώνω, να γελάω και να έχω κίνητρο. Διαβάζω για να καταλάβω πράγματα, για τα οποία ποτέ δεν έχω εκτεθεί. Διαβάζω όταν είμαι κακόκεφος. Όταν έχω πει μνημειώδεις βλακείες στον άνθρωπο που αγαπώ. Διαβάζω για δύναμη για να με βοηθήσει όταν αισθάνομαι σπασμένος, αποθαρρυνμένος και φοβισμένος. Διαβάζω όταν είμαι θυμωμένος με το σύνολο του κόσμου. Διαβάζω όταν όλα πάνε καλά. Διαβάζω για να βρω την ελπίδα. Διαβάζω γιατί είμαι φτιαγμένος όχι μόνο από δέρμα και οστά, από θέαμα, συναισθήματα, και βαθιά ανάγκη για σοκολάτα, αλλά είμαι φτιαγμένος και από λέξεις. Οι λέξεις περιγράφουν τις σκέψεις μου και τι είναι κρυμμένο στην καρδιά μου. Οι λέξεις είναι ζωντανές. Όταν έχω βρει μία ιστορία που αγαπώ την ξαναδιαβάζω και πάλι ...
Περισσότερα >>Που παρουσιάζεται στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
«Η φύση έχει την πιο ωραία μνήμη» Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Τα έργα της Ελένης Γραφάκου υπό τον τίτλο Αντίδρομα, πολύ συμβατικά, θα μπορούσαν θεματικά να ιδωθούν ως τοπιογραφίες που βρίσκουν στο «Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας», όπου και εκτίθενται (6 έως 14 Απριλίου 2024), τον οικείο τους χώρο. Θα επανέλθω στο τέλος στον εύλογο συνειρμό. Η Ελένη Γραφάκου συνομιλεί με τη φύση αμέσως σχεδόν μετά την αποφοίτησή της από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Στις Διαδρομές (2003) δοκιμάστηκε ακολουθώντας δύσβατα μονοπάτια, που πολλές φορές της έκλειναν το πέρασμα, της εμπόδιζαν τη θέα προς τον ουρανό, της στερούσαν το άνοιγμα προς τη θάλασσα. Στην Υδάτινη αίσθηση (2004) ο χρωστήρας της προσλάμβανε τη θάλασσα με τις εννοιολογικές προεκτάσεις που της προσδίδει ο στίχος του Δι...
Περισσότερα >>Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς - «Παλαμάκια παίξετε/ Κι ο μπαμπάς του έρχεται/ και βαστά του ένα κι άλλο/ κι ένα κουραμπιέ μεγάλο…»
Η διδακτορική διατριβή «Δημοτικά Παιδικά Τραγούδια» της Αρτινιάς Αναστασίας Κόκκινου αποτελεί μια πρωτότυπη και ολοκληρωμένη συμβολή στην επιστήμη της ελληνικής μουσικολογίας. Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας έχει εντοπίσει και συγκεντρώσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό τραγουδιών της υπερεκατονατετίας 1880-2000 και οδήγησε στην αποδελτίωση 339 τραγουδιών. Το δημοτικό παιδικό τραγούδι είναι ένα ενδιαφέρον, από πολλές απόψεις, μέρος του δημοτικού μας τραγουδιού, που γεννήθηκε, ανδρώθηκε και έδωσε τους πολύχυμους καρπούς του στα πλαίσια λειτουργίας της παραδοσιακής κοινωνίας, περίπου ώς τα μέσα ή το τέλος της δεκαετίας του ΄60. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, παρά τις αντιξοότητες, οι Έλληνες δεν έχασαν ποτέ την ποιητική τους διάθεση και μεγάλωναν τα παιδιά τους με αισιοδοξία και πίστη στη ...
Περισσότερα >>Σχολιάζει η Ιωάννα Σταθοπούλου, Μάρτιος 2024
Το μυθιστόρημα της Λένας Διβάνη «Οι γυναίκες της ζωής της» είναι χτισμένο πάνω στο μοτίβο της συζυγικής απιστίας. Κεντρική ηρωίδα είναι η Άννα, μια γυναίκα που έχει αναλάβει και «υποδύεται» τους ρόλους της συζύγου, της μητέρας, της εργαζόμενης και της νοικοκυράς. Συμβιβασμένη, στη σκιά του συζύγου, εφησυχασμένη, ζει μια ζωή «επίπεδη», με την ψευδαίσθηση της κανονικότητας και της σιγουριάς. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει ότι ο άντρας της την απατά. Τότε ξαφνικά μεταμορφώνεται και ακριβώς αυτή η μεταμόρφωση είναι το θέμα του μυθιστορήματος. Το συγκεκριμένο θέμα είναι συνηθισμένο στην λογοτεχνία, ο τρόπος όμως που το προσεγγίζει η συγγραφέας είναι πρωτότυπος. Διαλέγει τη δομή της αρχαίας τραγωδίας, για να οργανώσει το υλικό της, δηλώνοντας έτσι ότι αποτελεί τραγωδία για μια γυ...
Περισσότερα >>«Σε γάζωσε η πικρή στιγμή πόλη της ερήμου/ Τα παιδιά σου προσφορά στο βωμό του ελέους»
ΓΑΖΑ Ανέκαθεν σε γάζωνε σφαγή Απ’ την εποχή την παλαιά Τ’ Αλέξανδρου του πορθητή, Δημήτριου του Πολιορκητή Το χώμα σου έβραζε σε αίματος φωτιά Απ’ τα παλαιά η τύχη σου φρικτά σπαρακτική Της ιστορίας το μερτικό, ο χαλασμός Διάβηκαν επάνω σου του κόσμου οι στρατοί Τώρα, γενοκτονίας άγριος σπαραγμός Τα τείχη σου ανίσχυρα στους τρομερούς εχθρούς σου Τη μοίρα σου τη γέννησε η θέση σου στη γη Και δε σεβάστηκε κανείς τους κοντινούς θεούς σου Κι έπαθες όσα δεν τολμά η σκέψη και η ψυχή Σε γάζωσε η πικρή στιγμή πόλη της ερήμου Τα παιδιά σου προσφορά στο βωμό του ελέους Και όσες φωνές κι αν ακουστούν κι όσα τρισαλί μου! Δεν αρκούν για ν’ ανθίσει ο βωμός του χρέους Στο μπόι του ο άνθρωπος μια κραυγή ας αφήσει Στης προσφυγιάς το χάος ...
Περισσότερα >>Ο Ύμνος είναι η γνήσια έκφραση της εθνικής ψυχής. Είναι η αφύπνιση των δυνάμεων ενός νέου κόσμου, μια νέα φάση στην πορεία του Ελληνισμού.
Θα δώσουμε μερικά ερμηνευτικά στοιχεία ως προϋπόθεση για να κατανοήσουμε το νόημα της ελληνικής Ελευθερίας, όπως την έδωσε το Εικοσιένα και την στιχούργησε ο Σολωμός. Η Επανάσταση του 1821, έπειτα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, είναι το μόνο γεγονός που οι δυνάμεις του Έθνους, ηθικές, πολιτικές, οικονομικές ενώθηκαν και ανακτήσαμε εκείνα που είχαμε χάσει. Τέσσερες αιώνες δουλείας, το Έθνος απογυμνώθηκε από τον πολιτισμό και αντιμετώπισε το ύστατο πρόβλημα ζωής και θανάτου. Στο διάστημα αυτό έγινε μια ανασύνθεση των αιώνιων και νέων εθνοφυλετικών στοιχείων που υπάρχουν σαν βάση αναλλοίωτη της Ελληνικής ιδιοτυπίας. Η Νεοελληνική Λογοτεχνία είναι η γνήσια έκφραση της εθνικής ψυχής, του Νεοελληνικού χαρακτήρα. Ο Σολωμός ήταν μόλις 23 ετών το 1823 που έγραψε τον Ύμνο στην Ελ...
Περισσότερα >>Όταν το χέρι πιάνει το χρώμα και το πινέλο, γνωρίζει τι θα αφηγηθεί· έχει προηγηθεί βάσανος, βιώματα, στοχασμοί, συναισθηματικές φουρτούνες και νηνεμίες, κοινωνικοί προβληματισμοί, αγώνες για την παιδεία και τον άνθρωπο
Ζωγράφος η Κλεοπάτρα Δίγκα · τίτλος της έκθεσης « Στοχαστικά Τοπία »· χώρος η Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου ·Η πρόσβαση στην Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου είναι εύκολη με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Σταθμός «Νέα Ιωνία». Αν ακολουθήσει κανείς την οδό Ελευθερίου Βενιζέλου, ζει λίγο την ελληνική επαρχία. Οι καταστηματάρχες μοιράζονται την απόσταση ανάμεσα στα μαγαζιά τους και τα λένε απολαμβάνοντας τον ήλιο. Όταν πλησιάζεις, χαμηλώνουν την ένταση της φωνής, βάζουν αποσιωπητικά στην κουβέντα τους, έτοιμοι για μια από καρδιάς «καλημέρα». Η «καλημέρα» της Νέας Ιωνίας εξελίσσεται σε συγκίνηση, όταν διαπιστώνεις ότι η Πινακοθήκη Γ. Βογιατζόγλου βρίσκεται στην πλατεία «Μητέρα», ασυνήθης επωνυμία, σύμφυτη, ωστόσο, με το άγαλμα της Ελληνίδας μάνας, φιλοτεχνημένο από τον Δημήτρη Φερεντίνο, με το μωρό σ...
Περισσότερα >>Για τη Λέσχη σχολιάζει η Ιωάννα Σταθοπούλου
«Φελιτσιτά» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Μάρως Δούκα, που τον δανείζεται από το όνομα μιας γάτας, που ζει στην οδό Αιόλου, σε έναν εκδοτικό οίκο, και δείχνει αγάπη σ΄ έναν άστεγο που ζει στην περιοχή. Η συγγραφέας γράφει μια ιστορία για το πώς και κάτω από ποιες συνθήκες ένας «νοικοκύρης» καταλήγει άστεγος στο κέντρο της Αθήνας. Η εικόνα δεν είναι καθόλου σπάνια στις μέρες μας: άνθρωποι που ζουν και κοιμούνται σε χαρτόκουτα στο ιστορικό κέντρο και ο καθένας έχει τη δική του ιστορία. Η Μ. Δούκα επιλέγει να διηγηθεί την ιστορία του Κωνσταντίνου Καβουράκη μέσα από μια πολυφωνική αφήγηση. Μιλούν και τα πέντε μέλη μιας μικροαστικής οικογένειας και τα γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από πέντε διαφορετικές οπτικές γωνίες, που αλλάζουν συνεχώς και ο καθένας βλέπει και νιώθει κάτ...
Περισσότερα >>Ξένη στον κόσμο, αλλιώτικη/ Άφιλη πόρνη, στο βωμό του χρέους/ Σε νιώθω αμνό σε αιώνες ανεξόφλητους/ Σε νιώθω θάλασσα/ Γυναίκα πικροκυματούσα
Ελένη Στον ζεστό της ήλιο έσταζε αίμα Στο χαμόγελό της βαρύς ο θρήνος Του Δία άμωμη σπορά για δίψα ηρώων Ωραία! Ξένη και άξενη Ελένη! Γυναίκα σε νιώθω Όπως Εύα, Μαγδαληνή Μακάρι Σαλώμη Γυναίκα σε νιώθω! Υπερήλικη άνοιξη Από χώμα και υδάτινη ύλη Γυναίκα από Ευρώτα, γυναίκα Σπάρτη Ούτε ο έρωτας, ούτε η αγάπη Το μερτικό σου Ξένη στον κόσμο, αλλιώτικη Άφιλη πόρνη, στο βωμό του χρέους Σε νιώθω αμνό σε αιώνες ανεξόφλητους Σε νιώθω θάλασσα Γυναίκα πικροκυματούσα Ίδια και αταίριαστη Για τον κόσμο τούτο. (ανέκδοτο) Το φιλί της μούσας Είναι βέβαιο πως η μούσα μου κρατάει κοφτερό σπαθί Άνωθεν καταβαίνουσα Κι ένα στεφάνι υακίνθων στα μαλλιά Άνθινο αίμα απ’ τα χείλη της σφραγίζει...
Περισσότερα >>Για τη Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης γράφει ο Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου
«Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, νικημένος από την κατάθλιψη, μπορεί να έβαλε τέλος στη ζωή του το 1961, άφησε όμως πίσω του ένα από τα πιο σημαντικά έργα του 20ου αιώνα, το οποίο, σχεδόν σαν τραγική ειρωνεία, μας δείχνει τον τρόπο που πρέπει να βλέπουμε τη ζωή και πώς να διαχειριζόμαστε τις δυσκολίες που προκύπτουν.» Διαβάζοντας τον πρόλογο, στον οποίο ο Λιβανελί, εξηγεί το πώς προέκυψε το πόνημά του «ο ψαράς κι ο γιος του», είναι αδύνατον να μην το εντάξω σε ένα ευρύτερο περικείμενο θαλασσινών ιστοριών σχετικών με το πόνημα του Χέμινγουέϋ «Ο γέρος και η θάλασσα» και να μην επικαλεστώ στη συνέχεια όλες εκείνες τις αρχές και τα αξιώματα που ο Νομπελίστας συγγραφέας αναδεικνύει στο έργο του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, την υπομονή στις αντιξοότητες, την επιμονή στους στόχους, την ελπίδα μέ...
Περισσότερα >>Αγαπητή μου Ελένη (Βαλασάκη), σ’ ευχαριστούμε, και σας ευχαριστώ που με ακούσατε!
Ελένη και Πηνελόπη, δυο πρωτοξάδελφες, διαφορετικά πρόσωπα που μάθαμε να τα βλέπουμε, κυρίως εξαιτίας του Ομήρου, με διαφορετικά προσωπεία. Η Ελένη είναι η Ωραία βασίλισσα της Σπάρτης, η κόρη του Τυνδάρεω, που παντρεύεται τον Μενέλαο, αλλά ερωτεύεται τον Πάρη, εγκαταλείπει τη συζυγική εστία, και γίνεται η αιτία του Τρωικού Πολέμου. Η Ελένη συχνά συμβολίζει την ιδέα, την ελευθερία και γενικά δυσπρόσιτους και υψηλούς στόχους. Ο ίδιος ο Οδυσσέας (στο ομότιτλο έργο του Τάσου Ρούσσου) ομολογεί στην Καλυψώ ότι ο μεγάλος έρωτας της ζωής του υπήρξε η Ελένη και όχι η Πηνελόπη. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι η Ελένη δεν είναι ακριβώς ένα πλάσμα με σάρκα και οστά, παρά μια ιδέα, ο φωτεινός στόχος στη ζωή, η τέχνη, ο έρωτας, η ελευθερία, η υπέρβαση της ύλης. Έτσι την προσλαμβάνουν οι...
Περισσότερα >>Κι όπως ξανάγινα παιδί, παιδικοί τροχαίοι έβγαιναν απ’ το στόμα μου. Για να μην τους ξεχάσω, τους σημείωσα βιαστικά.
Ο μικρός Μάνος έκπληκτος παρατηρεί το ψηφιδωτό του Ορφέα στη Σπάρτη, στην «Οικία των ψηφιδωτών». Οι απορίες τον κατακλύζουν. Σε κάποιες απαντούν η μαμά κι ο μπαμπάς. Άλλες μένουν αναπάντητες. «Γιατί υπάρχουν μόνο ζώα γύρω του; […] Γιατί υπάρχουν ζώα που τρέχουνε και άλλα που είναι σταματημένα;… Ο πάνθηρας γιατί κοιτάζει πίσω;… Ο λαγός γιατί τρώει;… Το λιοντάρι γιατί είναι σκυμμένο;… Εκείνο το μεγάλο πουλί γιατί κοιτάζει ψηλά;» 1 Κανένας δεν μπόρεσε να του λύσει τις απορίες αυτές. Και τότε, ο Μάνος, με τον μαγικό λόγο και τις ζωγραφιές του Θανάση Σισμάνη, μεταφέρεται στο «ζωγραφείον» του Αριστόβουλου. Ήταν ο ζωγράφος εκείνος που ζωγράφισε τη σύνθεση με τον Ορφέα και τα ζώα γύρω του, τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα μ. Χ. Ύστερα, πήραν το σχέδιό του οι ψηφοθέτες κι έφτιαξαν το ψ...
Περισσότερα >>Το βιβλίο είναι Εκδόσεις Ιδιομορφή, Σπάρτη 2023
Η ωραία Ελένη Παπαδοπούλου από τον Βρουλιά, κόρη του ιερέα Γεωργίου Σπανού, εξαναγκάζεται σε γάμο με τον Αναγνώστη Κουμάνταρο ή Κουμανταράκη από τη Βαμβακού, παρά τη θέλησή της. «Ο Αναγνώστης ήρθε από τη Βαμβακού στο Βρουλιά συνοδευόμενος από 80 στρατιώτες, πήραν με βίαιο τρόπο την Ελένη και την πήγαν στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου στα Βρέσθενα. Εκεί, αφού την έδεσαν με την απειλή των όπλων, ανάγκασαν έναν ιερέα βιαστικά να τελειώσει το στεφάνωμα». Οκτώ μέρες μετά τον γάμο, επιστρέφοντας η νύφη στο πατρικό της σπίτι με τον γαμπρό, για τα λεγόμενα «πιστρόφια», κλειδαμπαρώθηκε εκεί κι αρνήθηκε να τον ακολουθήσει κατόπιν στη Βαμβακού. Ο γαμπρός έφυγε μόνος του και σε λίγες μέρες επέστρεψε με αρκετούς Βαμβακίτες. Δεν κατάφεραν να πάρουν πίσω την Ελένη και προξένησαν πολλές ζημι...
Περισσότερα >>Δεν τον φαντάζεται κανείς άψυχο: παγερή αιωνιότητα ύλης.
Κανένα βουνό απ’ όσα είδα στη ζωή μου - από το Μόν Μπλάν με τα - αιώνια απάτητα χιόνια ίσαμε τις πιο άγριες ισπανικές «σιέρρες» δε μου έκανε ποτέ την εντύπωση που αισθάνθηκα, που δέχθηκα, κατάστηθα θα έπρεπε να πω, όταν από μια ψηλή καμπή του αμαξιτού δρόμου προς τη Σπάρτη αντίκρισα τον Ταΰγετο σ’ όλο τούτο επιβλητικό ύψος. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα υπήρχε βουνό με τέτοιο χαρακτήρα, τέτοιαν ατομικότητα. Η εικόνα του ήταν άφθαστα μεγαλοπρεπής. Παρουσιάζεται στηριγμένος σε τεράστιες, συμπαγείς πλαγιές, παρόμοιες με στηρίγματα τειχών, χρώματος μοβ και μολυβένιου, και «οι κορφές του, που έχουν σχήματα πυραμίδων ξεκόβονται στο γαλανό ουρανό κατακάθαρα και σκληρά. Δεν υπάρχουν, όπως συμβαίνει μ΄ άλλα ψηλά βουνά, μικρότερες βουνοσειρές να τον μισοκρύβουν και να εμποδίζουν ν’ αγκαλιάσει κανεί...
Περισσότερα >>«Η ζωή είναι μπροστά, είναι κίνηση, δημιουργία, για κάποιους “φτερωτό όνειρο»”. Ο θάνατος πίσω. Ακινησία».
Εκδότης, υπεύθυνος για χιλιάδες εκδηλώσεις στο χώρο του βιβλίου, αλλά κυρίως μια πολυσχιδής προσωπικότητα με το δικό της στιλ. Ο Βασίλης Χατζηιακώβου στοχάζεται τα πάθη, τα λάθη, τα ωραία και τα άσχημα της κάθε μέρας και απαντάει στο ερωτηματολόγιο του Andro για το νόημα της ζωής. Ο Βασίλης Χατζηιακώβου στοχάζεται τα πάθη, τα λάθη, τα ωραία και τα άσχημα της κάθε μέρας και απαντάει στο ερωτηματολόγιο του Andro για το νόημα της ζωής. Δεν υπάρχει συγγραφέας ή άνθρωπος του χώρου του βιβλίου (και όχι μόνο) που να μην γνωρίζει τον Βασίλη Χατζηιακώβου. Είναι ο άνθρωπος που καθιέρωσε αυτό που ξέρουμε σήμερα ως παρουσιάσεις βιβλίων στην Αθήνα. Από την άλλη, όμως, είναι μια ξεχωριστή περσόνα της πόλης που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη στο δρόμο. Με το δικό του -ολότελα προσωπικό- στιλ, το ...
Περισσότερα >>Την ευθύνη και τον σχεδιασμό της έκδοσης είχε ο Βασίλης Θ. Χατζηϊακώβου
Κυκλοφορεί η νέα ποιητική συλλογή του Θάνου Τσάμπρα , «Η σκιά του νερού», από τις Εκδόσεις «Παρουσία», κοσμημένη με σχέδια του εικαστικού Βρασίδα Φιλιππάκου, σε επιμέλεια Γ.Φ. Τσίπη, με την αρωγή της Αρετής Β. Μπούντρη. Την ευθύνη και τον σχεδιασμό της έκδοσης είχε ο Βασίλης Θ. Χατζηϊακώβου . Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων με «άρωμα υπαίθρου και αγωνία ζωής», που έρχεται να προστεθεί στα «Πετρολούλουδα» και στην «Πέμπτη Εποχή των αοράτων», που επίσης κυκλοφορούν από την «Παρουσία», ολοκληρώνοντας ένα κύκλο πνευματικής αναζήτησης του δημιουργού με αναφορές στις ρίζες του και σε ιστορίες ρομαντισμού και νοσταλγίας. Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Από του ουρανού την ξαστεριά, ως των υδάτων τη σκιά, βλέπεις το φως, παρατηρείς το μεγαλείο της δημιουργίας, της ποίησης ...
Περισσότερα >>Εύχομαι το 2024 να νικήσει το μαύρο πέπλο και να ονομαστεί έτος του απροσδόκητου καλού!
Διάβασα ότι η Επιστήμη ονόμασε το 2023 έτος του απροσδόκητου θανάτου. Εύχομαι το 2024 να νικήσει το μαύρο πέπλο και να ονομαστεί έτος του απροσδόκητου καλού! Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά! Καλή Χρονιά να έχουμε . . . Το απροσδόκητο Έκλεισε τα μάτια. Το σκοτάδι ήταν πηχτό και τον είχε κουράσει. Δεν ήταν καν διαπερατό για να μαντέψει τα όρια που αναλογούσαν στις κινήσεις του. Προτίμησε να μη βλέπει έξω από αυτόν. Και τότε μια αχτίδα φωτός έσκισε την πόρτα με ορμή και χτύπησε δυνατά τον απέναντι τοίχο. Έτσι σχηματίστηκε το σημάδι της νίκης του Καλού. Κανείς δεν υπέθετε πριν πως όλα όσα το φως αποκάλυπτε τώρα, ήταν τόσο οικεία στην ψυχή. Δώρα του απροσδόκητου κάλλους. Έμεινε με τα μάτια κλειστά, μη θέλοντας να ξαναδεί το φρικτό μαύρο σκοτάδι. Πεπεισμέ...
Περισσότερα >>Αν εις αυτόν ανετίθετο να συντάξη τον κανονισμόν της εβδομάδος, θα ώριζε την Κυριακήν δια σχόλην, την Δευτέραν δια χουζούρι, την Τρίτην δια σουλάτσο, την Τετάρτην, Πέμπτην και Παρασκευήν δι εργασίαν, και το Σάββατον δια ξεκούρασμα.
Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρά-Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και οι γονείς ακόμη πράττουν εις τα "κατώτερα στρώματα", πως να μουντζώνη, να βρίζη, να βλασφημή και να κατεβάζη κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα! Ο προβλεπτικός ο κάπηλος, δια να έρχωνται ασκανδαλίστως να ψωμίζουν αι καλαί οικοκυράδες, αι γειτόνισσαι, είχε σιμά εις τα βαρέλια και τας φιάλας, προς επίδειξιν μά...
Περισσότερα >>Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό μια ιδιαίτερη έκδοση της ποιητικής συλλογής του Νικηφόρου Βρεττάκου «Το βάθος του κόσμου» (εκδ. Ποταμός)
Στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης στεγάζεται το Αρχείο Νικηφόρου Βρεττάκου, όπου αναβιώνει και ο εργασιακός χώρος του ποιητή· με το γραφείο του, τα λιτά του έπιπλα, τα βιβλία του, τα χειρόγραφά του και προσωπικά του αντικείμενα. Η παρούσα έκδοση ακολουθεί πιστά την πρώτη του 1961 (Eκδόσεις A. Mαταράγκα). Έτσι το εξώφυλλο κοσμεί το ίδιο χαρακτικό της Βάσως Κατράκη με μότο τους στίχους: Έγινα ποίηση κι ήρθα να μείνω μαζύ σας. Η νέα έκδοση Το βάθος του κόσμου (εκδ. Ποταμός) εκμεταλλεύεται και την πιο μικρή γωνιά χαρτιού που της διατίθεται. Οι στόχοι του Αρχείου –που ευθύνεται για τη διαφύλαξη, την αξιοποίηση και την προβολή του πλούσιου υλικού που διαθέτει– αναγράφονται ενδεικτικά στο ένα αφτί του βιβλίου, ενώ στο άλλο, από τις αποτιμήσεις της συλλογής, επιλέγονται αποσ...
Περισσότερα >>«Σιωπηρή ευωχία», «Μήνες», «Κήποι»
Τρεις ενότητες έργων της Φωτεινής Στεφανίδη εκτίθενται στη Zivasart Gallery με επιμέλεια του Νίκου Ζήβα: Σιωπηρή ευωχία, Μήνες, Κήποι. Από τις ενότητες αυτές, η πρώτη, η Σιωπηρή ευωχία είχε εκτεθεί για πρώτη φορά στις Βρυξέλλες, το 2013, στο Periple Arts et Lettres Helleniques. Την έκθεση συνόδευε τρίγλωσσος κατάλογος (στην ελληνική, γαλλική και αγγλική γλώσσα) σε 297 αριθμημένα αντίτυπα. Η εμπνευσμένη εισαγωγή ήταν γραμμένη από τον Χρήστο Μπουλώτη, στον οποίο οφείλεται και ο τίτλος της έκθεσης του «εκκωφαντικά σιωπηρού» έργου. Η Σιωπηρή ευωχία εκτίθεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ο επιμελητής, Νίκος Ζήβας, ομότεχνος της ζωγράφου, εμπλούτισε το έργο της, όχι μόνο με το δικό του κείμενο, αλλά και με μια επιμέλεια που το αναδεικνύει και αποσπά πολλές ομιλίες από τη δηλωμένη σιωπή τ...
Περισσότερα >>«...ο ήρωάς που περιγράφει, ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής, βιώνει το τέλος της "άχαρης" εφηβείας του πίσω από τα "αόρατα τείχη" και τις κοινωνικές δομές, μιας μικρής επαρχιακής πόλης»
Κριτική: Άρη Αλεξανδρή «Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα», εκδόσεις Μεταίχμιο, Νοέμβριος 2022 «Το βιβλίο είναι μια αξία ή απαξία από μόνο του• οποιαδήποτε προκαταβολική εστίαση στο ποιος είναι ο συγγραφέας, με τι μοιάζει, από πού προέρχεται κ.λπ. είναι εκτός θέματος και δεν πιστεύω ότι προσφέρει κάτι στην ανάγνωση και στην κατανόηση. Ομολογουμένως, η προηγούμενη γνωριμία με τον συγγραφέα είναι ένα κίνητρο ανάγνωσης του βιβλίου του, όπως η προηγούμενη γνωριμία με έναν χασάπη είναι κίνητρο να αγοράσεις μπριζόλες από το μαγαζί του…Το γράψιμο είναι κατά κάποιον τρόπο διαδικασία συναρμολόγησης, άρα κάνω ό, τι μπορώ για να βρω τα κομμάτια του και να τα βάλω στη σωστή θέση…» Ξεκινώντας από τα λεγόμενα του κ. Άρη Αλεξανδρή, συγγραφέα του βιβλίου: «Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε ...
Περισσότερα >>Η Γεωργία Κακούρου Χρόνη παρουσιάζει το βιβλίο της Αλεξάνδρας Οικονομάκη-Τζινιέρη, Η Σπάρτη (μου) 1932-1950 (Αργοναύτης, Αθήνα 2023)
Ο απογευματινός καφές· πρόφαση για κουβέντα ανάμεσα σε πατέρα και κόρη. Ο περασμένος χρόνος «κερδισμένος», όταν η ζωή επιφυλάσσει στον πατέρα τη μακροημέρευση και στην κόρη την αφυπηρέτηση από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις. Οι κουβέντες καταρχάς δεν είναι εσκεμμένες, ούτε πιάνονται μια συγκεκριμένη στιγμή. Η ατμόσφαιρα που τις εκμαιεύει έχει καλλιεργηθεί από τη ζεστή καθημερινή επαφή και είναι αποτέλεσμα ολάκερης ζωής. Η απόφαση της καταγραφής μοιάζει τότε –και είναι– αβίαστη και φυσική. Το βιβλίο Η Σπάρτη (μου) 1932-1950, της Αλεξάνδρας Οικονομάκη-Τζινιέρη, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Αργοναύτης». Η συγγραφέας «ακούει» και «καταγράφει» τις αφηγήσεις του πατέρα της, Νίκωνα Οκονομάκη, για τη ζωή του και τη ζωή της Σπάρτης, κατά την εικοσαετία 1932 έως 1950, εποχή κατά την οπ...
Περισσότερα >>Την Παρασκευή 15 και Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023 στη Θεσσαλονίκη
Η ιστορία μας μάς κρατά ζωντανούς. Είσαι ποιητής, συγγραφέας, μουσικός, ζωγράφος, γλύπτης, χειροτέχνης, κεντήστρα, καλλιτέχνης, δημιουργός, χορευτής, συλλέκτης; Μίλησέ μας για τη Ζωή και το Έργο σου. Δήλωσε συμμετοχή στο 6ο Πολιτιστικό Πανόραμα του Συνδέσμου Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, Παρασκευή 15 και Σάββατο 16 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη , που λαμβάνει χώρα στην αίθουσα τέχνης της Φ.Α.Α.Θ. Λάβε μέρος στον Διαγωνισμό Τέχνης EXPRESS & IMPRESS ! Παρουσίασε εσένα και τη δουλειά σου μέσα σε 5΄ με τρόπο πρωτότυπο, ευφάνταστο, δημιουργικό, διαδραστικό, ανθρώπινο, όπως θέλεις, ονειρεύεσαι κι επιθυμείς και κέρδισε την έκδοση δικού σου καλλιτεχνικού πονήματος (πλήρες εκδοτικό πακέτο, ISBN , επικοινωνία, προώθηση, τοποθέτηση, παρακολούθηση)! Δήλωσε τώρα συμμετοχή εδώ: https :// cultural - as...
Περισσότερα >>Ήρθα να γνωρίσω από εσένα την ελληνική παράδοση που έως τότε αποστρεφόμουν.
Σε κλίμα ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης η μαθήτρια και επί μακρόν στενής συνεργάτιδα του Χρόνη Αηδονίδη, Νεκταρία Καραντζή (Νεάπολη Βοιών), εκφώνησε, μεταξύ πολλών ομιλητών, επικήδειο λόγο που σκόρπισε δάκρυα συγκίνησης στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Βριλησσίων, όπου τελέστηκε το πρωί της Τετάρτης 25 Οκτωβρίου 2023, η νεκρώσιμος ακολουθία για τον σπουδαίο δασκάλο και Άρχοντα της Παράδοσης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 95 του χρόνια. Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος της Νεκταρίας Καραντζή: «Αγαπημένε μου Δάσκαλε Σε γνώρισα σχεδόν 20 χρόνια πριν. Έως τότε δεν είχα ακούσει γλυκύτερη φωνή. Δεν είχα ακούσει φωνή άλλη σαν τη δική σου. Σε αναζήτησα για να ανακαλύψω τα μυστικά της τέχνης σου. Και σε βρήκα να διδάσκεις σε μια ταπεινή αίθουσα, αλλά κατάμεστη, όπως ήταν κάθε χώρος, όπου εμφα...
Περισσότερα >>Στην παράσταση, πρώτα στη Βαμβακού και μετά στη Σπάρτη, δεσποινίς Μαργαρίτα η Φλώρα Καλομοίρη και σκηνοθέτης ο Δημήτρης Αγοράς.
Το καλοκαίρι που μάς πέρασε κουβεντιάσαμε πολύ για θέατρο. Κι εδώ, στο Περί ου, είχαμε την ευκαιρία να «δούμε» τις παραστάσεις που δεν είδαμε. Οι συζητήσεις ζωηρεύουν κατά την περίοδο του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Στο επίκεντρο πάντα η Αθήνα. Υπάρχει άραγε θέατρο εκτός των τειχών της πρωτεύουσας; Οι μικρές επαρχιακές πόλεις συστήνονται θεατρικά με φιλότιμες προσπάθειες ερασιτεχνικών ομάδων. Αλλά λίγες είναι, ενώ το αξίζουν πολλές, εκείνες που καταφέρνουν να ακουστούν και λίγο παραπέρα, κι ας μιλάμε συνεχώς για την ευχέρεια της διάδοσης που προσφέρουν τα μέσα της δικτυακής ενημέρωσης. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης από το βήμα του ιστορικού Δημαρχείου της Σπάρτης αισιοδοξούσε ότι στην αναγέννηση του θεάτρου θα συμβάλουν οι επαρχιακές ομάδες, γιατί στις μικρές πόλεις οι άνθρωποι έχουν μεγαλ...
Περισσότερα >>O Βασίλης Χατζηϊακώβου για το «λουκέτο» στο καφέ του Κήπου του Αρχαιολογικού Μουσείου
Υποτίθεται ότι σκοπός του Υπουργείου Πολιτισμού μίας χώρας είναι να ενισχύει την πολιτιστική δραστηριότητα και όχι να μετατρέπει χώρους συνάντησης, χαλάρωσης και, κυρίως, πολιτιστικών δράσεων σε ταχυφαγεία. Έτσι λοιπόν η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού της χώρας μας να σβήσει από τον αθηναϊκό χάρτη σημαντικά πολιτιστικά τοπόσημα της πόλης, όπως το καφέ που λειτουργεί μέσα στο μεγαλύτερο μουσείο της χώρας, στο Εθνικό Αρχαιολογικό, και έξω από αυτό -Κήπος του Μουσείου-, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις. Όχι μόνο στους ανθρώπους του βιβλίου, καθώς στον Κήπο του Μουσείου εδώ και περίπου 2 χρόνια (σχεδόν) κάθε βράδυ αφιερωνόταν σε μία παρουσίαση-εκδήλωση βιβλίου, αλλά και στους ανθρώπους του κέντρου που βλέπουν σιγά-σιγά κουκίδες πολιτισμού να εξαφανίζονται από τον χάρτη. Ωστόσο...
Περισσότερα >>Χωρίς εσένα έχω πάντα μία λόγχη στο πλευρό.
Συλλογίζομαι κάποτε πόσο διαφορετικός είμαι από σένα. Εσύ πριν απ’ όλα έχεις χαρά και γυρεύεις να τη δώσεις. Εγώ μόνο όταν αισθάνομαι πως δίνω κάτι, έχω χαρά. Παμ! παραπάμ! Αγάπη, σήμερα το πρωί σηκώθηκα με ένα απέραντο κέφι. Το κακό έκανε τον κύκλο του. Έφυγε. Σηκώθηκα φορτωμένος όνειρα σαν ένα μεγάλο δέντρο με καινούργια φύλλα. Κάτω από το douche ξεχάστηκα. Ξύπνησα μόνο όταν άρχισε να κρυώνει το νερό. Ό,τι θέλεις, όπως θέλεις κι όσο θέλεις. Αλλά θα σε εκδικηθώ όταν γυρίσω (μαζεύω τις εκδικήσεις μου). Για την ώρα ανεξικακία! Τι με ρωτάς τι σκοπούς έχω; Σ’ αγαπώ (μου επιτρέπεις;) και τίποτα δε μπορεί να σταματήσει αυτή την αγάπη εκτός από σένα, και πάλι είναι ζήτημα. Το μόνο κακό που μπορείς να μου κάνεις είναι να σταματήσεις να μου γράφεις. Τι με ρωτάς αν ξέρω και τα λοιπά. Ξ...
Περισσότερα >>Κείμενο: Γεωργία Κακούρου-Χρόνη
Η Λακωνία πρέπει να είναι υπερήφανη για τις οινοποιητικές της μονάδες. Αμπελώνες, οινοποιεία, ευφάνταστες εμφιαλώσεις, μεγάλη ποικιλία κρασιών και κυρίως η ποιότητά τους, αναδεικνύουν μια επιχειρηματικότητα που ξεχωρίζει, γιατί κινείται με γνώμονα την εργατικότητα, την εντιμότητα, την προβολή του τόπου μέσα από τα προϊόντα που συστήνονται από μόνα τους. Στις πρώτες θέσεις η Οινοποιητική Μονεμβασιάς που ιδρύθηκε το 1997 από τον Γιώργο και την Έλλη Τσιμπίδη. Χωρίς καμιά προσωπική εμπειρία, με αγάπη για τον τόπο και τη λαχτάρα να αναβιώσουν τη μεσαιωνική Malvasia τόλμησαν το μεγάλο εγχείρημα. Κι ο στόχος όχι απλώς επετεύχθη, αλλά σήμερα, με τη συμπαράσταση και των τριών χαρίτων τους, των τριών κοριτσιών τους, της Μαριαλένας, της Αναστασίας και της Άρτεμης, τα κρασιά της οικογένειας Τσιμπ...
Περισσότερα >>Η Φιορούλα «δεν ήταν κανένα απολειφάδι γυναίκας, αλλά ένα μεγαλόσωμο και χοντροκόκκαλο θηλυκό, μαζί και άτομο με εξαιρετικό δυναμισμό και πείσμα, που σπάνια συναντιούνται σε άνθρωπο»
Ηλεκτρονικά και ηχητικά βιβλία· καταφεύγω πολλές φορές και στα δυο· στα πρώτα, όταν η έντυπη έκδοσή τους έχει εξαντληθεί και στα δεύτερα, όταν τα χέρια είναι απασχολημένα με τις δουλειές του σπιτιού· τους οφείλω χάριτας, γιατί ο χρόνος δεν σπαταλιέται εντελώς στην καθημερινή φροντίδα του νοικοκυριού. Τίποτα, ωστόσο, δεν υποκαθιστά το χαρτί. Ξεφυλλίζω –ύστερα από την προσεκτική ανάγνωση– τη Φιορούλα. «Νουβέλα», την χαρακτηρίζει ο συγγραφέας της Παναγιώτης Κουσαθανάς (Ίνδικτος, 2023), στην τελευταία «Σημείωση» που περιλαμβάνεται στο τέλος του βιβλίου. Τα σχόλιά μου στα περιθώρια, οι υπογραμμίσεις, όσο κι αν προσπάθησα να μην βεβηλώσω το κείμενο, μεταβάλλουν την εμφάνιση της όποιας σελίδας σ’ ένα παλίμψηστο. Πράγμα που σημαίνει ότι κάθε λέξη του βιβλίου άνοιγε διάλογο με τον αναγνώστη....
Περισσότερα >>«Σας χαιρετώ μακρόθεν», ο χειρόγραφος χαιρετισμός σε μια από τις πρώτες καρτ ποστάλ της Δράμας, που φέρει χρονολογία 15/3/1904 και στην επάνω αριστερή γωνία ιδιόχειρη επίσης προτροπή και ταυτόχρονη προσμονή: «Αναμένω απάντησίν σας»
Θα πήρε πολύ χρόνο να συγκεντρωθούν οι φωτογραφίες· να ανοίξουν ντουλάπια, συρτάρια, κασέλια, σεντούκια· να απλωθούν σε φαρδιές επιφάνειες· να γίνει η κατάλληλη επιλογή και να συντεθούν οι φωτογραφικές ενότητες που μας προτείνουν να γνωρίσουμε τη Δράμα:«Ιστορία», «Ο κάμπος», «Το ποτάμι», «Δάσος Φρακτού», «Δάσος Ελατιάς», «Ακολουθώντας το Αρκουδόρεμα», «Φαλακρό όρος». Φυλλομέτρησα μια, δυο, πολλές φορές, τις Φωτογραφίες της Δράμας χωρίς να διαβάζω καν τα σχόλια, επικεντρωμένη αρχικά μόνο στη χαρά της εικόνας: εικόνες της πόλης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας· αρμονική συνύπαρξη Τούρκων, Ελλήνων, Εβραίων, Αρμενίων, Ευρωπαίων· η αλλαγή της ταυτότητας της πόλης με την ανταλλαγή των πληθυσμών (1923-1924)· πλατείες, δρόμοι, ναοί, το τζαμί, δημόσια κτίρια, εντυπωσιακά αρχοντικά, ο τοτινό...
Περισσότερα >>πάντοθεν ευδόκιμος
Η Ελένη Λαδιά στο «προλογικό σημείωμά» της δηλώνει τις αρχές που ακολουθεί στη συγγραφή της «νουβέλας» της (ο χαρακτηρισμός του λογοτεχνικού είδους ανήκει στην ίδια) Ηρώδης Αττικός, ο αισθαντικός: Δεν φιλοδοξεί να γράψει ιστορικό μυθιστόρημα, γιατί «όταν το εκλεγμένο για τηνσυγγραφή πρόσωπο έχει λίγα βιογραφικά στοιχεία, τότε είναι σχεδόν ανεπίτρεπτη η μυθοπλασία». Διατυπώνει, με τον τρόπο αυτό, όπως νομίζω, και μια ευρύτερη θέση της για το ιστορικό μυθιστόρημα· ότι, δηλαδή, εάν η ιστορική μορφή στερείται βιογραφικών στοιχείων, η καταφυγή στην πλήρη μυθοποίηση δεν τής είναι αποδεκτή. Επιλέγει η παρουσίαση του ήρωα να είναι «λιτή»· τον απαλλάσσει έτσι από την παράθεση στοιχείων της εποχής, όπως ένδυση, τοπογραφία πόλεων, συνήθειες κ. ά. Με τις διευκρινιστικές αυτές συγγραφικές αρχές, στις...
Περισσότερα >>«Μπαίνουμε μαζί σου στο μυστηριακό της σπίτι με τις ιριδίζουσες λάμψεις που αντανακλώνται σε πλήθος γυάλινες επιφάνειες και τις επιστρέφουν ως προστατευτικές λάμψεις των οραμάτων της»
Επιστολή στην Ελένη Λαδιά για την Επιστολή της σε μία νεκρή ποιήτρια Μόλις τέλειωσα στην Επιστολή σου σε μία νεκρή ποιήτρια, τη Νανά Ησαΐα. Ούτε μια γραμμή της δεν έχω διαβάσει· κάτι σκόρπια από εδώ κι από εκεί, χωρίς κάτι να κρατήσει η μνήμη. Ναι, αισθάνομαι ενοχές, γιατί αυτό το όμορφο και γενναίο πλάσμα δεν άξιζε την αδιαφορία μου· θα γλύκαινε με τον καλό το λόγο και την ευρύτερη αποδοχή, όσο ορμητικά κι αν ριχνόταν σε ό,τι έταζε προσωπικούς της στόχους. Και ήταν γυναίκα! Μπορεί, αν ήταν άντρας –ή αν δεν είχε τη δύναμη να πεθάνει από καρκίνο, καταφέρνοντας να μείνει εντεύθεν των συνόρων της αυτοκτονίας, χαιρετώντας τον κόσμο με το τελευταίο της τσιγάρο – να είχε δημιουργηθεί γύρω της ένας μύθος που σήμερα θα ξαναζωντάνευε ανασταίνοντάς την. «Νουβέλα» χαρακτηρίζεις το βιβλίο σου. Και...
Περισσότερα >>Γυναίκες - μητέρες, γυναίκες - σύντροφοι, γυναίκες - παιδιά. Άνθρωποι.
Δύο διαφορετικές εποχές. Ιστορικά γεγονότα του 1920 συναντούν την μυθοπλασία του τώρα. Κι όμως, η μυθοπλασία αυτή είναι τόσο πραγματική. Δύο γυναίκες - 100 χρόνια διαφορά - με τον ίδιο σκοπό: να σπάσουν τα στεγανά μιας αναμενόμενης, πεπατημένης, προδιαγεγραμμένης ζωής και να ανακαλύψουν το δικό τους πάθος. Η Μπλανς Περόν ιστορική φιγούρα στο Παρίσι της δεκαετίας του ’20 παλεύει κόντρα στις αντιξοότητες και τα εμπόδια μέσα από τον Στρατό Σωτηρίας. Η Σολέν του σήμερα σαν να πιάνει την άκρη του νήματος που ύφανε πριν από ένα σχεδόν αιώνα η Περόν. Η ζωή τους πλέκεται με τις ζωές γυναικών βουτηγμένες στην φτώχεια και την ανέχεια, με τις ζωές πονεμένων, κακοποιημένων, κατατρεγμένων γυναικών. Γυναίκες - μητέρες, γυναίκες - σύντροφοι, γυναίκες - παιδιά. Άνθρωποι. Η γραφή του βιβλίου...
Περισσότερα >>Η Ειρήνη Μπόμπολη στο Γεύμα μάς αποκαλύπτει την περιπετειώδη διαδικασία της συγγραφής, της δικής της γραφής, που την καθιστά δομικό στοιχείο της αφήγησής της, και είναι σ’ αυτό που επικεντρώνομαι
Με Το γεύμα συμπληρώνεται μια δεκαπενταετία παρουσίας της Ειρήνης Μπόμπολη στα γράμματα. Μια πορεία έως τώρα αμφίδρομη, αφού ξεκίνησε με τον πεζό μυθιστορηματικό λόγο, συνέχισε με την ποίηση και επιστρέφει με ένα ακόμη μυθιστόρημα και πάλι στον πεζό λόγο. Ο Herman Melville στο Μόμπι-Ντικ ή Η Φάλαινα αποφαίνεται: «Για να γράψεις ένα μεγάλο βιβλίο, πρέπει να διαλέξεις ένα μεγάλο θέμα. Δεν μπορεί ποτέ να γραφτεί ένα μεγάλο βιβλίο, ένα βιβλίο που να αντέχει στο χρόνο, για τον ψύλλο, αν και υπάρχουν πολλοί που το έχουν επιχειρήσει».[1] Γνωρίζουμε επίσης ότι δεν αρκεί μόνο το μεγάλο θέμα αλλά και το «πώς» θα διαπραγματευτεί ο συγγραφέας το θέμα του. Τα μεγάλα εξάλλου θέματα κινούνται εντός ενός περιορισμένου κύκλου: ο έρωτας, ο θάνατος, το νόημα της ύπαρξης και συνακόλουθα ο αξιακός κώδι...
Περισσότερα >>Γράφει ο Κώστας Παπαϊωάννου
Σωτήρη Δημητρίου, «Ουρανός απ’ άλλους τόπους», Εκδόσεις Πατάκη Κριτική Μέσα από τα 96 κεφάλαια του βιβλίου του, ο Σωτήρης Δημητρίου, μας γνωρίζει την καθημερινότητα της Ελληνικής κοινωνίας, λίγο πριν και μετά τη μάχη του Μπιζανίου, τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, τον Εμφύλιο σε όλες τις εκφάνσεις του, τη φρίκη και τα ειδεχθή εγκλήματά του! Ο Σωτήρης Δημητρίου, μας γνωρίζει, πιο σωστά φέρνει στο προσκήνιο, τον λαϊκό πολιτισμό, πλήθος πολιτιστικά στοιχεία, τον πλούτο της γλώσσας, τα ήθη και έθιμα της κοινωνικής τάξης των ανθρώπων στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κατοίκων της ορεινής Μουργκάνας του Νομού Θεσπρωτίας, μιας περιοχής που ο συγγραφέας γνωρίζει και έχει μελετήσει αρκετά, αφού από τον τόπο καταγωγής του αντλεί τις πρώτη ύλη για τα περισσότερα συ...
Περισσότερα >>Το «Πέντε 5» έρχεται να ολοκληρώσει την τριλογία του σεναριογράφου- σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα για την ελληνική Επανάσταση, μετά τις βραβευμένες ταινίες «Έξοδος 1826» και «Πολιορκία».
Ο κινηματογράφος CINEMA CENTER θα φιλοξενήσει στην Σπάρτη την αριστουργηματική επική ταινία "ΠΕΝΤΕ 5" ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ παραγωγής 2023 που μόλις ξεκίνησε το πανελλαδικό της ταξίδι με γεμάτες κινηματογραφικές αίθουσες και άριστες κριτικές, με καθημερινές προβολές από την ερχόμενη Πέμπτη 27 Απριλίου έως την Τετάρτη 3 Μαϊου, ώρα 19.30 (διάρκεια 130 λεπτά). Το «Πέντε 5» έρχεται να ολοκληρώσει την τριλογία του σεναριογράφου- σκηνοθέτη Βασίλη Τσικάρα για την ελληνική Επανάσταση, μετά τις βραβευμένες ταινίες «Έξοδος 1826» και «Πολιορκία». Το «Πέντε 5» παρουσιάζει τα αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης τον Σεπτέμβριο του 1821 και τους Αγίους πέντε νεομάρτυρες. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Νεοζηλανδό ηθοποιό Manu Bennett (Spa...
Περισσότερα >>Όταν η αλήθεια είναι Γυμνή
academia.edu Δείτε την ομιλία της Γεωργίας Κακούρου-Χρόνη στην Πνευματική Εστία Σπάρτης, στις 8 Μαρτίου 2023 εδώ https://www.spartorama.gr/articles/61731-deite-tin-omilia-tis-georgias-kakourou---chroni-gunaikes-ston-kambaa-otan-i-alitheia-einai-gumni/ ...
Περισσότερα >>Αποτελεί ένα αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821
«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (Ευριπίδης απόσπασμα 910) «Τυχερός ή ευτυχής αυτός που διδάχτηκε ιστορία». Η φράση αυτή του αρχαίου τραγικού Ευριπίδη διασώθηκε από τον Κλήμη Αλεξανδρείας και είναι μια αλήθεια που χαρακτηρίζει εκείνους τους ανθρώπους που αγαπούν την Ιστορία κι ενσκήπτουν σ’ αυτήν είτε ως φιλομαθείς αναγνώστες, είτε ως ιστοριοδίφες, είτε ως ερευνητές. Σ’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων ανήκει ο φίλτατος κι εκλεκτός Συνάδελφος Στράτης Δούνιας, που υπηρέτησε στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και αξιώθηκε να φτάσει στην υπεύθυνη θέση του Σχολικού Συμβούλου. Προσωπικά, πέραν της πολύχρονης γνωριμίας και φιλίας μας, είχα την ευτυχία να δουλέψω μαζί του ως Υποδιευθυντής, όταν ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Σπάρτης, όπου άφησε εποχή με τις πρωτότυπες ...
Περισσότερα >>Για τη Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης γράφει ο Κωσταντίνος Παπαϊωάννου
Στο «εκεί που ζούμε», από τις πρώτες δουλειές του συγγραφέα, ο πρωταγωνιστής Αντώνης Σπετσιώτης, ετοιμάζεται να παραιτηθεί από τη δουλειά του σε μια ‘’παραπαίουσα’’ δικηγορική εταιρεία, και να κάνει καινούρια αρχή, σε μία θέση μεταφραστή στο Λουξεμβούργο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την έκβαση και αυτής της επιλογής και τα κοινωνικοσυναισθηματικά της επακόλουθα..! Για μια φορά ακόμα, αναζητά ένα νόημα, έναν προορισμό ενώ προσπαθεί να κατανοήσει τον εαυτό του. Ωστόσο εγκλωβισμένος σε μια καθημερινότητα εξαιρετικά πολύπλοκη και ρευστή, που ο ίδιος ούτε αποδέχεται ούτε προκαλεί, θα βρεθεί μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο αντιμέτωπος με το φόβο του θανάτου, το παρελθόν του, με διλήμματα, οικογενειακά αδιέξοδα, επτασφράγιστα μυστικά, αμφιβολίες, άσπονδους φίλους, ασκήσεις αντοχής, καλής οδήγησης κ...
Περισσότερα >>