Παρουσίαση του Βιβλίου του Γ. Καπετανάκη «Ο γάμος της ωραίας Ελένης του Βρουλιά»

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, παραμονές του 1825, με την επέλαση του Ιμπραήμ, συνέβη στο Βρουλιά ένα γεγονός που αναστάτωσε και δίχασε τους κατοίκους, αφήνοντας ελεύθερο το δρόμο στον Ιμπραήμ να πραγματοποιήσει με ευκολία τα σχέδιά του. Πρόκειται για το γάμο της Ελένης Παπαδοπούλου, κόρη του ιερέα Γεωργίου Σπανού ή Προφήτη,  με τον Αναγνώστη Μπισμπίκη ή Κουμάνταρο από τη Βαμβακού.

Οι δυο οικογένειες ανταλλάξανε τα σχετικά προγαμιαία συμφωνητικά έγγραφα. Ο αρραβώνας δεν έγινε και η συμφωνία ακυρώθηκε. Μετά από έναν χρόνο περίπου εντελώς αιφνιδιαστικά ο Αναγνώστης ήρθε από τη Βαμβακού στο Βρουλιά, συνοδευόμενος από 80 στρατιώτες, πήραν με βίαιο τρόπο την Ελένη και την πήγαν στο μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου στα Βρέσθενα. Εκεί, αφού την έδεσαν με την απειλή των όπλων, ανάγκασαν έναν ιερέα βιαστικά να τελειώσει το στεφάνωμα. Η νύφη έριξε κατά την τέλεση του μυστηρίου, τρεις φορές τα στέφανα από το κεφάλι της .

Την επόμενη Κυριακή του γάμου έπρεπε να γίνουν τα λεγόμενα «πιστρόφια». Επιστρέφουν στο σπίτι της νύφης, ο γαμπρός και η νύφη.

«Τρεις πάμε, δυο γυρίζουμε

ποιος τάχατε θα λείψει;»

Τραγουδούσε η Ελένη αινιγματικά σ’ όλο το δρόμο για τα «πιστρόφια», που μαζί μ’ αυτήν και τον Αναγνώστη, ήταν ακόμα ένας, τρεις συνολικά.

Μόλις οι νεόνυμφοι έφθασαν στο σπίτι της νύφης, η Ελένη σπεύδει πρώτη εις την μεγάλη εξώπορτα, όπου τους ανέμενον οι δικοί της, μπαίνει μέσα και αμέσως την κλείνει, αφήνοντας έξω τον άνδρα της.

Η Ελένη κρατώντας αμπαρωμένη την πόρτα είπε σε όλους: «Εάν δεν θέλετε να  πνιγώ ή να γκρεμιστώ ή να πάω στους αραπάδες και να με χάσετε για πάντα, θα με δεχτείτε στο σπίτι που γεννήθηκα χωρίς τον άνδρα μου».

Ο Κουμάνταρος μετά από αυτή την προσβολή έφυγε για το χωριό του.

Τα γεγονότα αυτά δίχασαν τους κατοίκους του Βρουλιά. Παλιές διαφορές ήρθαν στην επιφάνεια και οι μεταξύ των κατοίκων συγκρούσεις έγιναν καθημερινότητα.

Όπως προκύπτει από τις αρχειακές μαρτυρίες, για την καταστολή της κοινωνικής αυτής εξέγερσης στο Βουρλιά κινήθηκε και ο κρατικός μηχανισμός.

Την εποχή εκείνη οι γυναίκες του Βρουλιά πήγαιναν τον ρουχισμό του σπιτιού στις πηγές του Αγίου Ιωάννη. Εκεί πήγαινε και η Ελένη. Μια μέρα όμως, ενώ έπλεναν και ξέγνοιαστες τραγουδούσαν πολλές Βρουλιωτοπούλες μαζί με την Ελένη, βλέπουν να έρχονται προς το μέρος τους καλπάζοντες τριάντα Τούρκοι καβαλλαρέοι.

Οι Τούρκοι αρπάξαν τις πιο όμορφες γυναίκες και αιχμαλώτησαν και την ωραία Ελένη του Βουρλιά. Οι Τούρκοι ιππείς πήγαν στην Τρίπολη και δώσανε την Ελένη, σαν πολύτιμο δώρο, στον πασά της Τριπόλεως. Αυτός θαμπώθηκε πολύ από την ομορφιά της Ελένης…

Μια ιστορία που μοιάζει σαν παραμύθι.

Μια ιστορία γεμάτη από περιπέτειες και εκπλήξεις.

Ένα καθηλωτικό και παρήγορο ανάγνωσμα.

Διαβάστε το.

O Γιάννης Καπετανάκης γεννήθηκε στη Σελλασία το 1952. Σπούδασε ηλεκτρονικός και τεχνολόγος γεωπόνος. Υπηρέτησε στον ΟΤΕ, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα τοπικής ιστορίας για τη γενέτειρα του τη Σελλασία αλλά και την ευρύτερη περιοχή της.

Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς (συνταξιούχος του ΟΤΕ)