«Από εμάς θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από εμάς θα εξαρτηθεί ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας.»

Υποκλίνομαι σ’ αυτά τα παιδιά, που έβαλαν σκοπό της ζωής τους  να «μάθουν γράμματα», να σπουδάσουν. Που μπροστά σ’ αυτόν τον σκοπό έβαλαν σε δεύτερη μοίρα μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής τους, που κόπιασαν, ξενύχτισαν, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, έλπισαν, απογοητεύθηκαν, χάρηκαν μα και λυπήθηκαν, έζησαν και ένιωσαν την αγωνία, τον αγώνα και τη θυσία των γονιών τους,  έπεσαν κάποιες φορές αλλά βρήκαν τη δύναμη να σηκωθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα  κι όλα αυτά (και πολλά άλλα) για να κατακτήσουν τη Γνώση και ν’ ανοίξουν τις πόρτες του Πανεπιστημίου. Κι όταν οι πόρτες άνοιξαν νέοι αγώνες και νέες θυσίες, για να πάρουν το πολυπόθητο πτυχίο. Κι όταν αυτό ήρθε στα χέρια τους, άνοιξαν με προσμονή την πόρτα της Ζωής και βγήκαν … στην έρημο της Ανεργίας. Γιατί ένα κράτος διακόσια χρόνια ελ...

Έχουν πλέον χαθεί οι γενεές εκείνες των μαστόρων που ήξευραν να ξεχνούν τον εαυτό τους και να υπηρετούν την ζωγραφιά τους και την αρτιότητας της

Στα μέσα του 18ου αιώνα, στην Δυτική Ευρώπη παλεύουν με τον «ρεαλισμό» και τον αναφαινόμενο ρομαντισμό, με κραυγαλέες και επιτηδευμένες εικαστικές λύσεις  που προσπαθούν να συγκινήσουν και να πείσουν υποβάλλοντας τον θεατή και κατευθύνοντας το νου και την καρδιά του. Ήδη από την «Αναγέννηση» στην Δύση οι ζωγράφοι,  κι όχι μόνον , πάλευαν με τις ψευδαισθήσεις της «ορθής κατασκευής» με την ψeυδαίσθηση πως ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει  πιστά αντίγραφα  της πραγματικότητας την οποία υποτίθεται πως γνωρίζει, ή μιά άλλην διαφορετική ιδανική πραγματικότητα έξω όμως απο τα όρια της μόνης πραγματικής πραγματικότητας. Κι ενώ  αυτά  τα τρανά επιχειρεί ο άνθρωπος της Δύσης με την ψευδαίσθηση-που ακόμη και σήμερα δεν έχει καταρρεύσει - ότι αυτός είναι ο μόνος, ο σωστός τρόπος, εκεί μακρυά  άλλοι ...

-Δάσκαλε, να που σε πέτυχα! Να σου τα πω και να τα βγάλω από μέσα μου. Ήρθες εδώ και κατέστρεψες το χωριό μας. Πάρε μετάθεση και φύγε! Αρκετά! Έχω πόσα βράδια να κοιμηθώ

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Οι παλαιοί Δάσκαλοι ήταν Ήρωες.   Ήταν αυτοί που κράτησαν την κοινωνία και την δημόσια εκπαίδευση όρθια σε καιρούς δύσκολους και σκοτεινούς, όταν όλοι είχαν κιοτέψει και … «περί άλλα ετύρβαζαν». Με μισθούς πείνας, βαλμένοι στην πρέσα της εξουσίας, των τοπικών κομματαρχών και του επιθεωρητή, με 7 μέρες την εβδομάδα δουλειά και υποχρεώσεις πρωί-απόγευμα, φιλοξενούμενοι σε μίζερες σχολικές καμαρούλες ή όπου αλλού έβρισκαν διαθέσιμο σπίτι στο χωριό, υποχρεωμένοι να κατοικούν στον τόπο εργασίας τους και να μην μετακινούνται απ’ αυτόν, αναγκασμένοι από την εκάστοτε πολιτική εξουσία να γίνονται άμισθοι   υπηρέτες της και να αναλαμβάνουν πλήθος εξωδιδακτικών υποχρεώσεων, να συντηρούν και να καθαρίζουν τα διδακτήρια με τα ίδια τους τα χέρια, να φτιάχνουν μόνοι τους εποπτικά ...

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Κατσαφάνα «Το Δεσποτάτο του Μυστρά», Περιφέρεια Πελοποννήσου, Έκδοση Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2021)

Θυμηθήκαμε μόλις τον θυμό του Αχιλλέα, τη λογομαχία του με τον Αγαμέμνονα, ας παρακολουθήσουμε τώρα τη λογομαχία δύο νέων, καθημερινών ανθρώπων στην Κωνσταντινούπολη - και, γιατί όχι, και σε κάποιον δρόμο του Μυστρά ή άλλης πόλης του δεσποτάτου, ή κάπου στα χωράφια. Συναντιούνται, λοιπόν, δύο προδιατεθειμένοι άσχημα. Προτού έρθουν στα χέρια αγριολαλούσαν, άρχιζαν δηλαδή τις βρισιές, ενώ αγρίωναν τους οφθαλμούς, αγρίευαν τα μάτια τους. Ακολουθούσαν φράσεις θυμού, όπως: «Οίδα σε και ηξεύρω σε». «Και τι το ξεύρεις; Τις είσαι και τι θέλεις και εν τω συντυχαίνεις; Τι ν’ τα λέγεις; Τι είναι το λαλείς; Τι εν τω τσαμπουνίζεις; Πως λαλείς; Πως στέκεσαι; Πως αναβλεμματίζεις; Ύπαγε. Ύπαγε των ώδε. περί τούτου σοι μη μελέτω, παρελθέτω η σήμερον και… Αποφθάρητι, στήθι πόρρω μοι ταχύς. Μάθε το με τίνα...

Το ιερό δισκοπότηρο του αλάθητου των οργάνων, με τον τρόπο που το χρησιμοποιούν οδηγεί το κόμμα στην εξαύλωση

Τελευταία παρατηρώ ότι εκείνοι που έπρεπε να έχουν το λόγο συνεχίζουν να παραμένουν βουβοί, φιμωμένοι, πικραμένοι σε σύγκριση  με κάποιους του πρωινού καφέ και εξ απορρήτων που έχουν ξελιγωθεί στο ξεκατίνιασμα και τις υποδείξεις. Έχουμε και μείς προφανώς το δικαίωμα να απευθύνουμε επιστολές. Όχι μόνο οι δημοσιογραφούντες/ Αυτό είναι η αφορμή που με οδήγησε να απαντήσω όπως εγώ μπορώ στην "στην πρώτη επιστολή προς Εφεσίους" του Καρτερού. Το ερώτημά μου είναι γιατί απευθύνεται στα στελέχη πρώτης γραμμής και όχι στα μέλη και τα στελέχη που καθημερινά δίνουν την μάχη επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Πάει στα σίγουρα μάλλον. Θανάση μου και βέβαια δεν είναι το πρόβλημα στο ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης Τα προσχήματα τέλος (όχι ότι τα κρατούσες και πολύ-πολύ) οι συναισθηματικές  εκκλήσεις για την ενότητα το...

Οι άνθρωποι μέσα στην ιστορία έμαθαν να είναι όμορφοι αλλοιώς

Πολλά ολίγοι έχουν ωραία σώματα. Ακόμα ολιγότεροι έχουν όμορφα πρόσωπα και λαμπερά ακτινοβόλα μάτια που καθρεφτίζουν την ψυχή. Οι πολλοί των ανθρώπων είμαστε άσχημοι. Κάτι λείπει πάντα και δεν ολοκληρώνεται η ευ-μορφία. Κι αμα παρέρχεται και το 19ον ετος της ηλικίας η φθορά που επέρχεται σταδιακά και αμετάκλητα επιτείνει την ασχήμια. Όμως οι άνθρωποι ήβραν τρόπους να υπάρχουν ωραίοι, ήβραν τρόπους να δημιουργούν εικόνα του εαυτού  που παραπλανά το μάτι και προσφέρει ηδύτητα στην καρδιά και στες αισθήσεις. Και μη φανταστείς τίποτα παράξενα και απωθητικά και δυσάρεστα πράγματα και επεμβάσεις χειρουργικές στις οποίες εσχάτως επιδίδονται διάφοροι αμήχανοι και άνευ φαντασίας εύποροι. Οι άνθρωποι μέσα στην ιστορία έμαθαν να είναι όμορφοι αλλοιώς. Με μια χειρονομία, για παράδειγμα, μέ...

Αυτή τη μοναδική αίσθηση που δημιουργούνταν στην ταβέρνα του Τσούση, πρόλαβα κι εγώ να τη ζήσω σαν μεγάλος, λίγα χρόνια πριν η ταβέρνα κλείσει

Οι Τσουσαίοι της Σπάρτης, όπως έχει διασώσει η προφορική παράδοση της  οικογένειας, έχουν τις ρίζες τους στην Ρούμελη και δη στην Αιτωλοακαρνανία, στα «…στα πέντε βιλαέτια», που λέει και το δημοτικό μας τραγούδι. Κάπου εκεί που τέλειωνε ο 19ος αιώνας (χίλια οχτακόσια τόσο…) ένας πρόγονος Τσούσης αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στα ιστορικά και πανέμορφα Βρέσθενα της Λακωνίας, μια σημαντική κωμόπολη του καιρού εκείνου με πληθυσμό κοντά στους χίλιους πεντακόσιους κατοίκους, που διέθετε ανθηρό σχολείο, ειρηνοδικείο και τηλεγραφείο. Ήτανε χρόνια δύσκολα και τραχιά και λόγοι υπήρχαν πολλοί και σοβαροί, ώστε ένας άνθρωπος ή και μια ολόκληρη οικογένεια να εγκαταλείψει τον τόπο της και να πάει να ζήσει αλλού. Ο πρόγονος αυτός, ο Τσούσης, ρίζωσε εκεί στα Βρέσθενα, παντρεύτηκε, έκανε περιουσία κα...

Έχει ξαναγίνει στη Μεταπολίτευση ένα κόμμα εξουσίας να αντιπολιτεύεται τον… εαυτό του. Και να ξεπηδάει από μέσα του, χωρίς τα ανεπιθύμητα «δράματα», το πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον αποχωρήσαντα

Ο ανασχηματισμός της Παρασκευής θα είναι ο τελευταίος σταθμός για τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Προσπάθεια γεμάτη αμηχανία καταδικασμένη από την σύλληψη της ως την εκτέλεση για την ανάνηψη ενός πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, που βρέθηκαν από το ύψος της αλαζονείας τους στο βάραθρο μιας συντριπτικής εκλογικής ήττας. «Παίζεται» κι αν θα βγάλει τα τρία «καθαρά χρόνια», χωρίς εκλογικές παγίδες, που υποτίθεται πως έχει μπροστά του. Ό,τι κι αν λέγεται, ό,τι κι αν διακηρύσσεται, φαίνεται θαμπά, ζούμε την αρχή του τέλους ή ίσως και το τέλος του τέλους του Μητσοτάκη. Η μετακόμισή του στις Βρυξέλλες που κυκλοφορεί στις συζητήσεις είναι πολύ αμφίβολο αν θα έχουν θετικό αποτέλεσμα, αλλά αποτελεί δείκτη. Το μόνο βέβαιο ότι ίδιος ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει στους «αρμοδίους» τη διαθεσιμότητά του για ...

Κάποια έργα σε σφραγίζουν και σε ορίζουν. Όχι σώνει και καλά επειδή σου επιβάλλονται με το μέγεθός τους, αλλά γιατί σε βρίσκουν ανοιχτό, ανυποψίαστο, παρθένο

Ο κόσμος του Χατζιδάκι, λοιπόν. Υπάρχει ακόμη; Τριάντα χρόνια από την εκδημία του Μάνου Χατζιδάκι, πενήντα χρόνια Μεταπολίτευση. Ο Χατζιδάκις, μούσα πολύτροπος, μας πήρε μειράκια και μας συνδιαμόρφωσε. Ο μοντερνισμός, ο αισθητισμός, ο βαθύς σεβασμός του λαϊκού, η βασίλισσα ποίηση, η αναίδεια στις εξουσίες, η λατρεία των αισθήσεων και της ζωής, ο ακομπλάριστος κοσμοπολιτισμός, η τελετουργία των καφενείων και των ξενυχτιών.   Ο κόσμος του Χατζιδάκι, λοιπόν. Υπάρχει ακόμη; Αχ, μου φαίνεται ότι βουλιάζει μαζί με όσους γαλούχησε, με όσους νανούρισε, με όσους έβαλε να ονειρευτούν. Πόσο πασέ θα ακουγόταν σήμερα η ελευθεριότητά του, ο αυθάδης δανδισμός και η διαρκής νιότη του… Και πόσο υποκριτικά, πόσο κούφια, μου ακούγονται ήδη όσα γραμμένα από λογογράφους θα εκφωνηθούν, κοπιπέιστ από έναν ...

Μια χώρα πολιτικά ορφανή, με προίκα της ό,τι της άφησαν κληρονομιά τα μνημόνια, παραδομένη, ψυχή τε και σώματι, στο φρούδο αμερικανικό όνειρο

Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα: Ένας λαός που προτιμά την παραλία, τις εκδρομές, τις αποδράσεις και τον καναπέ, αντί των εκλογών, ένας λαός που σημειώνει αποχή 60 και θριαμβολογεί ότι αυτό, δήθεν, είναι διαμαρτυρία και αποδοκιμασία. Όπως στρώνει κοιμάται, ο λαός!!! Ας μην παραπονιέται. Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα: Μια κυβέρνηση της ΝΔ που από το 41  κατρακυλά στο 28 αλλά, παρά ταύτα, δηλώνει ικανοποιημένη, με τον κ. Μητσοτάκη, εμμέσως πλην σαφώς, να επιρρίπτει την ευθύνη στους υπουργούς του, κάνοντας άρον-άρον ανασχηματισμό αντί να αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη. Αυτόν ποιος θα τον ανασχηματίσει; ΥΓ: Υπουργικό Συμβούλιο μαμούθ, σε μια χώρα Λίλιπουτ («…εσείς τρώτε και πίνετε και μένα με τρώει η αρκούδα»). «Ανασχηματισμός» πανικού, πράγμα που δείχνει πως ο κ....

Ας μη γελιόμαστε, οι γιατροί δεν είναι ορντινάντσες κανενός. Ασκούν λειτούργημα αλλά δεν έχουν απεριόριστες αντοχές.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Πρωθυπουργός μας  είπε ότι ο καταποντισμός των ποσοστών της ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές οφειλόταν στη δυσαρέσκεια των πολιτών σχετικά με το νομοσχέδιο για το γάμο ομόφυλων. Διαφωνώ κάθετα! Οφειλόταν σε ένα ποσοστό και σ’αυτό και πολύ καλώς αφού οι Έλληνες επιδεικνύουμε ακόμα αντανακλαστικά και αντιδρούμε στην κατάλυση των παραδοσιακών αξιών και των θεσμών που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία και οικογένεια. Στο μεγαλύτερο όμως μέρος της, η πτώση στα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος, οφείλεται στην αδιαφορία των στελεχών της Κυβέρνησης να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη δυσβάστακτη ακρίβεια και την καταρράκωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας που οδηγεί σε τεράστια ανασφάλεια το μέσο Έλληνα όσον αφορά την περίθαλψη του.  Προς τι οι επενδυτικές βαθμίδες...

Η χειρότερη δικαιολογία των απεχόντων είναι η άποψη πως «όλοι το ίδιο είναι»

Τα τελευταία χρόνια, μετά την έκρηξη της μεταπολίτευσης  του 1974, διαπιστώνεται εμφανώς μια μεγάλη αποχή των πολιτών από τα πολιτικά πράγματα της χώρας και η κυριαρχία σε σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος της παθητικότητας, της εγκατάλειψης, της ισοπεδωτικής λογικής του «όλοι τα ίδια κάνουν», της παραίτησης και του καναπέ… Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μεγαλώνει το ποσοστό της αποχής και το αποτέλεσμα είναι η ανάδειξη της πλειοψηφούσας παράταξης από τη μειοψηφία του  εκλογικού σώματος, κάτι που αλλάζει άρδην την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ένας σημαντικός αριθμός πολιτών απέχει πλέον από τις πολιτικές διαδικασίες, δεν συμμετέχει σε κοινωνικές ή συνδικαλιστικές διεργασίες, διατυπώνει μια έντονη δυσαρέσκεια που αφορά την ποιότητα της ζωής και της καθημερινότητας, αλλά δεν π...

«Πιο γλυκό ψωμί και πιο μυρωδάτο μέλι, δεν έχουμε ξαναφάει ποτέ, από τότε»

Φτωχόπαιδα ήμαστε, η μανάδες μας ολημερίς στο σπίτι να φροντίζουν για όλους και για όλα, κι οι πατεράδες μας απ’ το πρωί ως το βράδυ στο μεροδούλι να βγάλουν το ψωμί της φαμελιάς ... πού να περισσέψουν λεφτά για «πολυτέλειες»! Πού και πού μας φίλευε η μάνα μας, κρυφά, κανένα ισχνό χαρτζιλίκι (το ’βγαζε απ’ την τσέπη της μπροστοποδιάς της), για να πάρουμε απ’ το μπακάλικο της γειτονιάς καμιά σοκολάτα, καμιά τσίχλα, καραμελίτσες, μπισκότα ή πορτοκαλάδα και απ’ τους πλανόδιους της γειτονιάς καμιά τυρόπιτα, ένα σουσαμένιο κουλούρι, ένα ματζούνι, ένα χωνάκι παγωτό… Όμως, ποτέ δε νιώσαμε παιδιά στερημένα. Το ελάχιστο μας φαινόταν μέγα, λέγαμε «ευχαριστώ» στην όποια μικροχαρά βρίσκαμε και ξέραμε, ακόμα και μέσα στη φύση που μας τριγύριζε, να βρίσκουμε λιχουδιές. Δυο απ’ αυτές τις λιχουδιές ...

(Δημήτρη Κατσαφάνα «Το Δεσποτάτο του Μυστρά», Περιφέρεια Πελοποννήσου, Έκδοση Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2021)

Όταν, λοιπόν, συλλάμβαναν τον κλέφτη, απαγορευόταν να τον σκοτώσουν. Του έδεναν τα χέρια πίσω, οπισθάγκωνα, τον μαστίγωναν φωνάζοντάς του: «Έλθεις άρα τους πάλι κλέψων;». Τον οδηγούσαν στον έπαρχο και τον δίκαζε, ενώ επέστρεφε τα κλοπιμαία. Οι νόμοι προέβλεπαν διάφορες ποινές. Ο ένοχος πλήρωνε το τετραπλάσιο της τιμής του κλοπιμαίου ή το διπλάσιο, ανάλογα πάντα με την περίπτωση. Καταδικαζόταν και σε φυλάκιση και σε ακρωτηριασμό. Άλλη τιμωρία ήταν η διαπόμπευση στους δρόμους. Τον ένοχο κλοπής ή άλλου παρεμφερούς αδικήματος τον κούρευαν για να τον διαπομπεύσουν, να τον περιτριγυρίσουν στους δρόμους της πόλης-άθλιο θέαμα. Οι Βυζαντινοί, άνδρες και γυναίκες, είχαν μακριά μαλλιά. Η κουρά ήταν πράξη ατιμωτική. Τον ένοχο κλοπής τον κούρευαν άσχημα, με τον τρόπο που κουρεύουν τα γίδια, τα «αιγ...

Έβλεπες στα πρόσωπά τους την ίδια τη ζωή να σε χαιρετά

Περπατούσα σ’ ένα στενό κοντά στη Πάντειο, όταν ξαφνικά πρόβαλε από την γωνία μια ομάδα από νεαρές κοπέλες. Όλες πανέμορφες, σαν τα κρύα τα νερά (με την δική της πρόταση ομορφιάς η κάθε μία) χαλούσαν τον κόσμο με ένα κέφι αγνό, σχεδόν κοριτσίστικο. Ξάφνου μια μελαχρινή, με μεγάλα μάτια, προτρέπει γελώντας: «Κορίτσια, το κραγιόν σας. Για να’ μαστε όμορφες…». Σταμάτησαν τα γέλια και τα πειράγματα. Με μια κίνηση ίδια, έβγαλαν όλες από ένα κόκκινο κραγιόν και άρχισαν να βάφονται. Σε λίγο ξανάρχισαν τα γέλια και τα πειράγματα, πιο έντονα, πιο δυνατά. Έβλεπες στα πρόσωπά τους την ίδια τη ζωή να σε χαιρετά. ------- Τις ξανάδα όλες μαζί. Δεν έλειπε καμία. Είχαν τα χείλη κόκκινα από κραγιόν. Είχαν τα μάτια κόκκινα από λυγμούς και δάκρυα. Μόνο εκείνη, η μελαχρινή, με τα μεγάλα μάτια, αυτή που ...

Μέσα στην έπαρση και στην ύβρη που φέρνει η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας οι άνθρωποι καταλώνουν ο ένας τον άλλο χωρίς να νοιάζονται στ΄αλήθεια για ποιότητες της κανονικής ζωής

Ιδεώδες όλου του δυτικού κόσμου φαίνεται να είναι, με Εβραιοχριστιανή μεσσιανική σαφώς επίδραση, η κίνηση προς τα εμπρός, προς μια ιδανική κατάσταση που άλλοτε ονομάζεται παράδεισος, πρόοδος κτλπ. Έτσι πολλοί αν όχι όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι  που παράγουν έργα του πολιτισμού μοιάζουν να ζητούν να γίνουν πρωτοπόροι, μπροστάρηδες στην πορεία προς τα εμπρός που εξ ορισμού θεωρείται κάτι καλύτερο από το προγενέστερο. Το κυνήγι του νέου, του πρωτότυπου μοιάζει να είναι το ιδανικό όραμα του δυτικού ανθρώπου. Η μανική όμως αυτή καταδίωξη του νέου, ασύνδετου συχνά με τις ανάγκες και προϋποθέσεις των κοινωνιών, οδηγεί με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε ένα χάος, σε μια Βαβέλ στην οποία έχει χαθεί η επικοινωνία. Μέσα στην έπαρση και στην ύβρη που φέρνει η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας οι άνθρωπ...

Μολογούν για τότε που σιώπησα μπροστά σε λόγια καρφιά, λένε χαμογελώντας για τότε που μοίρασα ανέμελα σε παιδιά λίγη απο όση δεν κατείχα χαρά, για τον τρόπο που κοίταζα λένε εκστατικά την ευμορφιά των πτηνών

Εμένα οι φίλοι μου είναι κάτι άνθρωποι απλοί. Δεν ξέρουν να μιλάνε περίτεχνα και κομψά, δεν ξέρουν να παινεύουν και να με μεγεθύνουν με λόγια ψέματα και ξόμπλια πλασματικά. Οι φίλοι μου δεν είναι τίποτα γραφιάδες, άνθρωποι σπουδαίοι κι επιφανείς που αρέσκονται να τεντώνουν προκρούστεια άχρι θανάτου τους γνωστούς  για να ψηλώσουν κι αυτοί μαζί. Οι φίλοι μου δεν ξεύρουν να στήνουν μύθους και ψεύτικα αγάλματα θαυμαστικά. Οι δικοί μου φίλοι είναι αβέβαιοι, λιγομίλητοι κι απλοί.  Με κρατούν τρυφερά  στη μνήμη τους  καθημερινά, νοιάζονται για τους πόνους μου με τρόπο μυστικό κι έρχονται αχνοπατώντας  διακριτικά γιά να φυλάξουν τη χαρά μου μη και ξεθωριάσει γρήγορα και λυπηθώ. Οι φίλοι μου κερνούν στην απουσία μου κρασί με ένα καρδιακό γειά και λένε ιστορίες για όσα λίγα πράματα έπραξα στ...

«Ήταν ένας νόμος ο οποίος έγινε απερίσκεπτα και ο οποίος στοιχίζει πάρα πολύ. Είναι πολύ άσχημο, πολύ λάθος»

«Όχι μόνο λάθος, ξεπερνάει κάθε λογική σοβαρού ανθρώπου. Νομίζω ότι είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό λάθος και αυτό θα φανεί και στις ευρωεκλογές» τόνισε ο συγγραφέας και φιλόσοφος, Στέλιος Ράμφος μιλώντας για τον ψηφισθέντα νόμο που επιτρέπει τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια, φιλοξενούμενος στο στούντιο του Πρώτου Προγράμματος 91,6 και 105,8 https://www.ertecho.gr/radio/proto/show/kathreftis/ondemand/698572/kathreftis-me-ton-xristo-mixailidi-31052024/ και του Χρήστου Μιχαηλίδη στην εκπομπή «Καθρέφτης». «Ήταν ένας νόμος ο οποίος έγινε απερίσκεπτα και ο οποίος στοιχίζει πάρα πολύ. Είναι πολύ άσχημο, πολύ λάθος» υπογράμμισε ο κ. Ράμφος. «Η ίδια αυτή η παράταξη έχει κάνει δύο μεγάλα λάθη ταυτοτικής σημασίας πολύ βαριά. Το θέμα της γλώσσας το 76, ένας νόμος ο οποίος δείχνει πια ότι είναι καταστρο...

Ένας χαμός από άγνωστα ονόματα γυναικεία και ανδρικά. Κάποτε στις λίστες αυτές βρίσκονταν προσωπικότητες σημαντικές, τώρα εγώ αντίκριζα άγνωστους.

Ζεστή η ημέρα και κάποιοι ψάχνουν να βρουν  ένα δροσερό σημείο στην πόλη για να απαγκιάσουν, να πιούν το καφεδάκι τους (κατά προτίμηση Φρέντο Εσπρέσο ή Καπουτσίνο),να κάνουν το κοινωνικό τους σχόλιο. Εκλογές έρχονται οσονούπω. Και ο διάλογος προβληματίζει. -Γιώργη αποφάσισες τί θα ψηφίσεις; -Όχι ακόμη Θανάση. Προβληματίζομαι. Βλέπεις μαζεύτηκαν μπόλικοι στο κόμμα και με μπουρδούκλωσαν. Έχω πρόβλημα. -Δηλαδή; πετάχτηκε ο τύπος με το κόκκινο μπλουζάκι δίπλα του. -Δηλαδή ποιόν να σταυρώσω. Έχουμε και λέμε τον Αυτιά την Μελέτη τον Πύρρο Δήμα την Πατουλίδου την Νόνη Δούνια. Μεγάλος μπελάς. Εγώ θα ήθελα να ψηφίσω την Πατουλίδου. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Αλλά η κυρά μου επιμένει να ψηφίσουμε μονοκούκι τον Αυτιά γιατί θα νοιαστεί για την σύνταξη μας. Θα δούμε τί θα γίνει. «Κοντός ψαλμός...

Ας θυμηθούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν την αποχή με τη δειλία, ένα χαρακτηριστικό ασύμβατο με την ιδιότητα του πολίτη

Για μια ακόμα φορά βαδίζουμε προς μιαν εθνική εκλογική διαδικασία με κόμματα βουλιαγμένα στην χρόνια παρακμή τους και πολίτες παραδομένους στην πολιτική τους νιρβάνα. ΟΛΑ τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, από άκρα δεξιά έως άκρα αριστερά, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να επεξεργαστούν και να προβάλλουν μια πολιτική πρόταση που να δίνει  λύσεις στα πολλά και μεγάλα προβλήματα της χώρας και του λαού. Για το λόγο αυτό έχει καταστεί κυρίαρχη μέσα στο κοινωνικό σώμα η άκρως λανθασμένη,  ολοκληρωτική  κι επικίνδυνη αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλη πρόταση πλην εκείνης της δεξιάς. Το επιχείρημα αυτό το χρησιμοποιεί ως κυρίαρχο εργαλείο προπαγάνδας το κυβερνών κόμμα,  αλλά η ευθύνη βαραίνει, κυρίως,  ΟΛΑ τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το πολιτικό τους προσωπικό, των οποίων οι πολιτικές προτάσεις είτε βρίσκοντ...

Να είναι η Ευρώπη των Λαών με κοινωνικό πρόσωπο και όχι της οικονομικής ασυδοσίας και των μεγάλων συμφερόντων

Ξανά  μανά  τα  ίδια  λοιπόν,  πάλι  μια  εκλογική  αναμέτρηση  μπροστά  μας.  Για  το  Ευρωπαικό  Ιερατείο  τούτη  τη  φορά. Να  στηρίξουμε  τις  επιλογές  της  Ενωμένης  Ευρώπης  ή  να    απορρίψουμε  τα  πεπραγμένα  της !   Να  τα  μεγάλα  διλλήματα! Μας  καλύπτει  αυτή  η  Ευρώπη ,    είναι αυτή που  θέλουμε ,  αυτή  που  ονειρευτήκαμε, αυτή  που  πρέπει  να  είναι !  Επίκαιρα  και  ταυτόχρονα  κρίσιμα  ερωτήματα .  Η   Ευρώπη  των  Λαών  υπάρχει  κάπου στην  ατζέντα  όλου  αυτού  του   εσμού  της  οικονομικής  νομενκλατούρας  που  ψάχνεται  για  «καλύτερη  θέση» ;  Οι  πολιτικοί  Ηγέτες  εν  τέλει  κουμαντάρουν  την  κατάσταση  ή  οι  Τραπεζίτες;  Το  όνειρο  της  Ευρωπαικής  ολοκλήρωσης  είναι  στόχος  εφικτός  έστω  και  αν  ωριμάζει  αργά   αργά ,  όλα  θέλουν  το  χρόνο  τους ...

Αν οι ενεργοί πολίτες του κόσμου δεν ξεκινήσουν δυναμικό και ανυποχώρητο αγώνα, για να απαλειφθούν οι περιβαλλοντικές αιτίες που δημιουργούν την λειψυδρία (πράγμα που δεν το βλέπω), τότε η ανθρωπότητα θα βιώσει (και ήδη τη βιώνει) την κόλαση επί της γης

Πρώτα, ήρθε η κλιματική αλλαγή, ως συνέπεια της μόλυνσης και της καταστροφής του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, με κίνητρο το κέρδος, και μετά ήρθε, ως φυσικό επακόλουθο, η χρόνια λειψυδρία, η οποία, ήδη, αποτελεί το νο1 πρόβλημα της ανθρωπότητας και του πλανήτη, με ασφαλείς προβλέψεις για ραγδαία επιδείνωση στο άμεσο μέλλον. Αν οι ενεργοί πολίτες του κόσμου δεν ξεκινήσουν δυναμικό και ανυποχώρητο αγώνα, για να απαλειφθούν οι περιβαλλοντικές αιτίες που δημιουργούν την λειψυδρία (πράγμα που δεν το βλέπω), τότε η ανθρωπότητα θα βιώσει (και ήδη τη βιώνει) την κόλαση επί της γης.   Στο μικρό κάδρο του τόπου μας, ο δήμος Σπάρτης, ως υπεύθυνος της διαχείρισης του νερού, θα πρέπει κατ’ αρχήν, εν όψει του καλοκαιριού, να λάβει άμεσα μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης, όπως : Εκπόνηση δημοτι...

Φάνηκε ξεκάθαρα από την διαχείριση της επίσκεψής του ότι ο κ Βορίδης αν και Υπουργός Επικρατείας, δεξί χέρι δηλαδή του Πρωθυπουργού, δεν είχε την παραμικρή διάθεση να συνομιλήσει με φορείς και κόσμο και να φορτωθεί τα λακωνικά προβλήματα

Στυλάτος γεμάτος αυτοπεποίθηση, πάντα γελαστός (έστω και επίπλαστα) εμφανίστηκε στην Σπάρτη, ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης του κ Μητσοτάκη για τον εορτασμό των Παλαιολογείων  ο Υπουργός Επικρατείας κ Μάκης Βορίδης.  Τον βλέπουμε συχνά στην Λακωνία και φανταζόμαστε ότι έχει φίλους που θα μπορούσαν να του μεταφέρουν τα προβλήματα του τόπου μας. Φανταζόμαστε ότι οι φίλοι του θα είναι και  βουλευτές του Νομού και Αυτοδιοικητικοί. Και επίσης φανταζόμαστε ότι όλοι αυτοί οι επώνυμοι Λάκωνες φίλοι του κ Βορίδη θα του μετέφεραν τα προβλήματα και την υποχρηματοδότηση του Νομού μας.   Όμως, ο Υπουργός Επικρατείας στην συνέντευξη τύπου που έδωσε δεν αναφέρθηκε καθόλου στα προβλήματα της Λακωνίας. Διατύπωνε και επαναδιατύπωνε την άποψη ότι μόνον η ψήφος στην ΝΔ θα επιφέρει μία σοβαρή ελληνική παρο...

Φοβάμαι ότι με τις άφρονες ενέργειές του οι δυτικοί «ηγέτες» διαμορφώνουν συνθήκες ενός καθολικού 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, που θα οδηγήσει σε ανυπολόγιστες καταστροφές, εκατόμβες θυμάτων

Η απόφαση του Προέδρου Μπάιντεν να επιτρέψει στους Ουκρανούς να χρησιμοποιήσουν τα οπλικά συστήματα που τους χορηγούν οι ΗΠΑ, για να πλήξουν στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας, η οποία ακολουθήθηκε από ανάλογες αποφάσεις των νατοϊκών συμμάχων, έφερε σύγκρυο σε κάθε νουνεχή πολίτη αυτού του κόσμου, αφού συνοδεύτηκαν από την αυστηρή απάντηση της ρωσικής ηγεσίας ότι σε τέτοια περίπτωση η ρωσική ομοσπονδία θα αναγκαστεί να πλήξει στόχους σε ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να αποκλείεται η χρήση συμβατικών πυρηνικών όπλων. Αποτελεί πανθομολογούμενο γεγονός ότι ο κόσμος μας κυβερνιέται από ουτιδανούς πολιτικούς και απουσιάζουν οι μεγάλες προσωπικότητες που άφησαν τη σφραγίδα τους σε παλαιότερες περιόδους. Τώρα με τις αποφάσεις αυτές αποδεικνύεται στην πράξη πως έχουμε να κάνουμε με άφρονες «ηγέτε...

Πρώτη δημοσίευση: Ο Ταχυδρόμος της Λακωνίας, Έτος 33ον, Αρ. Φύλλου 960 - Σπάρτη 20 Μαΐου 1988

Σε λίγες ημέρες, από τις 27, ημέρα Παρασκευή μέχρι Δευτέρα 30 Μαΐου, στα πλαίσια των Παλαιολογείων 1988, θα γίνει στην πόλη μας ένα πνευματικό-επιστημονικό συμπόσιο  με το γενικό θέμα «Μυστράς». Το ειδικό αυτό συμπόσιο οργανώνεται από την Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών σε συνεργασία με την Εταιρεία  Λακωνικών Σπουδών και την Πνευματική Εστία Σπάρτης. Στο τριήμερο των εργασιών θα γίνουν ανακοινώσεις με θέματα που αναφέρονται στην εποχή των Παλαιολόγων και κατ’ επέκταση στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Το πνευματικό  αυτό Συμπόσιο, που γίνεται για πρώτη φορά για το Μυστρά σε μέρες που η πολιορκούμενη Κωνσταντινούπολη έπεφτε για πάντα, δικαιώνεται από την πρόθεση να μελετηθεί συστηματικά η δραματική εκείνη για το έθνος εποχή, μέσα από την οποία αναδύεται ο Νέος Ελληνισμός, γεννιέται δηλα...

Όταν κατά καιρούς κάποιοι έφερναν το θέμα στο προσκήνιο ακούγονταν λόγοι ότι οι αγροτικές εκθέσεις είναι, πλέον, ένας θεσμός ξεπερασμένος και παρωχημένος

Η μεγάλη αγροτική έκθεση EURO AGRO EXPO 2024 και το παράλληλο Φεστιβάλ με τίτλο «Κερνάμε Ελλάδα» που διοργανώνονται φέτος στις 24, 25 & 26 Μαΐου 2024 στην Αμαλιάδα, ανακαλούν μνήμες από τις δύο Παλλακωνικές Αγροτικές Εκθέσεις που διοργανώθηκαν  στη Σπάρτη, με μεγάλη επιτυχία,  στα 1967 και στα 1968.   Στη Σπάρτη, η  1η  Παλλακωνική Έκθεση Παραγωγικότητας έγινε το Νοέμβριο του 1967 (εγκαίνια 26 Νοεμβρίου) στον χώρο  του σημερινού Πάρκου ΟΤΕ, μπροστά από τον Α. Νίκωνα, που, τότε, ακόμα ήταν αδιαμόρφωτο. Στον όμορφα διαρρυθμισμένο και φωταγωγημένο το βράδυ χώρο είχαν κατασκευασθεί καλαίσθητα περίπτερα, στα οποία γινόταν έκθεση αγροτικών προϊόντων της Λακωνίας, με έμφαση στο πορτοκάλι, στο λάδι και στην ελιά, γεωργικά μηχανήματα και εργαλεία, στοιχεία τοπικού πολιτισμού και παράδοσης, ...

Να μην αμφιβάλλει κανείς ότι θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια απέναντι σε κάθε προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισής του από όπου κι αν προέρχεται

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε θεατές και στη Λακωνία μιας άνευ προηγουμένου έκρυθμης κατάστασης στο χώρο της δημόσιας υγείας που εντείνει την ανασφάλεια των εργαζόμενων στις δομές υγείας αλλά και των πολιτών της Λακωνίας γενικότερα που αισθάνονται πως υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο η ποιότητα ζωής τους.    Έτσι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο της κατά κύματα παραίτησης γιατρών που στελέχωναν το Νοσοκομείο της Σπάρτης και τα Κέντρα Υγείας εξαιτίας των εξαντλητικών ωραρίων, των αναγκαστικών εντολών για ετεροαπασχόληση και μετακίνηση  και της συνακόλουθης απαξίωσης του ιατρικού λειτουργήματος.   Κάπως έτσι φτάσαμε ακόμα και στη μερική αναστολή εφημερίας της Παθολογικής Σπάρτης λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού και τη μεταφορά έκτακτων περιστατικών στα γειτονικά Νοσοκομεία...

Ο θυμόσοφος λαός πάλι έλεγε «…ό, τι σπέρνεις, θερίζεις»

 Είναι αλήθεια πως την περασμένη Παρασκευή βρέθηκα με ανυπομονησία στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Σπάρτης για να παρακολουθήσω την πραγματικά αξιέπαινη πρωτοβουλία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λακωνίας για την διοργάνωση μιας εσπερίδας με θέμα την νεανική παραβατικότητα. Όταν μάλιστα στον πρόλογό τους οι ομιλητές υποσχέθηκαν ότι θα μιλήσουν λόγω της εμπειρίας τους με σκληρά λόγια, πίστεψα ότι η επιλογή μου δεν ήταν ατυχής.  Δεν πέρασε πολύς χρόνος, όταν άκουσα από τον τ. Υπουργό και Πρύτανη κ. Πανούση πως «…σε μια δεκαετία, δεν θα υπάρχει σχολείο αφού όλα πλέον γίνονται ψηφιακά». Ανέφερε μεταξύ άλλων πως «… αμφιβάλλει για το τι δουλειά γίνεται στα σχολεία» και «…στον πρώτο σεισμό, ο δάσκαλος είναι πρώτος που φεύγει από την τάξη». Στην συνέχεια ο κ. Μαστρογιάννης έκα...

Το τέλος του μύθου είναι το τέλος κάποιων ελπίδων που γεννήθηκαν και χάθηκαν μαζί με τον 20ο αιώνα...

Ένα ποιητικό μονόπρακτο για μια ταινία που σημάδεψε τα μετεφηβικά χρόνια μου. Το 1980 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος παρουσιάζει την ταινία «Μεγαλέξανδρος» Το χειμώνα του 1982 η ταινία παίζεται στην Σπάρτη στον κινηματογράφο «Φάρο». Σε μια μέρα δύο παραστάσεις 4-8 και 8-12. Κατεβαίνουμε από το χωριό να δούμε το φιλμ  με τον Γιώργη παιδικό φίλο τέσσερες μέχρι οκτώ και στη συνέχεια βόλτα στην πόλη. Τέσσερες ώρες στην αίθουσα δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, ουδέν σχόλιο. Βγαίνοντας από την αίθουσα στο φουαγέ  ο Γιώργης μου λέει προβληματισμένος «ρε συ κατάλαβες τίποτα τέσσερες ώρες ταινία και ο πρωταγωνιστής άχνα μια λέξη μόνο έπρεπε τι στο διάολο έπρεπε» «πολύ με μπέρδεψε ο Αγγελόπουλος» του λέω «δεν την ξαναβλέπουμε μπας και ξεμπερδευτούμε;» λέει και συμφωνώ αμέσως Νέα εισιτήρια και ξανά στ...

Τα ποτήρια υψώθηκαν με την ευχή «Ο Αϊ-Γιώργης βοήθειά μας» «Και του χρόνου»!

Ο Μπαρσινίκος (Ταϋγέτη) είναι ένα μικρό χωριουδάκι χτισμένο στην ανατολική πλαγιά του δασοσκέπαστου Ταΰγετου, πίσω από το λόφο του βυζαντινού Μυστρά. Στα παλιά χρόνια ήταν ένα ζωντανό χωριό με περίπου 150 μόνιμους κατοίκους, που είχε δική του ενορία και παπά, δημοτικό σχολείο  και συντηρούσε τέσσερα κρασοπουλειά. Λίγο πιο πάνω από το χωριό βρισκόταν η Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην οποία το καλοκαίρι εγκαταβίωναν σε αυτοσχέδια κελιά περίπου 200 Σπαρτιάτες, που ανέβαιναν εκεί για να περάσουν δροσερές διακοπές μέσα στα πεύκα και τα ελάτια.   Σήμερα ο Μπαρσινίκος είναι έρημος. Μόνιμα μένει μόνο μία ηλικιωμένη κυρία και περιστασιακά ανεβαίνουν κι άλλοι Μπαρσινικιώτες που συντηρούν τα σπίτια τους  για να βρίσκουν ανάπαυλα και αναψυχή από τις σκοτούρες του κάμπου. Ο καθεδρικός ναός του χωρ...

Ποιο είναι τελικά το νόημα της «μεταρρύθμισης»; Εξολοθρεύστε τη «μαρίδα»!

Δύο πράγματα έχουν αποδείξει τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ν.Δ έναι ότι κατέχουν πολύ καλά το «δόγμα του σοκ» και δεύτερο άριστα  τις τεχνικές παραποίησης της αλήθειας. Ακαταμάχητο … τεκμήριο αυτών των δεξιοτήτων τους είναι η περίπτωση του νόμου για τον τεκμαρτό προσδιορισμό του φορολογητέου εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών. Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη παρουσίασε-όπως συνηθίζει-  με  τυμπανοκρουσίες σαν μεταρρύθμιση την επαναφορά μιας παλιάς -δείγμα της αδυναμίας ή και σκόπιμης επιλογής του φορολογικού μηχανισμού να εντοπίσει τη φοροδιαφυγή- μεθόδου των τεκμηρίων. Από τα παλιατζίδικα το ανασύραν το αναγορεύσαν  σε… εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό τόλμημα. Εδώ και μέρες παίρνουν τα «ραβασάκια» της ΑΑΔΕ οι ελεύθεροι επαγγελματίες με διπλάσιο και πλ...

Mια περικεφαλαία και μια ασπίδα (η γνωστή περικεφαλαία και η γνωστή ασπίδα) τοποθετήθηκαν στις εισόδους της πόλης, με συνοπτικές διαδικασίες και σε χρόνο ρεκόρ

Ήταν  Ιανουάριος του 2022 όταν ο καταξιωμένος κι επιφανής Σπαρτιάτης Γλύπτης Δημοσθένης Γ. Τζανάκος, ανακοίνωσε δημοσίως  ότι κάνει δωρεά προς τον δήμο Σπάρτης, την προτομή του Ήρωα Σπαρτιάτη Γιατρού Χρήστου Καρβούνη, ο οποίος εκτελέστηκε μεταξύ των 118 Εθνομαρτύρων, στο Μονοδέντρι, από τους γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους δωσίλογους συνεργάτες τους.  Σήμερα, μετά από δυόμισι, περίπου χρόνια (!!!), παρ’ όλο που η ορειχάλκινη προτομή είναι έτοιμη εδώ και καιρό, ΔΕΝ έχει ακόμα τοποθετηθεί στη νησίδα της λεωφόρου Κ. Παλαιολόγου της Σπάρτης (σύμφωνα με την πρόταση του γλύπτη Δημοσθένη Γ. Τζανάκου), μπροστά, ακριβώς, από το σημείο όπου βρισκόταν η κλινική-οικία του Χρήστου Καρβούνη, πριν αυτή κατεδαφιστεί. Ερωτάται, λοιπόν,  η νέα δημοτική αρχή Σπάρτης, για ποιον λόγο καθυστερεί η ...

«Πάλι στο μέρος πας; Πόσα μούρα φάγατε πάλι σήμερα, ρε; Κάνατε και τις φανέλες σας χάλια και πώς θα τις πλύνω η κακομοίρα!!!»

Την εποχή αυτή την ευλογημένη του Μαγιού, βγαίναμε τα σκολιαρόπαιδα της γειτονιάς στους μπαξέδες, στα περιβόλια και στην εξοχή, λίγο έξω από τη Σπάρτη, εκεί που βρίσκαμε ακόμα, τότε, δέντρα κατάφορτα από γλυκούς καρπούς. Παιδιά, όχι μόνο μαθημένα στην ολιγάρκεια, αλλά (κυρίως) παιδιά που μπορούσαμε ακόμα να δούμε και να εκτιμήσουμε κάθε τι καλό που είχε χαρίσει ο Δημιουργός στα πλάσματά του και να σταχομαζώνουμε κάθε μικρή χαρά που βρισκότανε στο διάβα της ζωής μας. Είμαστε κείνα τα παιδιά για τα οποία, κάποτε,  ο Φώτης Κόντογλου είχε γράψει τούτα τα λόγια τα σοφά: «Η φτώχεια μας έκανε να ζούμε απλή ζωή, με λίγα πράματα, και δε μας άφησε να ξεμακρύνουμε από τη φυσική ζωή, αλλά βυζαίνουμε ολοένα από την καθαρή βρυσούλα, που θρέφει την καρδιά τ’ ανθρώπου.» Μέσα, λοιπόν, στα δέντρα τα...

Η... «απολίτικη» νεολαία έδωσε το δικό της παρών στην Eurovision

Χθες το βράδυ καθώς  οι ντελάλικες φωνές των παρουσιαστών προσπαθούσαν να μας βάλουν στο κλίμα του μεγάλου μουσικού σόου. Στο μυαλό μου ήρθαν οι χιλιάδες νέοι άνθρωποι που ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο καταδίκασαν το Ισραήλ για την «σφαγή των αμάχων»                                                 Το πανευρωπαϊκό μουσικό γεγονός της Eurovision αυτή τη χρονιά έγινε στη σκιά της σφαγής στη Γάζα. Και μπορεί στη Μάλμε Αρένα να ξεδιπλώθηκαν  τα τραγούδια, αλλά χιλιάδες άνθρωποι, έξω από αυτήν αλλά και μέσα, σηκώνουν παλαιστινιακές σημαίες, δείχνοντας την αντίθεσή τους στο μακελειό που συνεχίζεται σε βάρος εκατομμυρίων αμάχων. Αμάχων που δεν έχουν πού να πάνε, αφού είναι εγκλωβισμένοι από τον ισραηλινό στρατό. Οι αντιδράσεις αυθόρμητες, ανθρώπινες και γι’ αυτό ελπιδοφόρες. Άν...

Κι εγώ έπρεπε να γεράσω για να μάθω να διαβάζω τα σημάδια των ανθρώπων και να καταλαβαίνω τις χειρονομίες τους, να βρω την κρυμμένη τρυφερότητα, τον χωμάτινο ουρανό της αγάπη τους

Τη μανούλα μου, γεννημένη στα 1926, δεν την θυμάμαι να εκφράζεται ποτέ, θαρρώ, τρυφερά. Δεν ήξερε πώς να το κάνει, δεν το έμαθε αυτό. Οι συνθήκες της εποχής δεν το επέτρεψαν. Φτώχεια, πόλεμοι, Κατοχή, εμφύλιος, εσωτερική μετανάστευση, στέρηση.  Μια ζωή φόβος και ανασφάλεια.  Πήγε μονάχα στην πρώτη Δημοτικού. Ύστερα την σταμάτησαν για να μεγαλώσει τα άλλα πέντε  μικρότερα αδέλφια της. Έπρεπε να τα φροντίζει, να ζυμώνει, να μαγειρεύει εκείνη, να τα προσέχει. Μέσα στην ευθύνη και τον φόβο από παιδί δεν έμαθε να βγάζει τρυφερότητα που είναι υψηλής μορφή εκδήλωση αγάπης. Γράμματα δεν έμαθε στο σχολείο. Παντρεύτηκε τον πατερούλη μου πριν εκείνος πάει φαντάρος. Έμαθε να διαβάζει και να γράφει για να του στέλνει γράμματα με το δικό της χέρι. Είναι περήφανη. Δεν καταδεχόταν άλλοι να της γράφο...

10/5/1933 - Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία για να δουν τους Ναζί να σκοτώνουν... ιδέες.

Περίπου 40.000 άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία Opernplatz του Βερολίνου για να παρακολουθήσουν μία «θεαματική εκδήλωση».  Είχαν λάβει πρόσκληση από φοιτητές. Αλλά δεν ήταν απλά φοιτητές. Ήταν μέλη της Νεολαίας των Ναζί και η εκδήλωσή τους ερχόταν σε πλήρη σύγκρουση με τη φοιτητική ιδιότητα. Φορώντας ομοιόμορφες στολές, συνόδευσαν έξι βαν που μετέφεραν βιβλία. Ήταν βιβλία που είχαν καταδικαστεί σε…«θάνατο», γιατί ήταν «αντι-γερμανικά».   Σε πολλές ακόμη πανεπιστημιουπόλεις ανά τη Γερμανία οργανώθηκαν αντίστοιχες εκδηλώσεις καύσης βιβλίων. Το ημερολόγιο έγραφε 10 Μαΐου 1933 . Εκείνη τη νύχτα πάνω από 25.000 βιβλια ρίχτηκαν στην πυρά.   Τα έργα Εβραίων συγγραφέων όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ τυλίχτηκαν στις φλόγες δίπλα σε Αμερικανούς συγγραφείς που ήταν στη...

Επιστρέφουμε στην αυστηρότητα του Συμφώνου Σταθερότητας. Άρα η κυβέρνηση πρέπει να πάρει μέτρα.

Ξενυχτάει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προσπαθώντας να κρύψει πριν από τις ευρωεκλογές την οικονομική της πολιτική. Η πραγματικότητα είναι εδώ μπροστά μας ωμή. Η κυβέρνηση βλέπει ήδη τις τρύπες στα ταμεία του κράτους, βλέπει τις δυσκολίες που έρχονται ως αποτέλεσμα των επιλογών της. Γνωρίζει πολύ καλά ότι θα πρέπει να λάβει μέτρα, να βάλει φόρους, να κάνει νέες ρυθμίσεις, ώστε να καλύψει τα δημοσιονομικά κενά. Στα απλά ελληνικά, έρχονται χαράτσια τα οποία δεν θέλει να αποκαλύψει, δεν θέλει να το καταλάβουμε πριν φτάσουμε στην κάλπη. Και γι’ αυτό πετσόκοψε το πρόγραμμα προς τις Βρυξέλλες. Αυτή η… απλή και μικρή λεπτομέρεια αποκάλυψε και όσα πραγματικά συμβαίνουν.    Τα αποτελέσματα της οικονομικής της πολιτικής τα βιώνουμε ήδη στο σούπερ μάρκετ, στην αγορά, στα βενζινάδικα. Η ...

Κασσελάκης: «Ήρθα στην πόλη, που τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα»

Κάποιες φορές, δεν χρειάζεται να πεις κάτι με πολλά λόγια. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που ο Στέφανος Κασσελάκης περπατούσε στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης και λακωνικά είπε: «Ήρθα στην πόλη, που τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα». Η δήλωσή του ξάφνιασε. Κάποιοι γέλασαν, άλλοι ένιωσαν άβολα, άλλοι κατέβασαν το κεφάλι, άλλοι προβληματίστηκαν, άλλοι συμφώνησαν και κάποιοι λιγοστοί αντέδρασαν αρνητικά. Η δήλωση όμως προήλθε από έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν ζει στην πόλη. Πως θα μπορούσε να ξεγλιστρήσει μία τέτοια φράση από το στόμα ενός ανθρώπου, που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει την πραγματικότητα; «Μήπως όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα;» Είναι γεγονός, ότι αυτή η φράση ταξιδεύει για χρόνια στην καθημερινότητα του Σπαρτιάτη. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρώτη...

(Μια πόλη που τρώει τα σπλάχνα της)

«Η ασέβεια αποτελεί αχαριστία και αγνωμοσύνη προς τον Θεό. Είναι το μεγαλύτερο όλων των κακών.» Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης   Η συνάντηση ΟΛΩΝ των Επιταφίων της Σπάρτης, στην κεντρική πλατεία, υπήρξε, επί 10ετίες, ένα τοπικό πασχαλινό έθιμο, που δημιουργούσε μιαν ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα, συνήρπαζε τους επισκέπτες της πόλης και έδινε τη δυνατότητα στους πιστούς όλων των ενοριών, να συναντώνται πνευματικά τη νύχτα της Μ. Παρασκευής, να συμψάλλουν τα Εγκώμια και να ακούνε το κήρυγμα του εκάστοτε Επισκόπου τους. ΟΜΩΣ, σήμερα, η συνάντηση αυτή έχει διακοπεί (ούτε και φέτος έγινε η συνάντηση των Επιταφίων) και οι δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε πως αιτία γι’ αυτό είναι η κατάσταση που επικρατεί στην κεντρική πλατεία την ώρα που εισέρχονται και αποχωρούν οι Επιτάφιοι αλλά και κατά...

Ίσως άλλαξε ο τρόπος που περπατάμε τη ζωή ή ο τρόπος που την αγγίζουμε...

Έχω παρατηρήσει πως οι ευχές μας συνήθως κατευθύνονται προν τη μεριά του έχειν. Να, για παράδειγμα οι πιο πολλοί εύχονται να έχεις υγεία, ευτυχία, χαρά μερικοί, σπανιότερα. Σχεδόν ποτέ κανείς δεν σου εύχεται να γίνεις κάτι , να πάθεις κάτι. Να λ.χ. να γίνεις ευαίσθητος, να λεπτύνουν οι αισθήσεις σου να νιώθεις τις ανεπαίσθητες στους πολλούς ομορφιές της πλάσης κι ας  πονά αυτό ή να πλατύνει η καρδιά σου για να πάλλεται με τον πόνο των ?λλων ή ακόμα περισσότερο να χαίρεται με τη χαρά τους. Κανείς δεν εύχεται πια τέτοια πράγματα κι ακόμα περισσότερο κανείς δεν σε στολίζει με παλαιού  τύπου ευχές, όπως να προκόψεις, να ριζώσεις, να αντέχεις τα κύματα της ζωής, να ταπεινωθείς για να έχεις  καλές υπομονές. Ποιος ξέρει άραγε γιατί άλλαξαν οι ευχές μας! Ίσως άλλαξε ο τρόπος που περπατ...

«Και τι δεν κάνατε για με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος»

Σαν σήμερα στις 5 Μαΐου 1818 γεννήθηκε ο Κάρλ Μάρξ στην πόλη Τριρ (Τρέβηροι στην εξελληνισμένη ονομασία της) της Πρωσικής Ρηνανίας. «Και τι δεν κάνατε για με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος». «Τίποτε δεν μπορεί να έχει αξία, αν δεν έχει χρησιμότητα».       Der Spiegel: «Ο κλασικός καπιταλισμός δεν λειτουργεί πλέον. Μέσα από τις νέες  παγκόσμιες κρίσεις και τη διαφαινόμενη κλιματική κατάρρευση, αναδύονται συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές ιδέες: λιγότερη ανάπτυξη, περισσότεροι κυβερνητικοί στόχοι». Επιστρέφει άραγε ο Καρλ Μαρξ στη Γερμανία;  Πριν ένα χρόνο, το Der Spiegel  προκάλεσε αίσθηση, φιλοξενώντας στο εξώφυλλό του μια μεγάλη φωτογραφία του Καρλ Μαρξ- με λαχανί κοντομάνικο πουκάμισο και τατουάζ- με τίτλο: “Είχε τελικά δίκιο ο Μαρξ;”.    Άραγε είναι αλήθεια ότι ...

(Διονύσιος Σολωμός, Η ημέρα της Λαμπρής)

Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα στον κοιμητηριακό ναό του Αγίου Γεωργίου Ψυχικού Σπάρτης. Μουντός ουρανός, ψυχρό αεράκι, υψηλόκορμα αιωνόβια κυπαρίσσια, κοσμοσυρροή πιστών που ήλθαν να παρακολουθήσουν τον επιτάφιο θρήνο και να συνοδέψουν το γλυκύ έαρ της πονεμένης μάνας που πριν από λίγο παράλαβε το άπνουν σώμα Του για να το κηδέψει…   Φεύγεις πάνου στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου, Άνοιξη μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις. Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου, δε μιλάς, δεν κοιτάς, πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου! (Κώστα Βάρναλη, Η μάνα του Χριστού) – Γιέ μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου, – Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω και δε σαλεύεις δε γροικάς τα που πικρά σου λέω;… (Γιάννη Ρίτσου, Επιτά...

(Μέσα από τα παλαιά Αναγνωστικά)

Ο Roland Barthes είχε πει ότι:  «Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία». Γι’ αυτό, κάθε Πάσχα, καρτερούμε στον Σταθμό το τραίνο, που θα μας πάει πίσω σ’ εκείνα τα Πάσχα των παιδικών μας χρόνων, αυτά τα Πάσχα που δεν υπάρχουν πια, παρά μόνο στις μνήμες, σε παλιές ξεθωριασμένες φωτογραφίες και στα παλαιά αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου, αφού στα σύγχρονα αναγνωστικά το Πάσχα (μαζί με άλλα πολλά ) έχει (δυστυχώς) εξοβελιστεί. Λοιπόν… «Κόκκινη κλωστή δεμένη Στην ανέμη τυλιγμένη Δος της κλότσο να γυρίσει Παραμύθι ν’ αρχινήσει»:   -Κάθε που πλησίαζε το Πάσχα οι Δάσκαλοί μας άνοιγαν την ενότητα με τα πασχαλινά μαθήματα και μας έβαζαν, σιγά-σιγά, στην μοναδική και ανεπανάληπτη πραγματικότητα και ατμόσφαιρα του ελληνικού ορθόδοξου Πάσχα. Πρώτα απ’ όλα ήταν τα ...

Είθε «με ισοκράτη ένα κλωνί» να ψάλουμε το «Χριστός Ανέστη», να βιώσουμε την Ανάσταση…

Η Λαμπρή που περίμενε ο Γιάννης του κυρ-Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ο αλαφροΐσκιωτος. «Είχε βαρεθή την Σαρακοστήν, επόθει το Πάσχα, και ήρχισε να το προεορτάζη».  Η Λαμπρή που περίμενε ο Κώστας Κρυστάλλης. Βασίλεψαν στην Άρτα τα μάτια του, στα εικοσιέξι του χρόνια, 22 του Απρίλη του 1894, ξημερώνοντας η Μεγάλη Πέμπτη.   Η Λαμπρή που περιμένουμε,  «αλαφροΐσκιωτοι»  του καιρού μας, κάτω από τη βαριά του σκιά. Είθε «με ισοκράτη ένα κλωνί» να ψάλουμε το «Χριστός Ανέστη», να βιώσουμε την Ανάσταση…   Α. Κ.,   Σπάρτη, Μεγάλη Τετάρτη, 1-5-2024   -------   Α΄   […]  Ωχ, Θε μου, τι να είναι; είπε το Μαλαμώ. Έλα, Πολύζο, να ιδής και ν΄ ακούσης. Η πόρτα είναι κλειδωμένη από μέσα.   Επλησίασεν ο άνθρωπος, έκρουσεν, ώθησεν ισχυρώς. Εις μάτην. Η θύρα ήτο πράγματι μανδαλωμένη.   ―Τι πε...

Σε κλίμακα ελληνικής γης

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΣ (σε κλίμακα ελληνικής γης)  ΔΕΥΤΕΡΑ Ξεδιάντροπα η παπαρούνα Παραδόθηκε στο φως Το άλικο Σκοτεινό το πάθος έθαλλε Στα σπλάχνα της Εν αρχή ην ο πόνος ΤΡΙΤΗ Σαν το πατείς χαμογελά Σαν το φιλάς ανθίζει  Μικρό γλυκό χαμόμηλο Τον ίαμβο χορεύεις ταπεινά Μοιάζεις με τον έρωτα που παίζοντας Πληγώθηκε ΤΕΤΑΡΤΗ Άδηλο το χρώμα της σιωπής  Στην οθόνη του πελάγους Του λαμπρού  Και πάνω στο πέλαγος τα βήματα Τα σπαρμένα  βιολέτες ολοπάρθενες ΠΕΜΠΤΗ Ο καιρός αίφνης χάλασε Κρύος βοριάς έσεισε το σταυρό Της ελεύθερης άνοιξης Ένα- ένα τα κρίνα μάζεψαν τα δάκρυα Της κρύας μέρας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Το αγιόκλημα, το γιασεμί Τα ρόδα τα αχώρητα στην ομορφιά Ο πλάτανος ο αγλαός στο πράσινό του Σε προσκυνούν Και το ποτάμι που κυλάει...

«Στο μαγέρικο του «ΛΑΜΠΡΟΥ» έτσι και μπεις, δεν λες να φύγεις»

«Λάμπρος» σημαίνει φαγάκι ελληνικό, νόστιμο, παραδοσιακό…όσπρια, λαδερά, πατσά, μοσχαροκεφαλή, ντολμαδάκια, κρέατα κοκκινιστά και ψητά, ψαράκια και χόρτα, μακαρονάδες και πιλάφι και λοιπές νοστιμιές από μια κουζίνα που έρχεται κατ’ ευθείαν από τη μάνα και τη γιαγιά μας. Το μαγέρικο «ΤΑ ΤΣΙΝΤΖΙΝΑ» του Λευτέρη και της Ματίνας Λάμπρου, με ιστορία πάνω από 60 χρόνια, μοιάζει κάτι σαν τον γερο-Χρόνο: Οι εποχές και οι γιορτές έρχονται και περνάνε, και κάνουν κύκλο, μέσα από την κουζίνα του. Έτσι, ΚΑΙ φέτος, με τον ερχομό της Άνοιξης και της Μεγαλοβδομάδας, ήρθαν στην κουζίνα του Λάμπρου και τα ωραία φαγητά της εποχής, οι αγκινάρες και τα γεμιστά. Οι αγκινάρες, καθαρισμένες με επιμέλεια στο χέρι, μαγειρεύονται στην κατσαρόλα πολίτικες («α λα πολίτα»), με πατατούλες, καρότα, φρέσκα κρεμμ...

Ο νυν υπουργός υγείας λέει ότι όσοι γνωρίζουν από διοίκηση, κατανοούν ότι ο τότε αρμόδιος υπουργός μεταφορών άσκησε χρηστή διοίκηση, μη ολοκληρώνοντας μια σύμβαση καθοριστική για την ασφάλεια των τρένων

Δηλώσεις:   Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε στη Σία Κοσιώνη(Σκάϊ), δήλωσε ότι το σύστημα τηλεδιοίκησης για την ασφάλεια των τρένων είχε παραδοθεί. Και ότι λειτουργεί, πλην του τμήματος που καταστράφηκε από την κακοκαιρία Daniel, το οποίο πρέπει να ξανακατασκευαστεί. Επιπλέον, δήλωσε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί θα αποδώσουν ευθύνες. Ο υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, από το βήμα της Βουλής, κατά την συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, δήλωσε ότι όσοι γνωρίζουν από διοίκηση, κατανοούν ότι οι μισές συμβάσεις(βλέπε και σύμβαση 717 περί του συστήματος τηλεδιοίκησης)δεν ολοκληρώνονται από τους υπουργούς. Και αιτιολόγησε αυτή την πρακτική, παρουσιάζοντάς την ως...φυσικό φαινόμενο. Η εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Λάουρα Κοβέσι, δήλωσε ό...

Τις Άνοιξες, όλες τις Άνοιξες να θυμάστε πως αποζητάμε κι εμείς, εμείς οι τσαλακωμένοι τον Κύριο της ταπεινής δόξας να τον κεράσουμε απόσταγμα άρωμα της βασανισμένης καρδιάς μας

Δεν είναι που δεν προσπαθήσαμε. H επιθυμία και ο πόθος για μια κανονική ζωή  δεν μας έλειψε. Το παλέψαμε τίμια. Κρατηθήκαμε μακριά από άνομες ηδονές, δεν ταξιδέψαμε σε αχαρτογράφητα  νερά, δεν ακροβατήσαμε σε απαγορευμένα  αισθήματα, τηρήσαμε με ακρίβεια  τους νόμους των βέβαιων, όσες φορές χρειάστηκε είπαμε όχι στους πόθους της καρδιάς. Δεν καταφέραμε πολλά σε ετούτη την εξορία. Σκληρύναμε περίσσεια την καρδιά, στενέψαμε τα μάτια, μίκρυνε ο ορίζοντας, ζήσαμε σε ασφυξία αισθημάτων χωρίς πείρα των πραγμάτων και των σωμάτων. Τον κόσμο τον ζήσαμε σαν πληροφορία σε δελτία ειδήσεων, από μακριά. Και πέσαμε, και αποτύχαμε συχνά και τσαλακωθήκαμε. Αμαυρώθηκε  η ύπαρξη, τσαλακώθηκε, πτυχώθηκε από σημάδια της πτώσης, από επουλωμένα πρόχειρα τραύματα, από ίχνη άνισης πάλης με το παντοδύναμο...

Αμάρτησαν οι ηγέτες του πνεύματος. Αφιλοσόφητοι και μικρόψυχοι ντράπηκαν να τους λεν καθυστερημένους και δέχθηκαν τα ξένα είδωλα σαν μόδα σαν πρόοδο

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Όλοι πρέπει ν΄αγρυπνούμε, για τους συνανθρώπους μας, τον τόπο μας, τη χώρα μας, την κλιματική κρίση. Και βέβαια ανησυχείς όταν σε παγκόσμιο επίπεδο δεν παίρνουν τις καλύτερες αποφάσεις αλλά επικρατεί το συμφέρον των ισχυρών κρατών. Άν δούμε όμως και το κράτος μας δεν είναι οργανωμένο, αποδοτικό, δίκαιο. Καί βέβαια αυτό έρχεται απο παλιά. Άς δούμε τι έχει γράψει ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Κων/νος Τσάτσος για τις ευθύνες των ηγετών: «Αμαρτήσαμε. Από χρόνια αμαρτήσαμε όλοι. Αμαρτήσαμε και όσοι επράξαμε και όσοι ανεχθήκαμε και οι θύτες και τα θύματα... Λίγα χρόνια πρίν. Όταν λιγοστοί προμαντεύανε και αγωνιούσαν. Βγήκαν τότε στον τόπο μας μερικοί αρρίζωτοι. Φορτωμένοι μ΄ενα μονόπλευρο ιστορικό σχήμα και με μια ρηχή φιλοσοφική εμπειρία έτοιμοι να δεχθούν τη ριπ...

Όχι άλλος χαμένος χρόνος! Στέρεψε η υπομονή όλων μας!

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις και τη συζήτηση στο κορυφαίο Συλλογικό Όργανο του Δήμου χθες, προφανώς και δεν γίναμε ως πολίτες αυτού του Δήμου σοφότεροι, ούτε αισιόδοξοι για την πορεία και εξέλιξη του έργου της πολύπαθης Παλαιολόγου! Σίγουρα επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται»! Δεν γίνονται έτσι τα έργα! Μάλλον μας δουλεύει ο κύριος ανάδοχος! Με κοπανιστό αέρα…… δεν βάφεις αυγά! Θα περάσουν πολλοί «Οκτώβρηδες» για να ολοκληρωθεί το έργο με αυτούς τους ρυθμούς! Αλληλοδουλεύομαστε σίγουρα! Εάν όμως όλοι οι θιγόμενοι επαγγελματίες και πολίτες αυτής της πόλης και ο Εμπορικός Σύλλογος πρώτιστα, είχαν προβεί στο αυτονόητο, δηλαδή στις μηνύσεις εναντίον του αναδόχου, με το αιτιολογικό που έχουν στα χέρια τους, των διαφυγόντων κερδών! Εάν όμως όλο...