Ημέρα της Ποίησης: «Γάζα» από την Ειρήνη Μπόμπολη

ΓΑΖΑ

Ανέκαθεν σε γάζωνε σφαγή

Απ’ την εποχή την παλαιά

Τ’ Αλέξανδρου του πορθητή,  Δημήτριου του  Πολιορκητή

Το χώμα σου έβραζε σε αίματος φωτιά

Απ’ τα παλαιά η τύχη σου φρικτά σπαρακτική

Της ιστορίας το μερτικό, ο χαλασμός

Διάβηκαν επάνω σου του κόσμου οι στρατοί

Τώρα,  γενοκτονίας  άγριος  σπαραγμός

Τα τείχη σου ανίσχυρα στους τρομερούς εχθρούς σου

Τη μοίρα σου τη γέννησε  η θέση σου στη γη

Και δε σεβάστηκε κανείς τους κοντινούς θεούς σου

Κι έπαθες όσα δεν τολμά η σκέψη και η ψυχή

Σε γάζωσε η πικρή στιγμή πόλη της ερήμου

Τα παιδιά σου προσφορά στο βωμό του ελέους

Και όσες  φωνές  κι αν ακουστούν κι όσα τρισαλί μου!

Δεν αρκούν για ν’ ανθίσει ο βωμός του χρέους

Στο μπόι του ο άνθρωπος μια κραυγή ας αφήσει

Στης προσφυγιάς το  χάος  ας στείλει δυο πουλιά

Ένα να δει τον πυρετό και θρήνο να κινήσει

Και τ’ άλλο ας στείλει μήνυμα με κλάδους από ελιά!

Ειρήνη Μπόμπολη