Σαββατο, 21 Δεκεμβρίου 2024
Μαζευτήκανε, λοιπόν, εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ, όλοι, γύρω από την αυτοσχέδια αυτή σόμπα του πριονιδιού, γελάσανε, μιλήσανε, είπανε ιστορίες, παραμύθια και αινίγματα και ο ντενεκές όλο και ζεσταινότανε πιο πολύ
«Φτώχεια και των γονέων» στη φαμελιά. Ο πατέρας κάθε μέρα στη βιοπάλη, στην οικοδομή και στις δουλειές του ποδαριού κι η μάνα στο σπίτι, με τρία παιδιά, να φροντίζει και να νοιάζεται όλα. Ένα τζάκι στο χειμωνιάτικο ήτανε για να ζεσταίνει τους χειμώνες, αλλά ξύλα δεν υπήρχανε εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων του 196... Κι ο πατέρας, που είχε μάθει από παιδάκι να πιάνει τη ζωή απ’ τα μαλλιά, πήρε το καροτσάκι του, αυτό που είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια και κουβάλαγε ό,τι μπορούσε να κουβαληθεί στα χρόνια κείνα (μέσα σ’ άλλα πολλά δούλευε και αχθοφόρος) πήγε στο κοντινό ξυλουργείο και γύρισε με το καρότσι φορτωμένο με δυο τσουβάλια χοντρό πριονίδι. Μετά, πήρε έναν παλιό ντενεκέ του λαδιού, του έκοψε από πάνω όλο το καπάκι και στο κάτω μέρος του ντενεκέ, στη μία πλευρά, άνοιξε ...
Περισσότερα >>Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τα σχολεία να λειτουργούν σε «γερασμένες» υποδομές, χωρίς την απαραίτητη συντήρηση, με «μπαλώματα» και πρόσκαιρες λύσεις που γίνονται μόνιμες
Σε συνέντευξή του στην εφ. ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, που δημοσιεύθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2024, ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Κυριάκος Πιερρακάκης , ο οποίος βρέθηκε στη Σπάρτη, είπε μεταξύ άλλων τη φράση: «(…) κάθε παιδί να είναι ασφαλές στο σπίτι, στο σχολείο και, ευρύτερα, στην καθημερινότητά του.» Την ίδια στιγμή στο δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης, στη συνεδρίαση της 11ης Δεκεμβρίου 2024, είχαν έρθει δύο τεράστια θέματα ακαταλληλότητας σχολικών κτηρίων: Η δραματική κατάσταση του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης, το οποίο, αν και νεόδμητο κτήριο, «μπάζει και βγάζει νερά» από παντού (ακόμα και από τις πρίζες). Το αιφνίδιο κλείσιμο του 1ου Γυμνασίου Σπάρτης από τον δήμο, επειδή κατά τον Πρωτοβάθμιο Προσεισμικό Έλεγχο που διενεργείται προέκυψαν «ανησυχίες» για την στατική του επάρ...
Περισσότερα >>Πραγματικά, μείναμε ενεοί όχι μόνο με την εντολή που δόθηκε, αλλά και με την ωμότητα και την αναισθησία που δόθηκε
Το Σεπτέμβρη του 1974, πήρα το πτυχίο του Δασκάλου από την Παιδαγωγική Ακαδημίας Τριπόλεως και αμέσως, σχεδόν, παρουσιάστηκα στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού στην Κόρινθο για να υπηρετήσω την στρατιωτική μου θητεία. Ήταν μια συγκεχυμένη, γενικώς, κατάσταση στη χώρα, αφού τον Ιούλιο είχε γίνει η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, και κατόπιν η λεγόμενη μεταπολίτευση. Η δημοκρατία δεν είχε ακόμα σταθεροποιηθεί, ο πόλεμος με την Τουρκία κρεμόταν πάνω από τη χώρα ως δαμόκλειος σπάθη και εμείς ως νεοσύλλεκτοι δεν ξέραμε πόσο θα υπηρετήσουμε, αφού σειρές που έπρεπε να έχουν απολυθεί με 24 μήνες θητείας είχαν κρατηθεί μέσα. Στο 6ο Σ.Π. Κορίνθου δεν επιλέχθηκα ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός και έτσι περίμενα κι εγώ, μαζί με τους άλλους … απορριφθέντες, να δούμε σε ποια ειδικότητα «θα μας ρίξουν». Μια μέ...
Περισσότερα >>Με το τραγούδι πέθανες/ και δάκρυα δε σου στέκουν/ της λευτεριάς τα δάχτυλα/ στεφάνι αγνό σου πλέκουν
Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 118 ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 26 Νοέμβρη 1980) Οι Αγώνες για την Ελευθερία και την Προκοπή του Λαού χρειάζονται Θυσίες. Και πάντα, στις κρίσιμες ώρες, βρίσκονται ψυχές ευγενικές, που δεν κάνουν υπολογισμούς, όταν έλθει η ώρα της αυτοθυσίας, όσο βαριά κι αν είναι. Μια τέτοια Θυσία ήταν εκείνη των 118 Σπαρτιατών στο Μονοδένδρι. Τη νύχτα της 23 Οκτωβρίου 1943 οι γερμανοί κατακτητές, με καταλόγους που είχαν συντάξει «σπαρτιάτες» συνεργάτες τους και συνοδευόμενοι από κουκουλοφόρους «σπαρτιάτες» δωσίλογους, συνέλαβαν αγωνιστές και μέλη του ΕΑΜ, τον ανθό της κοινωνίας της Σπάρτης, και τους μετέφεραν στις φυλακές της Τρίπολης. Στις 26 Νοεμβρίου 1943, ως αντίποινα για την επίθεση ανταρτών του ΕΛΑΣ εναντίον γερμανικής φάλαγγας στο Μονοδέντρι, φόρτωσαν σε κ...
Περισσότερα >>Οι δημότες πλησιάζουν τους κάδους για να πετάξουν τα σκουπίδια τους και αντί να τα ρίξουν στους αδειανούς κάδους τα πετούν, σαν καλαθοσφαιριστές, στον υπερχειλισμένο κάδο
Οι κάδοι της φωτογραφίας είναι τρεις. Οι δυο είναι άδειοι και κλειστοί, ο τρίτος είναι γεμάτος ως απάνω και (φυσικά) ανοιχτός, με τις γάτες να ξεσχίζουν τις σακούλες αναζητώντας τροφή. Οι δημότες πλησιάζουν τους κάδους για να πετάξουν τα σκουπίδια τους και αντί να τα ρίξουν στους αδειανούς κάδους τα πετούν, σαν καλαθοσφαιριστές, στον υπερχειλισμένο κάδο, διότι (προφανώς) θεωρούν βαρετό, δύσκολο και χρονοβόρο να πατήσουν κάτω τον μοχλό, να σηκωθεί το καπάκι και να ρίξουν τις σακούλες στους άδειους κάδους. Και σίγουρα δεν κατανοούν πως, πρώτα-πρώτα, βλάπτουν την εικόνα και την καθαριότητα της συνοικίας τους, την ίδια τους την υγεία και την ποιότητα της ζωής τους, δημιουργώντας, παράλληλα, προβλήματα και στους εργάτες καθαριότητας του δήμου. Δυστυχώς, σε όλα τα προβλήματα και τα αρν...
Περισσότερα >>Ήτανε ένα τραγούδι γεμάτο παράπονο, γεμάτο πόνο και αγάπη, αλλά και γεμάτο μετάνοια και συγγνώμη.
Ο Γιώργης ήτανε της παλιάς αντρειωμένης γενιάς! Φτωχός από γεννησιμιού του, μα δουλευταράς, αγωνιστής της ζωής, με καρδιά μάλαμα, πάντα κοντά στο δίκιο και στον ανθρώπινο πόνο. Πιότερο νοιαζότανε τους άλλους παρά τον εαυτό του. Μόνο που όταν ένιωθε αποσταμένος από τα βάσανα, αντί να βγάλει «αχ», γύρευε να πιει ένα ποτήρι κρασί παραπάνω. Τότε, αργούσε τα βράδια να γυρίσει στο σπιτικό του κι η γυναίκα του, η Μαρία, που την είχε πάρει από αγάπη μεγάλη, δεν έπεφτε για ύπνο. Μόνο άνοιγε το παράθυρο της σάλας, κατά το δρόμο, κι έμενε εκεί όλη νύχτα, ακουμπισμένη στους αγκώνες, ψάχνοντας στους ίσκιους, με τα μάτια, για τον Γιώργη της. Κι εκείνος, όταν «σκόλαγε» η παρέα απ’ την ταβέρνα και έφευγε για το σπίτι, ήξερε πως η γυναίκα του τον καρτερούσε στο παράθυρο ξυπνή, ένιωθε ότι ήταν πολύ πι...
Περισσότερα >>Αν θέλεις να διεκδικείς το δίκιο σου, πρέπει να αναγνωρίζεις και να υπερασπίζεις το δίκιο των άλλων
Από τους πανηγυρισμούς του Πούτιν, του Όρμπαν, του Βελόπουλου, της Λατινοπούλου, του Καμμένου, του Νατσιού και λοιπών, στα άκρα δεξιά καθημένων, φαίνεται ξεκάθαρα πού τοποθετείται ιδεολογικά η νίκη του Τραμπ και ποιους θα υπηρετήσει. Ο Τραμπ και το σύστημα που οχυρώθηκε πίσω του ουσιαστικά ΔΕΝ πρότειναν τίποτε «χειροπιαστό» στους ψηφοφόρους για τα προβλήματά τους. Αντίθετα απευθύνθηκαν στα κατώτερα πολιτικά τους ένστικτα και πόνταραν στην κοινωνική απάθεια και τον πολιτικό αναλφαβητισμό, που δημιουργεί αφιονισμένους οπαδούς και όχι σκεπτόμενους πολίτες. Από το «τραμπικό» πρωτόλειο πρόγραμμα αρκούν μερικές επισημάνσεις για να φανεί σε ποιο σκοτεινό τούνελ μπήκαν οι Αμερικανοί: 1. Οι μετανάστες (παράνομους μετανάστες τους αποκαλεί Τραμπ) είναι ένα φαινόμενο της τραγικής κοινωνικ...
Περισσότερα >>«Ο ποταμός Ευρώτας ου μόνον κατέστρεψε άπασαν την υπό των Γάλλων κατασκευασθείσαν εργασίαν, αλλά και τας μηχανάς αυτών παρέσυρε»
Τώρα που φτάσαμε να λέμε το νερό- νεράκι, τώρα που πέρασε χωρίς μια σταγόνα βροχής ο κατ’ εξοχήν μήνας των βροχών, ο Οκτώβριος, αυτός που ο Λαός μας αποκαλούσε κάποτε «βροχάρη», τώρα, λοιπόν, διαβάζουμε παλιές εφημερίδες και νοσταλγούμε τις εποχές εκείνες, που οι τέσσερις εποχές του έτους ήταν στη θέση τους και καταλαβαίνουμε καλύτερα την τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά που έχει προξενήσει ο άνθρωπος στο περιβάλλον και στο κλίμα της Γης. Τους παλαιούς χειμώνες, τα δυο ποτάμια της Σπάρτης, ο Κνακίων (Μαγουλίτσα) και ο Ευρώτας υπερχείλιζαν από τις βροχές και προκαλούσαν τεράστιες πλημμύρες, ενώ το καλοκαίρι είχαν αρκετό νερό, λόγω του χιονιού πού έπεφτε όλον τον χειμώνα στον Ταΰγετο, πραγματικό δώρο Θεού για τις παρόχθιες καλλιέργειες και την κοιλάδα της Λακεδαίμονας. Τον χειμώνα του ...
Περισσότερα >>Έμεινε πάντα σεμνός και ταπεινός κι ας είχε αποκτήσει δόξα και φήμη και είχε γίνει σύμβολο του σπαρτιατικού ποδοσφαίρου και θρύλος
Στη Σπάρτη του παλιού καιρού αν ρωτούσες για τον Γιάννη Παπαδόπουλο σε κοίταζαν με απορία και αμηχανία. Αν όμως ρωτούσες για τον Μπομπόνια, ΟΛΟΙ ήξεραν να σου πουν, γιατί έτσι είχαν «βαφτίσει» και έτσι γνώριζαν οι πάντες τον ποδοσφαιριστή θρύλο του «ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΟΥ»: « Ο Μπομπόνιας»!!! Η οικογένεια του Μπομπόνια είχε ρίζες Κωνσταντινουπολίτικες. Μετά τη Μικρασιατική Kαταστροφή βρέθηκαν στο Δουργούτι, στο Ν. Κόσμο Αθηνών, την παραγκούπολη των Αρμενίων και των Μικρασιατών προσφύγων, εκεί που ο Ιλισός φούσκωνε απ’ τις βροχές παίρνοντας μαζί του τις παράγκες αλλά και τα όνειρα των ανθρώπων. Η προσφυγική αυτή παραγκούπολη αποτέλεσε και το σκηνικό της ταινίας του Ν. Κούνδουρου «Μαγική πόλη», στα 1954. Εκεί, στο Δουργούτι, γεννήθηκε στα 1929 ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο κοσμαγάπ...
Περισσότερα >>Αποτελεί αδιαφορία για το γενικό καλό, πρόκληση, προσβολή και ενόχληση ΟΛΩΝ των δημοτών, αμαυρώνει την εικόνα της Σπάρτης και πάει πίσω την προσπάθεια για να φτιάξουμε μια πόλη όμορφη και σύγχρονη
«Τούτη την πόλη την έχουμε όλοι μαζί» θα έλεγα, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Μακρυγιάννη. Για να ασκούμε κριτική στην εκάστοτε δημοτική αρχή και για να έχουμε απαιτήσεις θα πρέπει, ΕΜΕΙΣ πρώτοι, στην καθημερινότητά μας, να είμαστε σωστοί πολίτες και δημότες και να δείχνουμε έμπρακτα το ενδιαφέρον μας για μια καλύτερη πόλη, εντάσσοντας το προσωπικό μας βόλεμα στο γενικότερο καλό. Διότι, το ξεφορτώνεσαι ολόκληρη οικοσκευή (!!!) στην πολύπαθη γωνία Χαμαρέτου και Μενελάου, όταν ο δήμος έχει ειδική υπηρεσία αποκομιδής ογκωδών απορριμμάτων (τηλ. 27310 23241), αποτελεί αδιαφορία για το γενικό καλό, πρόκληση, προσβολή και ενόχληση ΟΛΩΝ των δημοτών, αμαυρώνει την εικόνα της Σπάρτης και πάει πίσω την προσπάθεια για να φτιάξουμε μια πόλη όμορφη και σύγχρονη. Η δημοτική αρχή ας αναζητήσει...
Περισσότερα >>Η ασπρόμαυρη αυτή φωτογραφία της Σπάρτης του 1930 έχει καταπληκτική ευκρίνεια και υπέροχη φωτοσκίαση και έχει αποτυπώσει ένα μέρος της πόλης από το κέντρο προς το νότο
Όταν οι παλαιοί φωτογράφοι επισκέπτονταν την Σπάρτη, είχαν δυο αγαπημένα σημεία που τους έδιναν πανοραμική άποψη της πόλης με τον Ταΰγετο: Τον Λόφο του (μετέπειτα) «ΞΕΝΙΑ» και τον άλλο Λόφο «του Γηροκομείου», πίσω ακριβώς από το σημερινό Κλειστό Γυμναστήριο Σπάρτης. Στα 1930 πέρασε από τη Σπάρτη, για να «πάρει» φωτογραφίες, και η διεθνούς αναγνώρισης, πολυβραβευμένη Ελληνίδα φωτογράφος, Έλλη Σουγιουτζόγλου-Σεραϊδάρη (1899-1998) γνωστή ως Nelly΄s από την αγγλική υπογραφή της. Η Nelly΄s για να έχει πανοραμική θέα της Σπάρτης επέλεξε τον Λόφο «του Γηροκομείου», ανέβηκε εκεί, μελέτησε τα κάδρα και «τράβηξε» μια σειρά φωτογραφιών με την ιδιαίτερη οπτική της, η οποία έδινε στις φωτογραφίες την ταυτότητα «Nelly΄s». Στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε, η Nelly΄s, προτίμησε, χάριν της καλ...
Περισσότερα >>Εκεί που τα νέα παιδιά χαμογελούν, εκεί που ανοίγουν τα πορτοπαράθυρα της καρδιάς τους, εκεί που ξαστερώνει το βλέμμα τους και γίνονται μια συντροφιά, εκεί είναι ένας καλός τόπος
Στο θρυλικό «CLUB GENESIS» της Σπάρτης, στη οδό Λεωνίδου 54, δεν είχα πάει ως νεαρός ποτέ, γιατί στη 10ετία του ’80 που μεσουράνησε το «GENESIS» εγώ δεν ήμουν πια νεαρός. Τύχαινε, όμως, να περνώ απ’ έξω, καμιά φορά, και πάντα απολάμβανα την καλή ξένη μουσική που δραπέτευε από εκεί και κυρίως τα χαρούμενα και φωτεινά πρόσωπα των νέων παιδιών της εποχής εκείνης, που έμπαιναν και έβγαιναν σε κεφάτες παρέες ή έκαναν πηγαδάκια μπροστά στην είσοδο κουβεντιάζοντας τα δικά τους. Ήταν η όμορφη γενιά του ’80, αυτή που είχε γεμίσει τη ζωή της με πολλά όμορφα πράγματα, μικρά και μεγάλα, ίσως η τελευταία αγνή γενιά των νέων, πριν συμβεί η υποδούλωση στην τεχνολογία, στο κινητό και στο διαδίκτυο. Στη 10ετία του ’80 βρισκόταν στο απόγειό του το αγγλικό συγκρότημα GENESIS με τον Phil Collins κ...
Περισσότερα >>Σήμερα, κάθε πρωί που οι εκπαιδευτικοί περνούν την πόρτα του σχολείου, κάνουν τον Σταυρό τους να περάσει η μέρα χωρίς να βρεθούν κατηγορούμενοι
Οι «σύγχρονοι» γονείς προσπαθούν να «μάθουν» τα της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, από τα ΜΜΕ, το Διαδίκτυο και … το facebook. Οι παλαιοί Γονείς, (αυτοί οι αγράμματοι, οι βασανισμένοι γονείς με τα τρία… πέντε… δέκα -και βάλε- παιδιά) ήξεραν την αλάνθαστη παιδαγωγική της καρδιάς και της παράδοσης, που τους είχανε παραδώσει οι Παππούδες και οι Γιαγιάδες των αιώνων. Αν, λόγου χάρη, ερχότανε ένα παιδί, το μεσημέρι, στο σπίτι, από το σχολείο, και τόλμαγε να πει «με βάρεσε … με μάλωσε ο δάσκαλος», δεν προλάβαινε να τελειώσει τη φράση του κι ερχότανε η ηχηρή απάντηση «καλά σου έκανε» μαζί με μια δυνατή «μπούφλα». Γιατί οι παλαιοί γονείς εμπιστεύονταν και αγαπούσαν τον Δάσκαλο, ξέρανε ότι πασχίζει μαζί τους, καθημερινά, με θυσία και κόπο, όχι μόνο για να μάθει γράμματα το ...
Περισσότερα >>Πριν από κάποιον καιρό παρατηρήθηκε, ευγενικά, σε μια κυρία που συνόδευε το σκυλάκι της για την ανάγκη του στο γκαζόν της πλατείας, ότι αυτό δεν είναι σωστό και η απάντηση ήταν: «Βλέπω, κύριε, ότι δεν αγαπάτε τα ζώα».
Αν αυτή η πολύ πρόσφατη φωτογραφία φαίνεται (και είναι) αντιαισθητική, φαντασθείτε πόσο αντιαισθητική είναι η πραγματικότητα στα παρτέρια πρασίνου της πλατείας «Σαϊνοπούλου» του Ν. Κόσμου, από όπου είναι παρμένη. Κι, ακόμα, να φανταστεί κάποιος, ότι εκεί ακριβώς παίζουν καθημερινά και δραστηριοποιούνται παιδιά, ενώ σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται τα παγκάκια, στα οποία κάθονται συμπολίτες που αναζητούν, ξεκούραση, αναψυχή και … καθαρόν αέρα καθώς και η Παιδική Χαρά. Πριν από κάποιον καιρό παρατηρήθηκε, ευγενικά, σε μια κυρία που συνόδευε το σκυλάκι της για την ανάγκη του στο γκαζόν της πλατείας, ότι αυτό δεν είναι σωστό και η απάντηση ήταν: «Βλέπω, κύριε, ότι δεν αγαπάτε τα ζώα». Άντε μετά να εξηγήσεις ότι, βεβαίως, αγαπάμε τα ζώα, αλλά πρώτα αγαπάμε τους ανθρώπους και δη τα παιδιά...
Περισσότερα >>«Ο κ. Ευάγγελος Μαυρικάκης, επανελθών εξ Αθηνών, όπου έχει εγκατασταθεί από του 1962, συνεχίζει την αγιογράφησιν του ναού του πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος, ήτις προβλέπεται ότι θα περατωθή εντός εξαμήνου.»
Είπαν ότι Αγιογραφία είναι η Τέχνη που μοσχοβολάει Θεό! Κι έζησε στη Σπάρτη, κάποτε, ένας αγιογράφος, ο Ευάγγελος Θεοδ. Μαυρικάκης, που κόσμησε την πόλη αλλά και την Λακωνία, όχι μόνο με το σημαντικό αγιογραφικό έργο του, αλλά και με την όλη παρουσία και βιωτή του. Ο Ευάγγελος Θεοδ. Μαυρικάκης, ζωγράφος και αγιογράφος, γεννήθηκε το 1911 στη Σύρο και ήταν γιος του πλοιοκτήτη Θεόδωρου Μαυρικάκη. Από μικρός αγαπούσε να ζωγραφίζει μιας και ο Θεός έβαλε μέσα του το τάλαντο της ζωγραφικής. Γυρεύοντας να σπουδάσει την Τέχνη δούλεψε, αρχικά, κοντά σε έναν διακοσμητή οροφών, στην Ερμούπολη, και αργότερα, γυρεύοντας την εξέλιξη, μαθήτευσε κοντά στον σημαντικό αγιογράφο Δημ. Σ. Πελακάση ( Ζάκυνθος 1881 - Αθήνα 1973) και στον , επίσης σημαντικό, ζωγράφο-αγιογράφο, Κωνσταντίνο Αρτέμη (Αμορ...
Περισσότερα >>Βάζεις μια δειλή φωνή από το παράθυρο, που κάποιος αέρας δυνατός το άνοιξε ένα χειμωνιάτικο βράδυ, και το αδειανό το σπίτι τη δυναμώνει τη φωνή απελπισμένα, μήπως κάποιος… κάπου… κάτι ακούσει! Μάταια όμως! Δεν ακούει κανείς!
Ένα σπίτι ορφανεύει, μαραζώνει και πεθαίνει όταν ερημώσει απ’ τους ανθρώπους του, όταν του λείψει το στρίψιμο του κλειδιού στην πόρτα, το ανθρώπινο χτυποκάρδι, το γέλιο και το κλάμα του παιδιού, η κουβέντα των μεγάλων. Τότε, το σπίτι γερνάει πριν από την ώρα του. Σαπίζουν τα πορτοπαράθυρά του, μπάζουν νερό τα κεραμίδια του, πέφτουν οι σοβάδες και βγαίνουν στο φως οι πλίθρες που ήταν χτισμένο, ξεραίνονται οι κληματαριές και τα λουλούδια του, σκουριάζουνε οι πάσσαλοι και τα σύρματα ολόγυρα, ραγίζουν τα τσιμέντα της αυλής... Κοιτάς απ’ το ανοιχτό του παράθυρο και σε πνίγει η ερημιά και η σιωπή του. Απ’ τις καλές του εποχές σε χαιρετάει βουβό και θλιμμένο ένα όμορφο καρυδένιο έπιπλο, ενώ απ’ τις τελευταίες εποχές της μοναξιάς και της δυστυχίας χαρτιά κολλημένα στα τζάμια αφού δεν υπήρ...
Περισσότερα >>Πρέπει κάποιοι να κατανοήσουν, επιτέλους, ότι για τις πόλεις και για την ποιότητα ζωής των πολιτών τους ΔΕΝ μπορεί να ισχύει η κλασική περίπτωση της συνταγής: «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι»
1.Η «ανάπλαση» της Παλαιολόγου (τα εισαγωγικά δεν είναι τυχαία) για την πλειοψηφία των πολιτών της Σπάρτης είναι μια επιλογή τουλάχιστον ατυχής, σε βάρος της λειτουργικότητας, της ιστορίας, της ταυτότητας και των πραγματικών αναγκών της πόλης. 2.Ο σπαρτιατικός λαός στις δημοτικές εκλογές του 2014 έδωσε εντολή με την ψήφο του για πεζοδρόμηση του κέντρου κατά τα επιτυχή πρότυπα άλλων πόλεων και σύμφωνα με την ολοκληρωμένη πρόταση της Μελετητικής Ομάδας ΒΛΑΣΤΟΥ, που, εκτός της πεζοδρόμησης, περιλάμβανε και παράλληλη αντιμετώπιση του «κυκλοφοριακού» της πόλης. Αντί αυτού επελέγη κάτι εντελώς διαφορετικό και προς την αντίθετη κατεύθυνση. 3.Η ευθύνη για ό,τι γίνεται σήμερα στην κεντρική λεωφόρο της πόλης ΔΕΝ μπορεί να βαρύνει το μελετητικό γραφείο. Μια Ομάδα Μελέτης σχεδιάζει σύμφωνα ...
Περισσότερα >>Όταν ερχόταν απ’ τη δουλειά κι έβγαινε απ’ το σπίτι του στη Σπάρτη, είχε στο πέτο του ένα κόκκινο γαρύφαλλο, πάντα κομμένο από μια γλάστρα, για να μοσχομυρίζει, σαν θυμίαμα στη μνήμη του Μπελογιάννη και όλων των Αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Ελλάδας
Έζησε κάποτε στη Σπάρτη ένας άνθρωπος απλός, άνθρωπος καθημερινός της βιοπάλης, που έμεινε στη μνήμη των Σπαρτιατών ως: «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο». Ο Δημήτρης Καμίτσης του Παναγιώτη , ο μπαρμπα-Μήτσος ή Μητσάρας όπως τον φώναζαν τα μαστόρια της οικοδομής όπου δούλευε ως μπογιατζής, γεννήθηκε το 1926 στην Ποταμιά Λακωνίας. Ήταν το πρώτο παιδί μεταξύ 9 αδελφών, μια φτωχής αγροτικής οικογένειας, που συμπλήρωνε το ισχνό της εισόδημα λειτουργώντας και μια ταπεινή μπακαλοταβέρνα στο χωριό. Ο Δημήτρης Καμίτσης έζησε στην Ποταμιά μέχρι τα 18 χρόνια του δουλεύοντας σκληρά και φιλότιμα στα χωράφια και στην μπακαλοταβέρνα, στηρίζοντας τους γονείς και τ’ αδέρφια του, τότε που η ελληνική οικογένεια ήταν, ακόμα, μια σφιγμένη γροθιά, «Όλοι για έναν κι ένας για όλους». Αυτά τα χρόνια του ...
Περισσότερα >>Μακάρι, οι θρύλοι του «Brasilia» και του «Bugs Bunny» να γίνουν κίνητρο και παράδειγμα για τα σημερινά μαγαζιά της Σπάρτης, ώστε να αφήσουν και αυτά θετικό αποτύπωμα στην πορεία και τη ζωή της πόλης
Μαγαζιά στη Σπάρτη υπήρξαν αμέτρητα στο παρελθόν, υπάρχουν πολλά στο παρόν και θα υπάρξουν, επίσης αμέτρητα, στο μέλλον. Κάποια απ’ αυτά, όμως, κατάφεραν, να μείνουν αλησμόνητα, γιατί χάρισαν στους Σπαρτιάτες της εποχής τους εμπειρίες, που ζυμώθηκαν με την ψυχή και το νου τους. Δυο απ’ αυτά τα αξέχαστα καταστήματα, που όσοι τα γνώρισαν και τα έζησαν τα διηγούνται ακόμα στις νεότερες γενιές ή πάντα τα θυμούνται στις κουβέντες που κάνουν για τα περασμένα της Σπάρτης, ήταν το «ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΝ Brasilia» και το «ΚΑΦΕ-ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ fast food «Bugs Bunny». Κατά σύμπτωση ΚΑΙ τα δύο ήταν γείτονες στο ανατολικό τμήμα της πλατείας από Ευαγγελιστρίας μέχρι Λυκούργου: Το «Brasilia» μεγάλο και διαμπερές, με όψεις προς την πλατεία και προς την Παλαιολόγου και το «Bugs Bunny» μικρό, με όψη μό...
Περισσότερα >>Ένα από τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης είναι και οι πήλινες μάσκες που έχουν ανακτηθεί από το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος, για τις οποίες, έως και σήμερα, δεν έχει βρεθεί ικανοποιητική εξήγηση, όσον αφορά τον σκοπό και τη χρήση τους
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, παρ’ όλο που είναι, πλέον, πολύ μικρό για να στεγάσει τον λακωνικό αρχαιολογικό πλούτο, διαθέτει εκθέματα μοναδικά που προκαλούν απέραντο θαυμασμό στον επισκέπτη και θεμελιώδη προϋπόθεση για τη μελέτη της Λακωνικής Τέχνης και την κατανόηση της ιστορίας της Αρχαίας Σπάρτης. Ένα από τα εκθέματα αυτά είναι και οι πήλινες μάσκες που έχουν ανακτηθεί από το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος, για τις οποίες, έως και σήμερα, δεν έχει βρεθεί ικανοποιητική εξήγηση, όσον αφορά τον σκοπό και τη χρήση τους. Προφανώς, οι πήλινες αυτές μάσκες, ήταν αναθήματα στο πιο σημαντικό Ιερό της Αρχαίας Σπάρτης, αυτό της Ορθίας Αρτέμιδος, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή Λίμνες, η οποία εκτεινόταν ανατολικά μέχρι τον Ευρώτα, και ίσως αποτελούσαν απομιμήσεις ξύλινων, δερμάτινων ή υφασμά...
Περισσότερα >>«Από εμάς θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από εμάς θα εξαρτηθεί ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Η μοίρα μας βρίσκεται στα χέρια μας.»
Υποκλίνομαι σ’ αυτά τα παιδιά, που έβαλαν σκοπό της ζωής τους να «μάθουν γράμματα», να σπουδάσουν. Που μπροστά σ’ αυτόν τον σκοπό έβαλαν σε δεύτερη μοίρα μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής τους, που κόπιασαν, ξενύχτισαν, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, έλπισαν, απογοητεύθηκαν, χάρηκαν μα και λυπήθηκαν, έζησαν και ένιωσαν την αγωνία, τον αγώνα και τη θυσία των γονιών τους, έπεσαν κάποιες φορές αλλά βρήκαν τη δύναμη να σηκωθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα κι όλα αυτά (και πολλά άλλα) για να κατακτήσουν τη Γνώση και ν’ ανοίξουν τις πόρτες του Πανεπιστημίου. Κι όταν οι πόρτες άνοιξαν νέοι αγώνες και νέες θυσίες, για να πάρουν το πολυπόθητο πτυχίο. Κι όταν αυτό ήρθε στα χέρια τους, άνοιξαν με προσμονή την πόρτα της Ζωής και βγήκαν … στην έρημο της Ανεργίας. Γιατί ένα κράτος διακόσια χρόνια ελ...
Περισσότερα >>Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λεγόμενη «ανάπλαση» της Παλαιολόγου, η οποία, μετατρέπει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης σε κυκλοφοριακή κόλαση σε όλη την έκτασή της
Η Σπάρτη, εδώ και 10ετίες, βιώνει μια δραματική επιδείνωση του κυκλοφοριακού της προβλήματος, αφού παραμένει μια υδροκέφαλη πρωτεύουσα (ΟΛΑ συμβαίνουν στο κέντρο της), στερείται αστικής συγκοινωνίας, αυξάνονται συνεχώς τα οχήματα και οι μετακινήσεις στο κέντρο της και στον αστικό ιστό, έχουμε περισσότερους χρήστες στους δρόμους και μεγαλύτερη συμφόρηση. Κι όλα αυτά σε μια πόλη που οι εκάστοτε δημοτικές αρχές παρακολουθούν απαθείς το πρόβλημα να γιγαντώνεται ή λαμβάνουν μέτρα αποσπασματικά, ευκαιριακά και ασύνδετα μεταξύ τους χωρίς στρατηγικούς στόχους και προοπτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λεγόμενη «ανάπλαση» της Παλαιολόγου, η οποία, μετατρέπει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης σε κυκλοφοριακή κόλαση σε όλη την έκτασή της (τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά) αφού ΔΕΝ συνοδεύεται α...
Περισσότερα >>Αυτή τη μοναδική αίσθηση που δημιουργούνταν στην ταβέρνα του Τσούση, πρόλαβα κι εγώ να τη ζήσω σαν μεγάλος, λίγα χρόνια πριν η ταβέρνα κλείσει
Οι Τσουσαίοι της Σπάρτης, όπως έχει διασώσει η προφορική παράδοση της οικογένειας, έχουν τις ρίζες τους στην Ρούμελη και δη στην Αιτωλοακαρνανία, στα «…στα πέντε βιλαέτια», που λέει και το δημοτικό μας τραγούδι. Κάπου εκεί που τέλειωνε ο 19ος αιώνας (χίλια οχτακόσια τόσο…) ένας πρόγονος Τσούσης αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στα ιστορικά και πανέμορφα Βρέσθενα της Λακωνίας, μια σημαντική κωμόπολη του καιρού εκείνου με πληθυσμό κοντά στους χίλιους πεντακόσιους κατοίκους, που διέθετε ανθηρό σχολείο, ειρηνοδικείο και τηλεγραφείο. Ήτανε χρόνια δύσκολα και τραχιά και λόγοι υπήρχαν πολλοί και σοβαροί, ώστε ένας άνθρωπος ή και μια ολόκληρη οικογένεια να εγκαταλείψει τον τόπο της και να πάει να ζήσει αλλού. Ο πρόγονος αυτός, ο Τσούσης, ρίζωσε εκεί στα Βρέσθενα, παντρεύτηκε, έκανε περιουσία κα...
Περισσότερα >>Μια χώρα πολιτικά ορφανή, με προίκα της ό,τι της άφησαν κληρονομιά τα μνημόνια, παραδομένη, ψυχή τε και σώματι, στο φρούδο αμερικανικό όνειρο
Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα: Ένας λαός που προτιμά την παραλία, τις εκδρομές, τις αποδράσεις και τον καναπέ, αντί των εκλογών, ένας λαός που σημειώνει αποχή 60 και θριαμβολογεί ότι αυτό, δήθεν, είναι διαμαρτυρία και αποδοκιμασία. Όπως στρώνει κοιμάται, ο λαός!!! Ας μην παραπονιέται. Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα: Μια κυβέρνηση της ΝΔ που από το 41 κατρακυλά στο 28 αλλά, παρά ταύτα, δηλώνει ικανοποιημένη, με τον κ. Μητσοτάκη, εμμέσως πλην σαφώς, να επιρρίπτει την ευθύνη στους υπουργούς του, κάνοντας άρον-άρον ανασχηματισμό αντί να αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη. Αυτόν ποιος θα τον ανασχηματίσει; ΥΓ: Υπουργικό Συμβούλιο μαμούθ, σε μια χώρα Λίλιπουτ («…εσείς τρώτε και πίνετε και μένα με τρώει η αρκούδα»). «Ανασχηματισμός» πανικού, πράγμα που δείχνει πως ο κ....
Περισσότερα >>«Πιο γλυκό ψωμί και πιο μυρωδάτο μέλι, δεν έχουμε ξαναφάει ποτέ, από τότε»
Φτωχόπαιδα ήμαστε, η μανάδες μας ολημερίς στο σπίτι να φροντίζουν για όλους και για όλα, κι οι πατεράδες μας απ’ το πρωί ως το βράδυ στο μεροδούλι να βγάλουν το ψωμί της φαμελιάς ... πού να περισσέψουν λεφτά για «πολυτέλειες»! Πού και πού μας φίλευε η μάνα μας, κρυφά, κανένα ισχνό χαρτζιλίκι (το ’βγαζε απ’ την τσέπη της μπροστοποδιάς της), για να πάρουμε απ’ το μπακάλικο της γειτονιάς καμιά σοκολάτα, καμιά τσίχλα, καραμελίτσες, μπισκότα ή πορτοκαλάδα και απ’ τους πλανόδιους της γειτονιάς καμιά τυρόπιτα, ένα σουσαμένιο κουλούρι, ένα ματζούνι, ένα χωνάκι παγωτό… Όμως, ποτέ δε νιώσαμε παιδιά στερημένα. Το ελάχιστο μας φαινόταν μέγα, λέγαμε «ευχαριστώ» στην όποια μικροχαρά βρίσκαμε και ξέραμε, ακόμα και μέσα στη φύση που μας τριγύριζε, να βρίσκουμε λιχουδιές. Δυο απ’ αυτές τις λιχουδιές ...
Περισσότερα >>Ας θυμηθούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν την αποχή με τη δειλία, ένα χαρακτηριστικό ασύμβατο με την ιδιότητα του πολίτη
Για μια ακόμα φορά βαδίζουμε προς μιαν εθνική εκλογική διαδικασία με κόμματα βουλιαγμένα στην χρόνια παρακμή τους και πολίτες παραδομένους στην πολιτική τους νιρβάνα. ΟΛΑ τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, από άκρα δεξιά έως άκρα αριστερά, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να επεξεργαστούν και να προβάλλουν μια πολιτική πρόταση που να δίνει λύσεις στα πολλά και μεγάλα προβλήματα της χώρας και του λαού. Για το λόγο αυτό έχει καταστεί κυρίαρχη μέσα στο κοινωνικό σώμα η άκρως λανθασμένη, ολοκληρωτική κι επικίνδυνη αντίληψη ότι δεν υπάρχει άλλη πρόταση πλην εκείνης της δεξιάς. Το επιχείρημα αυτό το χρησιμοποιεί ως κυρίαρχο εργαλείο προπαγάνδας το κυβερνών κόμμα, αλλά η ευθύνη βαραίνει, κυρίως, ΟΛΑ τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το πολιτικό τους προσωπικό, των οποίων οι πολιτικές προτάσεις είτε βρίσκοντ...
Περισσότερα >>Αν οι ενεργοί πολίτες του κόσμου δεν ξεκινήσουν δυναμικό και ανυποχώρητο αγώνα, για να απαλειφθούν οι περιβαλλοντικές αιτίες που δημιουργούν την λειψυδρία (πράγμα που δεν το βλέπω), τότε η ανθρωπότητα θα βιώσει (και ήδη τη βιώνει) την κόλαση επί της γης
Πρώτα, ήρθε η κλιματική αλλαγή, ως συνέπεια της μόλυνσης και της καταστροφής του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, με κίνητρο το κέρδος, και μετά ήρθε, ως φυσικό επακόλουθο, η χρόνια λειψυδρία, η οποία, ήδη, αποτελεί το νο1 πρόβλημα της ανθρωπότητας και του πλανήτη, με ασφαλείς προβλέψεις για ραγδαία επιδείνωση στο άμεσο μέλλον. Αν οι ενεργοί πολίτες του κόσμου δεν ξεκινήσουν δυναμικό και ανυποχώρητο αγώνα, για να απαλειφθούν οι περιβαλλοντικές αιτίες που δημιουργούν την λειψυδρία (πράγμα που δεν το βλέπω), τότε η ανθρωπότητα θα βιώσει (και ήδη τη βιώνει) την κόλαση επί της γης. Στο μικρό κάδρο του τόπου μας, ο δήμος Σπάρτης, ως υπεύθυνος της διαχείρισης του νερού, θα πρέπει κατ’ αρχήν, εν όψει του καλοκαιριού, να λάβει άμεσα μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης, όπως : Εκπόνηση δημοτι...
Περισσότερα >>Όταν κατά καιρούς κάποιοι έφερναν το θέμα στο προσκήνιο ακούγονταν λόγοι ότι οι αγροτικές εκθέσεις είναι, πλέον, ένας θεσμός ξεπερασμένος και παρωχημένος
Η μεγάλη αγροτική έκθεση EURO AGRO EXPO 2024 και το παράλληλο Φεστιβάλ με τίτλο «Κερνάμε Ελλάδα» που διοργανώνονται φέτος στις 24, 25 & 26 Μαΐου 2024 στην Αμαλιάδα, ανακαλούν μνήμες από τις δύο Παλλακωνικές Αγροτικές Εκθέσεις που διοργανώθηκαν στη Σπάρτη, με μεγάλη επιτυχία, στα 1967 και στα 1968. Στη Σπάρτη, η 1η Παλλακωνική Έκθεση Παραγωγικότητας έγινε το Νοέμβριο του 1967 (εγκαίνια 26 Νοεμβρίου) στον χώρο του σημερινού Πάρκου ΟΤΕ, μπροστά από τον Α. Νίκωνα, που, τότε, ακόμα ήταν αδιαμόρφωτο. Στον όμορφα διαρρυθμισμένο και φωταγωγημένο το βράδυ χώρο είχαν κατασκευασθεί καλαίσθητα περίπτερα, στα οποία γινόταν έκθεση αγροτικών προϊόντων της Λακωνίας, με έμφαση στο πορτοκάλι, στο λάδι και στην ελιά, γεωργικά μηχανήματα και εργαλεία, στοιχεία τοπικού πολιτισμού και παράδοσης, ...
Περισσότερα >>ΔΟΘΗΚΑΝ, στη Σπάρτη, δυο σοβαρές και σημαντικές ευκαιρίες για την απόκτηση αεροδρομίου ΑΛΛΑ τις απεδίωξε ΚΑΙ τις δύο και μάλιστα ηχηρά και προκλητικά.
«Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ καθιέρωσεν από 1ης Ιουλίου δρομολόγιον μεταξύ Αθηνών-Σπάρτης. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 330 δρχ. Η αναχώρησις γίνεται καθ’ εκάστην πρωίαν και ώραν 9ην πμ, από το αεροδρόμιον, πλησίον του ΚΕΕΜ (Ξηροκάμπι). Εφ. ΛΑΚΩΝΙΚΑ, φ. 34, 1969 Η ξεχασμένη αυτή είδηση, του 1969, πριν από 55 ολόκληρα χρόνια, βάζει επί τάπητος και επί της ουσίας το θέμα του αεροδρομίου της Σπάρτης, αλλά, ταυτοχρόνως, βάζει και την τοπική κοινωνία και όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες της όλα αυτά τα χρόνια, ενώπιον των σοβαρών και αποκλειστικά δικών τους ευθυνών. Το 1969, ο Ωνάσης και η Χούντα, κάνουν Μέγα Δώρο προς τη Σπάρτη και τη Λακωνία, την αεροπορική συγκοινωνία Αθήνας-Σπάρτης, στην πιο χρυσή και παραγωγική περίοδο της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ και του Ελληνικού Τουρισμού, αφού πρώτα ...
Περισσότερα >>Mια περικεφαλαία και μια ασπίδα (η γνωστή περικεφαλαία και η γνωστή ασπίδα) τοποθετήθηκαν στις εισόδους της πόλης, με συνοπτικές διαδικασίες και σε χρόνο ρεκόρ
Ήταν Ιανουάριος του 2022 όταν ο καταξιωμένος κι επιφανής Σπαρτιάτης Γλύπτης Δημοσθένης Γ. Τζανάκος, ανακοίνωσε δημοσίως ότι κάνει δωρεά προς τον δήμο Σπάρτης, την προτομή του Ήρωα Σπαρτιάτη Γιατρού Χρήστου Καρβούνη, ο οποίος εκτελέστηκε μεταξύ των 118 Εθνομαρτύρων, στο Μονοδέντρι, από τους γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους δωσίλογους συνεργάτες τους. Σήμερα, μετά από δυόμισι, περίπου χρόνια (!!!), παρ’ όλο που η ορειχάλκινη προτομή είναι έτοιμη εδώ και καιρό, ΔΕΝ έχει ακόμα τοποθετηθεί στη νησίδα της λεωφόρου Κ. Παλαιολόγου της Σπάρτης (σύμφωνα με την πρόταση του γλύπτη Δημοσθένη Γ. Τζανάκου), μπροστά, ακριβώς, από το σημείο όπου βρισκόταν η κλινική-οικία του Χρήστου Καρβούνη, πριν αυτή κατεδαφιστεί. Ερωτάται, λοιπόν, η νέα δημοτική αρχή Σπάρτης, για ποιον λόγο καθυστερεί η ...
Περισσότερα >>«Πάλι στο μέρος πας; Πόσα μούρα φάγατε πάλι σήμερα, ρε; Κάνατε και τις φανέλες σας χάλια και πώς θα τις πλύνω η κακομοίρα!!!»
Την εποχή αυτή την ευλογημένη του Μαγιού, βγαίναμε τα σκολιαρόπαιδα της γειτονιάς στους μπαξέδες, στα περιβόλια και στην εξοχή, λίγο έξω από τη Σπάρτη, εκεί που βρίσκαμε ακόμα, τότε, δέντρα κατάφορτα από γλυκούς καρπούς. Παιδιά, όχι μόνο μαθημένα στην ολιγάρκεια, αλλά (κυρίως) παιδιά που μπορούσαμε ακόμα να δούμε και να εκτιμήσουμε κάθε τι καλό που είχε χαρίσει ο Δημιουργός στα πλάσματά του και να σταχομαζώνουμε κάθε μικρή χαρά που βρισκότανε στο διάβα της ζωής μας. Είμαστε κείνα τα παιδιά για τα οποία, κάποτε, ο Φώτης Κόντογλου είχε γράψει τούτα τα λόγια τα σοφά: «Η φτώχεια μας έκανε να ζούμε απλή ζωή, με λίγα πράματα, και δε μας άφησε να ξεμακρύνουμε από τη φυσική ζωή, αλλά βυζαίνουμε ολοένα από την καθαρή βρυσούλα, που θρέφει την καρδιά τ’ ανθρώπου.» Μέσα, λοιπόν, στα δέντρα τα...
Περισσότερα >>(Μια πόλη που τρώει τα σπλάχνα της)
«Η ασέβεια αποτελεί αχαριστία και αγνωμοσύνη προς τον Θεό. Είναι το μεγαλύτερο όλων των κακών.» Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης Η συνάντηση ΟΛΩΝ των Επιταφίων της Σπάρτης, στην κεντρική πλατεία, υπήρξε, επί 10ετίες, ένα τοπικό πασχαλινό έθιμο, που δημιουργούσε μιαν ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα, συνήρπαζε τους επισκέπτες της πόλης και έδινε τη δυνατότητα στους πιστούς όλων των ενοριών, να συναντώνται πνευματικά τη νύχτα της Μ. Παρασκευής, να συμψάλλουν τα Εγκώμια και να ακούνε το κήρυγμα του εκάστοτε Επισκόπου τους. ΟΜΩΣ, σήμερα, η συνάντηση αυτή έχει διακοπεί (ούτε και φέτος έγινε η συνάντηση των Επιταφίων) και οι δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε πως αιτία γι’ αυτό είναι η κατάσταση που επικρατεί στην κεντρική πλατεία την ώρα που εισέρχονται και αποχωρούν οι Επιτάφιοι αλλά και κατά...
Περισσότερα >>(Μέσα από τα παλαιά Αναγνωστικά)
Ο Roland Barthes είχε πει ότι: «Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία». Γι’ αυτό, κάθε Πάσχα, καρτερούμε στον Σταθμό το τραίνο, που θα μας πάει πίσω σ’ εκείνα τα Πάσχα των παιδικών μας χρόνων, αυτά τα Πάσχα που δεν υπάρχουν πια, παρά μόνο στις μνήμες, σε παλιές ξεθωριασμένες φωτογραφίες και στα παλαιά αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου, αφού στα σύγχρονα αναγνωστικά το Πάσχα (μαζί με άλλα πολλά ) έχει (δυστυχώς) εξοβελιστεί. Λοιπόν… «Κόκκινη κλωστή δεμένη Στην ανέμη τυλιγμένη Δος της κλότσο να γυρίσει Παραμύθι ν’ αρχινήσει»: -Κάθε που πλησίαζε το Πάσχα οι Δάσκαλοί μας άνοιγαν την ενότητα με τα πασχαλινά μαθήματα και μας έβαζαν, σιγά-σιγά, στην μοναδική και ανεπανάληπτη πραγματικότητα και ατμόσφαιρα του ελληνικού ορθόδοξου Πάσχα. Πρώτα απ’ όλα ήταν τα ...
Περισσότερα >>«Στο μαγέρικο του «ΛΑΜΠΡΟΥ» έτσι και μπεις, δεν λες να φύγεις»
«Λάμπρος» σημαίνει φαγάκι ελληνικό, νόστιμο, παραδοσιακό…όσπρια, λαδερά, πατσά, μοσχαροκεφαλή, ντολμαδάκια, κρέατα κοκκινιστά και ψητά, ψαράκια και χόρτα, μακαρονάδες και πιλάφι και λοιπές νοστιμιές από μια κουζίνα που έρχεται κατ’ ευθείαν από τη μάνα και τη γιαγιά μας. Το μαγέρικο «ΤΑ ΤΣΙΝΤΖΙΝΑ» του Λευτέρη και της Ματίνας Λάμπρου, με ιστορία πάνω από 60 χρόνια, μοιάζει κάτι σαν τον γερο-Χρόνο: Οι εποχές και οι γιορτές έρχονται και περνάνε, και κάνουν κύκλο, μέσα από την κουζίνα του. Έτσι, ΚΑΙ φέτος, με τον ερχομό της Άνοιξης και της Μεγαλοβδομάδας, ήρθαν στην κουζίνα του Λάμπρου και τα ωραία φαγητά της εποχής, οι αγκινάρες και τα γεμιστά. Οι αγκινάρες, καθαρισμένες με επιμέλεια στο χέρι, μαγειρεύονται στην κατσαρόλα πολίτικες («α λα πολίτα»), με πατατούλες, καρότα, φρέσκα κρεμμ...
Περισσότερα >>Σήμερα, ως Έλληνες (ΚΑΙ με ευθύνες δικές μας) ζούμε μια τραγική πολιτική ορφάνια, τέτοια που αγγίζει τα όρια της πολιτικής κατάθλιψης
Σήμερα, είναι ανύπαρκτη, στον τόπο μας, «η πολιτική», γιατί, απλώς, απουσιάζουν … «οι πολιτικοί». Κι όταν λέμε «πολιτικοί» εννοούμε πολιτικούς με στέρεο υπόβαθρο ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό, με παραγωγή και άρθρωση καθαρού πολιτικού λόγου, με συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες και στο μαζικό κίνημα, με προσφορά στο Έθνος ,στην Πατρίδα, στην Κοινωνία και στον Πολιτισμό, με συνέπεια λόγων και έργων, με πολιτική εντιμότητα και ειλικρίνεια και με ζωή προσαρμοσμένη απόλυτα στις ιδέες και στα πιστεύω τους. Βάζοντας, πλάι-πλάι, τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς αλλά και το στελεχικό δυναμικό των κομμάτων με εκείνους του παρελθόντος, διαπιστώνεται, αβίαστα, η τεράστια διαφορά του πολιτικού ύψους. Για τούτο αξίζει, στους σημερινούς καιρούς της πολιτικής ορφάνιας, να θυμόμα...
Περισσότερα >>«Ας περιβάλλουμε, λοιπόν, ΟΛΟΙ οι ενορίτες της Σπάρτης ΚΑΙ τον Ιερό Ναό Α. Γεωργίου Σπάρτης με την αγάπη και το ενδιαφέρον μας»
Για μια ακόμα Κυριακή (14 Απριλίου 2024) χτύπησε, πρωί-πρωί, η γλυκόλαλη καμπανούλα του Αϊ - Γιώργη της Σπάρτης, καλώντας τους πιστούς στην Κυριακάτικη Λειτουργία, προμηνώντας, συνάμα, και στους Κεκοιμημένους ότι σήμερα θα έχουν συντροφιά και θα συμπροσευχηθούν τα Επίγεια και τα Επουράνια. Και ήταν, το λάλημα της καμπάνας του Αϊ – Γιώργη, όμορφο και ξεχωριστό μέσα στις καμπανοκρουσίες των λοιπών ναών, κι έφερνε μνήμες από τα παλιά, μιας και χτυπούσε ήρεμα, απλά και ταπεινά, από χέρι ευλαβικό που τραβούσε το σκοινί της κατά το κωδωνοκρουστικό παραδοσιακό πρότυπο: «Νταν-.νταν-νταν, νταν-νταν-νταν, στον πρω-τό-πλα-στο Α-δάμ» Είναι εδώ και λίγα χρόνια, που η Αγάπη και η Πνευματική Μέριμνα του Σεπτού Ποιμενάρχη μας κ.κ. Ευσταθίου και η αυταπάρνηση και διάθεση προσφοράς των Άξιων Ιερέω...
Περισσότερα >>«Αυτή η άκρως αναπτυξιακή και φιλολαϊκή δημοτική πολιτική εφαρμόζεται με επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια σε πάρα πολλούς δήμους»
Με την από 15-4-2024 αίτησή μας προς τον κ. Πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Σπάρτης (κοινοποίηση προς κ. Δήμαρχο και Επικεφαλής Παρατάξεων), υπογεγραμμένη από 26 κατοίκους των συνοικιών μας, επικαιροποιήσαμε το πάγιο αίτημα των συνοικιών μας, για μετακίνηση και λειτουργία της Λαϊκής Αγοράς της Τετάρτης (εκ περιτροπής) στις συνοικίες μας και ζητήσαμε να εισαχθεί το θέμα αυτό στην ΗΔ μιας εκ των επόμενων συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου Σπάρτης, σύμφωνα με τον Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα, Ν3463/2006-Άρθρο 215-παρ. 3. Το αίτημά μας αυτό είχε εισαχθεί στο δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης με 2.500 υπογραφές κατοίκων το 2019, είχε γίνει αποδεκτό από το δημοτικό συμβούλιο με την υπ’ αριθμ. 129/10-4-2019 απόφασή του, είχε λάβει όλες τις αναγκαίες γνωμοδοτήσεις και εγκρίσεις από τα αρμόδια όρ...
Περισσότερα >>Σπάρτη: χωρίς ΒΙΠΕ … χωρίς επενδύσεις - Η κόλαση του κυκλοφοριακού - Αστικό πάρκο Μαγουλίτσας - Δημοτικό Συμβούλιο
Άνθισαν οι τριανταφυλλιές Φιλότιμες οι νεοφυτεμένες τριανταφυλλιές της Σπάρτης. Αν και μικρούλες, ακόμα, έβγαλαν όμορφα, πολύχρωμα τριαντάφυλλα και χαρίζουν χρώμα και ομορφιά στο κέντρο της Σπάρτης, δημιουργώντας καλή διάθεση στους δημότες και στους επισκέπτες. Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία του αντιδημάρχου πρασίνου κ. Κοκκορού Στράτη, ο οποίος αποκατέστησε την ενότητα της παράδοσης της πόλης ανάμεσα στο Χθες και στο Σήμερα και, όπως μαθαίνουμε, θα συνεχίσει με αθρόες ανθοφυτεύσεις και δενδροφυτεύσεις, σε ζωτικά σημεία της πόλης και του δήμου, σηματοδοτώντας μια νέα δημοτική στρατηγική για το πράσινο στην Σπάρτη, που τόσο την έχει ανάγκη. Στην προσπάθεια αυτή, για την ανάπτυξη και τη διαχείριση του αστικού πρασίνου, οφείλουν να συστρατευθούν, ενεργητικά, όλοι οι πολίτες, αφού αφορά...
Περισσότερα >>«Την είχα ξεχασμένη την παράξενη αλλά γοητευτική αυτή λέξη που μοιάζει λες και έχει βγει από κάποιο παλιό παραμύθι»
–Παππού, μπελετσούκα, «διατάζαμε» τα εγγόνια. Κι ο παππούς, ο Γιάννης Κοντοές, από «χωρίον Κουρουνιού Καρύταινας, Γορτυνίας, Αρκαδίας», ξέχναγε όποια κούραση και έγνοια είχε και γονάτιζε. Κι εμείς πηγαίναμε από πίσω του, καβαλάγαμε στην πλάτη του, πιανόμαστε γερά από τον λαιμό του, εκείνος έβαζε τα χέρια του κάτω από τα λυγισμένα μας γόνατα, σηκωνότανε και άρχιζε, πότε τρέχοντας και πότε αργά και ρυθμικά, να μας κάνει βόλτες γύρω-γύρω στο μικρό δωμάτιο ή πέρα δώθε στο διάδρομο του πατρικού μας σπιτιού. Όταν κουραζότανε (εμείς δεν κουραζόμαστε ποτέ) σταμάταγε αναψοκοκκινισμένος και, ασκοφέρνοντας, καθότανε λίγο στην άκρη του ντιβανιού, στο χειμωνιάτικο, για να ξαποστάσει και μετά γονάτιζε ξανά, για να κάνει μπελετσούκα και το άλλο εγγόνι που περίμενε ανυπόμονα τη σειρά του. Άλλες ...
Περισσότερα >>Φυσικά, η ευθύνη βαρύνει άμεσα και αποκλειστικά τον δήμο Σπάρτης, ο οποίος, διαχρονικά, επέτρεψε να διαμορφωθεί αυτή η άκρως απαράδεκτη κατάσταση, η οποία εκθέτει την πόλη
Για μια ακόμα φορά χτύπησε δυνατά και ανησυχητικά το καμπανάκι του κινδύνου, σχετικά με την κατάληψη των κοινόχρηστων χώρων της Σπάρτης (πλατεία, πεζόδρομοι, Καμάρες, πεζοδρόμια κλπ): Ένας μαθητής λιποθύμησε, στην πλατεία της Σπάρτης, το απόγευμα της 25ης Μαρτίου, και το ασθενοφόρο που κλήθηκε για να τον παραλάβει «δεν μπορούσε να προσεγγίσει πάνω στην πλατεία» σύμφωνα με τη δημόσια καταγγελία της επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον δήμο Σπάρτης κ. Ντίας Τζανετέα, στη συνεδρίαση της 27-3-2024. Άραγε, τι καρτερούμε σιωπηλοί και συμβιβασμένοι σ’ αυτήν την πόλη; Να χαθεί κάποια ζωή εξαιτίας αυτής της κατάστασης για να ξυπνήσουμε και ν’ αρχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε και να ζητάμε να αποδοθούν στους δημότες οι κοινόχρηστοι χώροι με τους όρους και τους κανόνες που προβλέπει η ...
Περισσότερα >>«..να μην εγκαταλείψουμε ποτέ την προσπάθεια, για να κρατάμε πάντα ψηλά, πάντα ενεργό, πάντα ακμαίο και χρήσιμο, τον ιστορικό Σύνδεσμό μας»
Για μας, αυτός είναι ο πατριωτικός Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης: Ο μπαρμπα - Γιώργης Σκούρος [από Τουθόα (Τσίπολη)], ο αειθαλής γερο-πλάτανος, στήριγμα, του Συλλόγου, να χορεύει λεβέντικα μπροστά (παραγγελιά) το τσάμικο «να ’σαν τα νιάτα δυο φορές» και να τον κρατά απ’ το μαντίλι, καμαρώνοντας, ο γιος του, ο Γιατρός-Καρδιολόγος Μπάμπης Σκούρος. Για μας, αυτός είναι ο πατριωτικός Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης: Η Ελένη Κιούση, Δικηγόρος, Διευθύντρια Κοινοβουλευτικού Ελέγχου στη Βουλή των Ελλήνων και Περιφερειακή Σύμβουλος, να στέκεται και να χαιρετίζει, εγκάρδια, τη Συνεστίαση των Γορτυνίων, από την ίδια θέση που στεκόταν επί 40 και πλέον χρόνια και χαιρέτιζε, ως Γραμματέας και Πρόεδρος του Συνδέσμου, ο πατέρας της, Στράτης Κιούσης [από Λευκοχώρι-(Ρεκούνι)] και ο κυρ-Στράτη...
Περισσότερα >>«Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα»
Ο παραπάνω στίχος του Νικόλα Άσιμου, θα ’λεγε κανείς, πως γράφτηκε αποκλειστικά για τη Σπάρτη, όπου μόνο μεταφυσικά, πλέον, μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει τα όσα συμβαίνουν, διαχρονικά, σ’ αυτήν την πόλη. Ενώ άλλοι τόποι και άλλες πόλεις, προχωρούν δημιουργικά προς τα εμπρός, εδώ στη Σπάρτη δεν κάνουμε ούτε καν σημειωτόν. Απλά βαδίζουμε σταθερά προς τα πίσω, τελείως ανάποδα δηλαδή. Διαβάζουμε, φερ’ ειπείν, ως είδηση, ότι στην Κύπρο, στις 8 Μαρτίου 2024, φυτεύτηκαν 100 νέοι ευκάλυπτοι στην τουριστική περιοχή Γερμασόγειας της Λεμεσού, στο παραλιακό Δασούδι, με σκοπό την αποκατάσταση του τοπίου, μετά την μεγάλη καταστροφή που προκλήθηκε από πρόσφατο ανεμοστρόβιλο που έπληξε την περιοχή. Η περιβαλλοντική αυτή δράση της φύτευσης των 100 ευκαλύπτων έγινε από το Τμήμα Δασών του Υπουργείο...
Περισσότερα >>«Η Λακωνία μας ευλογήθηκε να έχει εύφορα χώματα και κλίμα που αγαπάει το κρασί»
Οι σημερινοί Έλληνες λένε: «Πάμε να φάμε». Οι παλαιοί λέγανε: «Πάμε να πιούμε». Κι ακόμα καλύτερα: «Πάμε να πιούμε κρασάκι». Κι αυτό το…«κρασάκι» δεν ήτανε χαϊδευτικό αλλά έκφραση αγάπης, εκτίμησης κι ευγνωμοσύνης, για όσα τα «κρασάκι» πρόσφερε στη ζωή τους τη σκληρή. Γι’ αυτό και είχανε βγάλει και μια «προσευχή», εκείνοι οι παλιοί κρασοπατέρες: ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΜΟΥ ΠΟΘΩ, ΕΝΑ ΒΑΡΕΛΙ ΟΡΘΟ ΝΑ ΣΤΗΣΕΤΕ ΓΕΜΑΤΟ. ΚΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΣΩΘΕΙ, ΝΑ ΡΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΞΑΝΘΗ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΟΣΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ!!! Ήταν αυτοί, που, όταν άνοιγε καινούργιο βαρέλι, το δοκίμαζαν πρώτοι με δυο ελιές, λίγο ψωμί και μπακαλιάρο με μπόλικο κουρκούτι, ξεροψημένο, γείτονες (συνήθως), που είχαν μόνιμο το τραπεζάκι κοντά στα βαρέλια για…να μην ενοχλούν. Κι ο θείος μου ο Μπάμπης, όταν γεμίζαμε το ποτήρι με κρασί, πριν ακ...
Περισσότερα >>Άρθρο του Μάριου Γ. Τυροβολά
Αναμνήσεις από την εποχή του θρυλικού Σπαρτιατικού (ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ 2004) Κάποτε η Σπάρτη είχε ποδόσφαιρο. Ομάδες που γέμιζαν πρώτα το Γυμνάσιο Αρρένων και, μετά το ’50, το γήπεδο της Σπάρτης. Γήπεδα ξερά, «τσιμεντένια», γεμάτα χαλίκια και τριβόλια, που όποιος παίκτης έπεφτε σηκωνότανε σημαδεμένος. Ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν από αγάπη για το άθλημα και τη δόξα, απλοί μεροκαματιάρηδες, οι περισσότεροι, που μετά τη σκληρή καθημερινή δουλειά πήγαιναν να παίξουν μπάλα. Φίλαθλοι αγνοί που, μονοιασμένοι και φρόνιμοι, πήγαιναν να αποθεώσουν, κάθε Κυριακή απόγευμα, τις ομάδες τους και τα ινδάλματά τους, αφού πρώτα νοίκιαζαν καρέκλες από τον θρυλικό και αλησμόνητο Παναγιώτη Κεχαγιά, μιας και το γήπεδο δεν είχε κερκίδες. Την ιστορία και την ψυχή του σπαρτιατικού ποδοσφαίρου...
Περισσότερα >>«Οι παραγωγοί έχουν στα χέρια τους διαθέσιμο έναν θησαυρό, αλλά, αντί να τον αξιοποιήσουν, επιζητούν τα καθρεφτάκια και τις γυάλινες χάντρες που τους επισείει η κυβέρνηση»
Τα συνθήματα και η ξύλινη γλώσσα ήταν εκείνα που έριξαν στα βράχια το σκάφος της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, εδώ και 10ετίες. Παρά τις κατά καιρούς οδυνηρές εμπειρίες, οι πολιτικοί, αλλά και ο λαός - μέσω των θεσμικών εκπροσώπων του - συνεχίζουν να βαδίζουν στ’ αχνάρια αυτά. Ακούμε, λόγου χάριν, τις συζητήσεις και τα τσιτάτα που εκτοξεύονται, ένθεν κι ένθεν για το αγροτικό ζήτημα, με επίκεντρο το «πόσο φεύγει από τον παραγωγό ένα προϊόν και σε ποια τιμή φτάνει στο ράφι», και μετά την τελεία…τίποτα! Αφασία και από τη μεριά της κυβέρνησης και των κομμάτων αλλά και από την μεριά των αγροτών. Αν και όλοι ξέρουν πως οι μεσάζοντες, οι κερδοσκόποι και το καπιταλιστικό σύστημα αγοράς είναι οι αιτίες που δημιουργούν τις αβυσσαλέες διαφορές ανάμεσα στην τιμή παραγωγού και στην τιμή ...
Περισσότερα >>Παρακάλαγε η γιαγιά Κωνσταντίνα να της στείλει η Παναγιά ένα γρήγορο Θάνατο, να πάει κει ψηλά ν’ ανταμώσει το εγγονάκι της
(Λέμε τα Κοιμητήρια τόπους σιωπής, βουβά και θλιβερά κατοικητήρια των κεκοιμημένων. Όμως, σ’ αυτούς τους τόπους ακούς ιστορίες ζωής και πιάνεις κουβέντα μ’ εκείνους που εκεί «αναπαύονται», ιστορίες και κουβέντες που δεν τις ακούς και δεν τις αλλάζεις ούτε με τους ζωντανούς.) Η γιαγιά η Κωνσταντίνα δεν πρόλαβε να χαρεί το εγγόνι της, τον μικρό Χαραλάμπη. Έζησε τη χαρά να τον κρατήσει στην αγκαλιά της όταν γεννήθηκε, στα 1938, τον ταχτάρισε σαν γιαγιούλα στα πρώτα τρυφερά του χρόνια, τον ευχήθηκε και τον ευλόγησε φέρνοντας στο νου της που θα μεγάλωνε και θα γινότανε τρανός και θα παντρευότανε και θα της έφερνε δισέγγονα στην ποδιά της κι όλοι θα λέγανε: «Να ο Χαραλάμπης ο εγγονός της κυρα- Κωνσταντίνας» και θα καμάρωνε η γιαγιά, επειδή, για τι άλλο να καμαρώνει μια γιαγιά, πάρεξ για τα π...
Περισσότερα >>Δεν ξέρω αν η κοινωνία γέννησε τον καπιταλισμό ή ο καπιταλισμός δημιούργησε την κοινωνία
Σε μια πολιορκία, ένας νεαρός που κουβαλούσε δυο κουβάδες νερό φώναζε: «έξι νομίσματα για έναν κουβά νερό!». Μια βόμβα έπεσε και κατέστρεψε τον ένα κουβά. «Δώδεκα νομίσματα για έναν κουβά νερό!», συνέχισε ατάραχα ο νεαρός. Νικολά Σαμφόρ, Γάλλος συγγραφέας (1740-1794) Συμπαθής (συμπαθέστατη) η τάξη των αγροτών! Χρόνια και χρόνια, δίκαιοι αγώνες και κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες για τα ακριβά «καλλιεργητικά», τα ακριβά λιπάσματα, το πετρέλαιο, τα φυτοφάρμακα, το ρεύμα, τα εργατικά χέρια, τους μεσάζοντες κλπ, κλπ. Και τώρα, οι ίδιοι οι αγρότες, πουλάνε το λάδι, τη βασικότερη και πιο αναγκαία τροφή του κοσμάκη, σε τιμές αστρονομικές!!! Ένας τενεκές λάδι, που τον πλήρωνε η λαϊκή οικογένεια 50 ευρώ, έφτασε 150 ευρώ(!!!) και… λίαν επιεικώς!!! Βεβαίως, οι παραγωγοί-...
Περισσότερα >>Το Χθες διδάσκει το Σήμερα
Ο Αθηναίος Τίμαρχος ανήκε στην πολιτική παράταξη του Δημοσθένη και μετά την υπογραφή της λεγόμενης «Φιλοκρατείου Ειρήνης» (346 π.Χ.), μεταξύ των Μακεδόνων του Φιλίππου Β΄ και των Αθηναίων, βγήκε μπροστά και κατηγόρησε τον ρήτορα Αισχίνη για παραπρεσβεία, πως, δηλαδή, όταν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, έβλαψε με τις ενέργειές του την Αθήνα. Μπροστά σ’ αυτήν τη στημένη και συκοφαντική επίθεση ο Αισχίνης προσπάθησε να αναβάλει ή να ματαιώσει τη δίκη αυτή, κατηγορώντας τον Τίμαρχο ότι είχε υποπέσει σε αδικήματα, τα οποία στερούσαν από τους Αθηναίους το δικαίωμα να παίρνουν τον λόγο σε δημόσιες συνελεύσεις. Έτσι ο Αισχίνης από κατηγορούμενος μεταβλήθηκε σε κατήγορο. Μια απ’ τις κατηγορίες που απηύθυνε ο Αισχίνης κατά του Τιμάρχου, κι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τελ...
Περισσότερα >>Η «ΜΑΣΚΑ» «έκλεψε» πολλές όμορφες στιγμές από τα χρόνια μας τα μακρινά
Την είχαν επικηρύξει οι Γονείς, η Εκκλησία. το Σχολείο. οι Κατηχητές. η Αστυνομία ...και ΟΛΟΙ οι θεματοφύλακες των Οσίων και Ιερών του Έθνους και των «Χρηστών Ηθών» της νεολαίας. Η «Μάσκα» ήταν κακόφημη. Τη θεωρούσαν ως έντυπο που διέφθειρε τους νέους, ωθώντας τους στην παραβατική συμπεριφορά κι εξοικειώνοντάς τους με το έγκλημα: -Στον Τύπο διαβάζαμε ειδήσεις όπως : «Συνελήφθη διαρρήκτης φέρων στην oπισθία τσέπη του παντελονιού του το περιοδικό Μάσκα», θυμάται ο Τζίμμυ Κορίνης, ένας από τους συνεργάτες και μετέπειτα διευθυντής του περιοδικού. Η ΜΑΣΚΑ κυκλοφόρησε το 1935 έκανε (με διαλείμματα) μιαν εκπληκτική πορεία (έφτασε να πουλά 45.000 τεύχη εβδομαδιαίως) κι «έκλεισε» στα 1974. Τα αγόρια της εποχής την αγοράζαμε με χίλιες προφυλάξεις από το περίπτερο ή το βιβλιοπωλείο, τη...
Περισσότερα >>«Τα σπίτια τα παλιά είχαν ψυχή και μέσα σ’ αυτά γράφτηκε η ιστορία της Σπάρτης»
Τα παλιά σπίτια της Σπάρτης ήταν τα στολίδια της και η καρδιά της. Όχι μόνο τα μέγαρα, τα νεοκλασικά κι εκείνα των νέων ρυθμών του ’30 (Bauhaus Architecture κλπ) αλλά κι αυτά τα λαϊκά και ταπεινά σπιτάκια στις γειτονιές. Τα σπίτια τα παλιά είχαν ψυχή και μέσα σ’ αυτά γράφτηκε η ιστορία της Σπάρτης. Δυστυχώς, στο πέρασμα των χρόνων, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο, τα σπίτια αυτά, απροστάτευτα ΚΑΙ από την πολιτεία, έγιναν εύκολα θύματα της νεοελληνικής νοοτροπίας της «αντιπαροχής» και της ανευθυνότητας των αρχόντων του τόπου. Απέμειναν, μόνο, κάποιες παλιές φωτογραφίες τους, που τις κοιτάζουμε και λέμε ιστορίες, και νοσταλγούμε (κάποιοι δακρύζουν κιόλας) όσοι, τουλάχιστον, έχουν ακόμα μνήμες ζωντανές και αγάπη αληθινή για την πόλη την παλιά, τη Σπάρτη την αρχόντισσα. Στην αρχή της Παλαι...
Περισσότερα >>