«Το απροσδόκητο» από την Ειρήνη Μπόμπολη

Το απροσδόκητο

Έκλεισε τα μάτια.

Το σκοτάδι ήταν πηχτό και τον είχε κουράσει.

Δεν ήταν καν διαπερατό για να μαντέψει

τα όρια που αναλογούσαν στις κινήσεις  του.

Προτίμησε να μη βλέπει  έξω από αυτόν.

Και τότε μια αχτίδα φωτός έσκισε την πόρτα

με ορμή και χτύπησε δυνατά τον απέναντι τοίχο.

Έτσι σχηματίστηκε το σημάδι της νίκης του Καλού.

Κανείς δεν υπέθετε πριν πως όλα

όσα το φως αποκάλυπτε τώρα, ήταν τόσο οικεία

στην ψυχή. Δώρα του απροσδόκητου κάλλους.

Έμεινε με τα μάτια κλειστά, μη θέλοντας

να ξαναδεί το φρικτό μαύρο σκοτάδι.

Πεπεισμένος πως θα κρατήσει για πάντα.

Στον τοίχο η σφραγίδα της απροσδόκητης δωρεάς

γινόταν όλο και πιο μαγική.

Εν τη απουσία του.

Ειρήνη Μπόμπολη