Μονοπάτια της Ιστορίας, από τον Θεοφάνη Λάζαρη - Εισαγωγικά

Είναι νομίζω πανθομολογούμενο ότι μέσα από την ιστορία μας αντλούμε γνώση, δηλαδή σοφία και δύναμη μυαλού και ψυχής. Επιπρόσθετα μαθαίνουμε να αποδίδουμε το φόρο τιμής που αρμόζει σ’ αυτούς που πότισαν το δένδρο της ελευθερίας με το αίμα τους, εκτιμώντας παράλληλα το αγαθό της ελευθερίας όχι σαν δεδομένη κατάσταση που απλά διευκολύνει και κάνει πιο απλή κι ευχάριστη την καθημερινότητα μας, αλλά ως αποτέλεσμα αγώνων των προγόνων μας από την αρχαιότητα έως σήμερα ,που πέρασαν στην αιωνιότητα αφήνοντας ανεξίτηλο το ίχνος τους στην ιστορία της πατρίδας.

Η ζωή μας, η αναπνοή μας, το κάθε μας βήμα ας μην ξεχνάμε ποτέ πως «κουβαλάει» αμέτρητα ονόματα ανθρώπων, περιοχών και κτισμάτων που σηματοδότησαν την ιστορική πορεία της Ελλάδος. Άνθρωποι που με τη θυσία τους έβαλαν την υπογραφή τους, στο δικαίωμα μας να ζούμε και να υπάρχουμε σήμερα ως Έλληνες πολίτες.

Τα «Μονοπάτια της ιστορίας» έχουν σαν σκοπό να αναδείξουν άγνωστες σε πολλούς πτυχές της ιστορίας. Είναι ένα ταξίδι στον ιστορικό χρόνο που σας καλεί να γίνεται συνοδοιπόροι μας. Να βρούμε όσο το δυνατό πιο πολλά κομμάτια από το νήμα της ιστορίας, που η μηχανή του χρόνου και της λήθης τα έχει αποθέσει σ’ απόκρυφες σελίδες του βιβλίου της ζωής ανθρώπων, που θα προσπαθήσουμε να επαναφέρουμε στο προσκήνιο του μυαλού και της ψυχής μας, τιμώντας την προσφορά τους. Όπως προαναφέρθηκε θα γίνεται μνεία και σε περιοχές αλλά και σε κτίσματα που οι ενέργειες ανθρώπων τα καθιστούν άξια αναφοράς. Ευχαριστώ πολύ τον ιδιοκτήτη του ιστολογίου spartorama.gr κ. Μαυρομιχάλη Νικόλαο για τη φιλοξενία.

Αγαπητοί «συνεπιβάτες» καλό ταξίδι…

Φέτος για πρώτη φορά στα 1200 έτη της εκκλησιαστικής ιστορίας της η ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Εικοσιφοινίσσης εξέρχεται από μοναστήρι

    Φέτος για πρώτη φορά στα 1200 έτη της εκκλησιαστικής ιστορίας της  η ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ της Εικοσιφοινίσσης εξέρχεται από μοναστήρι και φιλοξενείται από 15 έως 30 Οκτωβρίου στον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς. Τα μονοπάτια της ιστορίας με την  ευκαιρία αυτού του σημαντικού θρησκευτικού γεγονότος θα εστιάσουν την προσοχή τους σ’ αυτήν  την Ιερά Μονή προκειμένου να γνωρίσουμε έστω και λίγο την ιστορία και την προσφορά της.      Το μοναστήρι δεσπόζει χτισμένο στη βόρεια πλευρά  του Παγγαίου Όρους σε υψόμετρο 753 μέτρων και βρίσκεται εντός των ορίων της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας. Ο πρώτος κτίτωρ της Μονής ήταν ο Άγιος Γερμανός ο οποίος σε ηλικία τριάντα ετών έγινε δέκτης προστάγματος της Θεοτόκου  μέσω αγγέλου να μεταβεί στη Μακεδονία από τους Αγίους Τόπους που ασκήτ...

Ο σωτήρας 300.000 Ελλήνων στη Σμύρνη

    Το έτος 2022 συμπληρώθηκαν 100 από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1922 αποτελεί όπως είναι γνωστό μια χρονιά θλιβερό ορόσημο του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Τα 100 έτη από τότε αποτέλεσαν αιτία πλήθους αναφορών κι εκδηλώσεων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο διάβα του χρόνου πρέπει να μνημονεύουμε με λιγότερη προσοχή κι ένταση τέτοια γεγονότα μέχρις ότου το νέο στρογγύλεμα του χρόνου γίνει ξανά αιτία για να σκύψουμε με γνώση, σεβασμό, μνήμη κι ευθύνη πάνω στο δράμα του ελληνισμού της εποχής εκείνης. Αν το πράξουμε αυτό τότε θα γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι πρωταίτιοι για να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας οι θυσίες των προγόνων μας. Τα μονοπάτια της ιστορίας στην  προσπάθεια τους να μην ξεχάσουμε θα εξακολουθήσουν να κάνουν αναφορές και σ’ αυτό αλλά και στα υπόλοιπα σημαντικά γεγονότ...

Ο ίδιος ο Ταλαάτ πασάς επιβεβαίωσε την εντολή των Γερμανών για βίαιες εκτοπίσεις των Ελλήνων σε συνάντηση του με τον Έλληνα πρέσβη Καλλέργη

    Το κράτος της Γερμανίας είχε δείξει από νωρίς το ενδιαφέρον του για το νευραλγικό χώρο της Τουρκίας και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Γεωγραφικό σταυροδρόμι δύσης και ανατολής η Τουρκία καθώς και όμορα κράτη με σημαντικό ορυκτό πλούτο προσέλκυε το ενδιαφέρον όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και των άλλων κραταιών δυνάμεων της εποχής εκείνης.     Πριν αλλά κυρίως μετά τον πόλεμο του 1897 η παρουσία στην Τουρκία του γερμανικού παράγοντα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Η Γερμανία ήθελε να κάνει πραγματικότητα την πολιτική και εμπορική επιρροή της πάση θυσία. Τελικός σκοπός ήταν η επικράτηση της μέχρι τη Βαγδάτη προκειμένου να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα της ευρύτερης περιοχής. Εμπόδιο σ’ αυτή την επιδίωξη ήταν η παρουσία και το ενδιαφέρον πριν την  Γερμανία άλλων μεγάλων δυνάμεων, δηλα...

Το ελληνικό κράτος δια της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας έκανε ό,τι μπορούσε για να ξεχαστεί η ηρωική πράξη του κυβερνήτη του Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» και του πληρώματος του.

Τα «Μονοπάτια της Ιστορίας» στην προσπάθεια τους ν’ αναδείξουν μη προβεβλημένες πτυχές της ιστορίας φέρνουν στο προσκήνιο την προσωπικότητα, την ανδρεία και τον ηρωϊσμό του Πλωτάρχη του Α/Γ ( αρματαγωγού) «ΛΕΣΒΟΣ» και του πληρώματος του, τον Ιούλιο του 1974 στη μαρτυρική Κύπρο. Την 19η Ιουλίου 1974 ήταν προγραμματισμένη η αλλαγή  ενός τμήματος της ΕΛΔΥΚ. Θα επέστρεφαν στην Ελλάδα 450 στρατιώτες και θα αντικαθίσταντο από άλλους. Να σημειωθεί ότι η 20η Ιουλίου 1974 ήταν η ημέρα επίθεσης των Τούρκων στην Κύπρο, που μόνο τυχαία δεν ήταν ως επιλογή. Την  19η Ιουλίου το Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ» L-172 αποβίβασε στην Αμμόχωστο αποστολή της ΕΛΔΥΚ παραλαμβάνοντας ταυτόχρονα τους απολυμένους τμήματος της ΕΛΔΥΚ για να τους μεταφέρει στην Ελλάδα. Τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου η είδηση του πολέμου που άκουσε...

Για τον Γέροντα σωστή σχέση σ’ ένα ζευγάρι σημαίνει να υπάρχει χρόνος ανάμεσα στους δύο, ώστε να μπορούν από κοινού να βιώνουν καταστάσεις στο σπίτι, στο φαγητό, στην Εκκλησία, στην εκδρομή, στο Μοναστήρι παντού

     Ένας ακόμη Γέροντας του εικοστού αιώνα που έζησε ανάμεσα μας δίνοντας ομολογία πίστεως κι ανακουφίζοντας τις ψυχές πολυάριθμων πιστών που προσέτρεχαν σ’ αυτόν για να βρουν απαντήσεις στα προβλήματα τους ήταν κι ο Αμβρόσιος Λάζαρης.      Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1912 στα Λαζαράτα Λευκάδας. Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Λάζαρης και μητέρα του η Ελουΐζα το γένος Γεωργάκη. Απέκτησαν πέντε παιδιά. Τον Πέτρο, τη Χρυσούλα, το Δημήτριο, το Σπυρίδωνα( το κοσμικό όνομα του Γέροντα) και τη Γεωργία. Ο πατέρας του υπήρξε γενναίος πολεμιστής των Βαλκανικών πολέμων. Κατά την περίοδο 1926-1932 υπηρέτησε ως γραμματοδιδάσκαλος στο δημοτικό σχολείο Ασπρογερακάτων Λευκάδας. Ως χαρακτήρας ήταν πολύ αυστηρός. Η μητέρα του Γέροντα ήταν μια γλυκύτατη μάνα που τη χαρακτήριζε η ηρεμία και η ηπιότητα ...

Ο Θεοφάνης Λάζαρης παραθέτει όσα έχει ακούσει για την αλησμόνητη πατρίδα και έχει διδαχτεί από του Πόντιους παππούδες του και την μητέρα του

Ακούστε το παρακάτω podcast:   Your browser does not support the audio element.    Η συνέντευξη δόθηκε στην κα Γ. Γερμανάκου, στα πλαίσια της πρωτοβουλίας του Δήμου Σπάρτης να παρουσιάσει μαρτυρίες Ποντίων της εποχής ή των απογόνων τους και μεταδόθηκε πρώτη φορά από το ραδιόφωνο Πολιτεία 90,7. ...

Χρυσόστομος: «Ζητώ Σταυρόν, μεγάλον Σταυρόν, επί του οποίου θα δοκιμάσω την ευχαρίστησιν καθηλούμενος και μη έχων έτερον τι να δώσω προς σωτηρίαν της ημετέρας λατρευτής πατρίδος να δώσω το αίμα μου»

Το Μάρτιο του 1922 στο Παρίσι οι αντιπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων πρότειναν ανακωχή με δεσμευτικούς όρους για το Μικρασιατικό Ελληνισμό. Ο Χρυσόστομος διαμαρτύρεται. Συγκαλεί σύνοδο επισκόπων, προκρίτων, δημογερόντων κι εφόρων. Ζητά καθολική επιστράτευση και φορολογία με σκοπό την αγωνιστική θωράκιση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Η εκκλησία δίνει πρώτη το παράδειγμα. Τάματα, κανδήλια, τιμαλφή προσφέρονται για την ενίσχυση του ταμείου αμύνης. Στις 13 Αυγούστου 1922 ο Κεμάλ εξαπολύει την επίθεση του. Ο Αρχιστράτηγος Χατζηανέστης αντικαθίσταται από τον Ν.Τρικούπη που παραδίδεται με 10.000 αξιωματικούς και στρατιώτες. Ο διάδοχος του Πολυμινάκος διευθύνει το στρατό από το ατμόπλοιο «Κύκνος» που βρίσκεται στο λιμάνι της Σμύρνης. Ενώ στα παράλια συρρέουν όλο και περισσότεροι πρόσφυγες πρ...

«Ο Χρυσόστομος δεν έχει αρμονικές σχέσεις με τον Στεργιάδη. Αιτία η συμπεριφορά του προς την ελληνική κοινότητα της Σμύρνης. Απόδειξη των παραπάνω αποτελεί και η επιστολή του προς τον Βενιζέλο χαρακτηρίζοντας τον Στεργιάδη παράφρονα κι εγωιστή»

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Τρίγλια, επιδίδεται σε δράσεις πολυσήμαντης προσφοράς όπως άλλωστε συνήθιζε να κάνει. Έκτισε σχολείο, αρρένων και θηλέων, ιερό ναό, νεκροταφείο και γυμναστήριο. Ίδρυσε τουρκικό σχολείο σεβόμενος τους μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής, σύγχρονο μεταξουργείο, φιλόπτωχο αδελφότητα, και λιμενοβραχίονα 80 μέτρων. Η απαιτούμενη άμμος για τα έργα, που κατά τ’ άλλα σπάνιζε στην Τρίγλια, αποκαλύφθηκε ξαφνικά, λόγω αμπώτιδος. Πρώτος απ’ όλους ο Χρυσόστομος ρίχθηκε στη δουλειά της συγκέντρωσης της άμμου, δίνοντας το καλό παράδειγμα. Η Θεία Χάρη στάθηκε για μια ακόμη φορά αρωγός στο δημιουργικό του έργο. Μετά της επανάσταση των Νεοτούρκων (3 Ιουλίου 1908) και την παροχή γενικής αμνηστίας (24 Ιουλίου 1908) ο Χρυσόστομος επανέρχεται στη Δράμα. Ο Τούρκος σωματάρχης ή...

Φθάνοντας στο τραίνο ο δημογέροντας Νίκας τον αποχαιρέτησε με λόγια που αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της πατριωτικής συνεισφοράς του Χρυσοστόμου: «Δέσποτα μας παρέλαβες λαγούς και μας έκανες λιοντάρια. Μένε ήσυχος. Θα γίνει το θέλημα σου…»

«Η Μικρασιατική Καταστροφή: Ο Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης, Α’ Μέρος», από τον Θεοφάνη Λάζαρη Φέτος όπως είναι γνωστό συμπληρώνονται εκατό από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τα «Μονοπάτια της ιστορίας» τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Καππαδοκίας εγκαινιάζουν μια σειρά από αναφορές κάνοντας την αρχή με την  εμβληματική φυσιογνωμία του εθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης. Είδε το πρώτο φως της ζωής το έτος 1867 στην Τρίγλια της Προποντίδος, περιοχή ευρισκόμενη κοντά στα Μουδανιά όπου υπογράφηκε η επαίσχυντη συνθήκη ανακωχής που σφράγισε την τραγωδία του Ελληνισμού. Στην Τρίγλια την εποχή εκείνη κατοικούσαν 6.800 Έλληνες. Μόνο 12 τούρκικες οικογένειες ζούσαν μαζί τους στελεχώνοντας υπηρεσίες του τουρκικού κράτους. Οι Έλληνες δεν...

Το συμπέρασμα των επιτροπών που συστάθηκαν για να καταγράψουν τους κρυπτοχριστιανούς της εποχής εκείνης άθροισε περίπου 30.000 ψυχές

Η 19η Μαΐου είναι όπως γνωρίζουμε η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων. Την ημέρα αυτή όρισε η Βουλή των Ελλήνων το 1994, έχοντας ως αφορμή την αποβίβαση του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμψούντα το έτος 1919, μετά την οποία άρχισε η σφοδρότερη επίθεση των τουρκικών αρχών εναντίων των Ποντίων. 353.000 αθώες ψυχές βρήκαν φρικτό θάνατο βγαλμένο μέσα από τα βάρβαρα ένστικτα των Τούρκων. Εκτός όμως από όσους Πόντιους γλίτωσαν ερχόμενοι στην Ελλάδα κι αλλού, υπήρχαν κι άλλοι που έμειναν στη γενέθλια γη μ’ έναν ιδιότυπο τρόπο. Φαινομενικά δέχθηκαν τον ισλαμισμό, ουσιαστικά όμως δεν απαρνήθηκαν ποτέ τη χριστιανική πίστη κι όπου οι συνθήκες το επέτρεπαν και τη γλώσσα. Μ’ αυτόν τον τρόπο κατόρθωσαν να παραμείνουν πιστοί στην ορθοδοξία και στην εθνική τους ταυτότητα. Δείγμα της προσήλωσης τους στ...

«Το εξαιρετικά ενδιαφέρον γεγονός που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της κηδείας είναι η είδηση από τη Λουλού Τύρχαϊμ ότι η σπάθη του Υψηλάντη είναι η σπάθη του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου που είχε παραδοθεί στον πατέρα του από τον σουλτάνο Σελίμ!»

Σε λίγες ημέρες το 2021 μας αποχαιρετά και ταυτόχρονα κλείνει η συμπλήρωση 200 ετών από την Εθνεγερσία. Για τα «μονοπάτια της ιστορίας» η συμπλήρωση 200 ετών από το 1821 είναι μόνο η αρχή για τις αναφορές μας στους ήρωες του Αγώνα. Στο άρθρο αυτό ο ιστορικός χρόνος σταματά στην προσωπικότητα του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Του ανθρώπου που ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία αλλά δυστυχώς η προσπάθεια του είχε άδοξο τέλος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 12 Δεκεμβρίου 1792. Η οικογένεια Υψηλάντη ήταν ποντιακής καταγωγής από τα Ύψηλα της Τραπεζούντας. Τα ιστορικά ίχνη της οικογένειας χρονολογούνται από την εποχή των Κομνηνών στην Τραπεζούντα. Όπως θα δούμε και στη συνέχεια ο Υψηλάντης ήταν αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας με το ψευδώνυμο «ΚΑΛΟΣ» και κωδικό υπογραφής τα γράμματα...

Το πρώτο τυπογραφείο της Ελλάδος στήθηκε στο Άγιο Όρος στη Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας το έτος 1756

Τα «μονοπάτια της ιστορίας» συνεχίζουν την αναφορά τους στα γεγονότα γύρω από την Εθνεγερσία του 1821 αναδεικνύοντας την προσφορά του ιερού κλήρου στον αγώνα για την ελευθερία, η οποία υπήρξε πολυδιάστατη κι ανεκτίμητη. Αυτή τη φορά θα εστιάσουμε στη συμμετοχή του Αγίου Όρους που για πολλούς ίσως είναι άγνωστη. Θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε επιγραμματικά άγνωστες πτυχές όσων διαδραματίστηκαν, παίρνοντας ιστορικά ερεθίσματα από το «Περιβόλι της Παναγίας» μας. Ο καλόγερος Σαμουήλ γνωστός και ως «καπετάν καλόγερος» δεν ήταν άλλος από τον Δανιήλ Ιβηρίτη. Η αρχή της καταλήψεως του Παλαμηδίου έγινε από τον «Παχώμιο εξ’ Άθω» που ήταν ο πρώτος που πήδηξε μέσα στο Παλαμήδι. Επειδή όμως τον διέκρινε η ταπείνωση, η ιστορική καταγραφή δεν τον ανέδειξε όπως του άρμοζε. Ο Αθανάσιος Διάκος είχε κάνει...

Το βλήμα είχε κομματιάσει... Δεν είχε προχωρήσει όμως πιο πολύ. Είχε σταματήσει στο μικρό Ευαγγέλιο του Υπολοχαγού Τ το οποίο ήταν άθικτο. Το Ευαγγέλιο είχε χαρίσει στον Υπολοχαγό Τ ο στρατιωτικός ιερέας Χ λίγες μέρες πριν κατά τη διάρκεια της Εξομολογήσεως

Τα μονοπάτια της ιστορίας θέλοντας να τιμήσουν το έπος του ’40 αλλά και τη μνήμη του πολυαγαπημένου κεκοιμημένου αρχιμανδρίτη π. Διονυσίου Μπέκου φέρνουν στο φως ένα μέρος από χειρόγραφες σημειώσεις του αρχιμανδρίτη  που δεν πρόλαβε να εκδώσει, αλλά ο γράφων είχε την ευλογία ν’ αποκτήσει ένα αντίγραφο από τον ίδιο όταν ακόμη ζούσε ανάμεσα μας. Στις σημειώσεις αυτές που τίτλο έχουν «Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΤΟΝ ΕΧΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ!» γίνονται αναφορές θαυμαστών γεγονότων σε διάφορες χρονικές στιγμές, ανάμεσα στις οποίες ιδιαίτερη θέση έχουν οι αναφορές στο έπος του ’40. Είναι μαρτυρίες που εμφανέστατα αποτυπώνουν τη δύναμη της πίστεως μας και την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου στον ελληνικό στρατό. Μια αξέχαστη Θεία Λειτουργία Το γεγονός έλαβε χώρα στην Τρεμπεσίνα σε υψόμετρο περίπου 1.100 μέτρω...

«Δεν σε ρώτησα πόσοι είναι (οι εχθροί), αλλά που είναι»

Στο διαχρονικό προσκλητήριο των ηρώων της πατρίδος πολλοί είναι εκείνοι από αρχαιοτάτων χρόνων έως τις ημέρες μας που έχουν βροντοφωνάξει το δικό τους θυσιαστικό παρών. Τα «ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»  στην παρούσα αναφορά στέκονται με δέος και σεβασμό μπροστά σε μια ακόμη ηρωική μορφή του αγώνα της Κύπρου το 1974 κατά τη διάρκεια της απόβασης των Τούρκων. Ο Νικόλαος Κατούντας ο δικαίως επονομαζόμενος  «Λεωνίδας της Κερύνειας» πότισε με το αίμα του το χώμα της Κερύνειας υπερασπιζόμενος τον όρκο που είχε δώσει ως απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων. Γεννημένος στην Πάτρα το 1943 ήταν μέλος επταμελούς οικογένειας. Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Κατούντας με καταγωγή από το χωριό Παναγιά της επαρχίας Δημητσάνας .Μητέρα του ήταν η Σωτηρία Κατούντα  το γένος  Αραβαντινού από το Ληξούρι της Κεφαλλ...

«Στους απελευθερωτικούς αγώνες μαζί, στα δικαιώματα χωριστά, διατηρώντας άδικους κι αντισυνταγματικούς αποκλεισμούς»

      Ο ακριβής αριθμός των Μικρασιατών που ήλθαν στην Ελλάδα για την Επανάσταση του ’21 είναι δύσκολο να προσδιορισθεί. Απ’ τις Κυδωνιές ήλθαν περίπου 25.000 - 30.000. Άγνωστος παραμένει ο αριθμός αυτών που ήλθαν από τις άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας. Είναι διαπιστωμένο πως πριν την καταστροφή των Κυδωνιών, πολλοί Μικρασιάτες κατέφυγαν στα Ψαρά προερχόμενοι από πολλές περιοχές του εσωτερικού  της Μικράς Ασίας, προσπαθώντας να σωθούν απ’ τους διωγμούς που ξέσπασαν μετά την κήρυξη της Επανάστασης. Η υποδοχή τους στη μητέρα Ελλάδα άλλοτε ήταν ανθρωπιστική, άλλοτε επιφυλακτική και σε λίγες περιπτώσεις εχθρική.       Αρκετοί Μικρασιάτες ήλθαν κυρίως στις Κυκλάδες επειδή αρκετά από τα νησιά αυτά (Σύρος, Τήνος, Νάξος) τελούσαν υπό γαλλική προστασία και παρακολούθηση της εκκλησίας της Ρώμ...

«Εν τω μεταξύ τα μωρά και τα μικρά παιδιά με τη δικαιολογημένη γκρίνια τους προκαλούσαν θόρυβο που πρόδιδε τις θέσεις των ανταρτών. Η τραγική λύση που βρέθηκε ήταν η θανάτωση 8 μικρών παιδιών απ’ τους ίδιους τους Σανταίους»

Τιμώντας και φέτος τη μνήμη της γενοκτονίας των Ποντίων τα «ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» εστιάζουν την προσοχή τους στην ηρωϊκή Σάντα. Η Σάντα ήταν ελληνική κωμόπολη της επαρχίας Αργυρουπόλεως αποτελούμενη από επτά οικισμούς. Μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923 κατοικούνταν αποκλειστικά από Έλληνες που αριθμούσαν περί τις 5.000. Η γεωγραφική της θέση ήταν νοτιοδυτικά της Τραπεζούντας σε απόκεντρο μέρος μακριά από τουρκικούς οικισμούς προς αποφυγή τουρκικών πιέσεων. Το 1921 υπήρξε το έτος ορόσημο για τη Σάντα. Από το 1915 όμως όταν άρχισαν να εκδηλώνονται οι εχθρικές διαθέσεις φανατικών μουσουλμάνων τα παλληκάρια της Σάντας αντιστάθηκαν με γενναιότητα. Μοναδικός τους σύμμαχος η μορφολογία της περιοχής, τ’ απάτητα βουνά τους. Όπως γράφει ο Ι. Εφραιμίδης κατά τα έτη 1915-1916 τα χ...

Οι Μικρασιάτες πολέμησαν με ανδρεία, πάθος και φανατισμό - «...δεν τους εξαγόραζε κανείς με όλα τα καλά του κόσμου, όχι με μισθόν αρπαζόμενον από τους πολίτας»

Η παρουσία των Μικρασιατών στον Αγώνα του 1821 με την πλέον επίσημη μορφή έγινε με την Ιωνική Φάλαγγα (ή Φάλαγγα των Ιώνων), η οποία έδωσε μάχες στην Πελοπόννησο, στη Στερεά Ελλάδα και στη Χίο από το 1826 έως το 1828. Εν τω μεταξύ πολλοί Μικρασιάτες αγωνίστηκαν από την αρχή της Επανάστασης κάτω από την αρχηγία διαφόρων καπεταναίων ή αποτελώντας τους πρώτους στρατιώτες του τακτικού στρατού. Η πρώτη προσπάθεια συγκρότησης στρατιωτικού σώματος από Κυδωνιείς απέτυχε άγνωστο για ποιους λόγους. Η δεύτερη προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της «Νέας Εταιρείας Ελλήνων» από Έλληνες της Σμύρνης, των Κυδωνιών και της Κωνσταντινούπολης το Μάϊο του 1823 στην Κισνόβη της Βλαχίας. Αρχηγοί τους ήταν ο Δημήτριος Χόντζογλου,  ο Σαχίνης από τη Σμύρνη και ο Δ. Σχοινάς από τη Θεσσαλονίκη. Η κίνηση...

«...ενώ σημαντικός αριθμός γυναικών και κοριτσιών (17 ή κατά άλλους 35) πνίγηκαν στον ποταμό Σάρο για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων»

Οι χριστιανοί της Καππαδοκίας ήταν οι τελευταίοι εκπρόσωποι του Βυζαντίου σ’ αυτόν το γεωγραφικό χώρο. Η χριστιανική τους συνείδηση ήταν η μήτρα μέσα από την οποία διασώθηκε και η εθνική τους συνείδηση. Η ελληνική γλώσσα ομιλείται σε 32 από τα 81 συνολικά χωριά της Καππαδοκίας της εποχής εκείνης, η δε ελληνική γραφή είχε απόδοση στο χαρτί με τουρκική γλώσσα τα λεγόμενα καραμανλίδικα. Μεγάλη συνεισφορά στη διατήρηση κι ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας των Καππαδοκών είχε η δημιουργηθείσα από το 1792 Ιερατική Σχολή των Φλαβιανών. Η σχολή ήταν το προκεχωρημένο ανατολικό φυλάκιο της ελληνικής παιδείας επί Τουρκοκρατίας και λειτουργούσε στη Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Ζιντζίντερε της Καππαδοκίας. Η μονή ιδρύθηκε από το Νεόφυτο τον Πάτμιο στα 1728 και ανακαινίσθηκε εκ βάθρων από πιστούς επί μ...

Η οργή τους όμως που δεν είχε σβήσει εκτονώθηκε στο χωριό Δωμάτια που το παρέδωσαν στις φλόγες με άγνωστο αριθμό θυμάτων

Η Νέα Έφεσος ονομαζόταν απ΄ τους Τούρκους Κους Αντασί (κους=πτηνό, αντά=νησί) κι απ’ τους ναυτικούς Σκάλα Νόβα (Νέο Επίνειο). Η τουρκική ονομασία δόθηκε εξαιτίας μικρής προκείμενης άγονης νησίδας που ήταν γεμάτη γλάρους και άλλα πουλιά. Αποτελούσε το λιμάνι διακίνησης προϊόντων προερχόμενα από την πλούσια κοιλάδα του ποταμού Μαίανδρου. Στην αρχή της Εθνεγερσίας του ’21 η Έφεσος έζησε τραγικά γεγονότα συνδεόμενα με την εξέγερση της γειτονικής Σάμου υπό την ηγεσία του Λυκούργου Λογοθέτη ο οποίος είχε ενεργό συμμετοχή και στη Νέα Έφεσο. Στην πόλη της Νέας Εφέσου είχαν φθάσει Έλληνες κυρίως μετά τα Ορλωφικά για να γλιτώσουν απ’ τη μανία των Τούρκων. Ήταν Ηπειρώτες (για να ξεφύγουν απ’ τον Αλή πασά), Κρητικοί, Μακεδόνες, νησιώτες από γειτονικά νησιά του Αιγαίου και Πελοποννήσιοι. Υπολογίσ...

«Οι σφαγές είχαν σαν αποτέλεσμα περίπου 1.000 νεκρούς Έλληνες μεταξύ των οποίων 60 μαθητές που κάηκαν μέσα στο σχολείο τους και 40 παιδιά 10-12 ετών που ήταν τρόφιμοι ορθόδοξου μοναστηριού»

Η σημαντική γεωγραφική θέση της μητρόπολης του μικρασιατικού ελληνισμού, της Σμύρνης, με την πολύμορφη και σημαντική παρουσία των Ελλήνων έχει τη δική της συμμετοχή στον Αγώνα για την ελευθερία. Ας δούμε όμως την αλληλουχία των γεγονότων με χρονική σειρά. Με την υπογραφή της συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (21 Ιουλίου 1774) μεταξύ της νικήτριας Ρωσίας και της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ανοίγονται ουσιαστικά οι αναπτυξιακοί ορίζοντες των Ελλήνων. Με τη Ρωσία προστάτιδα των χριστιανικών υπηκόων της Πύλης και με την ίδρυση προξενείων στο τουρκικό έδαφος, οι Έλληνες υψώνοντας την ρωσική σημαία στα καράβια τους μπορούσαν να διασχίσουν ανενόχλητοι την Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο μεταφέροντας τα εμπορεύματα τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ταχύτατα αναπτυσσόμενης ...

«Οι απώλειες των Τούρκων ανήλθαν σε περισσότερους από 1.500 άνδρες ενώ υπήρξαν και 150 νεκροί και τραυματίες Έλληνες. Μεγάλος όμως ήταν και ο αριθμός των θυμάτων του άμαχου πληθυσμού των Κυδωνιατών»

Οι Κυδωνιές (τουρκιστί Αϊβαλί) ήταν μια ακμάζουσα πολιτεία τουλάχιστον τριάντα χιλιάδων ανθρώπων κατοικούμενη αποκλειστικά από Έλληνες. Το Αϊβαλί σύμφωνα με μελετητές έλκει την ετυμολογία του από την τουρκική λέξη «αϊβά» (ayva), που σημαίνει κυδώνι. Λόγιοι ήταν εκείνοι που θέλοντας ν’ αποτινάξουν την τουρκική ορολογία ονόμασαν την πόλη Κυδωνίες. Στο έργο όμως του Ξενοφώντα Κύρου Ανάβασις βρίσκουμε για την πόλη τη λέξη Κυτώνιο. Φαίνεται λοιπόν ότι το Κυτώνιον του Ξενοφώντος ευθύνεται για τις Κυδωνιές κι όχι το κυδώνι ή το «αϊβά». Στη ραγδαία ανάπτυξη των Κυδωνιών συνετέλεσαν τα εξαιρετικά προνόμια που εξασφάλισε ο ευφυέστατος ιερέας Ιωάννης Οικονόμος κατά κόσμον Δημητρακέλλης (1735-1791) με σουλτανικό φιρμάνι του 1773, εξαργυρώνοντας την περιποίηση που είχε προσφέρει στο παρελθόν στον Τ...

Στο εύλογο ερώτημα γιατί δεν υπήρξαν σοβαρά επαναστατικά κινήματα στη Μικρά Ασία, η απάντηση βρίσκεται στη γεωπολιτική θέση της περιοχής, τις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν

Φέτος όπως είναι γνωστό συμπληρώνονται 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, της μεγαλύτερης εθνεγερσίας που γνώρισε ο κόσμος και σηματοδότησε τη δρομολόγηση της σύστασης του ελληνικού κράτους μετά από πολυετή σκλαβιά. Τα «μονοπάτια της ιστορίας» τιμώντας τους αγώνες των προγόνων μας θα φέρουν στο προσκήνιο άγνωστα ή λιγότερο γνωστά γεγονότα φωτίζοντας τις διαδρομές του αίματος που πότισε το χώμα της Ελλάδας μας στον αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδος. Οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρεις πληθυσμιακές ενότητες. Στον ελληνισμό  των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας με την έντονη οικονομική δράση κι άνθηση. Στον γηγενή ελληνισμό της Καππαδοκίας και του εσωτερικού της Μικράς Ασίας που κράτησε την εθνοτική του ιδιαιτερότητα παρ’ ότι ήταν σε σημαντικό ποσ...

«Όραμα της Λουΐζας Ριανκούρ ήταν να πραγματοποιηθεί η Μεγάλη Ιδέα. Να γίνει πάλι η Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της διευρυμένης Ελλάδας»

Πριν από αρκετά χρόνια έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό η οδός Λουΐζας Ριανκούρ από ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Ποια ήταν όμως η Λουΐζα Ριανκούρ και ποια ήταν η δράση της ώστε να δοθεί το όνομα της σε δρόμο της Αθήνας; Η Λουΐζα Ριανκούρ γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1846 στη Γαλλία. Ήταν γόνος γνωστής οικογένειας που έφερε το επίθετο Pollin. Την βάπτισαν με δύο ονόματα Καρολίνα - Λουίζα, συνήθεια γνωστή για την εποχή σε γόνους αριστοκρατικών οικογενειών. Η ανατροφή της ήταν σκληρή και συντηρητική. Καθοριστικό ρόλο στην αγάπη της για την Ελλάδα έπαιξε ο Γάλλος συγγραφέας Cateaubriand με το έργο του "Itineraire de Paris a Jerusalem", ο οποίος μιλούσε πάντα με φλογερά λόγια για την Ελλάδα. Η φοίτηση της στο εκπαιδευτήριο Sacre-Coeur της έδωσε την ευκαιρία να διδαχθεί βυζαντινή ιστορία. Στα νεαν...

«Η εκτέλεση του σχεδίου από τις 23 Απριλίου έως τις 20 Νοεμβρίου 1944 (219 ημέρες) ήταν μοναδική στην ιστορία του Αμερικανικού Στρατού»

Το έπος του ’40 διαδέχθηκαν τα χρόνια της κατοχής. Σε αυτήν την περίοδο η αγάπη των Ελλήνων για την ελευθερία ήταν η κινητήριος δύναμη για τη δημιουργία αντιστασιακών ομάδων. Στην προσπάθεια αυτή υπήρχε ενεργός συμμετοχή κι από Ελληνοαμερικανούς εθελοντές με πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Είναι μια άγνωστη πτυχή της ιστορικής περιόδου της αντίστασης για τους πιο πολλούς από εμάς, την οποία τα «ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» θα προσπαθήσουν ν’ αναδείξουν. Το 1943 με συναίνεση της Ελληνικής Κυβέρνησης και διαταγή του Προέδρου των ΗΠΑ Ρούσβελτ συγκροτήθηκε το 122ο Ελληνοαμερικανικό Ανεξάρτητο Τάγμα Πεζικού με σκοπό να σταλεί να πολεμήσει στην Ελλάδα. Από το 122ο Τάγμα προέκυψε το 2671ο Ειδικό Τάγμα Αναγνωρίσεων του οποίου ο Γ’ Λόχος (174 άνδρες) αποτελείτο από Ελληνοαμερικανούς εθελοντές. Η μονάδα...

«Μην στεναχωριέστε κύριε Κυβερνήτα. Καλά είμαι. Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα; Τίποτα!»

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου πολλές ήταν οι σελίδες δόξας που γράφτηκαν από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Μια απ’ αυτές γράφτηκε από το πλήρωμα του αντιτορπιλικού «Αδρίας». Καθελκύστηκε ως HMS Border (L67) την 3η Φεβρουαρίου 1942. Η έναρξη ναυπήγησης έγινε την 1η Μαίου 1941 στα ναυπηγεία Swan Punter & Wigham Richardson Ltd, Wallsend-on-Tyne. Την 20η Ιουλίου 1942 παραλήφθηκε απ’ τον αντιπλοίαρχο Ιωάννη Τούμπα στο Νιούκαστλ της Αγγλίας. Την 26η Αυγούστου 1942 με τη συμπλήρωση της εκπαίδευσης κι ενώ έπλεε κάτω από ομίχλη μόνο με την αριστερή μηχανή σε λειτουργία προσάραξε στην περιοχή Σκάπα Φλόου. Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες για επισκευές. Στις 27/01/1943 πιθανότατα, βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-553 κοντά στην περιοχή του ακρωτηρίου Φινίστερο. Στις 20 προς 21 Ιουλίου 1...

Η Προσφορά της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας

Μέρος 2ο Η Προσφορά της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας - Η εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ αεροποριών Ελλάδας και Ιταλίας - Ο θάνατος του Ευάγγελου Γιάνναρη από το Γεωργίτσι Λακωνίας - Η συμμετοχή βρετανικής και γερμανικής πολεμικής αεροπορίας - Συμπεράσματα   Οι ιταλικές αεροπορικές δυνάμεις δεν περίμεναν την 28η Οκτωβρίου για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους πάνω από την Ελλάδα. Ιταλικά αεροσκάφη βομβάρδισαν σποραδικά ελληνικούς στρατιωτικούς στόχους. Στις 12/7/1940  τρία ιταλικά αεροσκάφη επιτέθηκαν σε βοηθητικό σκάφος εξυπηρέτησης φάρων του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού και στη συνέχεια στο αντιτορπιλικό «ΥΔΡΑ» που έσπευσε για υποστήριξη του πλοίου. Οι Ιταλοί βέβαια αποδίδουν την επίθεση σε εσφαλμένη αναγνώριση από τα ιταλικά πληρώματα λόγω της παρουσίας αγγλικών πλ...

Ο πρώτος πεσών, Γιάνναρης Ευάγγελος, από το Γεωργίτσι Λακωνίας

ΜΕΡΟΣ 1ο Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑΣ Με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 και το ιστορικό ΟΧΙ οι Έλληνες στρατεύσιμοι κι έφεδροι στελέχωσαν τις τάξεις του στρατού μας μαχόμενοι υπέρ βωμών και εστιών. Στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα με θάρρος και τόλμη καταφέραμε για μια ακόμη φορά ν’ αποδείξουμε ότι ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε το ακατόρθωτο. Ο τορπιλισμός της «ΕΛΛΗΣ» στην Τήνο την 15η Αυγούστου 1940 ήταν το πιο μεγάλο προμήνυμα του πολέμου. Τα μονοπάτια της ιστορίας τιμώντας τον ηρωικό αγώνα των προγόνων μας θ’ αναδείξουν τη συμμετοχή της πολεμικής αεροπορίας φέρνοντας στο φως και κάποια άγνωστα στοιχεία της εποχής εκείνης. Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της εποχής (Μεταξάς-Παπάγος) είχαν τη διορατικότητα να εκτιμήσουν σωστά τις επερχόμενες εξε...

«Οι εύζωνοι που φυλάσσουν το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη φέρουν την επίσημη στολή μόνο τις Κυριακές ή κατά τη διάρκεια εθνικών εορτών»

Τα μονοπάτια της ιστορίας στην παρούσα αναφορά επικεντρώνουν το ενδιαφέρον στην ενδυμασία του εύζωνα (ευ + ζώνη = ο καλά ζωσμένος) και σε ό,τι αυτή συμβολίζει. Είναι η ενδυμασία που από το 1821 και μέχρι τη Μικρασιατική εκστρατεία (με κάποιες παραλλαγές) αποτελούσε τη στολή του Έλληνα στρατιώτη στο πεδίο της μάχης. Στολή που βάφτηκε με ποταμούς αίματος στην υπεράσπιση της ελευθερίας και των ιδανικών μας. Είναι η ενδυμασία των ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς. Κατά συνέπεια είναι καθήκον μας να γνωρίζουμε την ιστορία και τους συμβολισμούς της ενδυμασίας αυτής. Η στολή του τσολιά έχει ιστορική αναφορά στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα στον ανδρικό δωρικό χιτώνα. Στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας βάση για τη δημιουργία της στολής αποτέλεσε η φουστανέλα της Ναυπάκτου που θεωρείται ο νεότερο...

Στην τριμερή Επιτροπή Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών Συνόρων που συγκροτήθηκε, εκπρόσωπος της Ελλάδας ήταν ο ταγματάρχης πυροβολικού Εμμανουήλ Μινωτάκης

Κάθε περιοχή της πατρίδας μας κρύβει μέσα της τη δική της ιστορία σε σχέση με τον τρόπο που αποτέλεσε κι αυτή ένα ακόμα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας. Τα μονοπάτια της ιστορίας θα φθάσουν στο Δέλτα του Έβρου για να δούμε πως σ’ αυτήν την ακριτική περιοχή υψώθηκε η γαλανόλευκη αποτελώντας μέχρι σήμερα την ανατολικότερη περιοχή της ηπειρωτικής χώρας. Η εξιστόρηση των γεγονότων γίνεται από τον Επίτιμο  Αρχηγό ΓΕΣ Κωνσταντίνο Ζιαζιά . Βρισκόμαστε στο έτος 1926.Το έτος αυτό  καθορίζονται τα ελληνοτουρκικά σύνορα έχοντας ως βάση τη Διεθνή Συνθήκη της Λωζάνης που διαμορφώθηκε το 1923. Στην τριμερή Επιτροπή Διαχάραξης Ελληνοτουρκικών Συνόρων που συγκροτήθηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας ήταν ο ταγματάρχης πυροβολικού Εμμανουήλ Μινωτάκης , ο οποίος ήταν αδελφός του σπουδαίου ανθρώπου του θεάτρο...

«Έβαλε από πάνω μια τετράγωνη πλάκα, τη σφράγισε με τσιμέντο και τα λείψανα έμειναν εκεί περιμένοντας την απελευθέρωση της Μακεδονίας που ευτυχώς δεν άργησε να έλθει…»

      Στην σημερινή αναφορά μας θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε την αθέατη ίσως για πολλούς πλευρά του θανάτου του Παύλου Μελά αλλά κι όσα επακολούθησαν τιμώντας τον ίδιο και στο πρόσωπο του κι όλους όσους συνέδραμαν στο Μακεδονικό Αγώνα.       Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία της Γαλλίας. Πατέρας του ήταν ο Μιχαήλ Μελάς(1833-1897) και μητέρα του η Ελένη, το γένος Βουτσινά κόρη γνωστού Κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδησσό. Η οικογένεια των Μελάδων είναι μεγάλη και ιστορική οικογένεια της Ηπείρου με ρίζες που φθάνουν ως την Κωνσταντινούπολη πριν την Άλωση. Αποτελούσε μια από τις πιο ιστορικές και πολιτικές οικογένειες του Βυζαντίου.        Με γονείς κοινωνικά και εθνικά δραστήριους διαμορφώνει από τα παιδικά του χρόνια ανάλογη ψυχολογία η οποία τον οδηγεί στη...

Ο πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα και εμψυχωτής του Ποντιακού αντάρτικου

Γεννήθηκε στο χωριό Στύψη της Λέσβου το 1866. Σε ηλικία δύο ετών πήγε με την οικογένεια του στο Αδραμύττι της Μ. Ασίας όπου ο πατέρας του ασκούσε εμπορική δραστηριότητα. Ο παππούς του βρέθηκε σύμφωνα με αφηγήσεις του προς τον ίδιο στην καταστροφή των Ψαρών ενώ εξ’ όσων θυμάται  πρέπει να υπήρξε συμπολεμιστής του Κανάρη και του Μιαούλη. Γόνος πολύτεκνης οικογένειας τελειώνει το ελληνικό σχολείο στο Αδραμύττι και στη συνέχεια με προτροπή του φιλόμουσου μητροπολίτη Εφέσου Αγαθάγγελου ξεκίνησε το 1882 σπουδές στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Οι σπουδές είχαν διάρκεια έξι ετών και κατά τη διάρκεια τους είχε την ευκαιρία ν’ ακούσει επιφανείς καθηγητές μεταξύ των οποίων ήταν και ο αρχιμανδρίτης Γερμανός Γρηγοράς διευθυντής της Σχολής που τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Το 1888 τελειώνοντας τις σπο...

Εδάφια της Αγίας Γραφής που μαρτυρούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας όπως αυτή στοιχειοθετείται από τα πολύ παλιά ακόμη χρόνια

Τα μονοπάτια της ιστορίας μέσα από την ιχνηλάτηση της ιστορικής πορείας της πατρίδας μας, κατευθύνουν σήμερα τα βήματα μας στον αγώνα για την επιβίωση και την ελευθερία των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η περιοχή της Μακεδονίας όπως γνωρίζουμε την εποχή εκείνη ήταν μέρος του τουρκικού κράτους με την ανοχή του οποίου Βούλγαροι κομιτατζήδες βιαιοπραγούσαν έναντι του ελληνικού πληθυσμού. Πολλοί Έλληνες έχυσαν το αίμα τους στον Μακεδονικό Αγώνα. Δυστυχώς όμως στις ημέρες που ζούμε βιώσαμε την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε ένας στοχευμένος προβληματισμός από ορισμένους εντός κι εκτός Ελλάδος σχετικά με την ελληνικότητα της. Η αρχή στην αναφορά μας σχετικά με το παραπάνω ζήτημα θα γίνει με την γνωστοποίηση μιας εργασίας του...

«Ο Ναός έχει περίπου 316 πόρτες. Κανένας δεν μπορεί να τις μετρήσει με ακρίβεια. Κάποιες απ’ αυτές δεν έχουν ανοιχθεί ποτέ. Η κεντρική πύλη είναι ένα μεγάλο «φυλακτό» που προστατεύει το Ναό από σεισμούς και συμφορές»

Η πολιορκία της Πόλης άρχισε στις 6 Απριλίου και τελείωσε στις 29 Μαΐου 1453.Στην ήδη πολιτικά και οικονομικά εξασθενημένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία που είχε ν’ αντιμετωπίσει και θρησκευτικές έριδες ο Μωάμεθ ο «Πορθητής» προτού την πολιορκήσει έστειλε απεσταλμένο ζητώντας την παράδοση της Πόλης. Υποσχέθηκε ασφαλή φυγή στους κατοίκους, ενώ όσοι ήθελαν να μείνουν θα ήταν ασφαλείς χρίζοντας παράλληλα τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο Ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Η αντιπρόταση του Αυτοκράτορα ήταν η πληρωμή υψηλότερων φόρων υποτέλειας και κατοχή εκ μέρους των Τούρκων όσων κάστρων είχαν μέχρι τότε κατακτήσει. Για την παράδοση της Πόλης όμως έδωσε την απάντηση που ακολουθεί: «Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν εστίν ουτ’ άλλον των κατοικούντων εν ταύτη κοινή γαρ γνώμη  πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν κ...

«Το μέγεθος του Ναού είναι μεγαλύτερο από τον καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων και το ύψος του από την κορυφή του τρούλου ως το δάπεδο είναι ίσο με το άγαλμα της Ελευθερίας»

Η Αγία Σοφία δεσπόζει  σε ξεχωριστό σημείο της Κωνσταντινούπολης για πάνω από 1500 χρόνια. Είναι σύμβολο θρησκευτικό και συνάμα εθνικό. Αποτελεί έμπνευση του Μ. Κωνσταντίνου ιδρυτή της Κωνσταντινούπολης και θεμελιωτή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ήταν αυτός που ως Αυτοκράτορας (324-337 μ.Χ.) ίδρυσε το Ανατολικό Ρωμαϊκό  Κράτος μεταφέροντας την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη το 330 μ.Χ. Το 325 μ.Χ. αποφασίζει την οικοδόμηση του Ναού αφιερωμένου στη Σοφία του Θεού. Μεταξύ των ετών 326-327 μ.Χ.) θεμελιώνεται ο Ναός και από το 330 μ.Χ. αρχίζει το κτίσιμο του δίπλα στο Ανάκτορο στο ρυθμό της βασιλικής. Αρχικά δεν είχε τρούλο (θόλο) αλλά απλή ξύλινη στέγη. Ήταν δηλαδή μια ξυλόστεγη βασιλική τρίκλητη ή πεντάκλητη. Το 337 μ.Χ. απεβίωσε ο Μ. Κωνσταντίνος και το...

«Απτή απόδειξη της βοήθειας των Μπολσεβίκων μεταξύ άλλων είναι το «Μνημείο της Πολιτείας» (Cumhuriyet Aniti) το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας Ταξίμ και ανεγέρθη το 1928 με προσωπικές οδηγίες του Μουσταφά Κεμάλ»

Με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην πλευρά των ηττημένων ήταν η Γερμανική Αυτοκρατορία, η Ρωσική Αυτοκρατορία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, άλλη λιγότερο και άλλη πιο πολύ. Διατηρώντας την πολιτική τους αυτονομία μεταπολεμικά οι τρεις χώρες είχαν δυο βασικές επιδιώξεις: α) να ανατρέψουν το αποτέλεσμα της πολεμικής τους ήττας όπου αυτό ήταν δυνατόν, β) να επανενταχθούν στο διεθνές σύστημα ως νόμιμοι κι ενισχυμένοι πόλοι του. Οι δυο παραπάνω στοχεύσεις είχαν ως αποτέλεσμα διπλωματικές διεργασίες και ανάπτυξη στενών σχέσεων μεταξύ των χωρών αυτών. Στην περίπτωση των διμερών σχέσεων Ρωσίας – Τουρκίας οι σχέσεις αυτές επισφραγίσθηκαν με την πολύ σημαντική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που δόθηκε από τους Μπολσεβίκους προς τον Κεμάλ σε διάφορες φάσεις, με δεδομένη τη μεταστροφή της ...

«Γενοκτονία σημαίνει την προσπάθεια θανάτωσης ανθρώπων όχι για κάτι που οι άνθρωποι αυτοί έπραξαν αλλά για αυτό που είναι»

Η 19η Μαΐου έχει οριστεί ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων. Καθώς βαδίζουμε προς την ημερομηνία αυτή τιμώντας τη μνήμη 353.000 αθώων ψυχών τα μονοπάτια της ιστορίας θα προσπαθήσουν και με τη σημερινή και με επόμενες αναφορές να φωτίσουν αθέατες πλευρές του ζητήματος αυτού.  Σήμερα θα σταθούμε στο ποντιακό αντάρτικο που γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη της αντίδρασης εξαιτίας του σχεδιασμού και της εφαρμογής μέτρων από την τουρκική πλευρά που απέβλεπαν στην φυσική εξόντωση του συνόλου του ποντιακού πληθυσμού.  Οι διωγμοί από τις εστίες των Ποντίων με τις ατελείωτες πορείες στην τουρκική ενδοχώρα, τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) που ήταν στην ουσία διαβατήριο για το θάνατο, οι ληστείες, οι βιασμοί και οι εν ψυχρώ δολοφονίες, οι δημεύσεις των περιουσιών, ήταν μια ζοφερή πρα...

«Μετά την κατάληψη της Τενέδου ο Κουντουριώτης έστειλε επιθετικό σήμα στον αρχηγό του τουρκικού στόλου: «Έχω καταλάβει Τένεδο. Σας περιμένω». Το ηθικό του πληρώματος ήταν στα ύψη»

Στην αυγή του εικοστού αιώνα το πολεμικό μας ναυτικό έχριζε άμεσης ενισχύσεως. Η επιτακτική αυτή ανάγκη είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου (στα τέλη του 1908) με 4 καινούρια αγγλικά και 4 γερμανικά αντιτορπιλικά. Κορυφαία προσθήκη όμως ήταν το θωρακισμένο - καταδρομικό «Γ. Αβέρωφ» που έμελλε να γίνει το κορυφαίο σημείο αναφοράς του πολεμικού μας ναυτικού με τις επιδόσεις του.  Τα μονοπάτια της ιστορίας οδηγούνται από την ιστορική ρότα του καταδρομικού «Γ. Αβέρωφ» για να τιμήσουν όχι μόνο τα πληρώματα του πλοίου αυτού για τα κατορθώματά τους, αλλά και το σύνολο του πολεμικού μας ναυτικού που στο διάβα του χρόνου διατηρεί απροσπέλαστα τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας μας  έναντι κάθε εχθρικής επιβουλής. Το «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί σήμερα το παλαιότερο θωρακισμένο καταδρομικό τύπου ντρ...

«Η επιπολαιότητα ενός δημοσιογράφου αποκάλυψε την ταυτότητα του πολύτιμου πληροφοριοδότη, που εκτελέστηκε αμέσως από τους Τούρκους»

Εστιάζουμε σήμερα την προσοχή μας στον κομβικό ρόλο που είχε με την συνεισφορά του, ο Νικολάκη Εφέντης στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων.  Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στην εξέλιξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου. Η Ελλάδα στρέφεται εναντίον της Τουρκίας έχοντας συμμαχήσει με τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Έτσι μετά το Μαυροβούνιο που στράφηκε πρώτο εναντίον της Τουρκίας (25-9-1912) οι τρεις χώρες κήρυξαν εναντίον της τον πόλεμο στις 4 Οκτωβρίου 1912.  Στο μέτωπο της Ηπείρου η κατάληψη της Άρτας, της Πρέβεζας, της Καλαμπάκας και του Μετσόβου έγινε με σχετική ευκολία. Τα πράγματα έγιναν πάρα πολύ δύσκολα όταν έφτασε η στιγμή ο ελληνικός στρατός να κινηθεί για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Πρέπει να συνυπολογιστεί ότι ο ελληνικός στρατός διεξήγαγε επιθετικές ενέργειες σ...

Πρόταση: Να μετονομασθεί το αθλητικό κέντρο Δήμου Ευρώτα στο Βλαχιώτη σε αθλητικό κέντρο «Ηλίας Γλεντζές»

Η Προσωποποίηση του Θάρρους, της Ανδρείας, του Καθήκοντος και της Υπεράσπισης των Ιδανικών μας Είμαι πολύ μικρός για να γράψω ο,τιδήποτε για το Στρατηγό κ. Ηλία Γλεντζέ για αυτό και ζητώ εξ’ αρχής συγνώμη. Δεν ήταν δυνατόν όμως τα ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ να μην αναφερθούν σε αυτόν. Αυτόν που με το παράδειγμά του την ώρα της μάχης ένωσε τη βαριά κληρονομιά των προγόνων μας με τη δική του παρουσία. Αποτελεί άλλη μια και μάλιστα με λακωνική σφραγίδα απόδειξη γιατί ο Θεός μας επιτρέπει να ζούμε στην αγιασμένη και ποτισμένη με αίματα αγίων και ηρώων πατρίδα, στην Ελλάδα μας.  Μια γεύση από τα σπουδαία κατορθώματά του, που κόβουν την ανάσα, που κάνουν τα μάτια να δακρύζουν από συγκίνηση και υπερηφάνεια και ένα ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης είναι η αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου του ιστολογ...

Αυτά που έκανε ήταν ασύλληπτα. Η προσφορά του στον αγώνα εναντίον των δυνάμεων του Άξονα ανεκτίμητη.

Ο Γεώργιος (Γέρζι) Ιβάνοφ γεννήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1911 στη τότε ρωσοκρατούμενη Βαρσοβία από πατέρα Ρώσο και μητέρα Πολωνή. Ο πατέρας του Βλαντιμίρ Ιβάνοφ ήταν Ρώσος αξιωματικός του τσαρικού στρατού. Τη δεκαετία του ’20 ο νεαρός Ιβάνοφ εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη με τη μητέρα του η οποία παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Έλληνα έμπορο Ιωάννη Λαμπριανίδη.  Τα αθλητικά του προσόντα τον οδήγησαν το 1928 στα γραφεία του Ηρακλή Θεσσαλονίκης όπου κι έγινε η εγγραφή του στο σύλλογο. Πριν έλθει στην Ελλάδα είχε ήδη διακριθεί στην Πολωνία ως αθλητής του πόλο.  Στον Ηρακλή αρχικά ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, στη συνέχεια όμως τον κέρδισε η κολύμβηση ώσπου το 1934 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στα 100μ. ελευθέρας κολύμβησης . Το 1935 αποκτά την πολωνική υπηκοότητα και μετά από 3 χρόνια γί...

Ο Αθλητής Στίβου του Αθλητικού Συλλόγου «Ηρακλής» Θεσσαλονίκης

Σήμερα τα μονοπάτια της ιστορίας μας οδηγούν στην Κύπρο. Στα αγιασμένα χώματά της άφησαν την τελευταία τους πνοή πολλοί Έλληνες που με γενναιότητα αντιστάθηκαν στον «Αττίλα». Ένας από αυτούς ήταν και ο Γεώργιος Κατσάνης.   Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών (απέναντι από το Ρούπελ) το 1934 από γονείς πρόσφυγες με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Αθλητής του Ηρακλή από τα 14 του χρόνια με έφεση στα 100 και 200 μέτρα, τη σκυταλοδρομία και στο μήκος.  Όπως αναφέρει η κυρία Λυρούδη (αδελφή του Γεωργίου Κατσάνη), όταν ήταν παιδιά τα βράδια του χειμώνα η μητέρα τους, τους έλεγε ιστορίες για το τι τράβηξαν καθώς έρχονταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Ο μικρός Γεώργιος που ήταν τότε μαθητής του δημοτικού έλεγε στη μητέρα του: «Αχ, βρε μαμά, δεν θέλω τίποτε να κάνω, παρά δυο κουβέντες να...

Τα οχυρά κατασκευάστηκαν με τις πιο σύγχρονες μεθόδους της εποχής εκείνης. Ήταν κατά γενική ομολογία ανώτερα της γραμμής «Μαζινώ» των Γάλλων και εφάμιλλα της γραμμής «Ζίγκφριντ» των Γερμανών

Με το τέλος των Βαλκανικών πολέμων τα προς βορρά σύνορα της Ελλάδας επιμηκύνθηκαν αφού πλέον είχαμε κοινά σύνορα με τη Σερβία και Βουλγαρία. Η μικρή στρατιωτική δύναμη της Αλβανίας ταυτόχρονα με το γεγονός ότι τελούσε υπό την προστασία της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας δεν την καθιστούσε υπολογίσιμο για την Ελλάδα αντίπαλο. Εν τω μεταξύ από το 1913 η Ελλάδα είχε συμμαχήσει με τη Σερβία εναντίον της Βουλγαρίας. Παράλληλα η Ελλάδα γνώριζε ότι οι βλέψεις της Σερβίας στρέφονταν προς βορρά. Με δεδομένα τα παραπάνω εκπονήθηκε από τον Διευθυντή της Β’ Επιτελικής Διεύθυνσης τότε Ιωάννη Μεταξά σχέδιο οχύρωσης της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Μέχρι τον Απρίλιο του 1914 πριν την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε αγορασθεί και μεταφερθεί στην Ελλάδα ολόκληρη η απαραίτητη ποσότητα σιδήρου ...

Ο Νικόλαος Κακούνης από το Καστρί, ο Γεώργιος Αλαφόγιαννης από τα Σερβέϊκα, ο Κωνσταντίνος Θωμάς, πολυβολητής και ο λοχαγός Κίμωνας Καλλιμόπουλος και οι δυο από το Καστόρι

Σαν σήμερα στις 6/4/1941 εκδηλώθηκε η επίθεση της Γερμανίας έναντι της πατρίδας μας στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, πιο γνωστά ως Ρούπελ από το ομώνυμο οχυρό. Οι μάχες σκληρές, η στρατιωτική ισχύς των γερμανικών δυνάμεων μεγάλη, μα ακόμη μεγαλύτερη ήταν η αποφασιστικότητα, το θάρρος και η ανδρεία των υπερασπιστών των οχυρών, των υπερασπιστών της ελευθερίας. Απτή απόδειξη της ελληνικής ανδρείας η δήλωση του Γερμανού Στρατηγού Schorner: «Μάχομαι ενάμισι χρόνο και πολέμησα σ’ όλα τα μέτωπα αυτού του πολέμου. Έχω όμως την υποχρέωση να ομολογήσω ότι τη γενναιότητα του Έλληνα στρατιώτη δεν τη συνάντησα πουθενά» (πηγή: [1]) Στον τετραήμερο αγώνα των Ελλήνων σημαντικό ρόλο έπαιξε εκτός από το ακμαίο ηθικό που αψηφούσε το θάνατο, και η άρτια κατά γενική ομολογία κατασ...