Oφείλουμε να υπενθυμίσουμε την λανθασμένη αντίληψη και πρακτική όλων εκείνων που αγωνίστηκαν απελπισμένα, ήδη από το 2011, να εισαγάγουν στα σχολεία τα μη ορθόδοξα μη συνταγματικά και μη παιδαγωγικά πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων χαιρετίζει την απόφαση, υπ΄ αριθμ. 1478/2022 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με την οποία ακυρώνεται η Κοινή Υπουργική Απόφαση  61178/ΓΔ4/28-05-2021, κατά το μέρος που προβλέπεται η απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς στοιχείται επί των προηγούμενων αποφάσεων του ΣτΕ 660/2018, 926/2018, 1749/2019 και 1750/2019 της Μείζονος Ολομέλειας του ΣτΕ, με τις οποίες ακυρώθηκαν τα πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών και τα Βιβλία (Φάκελοι) Θρησκευτικών των κ. Φίλη - Γαβρόγλου και αποτελεί τη φυσική και λογική συνέχεια αυτών των Αποφάσεων. Η ΠΕΘ θεωρεί ότι και η νέα απόφαση του ΣτΕ (Ολομ. 1478/2022) για τις απαλλαγές από τα Θρησκευτικά, όπως και οι προαναφερόμενες αποφάσεις του, κινείται  προς την σωστή κατεύθυνση, διότι επισ...

«Το μαύρο ράσο άλλαξε, φόρεσε φουστανέλα/ το καρυοφύλλι άδραξε στο χέρι με πυγμή...»

«Ο Παπα - Καλομοίρης» «Παναγιά μου, αν ελευθερωθεί η πατρίς θα σε χρυσώσω, ειδάλλως και νικηθώμεν, σπαλάχτρια θα βάλω στην πόρτα σου.»   Σαν ψέλλισε την προσευχή κ’ έκανε το σταυρό του  στο ευαγγέλιο έκανε ’ναν όρκο σαν ευχή τα μάτια του φωτίστηκαν, λάμψη στο πρόσωπό του στάθηκε στα πόδια του, δεν τον χωρούσε η γη το καλυμμαύκι έβγαλε, θεός να τον συχωρέσει κ’ έκανε ό, τι του ’λεγε κρυφά μια προσταγή. Το μαύρο ράσο άλλαξε, φόρεσε φουστανέλα το καρυοφύλλι άδραξε στο χέρι με πυγμή κι από της εκκλησιάς το ιερό-αγρίμι στο φαράγγι με τη Βορδώνια στο μυαλό μη φεύγει ούτε στιγμή το μπαϊράκι σήκωσε στους Τέσσερις τους Μύλους και με το βάφτισμα πυρός στη μάχη του Μυστρά αγνάντευε τη λευτεριά στους τέσσερις ανέμους που ροβολούσε στις καρδιές, τρελή να ξεγλ...

Νεραϊδογέννητοι και μυρωμένοι/ ηγετικές από την κούνια τους μορφές/ γεννημένοι ήρωες κι επαναστάτες/ ελεύθεροι των σκλάβων ελευθερωτές

«Πριν βάλει την υπογραφή του ο Θεός Θεϊκό, μου έστειλε φιρμάνι: Λεύτερος, Μπέη, θα ζήσει ο λαός σαν έρθει η Λευτεριά από τη Μάνη»   Οι  Μπέηδες της Μάνης του Βασίλη Βλαχάκου   Νεραϊδογέννητοι και μυρωμένοι ηγετικές από την κούνια τους μορφές γεννημένοι ήρωες κι επαναστάτες ελεύθεροι των σκλάβων ελευθερωτές. Είχαν τα μπαρουτόβολα προσφάι το γιαταγάνι τους πατέρα κι αδερφό οξύνοες στην πέτρα λαξεμένοι με το κεφάλι πάντοτε ψηλά περήφανοι κι αντρειωμένοι άγγιζαν απ’ τη γη τον ουρανό. Αδούλωτοι και παθιασμένοι η ανάσα τους αέρας λευτεριάς μύριζαν τα χνώτα τους μπαρούτη μάρτυρες μιας εμπόλεμης ζωής τους περνούσε διαμπερές το βόλι το ίδιο και ο λόγος της τιμής. Στα χέρια τους δεν έπιασαν φιρμάνι δεν έσκυψαν κεφάλι σε εχθρό άγρυπνοι δράκοι σαν τ...

Με ροζιασμένα χέρια εργατικά/ δουλέψαμε την πέτρα με ιδρώτα/ σμιλέψαμε θεούς, ημίθεους, θεές/ «κατ’ εικόνα και ομοίωση» με πνεύμα/ με φωνή, ανάσα και μορφή/ αρχαίου πνεύματος και κάλλους.

«Τι είμαστε - Ποιοι είμαστε»   Όταν κοσκίνιζε το χώμα ο Θεός έριχνε στον τόπο μας τις πέτρες σε μία άγρια, στη φύση, ομορφιά με τον θεϊκό δικό του τρόπο. Ψηλά βουνά, γυμνές κορυφές κ’ εμείς τα κάναμε φρούρια και κάστρα ήρωες να φυλάνε όσια και ιερά (ευχή της μοίρας και κάποτε κατάρα) ανθρωποθυσία η προσφορά καπνός το λιβάνι μέχρι τ’ άστρα.   Με ροζιασμένα χέρια εργατικά δουλέψαμε την πέτρα με ιδρώτα σμιλέψαμε θεούς, ημίθεους, θεές «κατ’ εικόνα και ομοίωση» με πνεύμα με φωνή, ανάσα και μορφή αρχαίου πνεύματος και κάλλους. «Σόδομα και Γόμορρα» στη διαδρομή ανάπηρα κορμιά απολιθωμένα η αλήθεια στα στήθη τους γυμνή κρύο στις φλέβες τους το αίμα ζωντανός στο χρόνο ο σφυγμός παγωμένο στο άπειρο το βλέμμα.   Βασιλεύουσα και Αγια-Σοφιά της Δύ...

«Ποτέ κανένας τους εδώ δεν έγινε ραγιάς/ κι ούτε κανείς δεν μπόρεσε μια πέτρα να της πάρει»

Μ Α Ν Η   του Βασίλη Βλαχάκου   Η πρώτη εικόνα της ζωής εδώ είναι σκληρή. Σαν να κοσκίνισε ο Θεός το χώμα σ’ άλλον τόπο κι όλες τις πέτρες σώριασε βουνά σ’ αυτή τη γη σε μία άγρια ομορφιά με το δικό του τρόπο.   Όσοι γεννήθηκαν εδώ στην πέτρα την καυτή δίχως νερό, χωρίς φαΐ και δίχως φύλλο ίσκιο δεν την αλλάζουν στη ζωή την κόλαση αυτή ούτε με τον Παράδεισο κι ας κάνουνε το θρήσκο.   Θρησκεία και οικογένεια, πατρίδα, λευτεριά τα έχουν όλα ιερά όπως και την τιμή της. Και «το κρατούν μανιάτικο» με πάθος στην καρδιά γι’ αυτό ποτέ δεν κάθεται καν μύγα στο σπαθί της.   Όσες φορές τους έσπειραν το σπόρο της σκλαβιάς εδώ ποτέ δεν φύτρωσε ετούτο το χορτάρι. Ποτέ κανένας τους εδώ δεν έγινε ραγιάς κι ούτε κανείς δεν μπόρεσε μια πέτρα να της πάρει.   ...

Είναι σίγουρο ότι το όνομα της Σπάρτης θα μνημονεύεται παντού ως παράδειγμα οργανωμένης κοινωνικής αλληλεγγύης

Είναι γνωστή η έλλειψη που υπάρχει τελευταία στα απλά μέσα άμυνας έναντι του κορονοϊού που είναι κυρίως οι μάσκες, τα γάντια και τα αντισηπτικά. Ουρά οι παραγγελίες στα σχετικά εργοστάσια τα οποία δυστυχώς με δυσκολία ανταπεξέρχονται στην τεράστια παγκόσμια ζήτηση.  Αναρωτιέται κανείς πως μπορεί να αντιδράσει σε αυτή την έλλειψη τόσο απλών στην κατασκευή τους προϊόντων, τα οποία μπορεί και να αποδειχτούν κρίσιμα όπλα για την καταπολέμηση της πανδημίας.  Έχω ήδη ρωτήσει γνωστές μου παραδοσιακές μοδίστρες και με έχουν διαβεβαιώσει ότι εύκολα μπορούν να ράψουν μάσκες, αρκεί να έχουν τα κατάλληλα υφάσματα (κυρίως βαμβακερά). Είναι σίγουρος ότι αν το ψάξει κανείς θα ανακαλύψει ότι η παραγωγή αντισηπτικών αλλά και γαντιών latex δεν πρέπει να κρύβουν κανένα πολύπλοκο know how , αρκεί να έχε...

«Δε χρειάζεται να είσαι πολιτικός αναλυτής για να αντιληφθείς ότι οι διαφορετικές πορείες των πόλεων Καλαμάτας και Σπάρτης έχουν κοινό παρονομαστή το πολιτικό προσωπικό »

Σπάρτη μια πόλη με μεγάλο αποτύπωμα στην παγκόσμια ιστορία για τα επιτεύγματά της στα ιστορικά χρόνια και με δυναμική παρουσία μέχρι και τις αρχές του 18ου αιώνα. Μια πόλη που μαζί με την Αθήνα και τη Ρώμη είναι ίσως οι πόλεις  με τη μέγιστη επιρροή στη διαμόρφωση της παγκόσμιας ιστορίας, γεγονός που την καθιστά ακόμη και σήμερα σεβαστή και αναγνωρίσιμη στα πέρατα του κόσμου. Προικισμένη στις αρχές του 19ου αιώνα με ένα εξαίρετο χωροταξικό σχέδιο, δημιουργήθηκε η νέα πόλη πάνω σε μεγάλο μέρος της αρχαίας πόλης παρουσιάζοντας  δυναμική ανάπτυξη μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, στασιμότητα  στη συνέχεια και υπανάπτυξη από τα μέσα του και μέχρι σήμερα.  Από την άλλη πλευρά η Αθήνα μια από τις δυο άλλες πόλεις που σχεδιάσθηκαν την ίδια εποχή στις αρχές του 18ου αιώνα από τους Βαυαρούς...

Παναγιώτης Νίκας: «Εμείς, συντασσόμαστε με τις αποφάσεις κάθε δημοτικού συμβουλίου. Ότι ψηφίζει κάθε δημοτικό συμβούλιο, εμείς, είμαστε μαζί του»

Όλο και περισσότερο αυξάνονται οι αναφορές και τα άρθρα στα ΜΜΕ της χώρας ότι η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να εκτονώσει την ασφυκτική πίεση που ασκείται στα νησιά από την συνεχόμενη εισβολή παράνομων ή όχι μεταναστών και προσφύγων, σχεδιάζει την μετακίνηση μεγάλου αριθμού από αυτούς στην Ηπειρωτική χώρα.  Επανέρχεται δε συχνότατα στο προσκήνιο και η Πελοπόννησος ως χώρος υποδοχής μεταναστών (δείτε και άρθρο εδώ https://spartorama.gr/articles/20199/ ). Αναφέρονται η Κόρινθος όπου ήδη έχει υποδεχτεί 600 Αφγανούς, η Αργολίδα και η Τρίπολη. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των προσφύγων αναμένεται να τα υποδεχτεί η Λακωνία στα στρατόπεδα ΚΕΕΜ και στο Γύθειο.  Μάλιστα πρόσφατα ο νέος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας δήλωσε για το θέμα: «Εμείς, συντασσόμαστε με τις αποφάσεις κάθε δη...

Φυσικά στην συγκεκριμένη πόλη δεν υπάρχουν «πόρτες». Πόρτες, έλεγαν οι παλιοί, είναι τα στήθη των υπερασπιστών της

Μετά τη χθεσινή ημέρα μου ήρθε στο μυαλό το γνωστό τραγούδι του θεϊκού ερμηνευτή Νίκου Ξυλούρη, σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και στίχους Γιώργου Σκούρτη: Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί μοιράσαν δώρα οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι...