Τρίτη, 16 Απριλίου 2024
Γνώμη: «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...»
Φυσικά στην συγκεκριμένη πόλη δεν υπάρχουν «πόρτες». Πόρτες, έλεγαν οι παλιοί, είναι τα στήθη των υπερασπιστών της
Μετά τη χθεσινή ημέρα μου ήρθε στο μυαλό το γνωστό τραγούδι του θεϊκού
ερμηνευτή Νίκου Ξυλούρη, σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και στίχους Γιώργου Σκούρτη: Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί μοιράσαν δώρα οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα Φυσικά στην συγκεκριμένη πόλη δεν υπάρχουν «πόρτες». Πόρτες, έλεγαν οι παλιοί, είναι τα στήθη των υπερασπιστών της. Φαίνεται όμως ότι πολλοί από αυτούς αντί να καιροφυλακτούν κοίταζαν αποσβολωμένοι τις τσέπες τους, ονειρευόμενοι ότι στο μέλλον κάποιοι θα τους τις γεμίσουν, ως δια μαγείας. Γοητεύτηκαν από τα καλογυαλισμένα σπαθιά και τους πυρσούς που κάλυπταν τα σκοτάδια. Φυσικά οι «πέντε μέρες» θα περάσουν γρήγορα, πιο γρήγορα από ότι φαντάζονται πολλοί και τότε θα ξαναθυμηθούμε τις γιορτινές σημερινές ημέρες. Τότε οι μέρες δεν θα είναι «σαν κάθε μέρα». Δεν θα μοιράζουν πια δώρα οι οχτροί ούτε θα κρατάνε δίκιο. Εν αναμονή... Ν. Μ.
