«Οι Μπέηδες της Μάνης», από τον Βασίλη Βλαχάκο

Οι  Μπέηδες της Μάνης

του Βασίλη Βλαχάκου

Νεραϊδογέννητοι και μυρωμένοι

ηγετικές από την κούνια τους μορφές

γεννημένοι ήρωες κι επαναστάτες

ελεύθεροι των σκλάβων ελευθερωτές.

Είχαν τα μπαρουτόβολα προσφάι

το γιαταγάνι τους πατέρα κι αδερφό

οξύνοες στην πέτρα λαξεμένοι

με το κεφάλι πάντοτε ψηλά

περήφανοι κι αντρειωμένοι

άγγιζαν απ’ τη γη τον ουρανό.

Αδούλωτοι και παθιασμένοι

η ανάσα τους αέρας λευτεριάς

μύριζαν τα χνώτα τους μπαρούτη

μάρτυρες μιας εμπόλεμης ζωής

τους περνούσε διαμπερές το βόλι

το ίδιο και ο λόγος της τιμής.

Στα χέρια τους δεν έπιασαν φιρμάνι

δεν έσκυψαν κεφάλι σε εχθρό

άγρυπνοι δράκοι σαν το μύθο

φύλαγαν κρυμμένο θησαυρό

πολύτιμες οι πέτρες σαν διαμάντι

πανάκριβο το χώμα σαν χρυσός.

Πέτρινη ομορφιά-εγωισμός τους

εφτάψυχο το μαύρο τους κορμί

σκληροί κι ακλόνητοι σαν βράχοι

απόρθητη σαν κάστρο η καρδιά

εικόνισμα η Μάνη στο μυαλό τους

μάνα, αγία και Παναγιά.

Οι πύργοι τους φαντάζουνε στο χρόνο

ανάκτορα ψηλά της λευτεριάς

το μέλλον απ’ τις πολεμίστρες ατενίζουν

τα μάτια τους αστέρια λαμπερά

με πάθος αναστήσαν την πατρίδα

με σθένος γλιτώσανε απ’ τη σκλαβιά

αυτοί φυλάξαν Θερμοπύλες

κι αυτοί, μας έφεραν τη Λευτεριά.