«Δεν είχες, λοιπόν, σαν έμπαινε το Χινόπωρο και ήσουνα μέσα στο σπίτι, να «στήσεις αυτί» και να περιμένεις, σαν ήτανε συννεφιά»

«Γλυκάδα πόχει η βροχή στον τσίγκο σα βαράει».(1) Τραγούδια έχουμε πολλά ακούσει στη ζωή μας. Κι όποιο τραγούδι γράφτηκε στα φύλλα της καρδιάς, ποτέ δεν του δε θα σβήσει. Τέτοιο τραγούδι είναι και το τραγούδι του τσίγκου. Κάποτε, ο φτωχός και ταπεινός ο τσίγκος, ο τόσο περιφρονημένος σήμερα, ήτανε μέλος του σπιτιού. Οποιοδήποτε σπίτι κι αν ήτανε, δεν μπορεί, κάπου θα ’χε έναν, τουλάχιστον, τσίγκο. Μα…σε μια αποθήκη απάνω, μα…σ’ ένα κοτέτσι, μα…στο μπαλκόνι, μα…σε μια κουζίνα, σ’ ένα φούρνο…κάπου θα ύπαρχε ένας τουλάχιστον τσίγκος. Καλός τσίγκος, «κακός» τσίγκος, σκουριασμένος, καινούριος, τσίγκος από ντενεκέ που τον είχανε κόψει κι ανοίξει με το σκεπάρνι («πάφυλλο» τον λέγανε οι παλιοί), τσίγκοι από βαρέλια πίσσας στρογγυλά που ξέμεναν, κάποτε, στις άκρες των νιόστρωτων δ...

«Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος»

Η Κύπρος μας. Πανάρχαιη κοιτίδα του Ελληνισμού. Γνώρισε στη μακραίωνη ιστορία της πολλούς κατακτητές. Όμως κανείς απ’ αυτούς δεν μπόρεσε να ξεριζώσει από εκεί την βαθιά ριζωμένη ελληνική ψυχή. Στα 1955 οι Έλληνοκύπριοι ξεκίνησαν έναν ακόμα αγώνα, εναντίον των Άγγλων αυτή τη φορά,  για να ελευθερωθούν από τα δεσμά τους και να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα. Ο αγώνας κράτησε ως το 1959, συσπείρωσε γύρω του το σύνολο των Ελλήνων της Κύπρου, και πολλοί αγωνιστές προσέφεραν την ίδια τους τη ζωή ως  λύτρο στη Λευτεριά και στην Ένωση. Τελικά, η Απελευθέρωση «δικαιώθηκε» η Ένωση όμως όχι. Θυσιάστηκε ωμά στον βωμό των συμφερόντων των «μεγάλων», με τις συμφωνίες της Ζυρίχης και με τις μετέπειτα διαχειρίσεις των εθνικών ζητημάτων, από την Κύπρο την Ελλάδα. Στα 1974, η, σχεδιασμένη από ξέ...

«To ιστορικό εστιατόριο «ΔΙΕΘΝΕΣ», της Σπάρτης, έρχεται από πολύ μακριά, δημιουργεί ένα «παρόν» αντάξιο της ιστορίας του και είναι σίγουρο ότι θα ταξιδέψει πολύ μακριά στο μέλλον»

Οι πόλεις αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο της ζωής των ανθρώπων τους, όμως το κεφάλαιο αυτό γράφεται και με τη βοήθεια των αψύχων. Ακόμα κι ένα εστιατόριο, όπως το «ΔΙΕΘΝΕΣ», μπορεί (και δικαιούται) να καυχηθεί, ότι πήρε μέρος στη συγγραφή της νεότερης ιστορίας της Σπάρτης. Για να δημιουργήσεις το μέλλον πρέπει να γνωρίζεις καλά το παρελθόν. Για το λόγο αυτό, μιλώντας για το παρελθόν της Σπάρτης μας, βάζουμε ένα λιθαράκι, κάθε φορά, για να χτιστεί το μέλλον της, όμορφο, ανθρώπινο και στέρεο. Το «ΔΙΕΘΝΕΣ» υπήρξε ένα από τα παλαιότερα εστιατόρια της πόλης μας, που συνέδεσε το όνομά του με την ιστορία και τη διαδρομή της Σπάρτης από το Χθες μέχρι ΚΑΙ το Σήμερα. Οι ρίζες του φτάνουν, σίγουρα, κάπου στις πρώτες 10ετίες του 20ου αι. Διαβάζουμε, λόγου χάρη, στην τοπική εφημερίδα ΛΑΚΩΝΙΚΑ Ν...

Θα έπρεπε, κάθε χρόνο, οι δημοτικές αρχές, να έρχονται σε άμεση επαφή κι επικοινωνία με τους εμπόρους και τους επαγγελματίες του πανηγυριού, τόσο ΣΕ προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και να συζητούν μαζί τους τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν

Η εμποροπανήγυρη του Μυστρά αποτελεί έναν σπουδαίο πολιτιστικό θεσμό με ισχυρές και βαθιές ρίζες στην ιστορία και την παράδοση, έναν θεσμό με ανεκτίμητη προσφορά αιώνων στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας. Όμως, κατά την τελευταία 10ετία, παρατηρείται (παρατηρήθηκε ΚΑΙ φέτος)  μια κάμψη όσον αφορά τη συμμετοχή του εμπορικού κόσμου στην εμποροπανήγυρη του Μυστρά. Οι αιτίες αυτής της κάμψης, βρίσκονται, φυσικά, στις γενικότερες συνθήκες που βιώνει η χώρα κατά τη 10ετία αυτή (μνημόνια, οικονομική κρίση, πανδημία κορονοϊού κ.α) αλλά και στο γεγονός ότι το πανηγύρι του Μυστρά, αν και οι συνθήκες και τα πλαίσιά του ως μια εμπορική-οικονομική δραστηριότητα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, η θεσμική του αντιμετώπιση και οργάνωση δεν γίνονται με ανάλογους όρους!!! Είναι επιτακτική...

«Από το 1955 κι εντεύθεν το ΚΕΕΜ δέθηκε άρρηκτα με τη Λακωνία, τη Σπάρτη και την τοπική κοινωνία, παράγοντας σπουδαίο έργο και προσφέροντας τα μέγιστα στον τόπο μας»

Ήταν στα 1945, ένα χρόνο μετά την απελευθέρωση από τους γερμανούς κατακτητές, που ο Ελληνικός Στρατός συγκρότησε το Κέντρο Εκπαίδευσης Εφοδιασμού Μεταφορών (Κ.Ε.Ε.Μ.) στο χώρο των εγκαταστάσεων της Σιβιτανιδείου Σχολής στην Αθήνα. Στη συνέχεια το ΚΕΕΜ μεταστάθμευσε στη Γλυφάδα και το Ρούφ και από τα μέσα του 1955 (ύστερα από απόφαση του τότε Πρωθυπουργού, Στρατηγού Αλεξ. Παπάγου, στα 1950) εγκαταστάθηκε στη Λακωνία. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική απόφαση για τη Λακωνία, ιδιαίτερα για τη Σπάρτη, μιας και είναι γνωστό πως η λειτουργία στρατοπέδων, ιδιαίτερα Κέντρων Νεοσυλλέκτων, αποτελεί (εκτός άλλων) βασικό πνεύμονα οικονομικής στήριξης και ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών.  Η σχετική είδηση δημοσιεύθηκε και στην τοπική εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ» στις 19 Μαρτίου 1950: Ε...

«Άνθρωποι και άνθρωποι, εποχές και εποχές χάθηκαν μέσα στη σκόνη του Χρόνου, όμως το Πανηγύρι ζει και θα ζει»

Ταξιδευτής από το πολύ μακρινό Χθες μας ήρθε και πάλι το Πανηγύρι του Μυστρά. Πιτσιρικάδες, ακόμα, ακούγαμε από τους μεγάλους ότι «Έρχεται το πανηγύρι από την Τεγέα και μετά θα πάει στη Σκάλα» και με τη φαντασία μας βλέπαμε χαρούμενοι το πανηγύρι, μέσα στα χρώματα και στα φώτα, να ροβολάει τον κατήφορο από τη μεριά της Τρίπολης κατά το Μυστρά και στενοχωριόμαστε όταν το βλέπαμε να «ξεστήνεται» και να φεύγει για τη Σκάλα. Άνθρωποι και άνθρωποι, εποχές και εποχές χάθηκαν μέσα στη σκόνη του Χρόνου, όμως το Πανηγύρι ζει και θα ζει όσο κρατάει αυτή μαγεία του που κάνει τους ανθρώπους να προστρέχουν σ’ αυτό καθώς οι νυχτοπεταλούδες στη φλόγα του αναμμένου φαναριού. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του απαντήσεις για το ΤΙ είναι γι’ αυτόν το πανηγύρι. Για μένα το Πανηγύρι του Μυστρά είναι ό,τι ...

«Όσοι σε ζήσαμε θα σε θυμόμαστε για την καλή σου την καρδιά, τον αυθορμητισμό και την αλήθεια σου, τα καθαρά σου τα μάτια, τη διάθεσή σου για ζωή και το χαμόγελό σου»

Όταν πέρασα στην Ακαδημία της Τρίπολης, στα 1972, βρήκα δωμάτιο σ’ ένα διώροφο σπιτάκι με κεραμίδια, κοντά στην Ακαδημία, στην οδό Επαμεινώνδου αρ. 36. Ο κυρ Παναγιώτης και η γυναίκα του η κυρα - Παναγιώτα νοίκιαζαν το κάτω σπίτι, αυτοί έμεναν στο απάνω. Το κάτω σπίτι είχε ένα διάδρομο στη μέση και αριστερά-δεξιά από δύο δωμάτια. Απέναντι από το δικό μου δωμάτιο έμεναν τρία παιδιά (ο Κώστας, ο Κώστας και ο Νίκος) από το Καστρί Κυνουρίας και δίπλα μου ο Σταμάτης από τη Μεγαλόπολη. Από την πρώτη μέρα γίναμε όλοι φίλοι αδελφικοί και ζήσαμε ωραίες και αξέχαστες στιγμές σαν συγκάτοικοι και συσπουδαστές. Μια από τις ωραιότερες στιγμές μας, εκεί στο σπίτι της Επαμεινώνδου 36, στην Τρίπολη, ήταν το πρωινό ξύπνημα, όταν ο Νίκος ο Κοκκινιάς, με το που άνοιγε τα μάτια του και μέχρι να φύγουμε για...

«Πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσαν τα παιδιά του «τότε», άλλαξαν οι ζωές και οι συνήθειες, χάθηκαν τα παιχνίδια τα παλιά, χάθηκαν, μαζί, και οι παλιές, χειροποίητες σφεντόνες»

Με το που έκλειναν, τότε, τα σχολεία και άρχιζε η εποχή της ξεγνοιασιάς, κάθε αξιοπρεπής γαβριάς το πρώτο που φρόντιζε να κάνει ήταν να φτιάξει το λάστιχό του, τη σφεντόνα του, δηλαδή. Πηγαίναμε πρώτα στη Μαγουλίτσα και ψάχναμε στις λυγιές της όχθης για να βρούμε ένα κλαδί που να κάνει καλή διχάλα. Το κόβαμε με τα σουγιαδάκια μας και ύστερα, στην αυλή του σπιτιού, κάτω από την κληματαριά, κόβαμε τη διχάλα στις σωστές διαστάσεις, έτσι όπως μας είχε διδάξει η εμπειρία και οι παλαιότεροι, γδύναμε το ξύλο από τη φλούδα του, και αφήναμε τη διχάλα στον ήλιο για να στεγνώσει και να σκληρύνει. Κατόπιν ζητάγαμε χαρτζιλίκι από τη μάνα μας και πηγαίναμε στα ψιλικατζίδικα της Σπάρτης, κυρίως στου Νικητόπουλου και στου Μερεκούλια και αγοράζαμε το λάστιχο της σφεντόνας. Ήταν ένα μαύρο, μακρόστενο,...

Δεν άφησες πίσω σου παιδιά, αφήνεις όμως ανίψια και εγγόνια και (κυρίως) φίλους πολλούς σαν τα φύλλα των δέντρων, που θα σε θυμούνται και θα σε μνημονεύουν για πάντα

Του θείου μου του Μπάμπη του Τράτα , μες στα πολλά τραγούδια που έλεγε, του άρεσε και τούτο: «Άιντε σαν πεθάνω τι θα πούνε; Πέθανε ένας μερακλής, Πέθανε ένας λεβέντης Που γλεντούσε τη ζωή.» Λες και ήτανε γραμμένο για το θείο μου τον Μπάμπη το τραγούδι αυτό. Γιατί ΚΑΙ μερακλής ήτανε ΚΑΙ λεβέντης ΚΑΙ τη ζωή τη γλέντησε. Και τη γλέντησε όχι μόνο με το αστείρευτο κέφι του, με την κιθάρα και τον μπαγλαμά, το τραγούδι και το χορό και την παρέα, το κρασάκι και το ούζο, αλλά, πάνω απ’  όλα, τη «γλέντησε» τη ζωή ο θείος μου ο Μπάμπης με σκληρή και τίμια δουλειά, με αγάπη και φιλία για όλους και με μια καρδιά ανθισμένη πάντα σαν περιβόλι και πλατιά σαν την θάλασσα. Από τα Λουτρά της Μυτιλήνης, όπου γεννήθηκε πριν από 88 χρόνια, ξεριζώθηκε οικογενειακώς από τη φτώχεια και βρέθηκ...

«Επιμένει στην απόλυτη κομματικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών, αδυνατώντας να κατανοήσει πως «άλλο το κόμμα και άλλο η αυτοδιοίκηση»

O Αντώνης Σαμαράς υπήρξε βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Επί ημερών της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ πτώχευσε η Ελλάδα. Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρωθυπουργός υπέγραψε το 2ο Μνημόνιο κι έβαλε τη χώρα στη μέγγενη του ΔΝΤ. Παρ’ όλα αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς, φέρεται ως άρχων της Πελοποννήσου και για να το επιβεβαιώσει επεδίωξε και επέβαλε ως υποψήφιο περιφερειάρχη Πελοποννήσου τον Δ. Πτωχό, έναν στενό συνεργάτη του («κολλητό» τον ονομάζει η ιστοσελίδα «ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ») , ο οποίος, με μια μικρή σε αριθμό επιτελική ομάδα, στήριζε και προωθούσε την υποψηφιότητα του Σαμαρά για την προεδρία της Ν.Δ. μετά τις εθνικές εκλογές του 2009 κι όταν ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός, ο Δ. Πτωχός, είχε τον ειδικό και κρίσιμο ρόλο του συνδέσμου ανάμεσα στην τρόικα και τον πρωθυπουργό, ενώ, παράλλη...

«..ο πολίτης, με την ενεργό και υπεύθυνη συμμετοχή του, θα αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στα δημοτικά πράγματα και θα βελτιωθεί δραστικά η δημοκρατική λειτουργία και η αποδοτικότητα του Δήμου»

Ο Νέος Κόσμος-Ψυχικό Σπάρτης θα μπορούσε να είναι μια ανθούσα και αναπτυσσόμενη συνοικία αλλά…ΔΕΝ είναι. Πολλά, μεγάλα (αλλά και μικρά), χρόνια, προβλήματα την κρατούν στάσιμη: –Πλατεία Σαϊνοπούλου υποβαθμισμένη (Σιντριβάνι εκτός λειτουργίας και σε άθλια κατάσταση επί 4μηνο (τουλάχιστον), δέντρα που ξεράθηκαν, κόπηκαν, αλλά δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ, φωτιστικά  σώματα από την εποχή Σαϊνόπουλου, δέντρα ακλάδευτα και απεριποίητα, αγριόχορτα ΚΑΙ στην πλατεία ΚΑΙ στους πέριξ δρόμους, παρτέρια που έχουν μεταβληθεί σε WC τετράποδων (δεσποζόμενων και αδέσποτων), ανεξέλεγκτο πάρκινγκ αυτοκινήτων και καμιά παρέμβαση για ήπια κυκλοφορία πέριξ της πλατείας,  κ.α.π.) –Νεκροταφείο μέσα στον αστικό ιστό το οποίο δεν πληροί σχεδόν καμία από τις προϋποθέσεις του σχετικού με τα κοιμητήρια Νόμ...

«Δυο παλιές καρότσες, λοιπόν, πλάι στον μεγάλο δρόμο. Σίγουρα έχουν τη συνείδησή τους αναπαυμένη. Το Χρέος τους το ξόφλησαν με το παραπάνω»

Καθώς βγαίνεις από τη Σπάρτη και στρίβεις αριστερά στα Δαγρέικα, αμέσως μετά το γεφύρι της Μαγουλίτσας, στο δεξί σου χέρι, ακριβώς στη στροφή, χρόνια τώρα, «κρύβονται», πίσω από τις φυλλωσιές, πλάι στο δρόμο, δυο παλαιές ρυμουλκούμενες καρότσες. Δυο καρότσες διαφορετικών εποχών και ηλικιών, οι οποίες, «κουρασμένες» απ’ τη δουλειά που τράβηξαν χρόνια και χρόνια, σκαμμένες από τα βάσανα, άραξαν εκεί, διακριτικά, στην άκρη του πολύβουου δρόμου (ποιος ξέρει πότε;) για να ξεκουραστούν για πάντα, ζηλεύοντας τα τροχοφόρα που περνούν μπροστά τους και αναπολώντας τις εποχές της δικής τους δόξας. Η μια καρότσα δείχνει γεροντότερη από την άλλη. Τα παραπέτα της είναι από σανίδες που κάποτε ήταν βαμμένες με μπλε και άσπρη λαδομπογιά και στο πάνω μέρος είχε έναν σιδερένιο σκελετό όπου, προφανώς,...

«Όταν αργότερα άρχισαν να τα γκρεμίζουν τα σπίτια αυτά ένα ένα, αισθάνθηκα ότι ξήλωναν την ίδια μου τη ζωή (...)»

Πάνε 30 χρόνια τώρα, ήμουν σε κάποια γειτονιά της Σπάρτης και φωτογράφιζα ένα όμορφο παλιό σπίτι. Ξαφνικά, εμφανίζεται μπροστά του ένας άντρας, ο οποίος δεν φαινόταν να έχει καλές διαθέσεις. Μετά από έναν αρχικό δισταγμό με πλησιάζει απειλητικά και με φωνές δυνατές αρχίζει να με ρωτάει γιατί φωτογραφίζω το σπίτι του και μήπως είμαι της αρχαιολογίας ή από κείνους που του χαρακτήρισαν το σπίτι «διατηρητέο» και δεν μπορεί να το γκρεμίσει και να αξιοποιήσει το οικόπεδό του κλπ, κλπ. Αφού του εξήγησα ότι ήμουν ένας απλός φωτογράφος, ηρέμησε, κι άρχισε να μου λέει τον «πόνο» του και να «σούρνει τα εξ αμάξης» σ’ εκείνους που του χαρακτήρισαν το σπίτι. Το αληθινό αυτό περιστατικό απεικονίζει με τον πιο καθαρό τρόπο την επικρατούσα κατάσταση αλλά και αντίληψη για τα «διατηρητέα» ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της...

Η Ιαπωνία, με τις «ευλογίες» του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ), ετοιμάζεται να ρίξει στον Ειρηνικό Ωκεανό μέρος των ραδιενεργών νερών που χρησιμοποιήθηκαν στο κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα

Θα ήταν κουραστικό, ίσως και μάταιο, να προσπαθήσει κανείς, να απαριθμήσει ΟΛΕΣ τις αιτίες   που καταστρέφουν με ραγδαίους ρυθμούς τον πλανήτη μας και μαζί τη ζωή και το μέλλον της ανθρωπότητας πάνω σ’ αυτόν. Είναι, όμως, χρήσιμο να φέρνουμε στο προσκήνιο κάποια μεγάλα και ιδιαίτερα περιβαλλοντικά ζητήματα, μήπως, ξυπνήσει, επιτέλους, η κατεσταλμένη από το Σύστημα περιβαλλοντική συνείδηση των πολιτών του κόσμου και με τρόπο οργανωμένο διεκδικήσουν τη σωτηρία του Περιβάλλοντος, το οποίο καταστρέφεται ανελέητα από το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο και τις πολιτικές του: Η πρόσφατη είδηση λέει: «Ραδιενεργό νερό από το εργοστάσιο  της Φουκουσίμα στη θάλασσα.» Μετά το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα, 11 Μαρτίου 2011, τις χιλιάδες θανάτων που προκάλεσε και την τεράστια ραδιενεργό μόλυνση π...

Πιθανώς, στα χρόνια της νιότης του, το όμορφο και ζεστό αυτό σπίτι, να είχε και μπαλκόνι προς τον δρόμο, όπως μαρτυρούσε η «ορφανή» μπαλκονόπορτα ανάμεσα στα παράθυρα της όψης

Το σπίτι ήταν παλαιό. Οικία ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ. Στην οδό Όθωνος-Αμαλίας στη Σπάρτη, αριθμ. 90. Χαρακτηριστικό, διώροφο, λαϊκό σπίτι, από πλίθρες, μάλλον των τελών του 19ου αι., με κεραμοσκεπή τετράρριχτη, από τα ελάχιστα (ίσως το μόνο του είδους) που είχαν απομείνει στη Σπάρτη. Στο πλάι του είχε μια μεγάλη αυλή με πρασινάδες κι έναν μπαξέ με πορτοκαλιές στο πίσω μέρος του, μαζί κι ένα βαθύ πηγάδι που πότιζε τα δέντρα με το καθάριο, γάργαρο νερό του κι έδινε και στους ανθρώπους του σπιτιού το νερό που χρειάζονταν, μέχρι να φτιαχτεί η κεντρική ύδρευση της Σπάρτης στα 1931. Τα κεραμίδια του είχαν ξύλινο γείσο που «πάταγε» πάνω στα δοκάρια της σκεπής που προεξείχαν. Τα κουφώματά του ήταν από ξύλο, αυθεντικά της εποχής,  δωρικού τύπου, με κάσωμα «έξω περασιά» και είχαν παντζούρια εσωτε...

«Στείλτε τον λογαριασμό…»

ΟΠΟΙΟΣ αναρωτιέται, πώς συνέβη το πρωτοφανές και ανεπανάληπτο, να αυξάνει τα ποσοστά του, τόσο εντυπωσιακά, σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, ένα κόμμα (ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) που άσκησε κυβερνητική εξουσία και το οποίο βαρύνεται, ιστορικά, με τη χρεωκοπία της χώρας και τα Μνημόνια της δυστυχίας και της εξάρτησης, ας στείλει τον λογαριασμό στον Αλέξη Τσίπρα, στο κόμμα του αλλά και στα άλλα κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου». ΟΠΟΙΟΣ αναρωτιέται, πώς συνέβη το άλλο πρωτοφανές και ανεπανάληπτο, η αξιωματική αντιπολίτευση να καταρρέει διαδοχικά σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις, να έχει μια απόσταση πάνω από 20 ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το πρώτο κόμμα, να εκλέγει λιγότερους από 50 βουλευτές και να μην έχει τη δυνατότητα, πλέον, ούτε για πρόταση μομφής, ας ξαναστείλει τον λογαριασμό σ...

Η «ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ» του παππού, που την είχαν βαριά και ακριβή κληρονομιά, αλλά και τα καλά προϊόντα ήταν το «μυστικό» της ζεστής σχέσης εμπιστοσύνης, που είχαν χτίσει οι Ζαχαρόπουλοι με τους πελάτες τους

Κάποτε, τα χωριά μας ήταν γεμάτα από ανθρώπους και όλες οι οικογένειες, άλλες πολύ - άλλες λίγο, είχανε ό,τι χρειάζονταν για να ζήσουν (τα ζώα τους, το χωραφάκι τους, το περιβολάκι τους, τον κήπο τους κλπ). Ακόμα κι όταν «μετανάστευσαν» στην πόλη, για να ζήσουν «καλύτερα», κράτησαν τη συνήθεια ζωής του χωριού και φτιάχνανε, όπου μπορούσαν, το κοτετσάκι τους, τον κήπο τους, το περιβόλι τους, τα ζώα τους (κουνέλια, γουρούνι, καμιά γιδούλα κλπ), μέχρι που η πρόοδος άρχισε να τα «απαγορεύει». Και τότε γεννήθηκαν τα επαγγέλματα, τα οποία θα κάλυπταν τις ελλείψεις που δημιουργήθηκαν από την αλλαγή του τρόπου ζωής. Ένα απ’ αυτά ήταν και το επάγγελμα του μανάβη. Αρχικά ο μανάβης ήταν ένας βιοπαλαιστής του δρόμου, που γύριζε στις γειτονιές με το ζώο του (συνήθως γαϊδουράκι) φορτωμένο με δυο κ...

«Μια φωτογραφία μπορεί να είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής που θα υπάρχει για πάντα, το οποίο δεν θα σταματήσει ποτέ να κοιτάει πίσω σε σένα»

Ο φωτογράφος που εργαζόταν σε εταιρεία εκδόσεων καρτ-ποστάλ (είχαν μεγάλη ζήτηση τότε, ήταν κάτι σαν τα σημερινά SMS) έστησε το ψηλό του τρίποδο στη διασταύρωση Παλαιολόγου και Λυκούργου της Σπάρτης του ’50, ανέβηκε στη κορυφή του κι ετοίμασε τη φωτογραφική του μηχανή, για να βγάλει μια ωραία φωτογραφία, προς την πλευρά της οδού Λυκούργου. Πρέπει να ήταν τέλος άνοιξης-αρχές καλοκαιριού (κοντομάνικα, Ταΰγετος χωρίς χιόνια), μεσημεράκι, μάλλον Κυριακή, και ο φωτισμός ήταν ιδανικός για φωτογράφηση. Πριν τραβήξει τη φωτογραφία, είδε ο φωτογράφος μια λιμουζίνα, ένα εντυπωσιακό κατακόκκινο ταξί, με άσπρη οροφή, να κατεβαίνει από ψηλά την Λυκούργου. Έμπειρος καθώς ήταν, περίμενε να φτάσει το ταξί σε κοντινή απόσταση και πάτησε το κουμπί, χαρίζοντας στην Σπάρτη μας μιαν ακόμα πανέμορφη φωτ...

Το άρθρο αφορούσε αποκλειστικά τις ευθύνες των θεσμικώς αρμοδίων για τη λειτουργία του Οστεοφυλακίου

Σχετικά με το άρθρο μου https://www.spartorama.gr/articles/65086-koimitiri-aa-georgiou-spartis-nekrous-thaptein--nekron-mi-ubrizein-apo-ton-baggeli-mitrako/ : «Κοιμητήρι Α. Γεωργίου Σπάρτης: Νεκρούς θάπτειν, νεκρόν μη υβρίζειν» και ύστερα από επικοινωνία που είχε μαζί μου η οικογένεια του μπαρμπα- Βαγγέλα Κολλιάκου διευκρινίστηκε πως τα οστά του μπάρμπα - Βαγγέλα έχουν τοποθετηθεί εδώ και χρόνια στο χωνευτήρι του Α. Γεωργίου και συνεπώς τα οστά τα οποία φαίνονται στη φωτογραφία του άρθρου, στο κουτί με το όνομα του μπαρμπα - Βαγγέλα, ΔΕΝ είναι τα δικά του, πράγμα το οποίο, φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζω. Η οικογένεια του μπαρμπα-Βαγγέλα τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον τίμησε όπως έπρεπε τον άνθρωπό της. Το άρθρο αφορούσε αποκλειστικά τις ευθύνες των θεσμικώς αρμοδίων για τη λ...

«Για να γίνει αυτή η δυσαρέσκεια αποτελεσματική, θα πρέπει να αποκτήσει κοινωνική, πολιτική και κινηματική δυναμική, ώστε να καταστεί ΚΑΙ αποτελεσματική»

Βαδίζουμε ολοταχώς προς τις νέες εκλογές, όμως, στον δημόσιο διάλογο απουσιάζουν και πάλι, όχι μόνο τα πραγματικά προβλήματα του λαού και του τόπου αλλά, κυρίως, η ανάλυση των πραγματικών αιτιών των προβλημάτων και οι  πραγματικές λύσεις που απαιτούνται. ΟΛΟΙ αρνούνται, (ή δεν θέλουν ή αδυνατούν) να θέσουν «τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων» με αποτέλεσμα η ΟΛΗ πολιτική – προεκλογική συζήτηση να γίνεται «περί όνου σκιάς». Τρανταχτό παράδειγμα η ακρίβεια, η οποία είναι, σήμερα, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των λαϊκών τάξεων. Μιλούν, ΟΛΟΙ, για την ακρίβεια χωρίς, όμως, να προσεγγίζουν, καν, τις πραγματικές αιτίες της. Γι’ αυτό και οι προσεγγίσεις και προτάσεις που ακούγονται είναι απολίτικες, ρηχές κι επίπεδες (διάφορα «καλάθια», μείωση ΦΠΑ, συνθηματολογικά τσιτάτα κλπ). Η α...

«..εκτός από τη Γερμανία του Χίτλερ, υπάρχει και η Γερμανία του Γκαίτε, του Σίλερ, του Μπετόβεν και των χιλιάδων άλλων Γερμανών, που το 1821 πολέμησαν μαζί μας και 600 από αυτούς θυσιάστηκαν για την Ελλάδα»

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΖΟΥΠΑΙΝΑΣ, 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 «στης Ζούπαινας την ολόμαυρη ράχη φύτρωσαν δυο λουλούδια» Μαρτυρία: Ερμίνα Γεωργίτσου Καταγραφή – Σχόλια: Κωστιάνης Ζαχαρίας «Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.» Μαχάτμα Γκάντι Απ’ ό,τι φαίνεται, ύστερα από τόσους αιώνες ανθρώπινης ιστορίας, δεν έχουμε-ακόμα-καταφέρει, να κάνουμε αυτήν την αντιστροφή που περίμενε, αλλά δεν είδε ποτέ, ο Μαχάτμα Γκάντι, να κυριαρχήσει, δηλαδή, και να γίνει κυρίαρχη στον κόσμο μας η «δύναμη της αγάπης». Για το λόγο αυτό, απ’ όταν άρχισε να γράφεται η ιστορία του ανθρώπου έως ΚΑΙ σήμερα, ο πόλεμος εξακολουθεί να παραμένει η μωρία του ανθρώπινου γένους. Συμβαίνει, όμως, πολλές φορές, μέσα στη φωτιά του πολέμου, μέσα στη μαυρίλα και στον θάνα...

«Είναι φανερό ότι για το ιστορικό Νεκροταφείο του Α. Γεωργίου Σπάρτης απαιτείται - ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ - μια συνολική και μελετημένη παρέμβαση»

«Νεκρούς θάπτειν, νεκρόν μη υβρίζειν» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αφού η ταφή αλλά και ο σεβασμός προς τους νεκρούς υπήρξε ένα πανάρχαιο ελληνικό έθιμο, το οποίο επιβεβαίωσε και ενδυνάμωσε ο Χριστός μας με τη Διδασκαλία Του, τα Θαύματά Του, τον Θάνατό Του και «την ένδοξόν Του Ανάστασιν». Δυστυχώς αυτός ο οφειλόμενος Σεβασμός προς τους νεκρούς ΔΕΝ ισχύει στο Κοιμητήριο του Α. Γεωργίου Σπάρτης, του οποίου τα τραγικά προβλήματα συνεχώς οξύνονται και πολλαπλασιάζονται. Προχθές, Σάββατο 3 Ιουνίου 2023,  την ώρα που γινόταν ο Εσπερινός της Πεντηκοστής στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου του Α΄ Κοιμητηρίου Σπάρτης, καθώς και η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της Πεντηκοστής στο Κοιμητήριο, ο χώρος του Οστεοφυλακίου ήταν πλημμυρισμένος από νερά, ενώ ένα μεγάλο μέρος του σοβά της οροφής είχε καταρρεύ...

«Ο Δήμος Σπάρτης οφείλει να παρέμβει δυναμικά και αποτελεσματικά ώστε να διασωθούν όσα αρχιτεκτονικά στολίδια της Σπάρτης έχουν απομείνει»

Οικία ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, εμπόρου. Ένα από τα βουβά, γοητευτικά σπίτια της Σπάρτης. Πανέμορφο, απλό, κλασικιστικό, τριώροφο σπίτι, του 1890 - 1910, με τετράρριχτη κεραμοσκεπή. Κάτω από τα κεραμίδια του, στην πρόσοψη, θριγκός με γείσο, ζωφόρο ταινία βαμμένη στο μπλε και επιστύλιο. Τα πορτοπαράθυρά του χωρίς πλαίσια, με γαλλικά εξώφυλλα στους ορόφους και συμπαγή ξύλινα, ταμπλαδωτά, στο ισόγειο. Στον δεύτερο όροφο μεγάλος εξώστη, με απλό κιγκλίδωμα και μεταλλικά σφυρήλατα υποστηρίγματα (φουρούσια) και δυο μικροί εξώστες, στον πρώτο όροφο, με χυτά φουρούσια από μπετόν και απλά κιγκλιδώματα. Πλευρική μεταλλική αυλόπορτα που έμπαζε στη μικρή αυλή με τις πρασινάδες, από όπου γινόταν και η πρόσβαση στους ορόφους. Το σπίτι ήταν χτισμένο σε στενό οικόπεδο, σε σχήμα Γ. Απέναντι ακριβώς απ...

«..κάθε φορά που βλέπω «κρέμα καραμελέ» θυμάμαι το εστιατόριο «Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ», τον καλόκαρδο κυρ-Γιώργη Γαλίφα, τον καλό μάγειρα και φανατικό της κρέμας καραμελέ»

Όταν σπουδάζαμε Δάσκαλοι, εμείς, οι σπουδαστές της ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ, της σειράς 1972-1974, τρώγαμε δωρεάν, με κουπόνια (των 30 δρχ την ημέρα, την πρώτη χρονιά, και των 20 δρχ τη δεύτερη), τα οποία εξαργυρώναμε στα εστιατόρια που είχαν συμβάσεις με την Ακαδημία. Ξεκινήσαμε να τρώμε (καθ΄ υπόδειξιν των παλαιότερων σπουδαστών) στο υπόγειο εστιατόριο «Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ» (πρώην ταβέρνα Γιαννίτσα), του Απόστολου Λυρώνη από τις Καλτεζές, στην πλατεία Αγίου Βασιλείου, κάτω από το πρακτορείο εφημερίδων ΛΙΑΒΑΡΗ–ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ (Κτήριο ΒΛΑΧΟΥ). Λαϊκό μαγέρικο, με ωραία «κουτουκιάρικη» ατμόσφαιρα και νόστιμα φαγητά από τον εξαίρετο μάγειρα Θεόδωρο Γεωργακόπουλο ή «Κολοκοτρώνη». Όλη η Ακαδημία εκεί έτρωγε! Μετά από κάμποσο καιρό (με τον φίλο μου τον Τάσο από τον Βόλο, τον Σταμάτη απ...

«ΟΧΙ! ΔΕΝ ηττήθηκε τίποτε και κανένας, παρά μόνο εσύ»

Είπε: «Έχω μάθει στις δύσκολες στιγμές να αναλαμβάνω την ευθύνη…» –ΑΝ έτσι ήταν, θα είχες παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή του Βατερλό σου. «Στις χθεσινές εκλογές νίκησε η ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα ηττήθηκε η στρατηγική της απλής αναλογικής» –ΟΧΙ! ΔΕΝ ηττήθηκε τίποτε και κανένας, παρά μόνο εσύ. «Οι προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας, καθόλη τη προεκλογική περίοδο είχανε μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ.» –Δηλαδή, οι προοδευτικές δυνάμεις έπρεπε να σ’ αφήσουν να τις καταπιείς αμάσητες για να διασωθείς εσύ; Και, τελικά, ΕΣΥ δεν φταις ποτέ; Πάντα φταίει ο Χατζηπετρής; «Και χθες την ώρα μιας ιστορικής εκλογικής νίκης της δεξιάς αυτοί πανηγυρίζανε περισσότερο από τους Νεοδημοκράτες για τη πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς κοιτάζαμε τη...

«Δυστυχώς, βρισκόμαστε ήδη στην εποχή της «πτώσης», κατά την οποία τα κόμματα έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια πολλά να παράγουν πολιτική, ιδεολογία και προγράμματα»

Για άλλη μια φορά πάμε σε βουλευτικές εκλογές παραδομένοι σε ένα κλίμα άκρατης και ανερμάτιστης πλειοδοσίας. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αποδεχόμενο πλήρως και αδιαμαρτύρητα το κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο, το οποίο εδώ και 10ετίες σφυρηλάτησε στη χώρα το κεφαλαιοκρατικό σύστημα με τους θεσμικούς εκφραστές του (ντόπιους και ξένους), διαγκωνίζεται σε πλειοδοτικές υποσχέσεις παροχών παλαιοκομματικού χαρακτήρα. Δυστυχώς, βρισκόμαστε ήδη στην εποχή της «πτώσης», κατά την οποία τα κόμματα, ως φέουδα προσώπων και μηχανισμών, έχουν σταματήσει, εδώ και χρόνια πολλά, να παράγουν πολιτική, ιδεολογία και προγράμματα, που να ακουμπούν στις πραγματικές ανάγκες του λαού και του Τόπου. Τέτοιες πλειοδοτικές διακηρύξεις και παροχές τις έχουμε, κατ’ επανάληψιν, ζήσει στο παρελθόν κ...

«Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός»

Ο «ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ - Εβδομαδιαία πολιτική εφημερίς των απανταχού εθνικοφρόνων Ελλήνων» υπήρξε μια εφημερίδα της Σπάρτης που άφησε έντονο αποτύπωμα στην ιστορία του τοπικού τύπου. Εκδόθηκε στα 1946 από τον Δ. Λ. Θεοφιλόπουλο ενώ το 1994 ανέλαβε την έκδοσή της η κόρη του ιδρυτή, κ. Δώρα Δ. Θεοφιλοπούλου. Λόγω της πολιτικής της τοποθέτησης η εφημερίδα «ΕΘΝΙΚΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ» αλλά και ο εκδότης της, Δ. Λ. Θεοφιλόπουλος (ένας άνθρωπος παθιασμένος με τη δημοσιογραφία) έκαναν φανατικούς φίλους αλλά και φανατικούς αντιπάλους. Σήμερα, απαλλαγμένοι από τα πάθη του παρελθόντος, μπορούμε να σκύβουμε πάνω από τον τύπο παρελθόντων εποχών και να προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε και να «διαβάσουμε» την κοινωνία και τη ζωή του τόπου μας, σ’ εκείνα τα πολύ δύσκολα και σκοτεινά (πολλές φορές) χρ...

«Μαζί του έκλεινε κι ένα κομμάτι της ζωής και της νεότερης ιστορίας της πόλης μας, αφού δεν μπορούμε να θυμόμαστε μια πόλη και να αφηγούμαστε το παρελθόν της χωρίς τις ιστορίες των ανθρώπων της»

Βαδίζεις απορροφημένος σε σκέψεις και σε έγνοιες μέσα στην πολύβουη πόλη και νιώθεις ξαφνικά ένα τράβηγμα στο μανίκι. Και είναι τούτο το τράβηγμα το παράπονο των μικρών πραγμάτων που κάποτε υπήρξαν στη ζωή μας και που δεν θέλουν να ξεχαστούν. Το «φαστφουντάδικο» του Παναγιώτη Βαρβιτσιώτη, στο κέντρο της πόλης, Λυκούργου 132, ήταν το πρώτο κατάστημα του είδους στη Σπάρτη. Πριν από  πολλά χρόνια, η Ελλάδα είχε...εισαγάγει το λεγόμενο «γρήγορο φαγητό», αντιγράφοντας, κυρίως, αλυσίδες φαστ-φουντ από τις ΗΠΑ. Το «γρήγορο φαγητό (fast food) δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα προϊόν του ταχύρυθμου κι αγχώδους τρόπου της σύγχρονης ζωής, που δεν δίνει στον άνθρωπο χρόνο ούτε για να φάει στο σπίτι του, μαζί με την οικογένειά του, όπως γινόταν κάποτε. Το «γρήγορο φαγητό» (είτε το αγαπά κανείς είτ...

«Ξωκλήσια ταπεινά, ξεχασμένα στην ερημιά, είναι σαν καταφύγια σώματος και ψυχής για όποιον φεύγει από την ταραχή της πολιτείας που έχει καταντήσει σήμερα σαν πόρνη Βαβυλώνα»

«Λέγανε οι παλαιότεροι, πως ένας γερο-Στρατηγάκης, από το Ψυχικό, έβλεπε από το σπίτι του, τα βράδια, απέναντι στον Κοκκινόβραχο, ένα φωτάκι ν’ αναβοσβήνει. Το ’βλεπε, το ξανάβλεπε, αποφάσισε να πάει να δει τι είναι. Βρήκε στον τόπο να βγαίνει νερό κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι και κάτι απογκρεμίδια. Ανασκαλεύοντας ξεχώθηκε μια εικόνα και κατάλαβε πως εκεί ήτανε παλιά κάποιο εκκλησάκι. Μαζί με άλλους φτιάξανε, στον ίδιο τόπο, ένα μικρό ξωκλήσι και το αφιερώσανε στη Ζωοδόχο Πηγή. Μάλιστα, μέσα στο Ιερό, φτιάξανε και μια στέρνα που μάζευε το αγίασμα και το παίρνανε οι πιστοί και το πίνανε για να αγιαστούνε και να τους φυλάει η Παναγία και αγιάζανε και τα σπιτικά και το βιος τους για προστασία. Αργότερα, τούτο το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, το μεγαλώσανε οι Αφισιώτες, γιατί ήτανε μέσα στο ό...

«Η κατάπτωση των ηθών της νέας γενιάς δεν είναι παρά ο καθρέφτης του εκφυλισμού και της υποβάθμισης που έχουμε υποστεί ως Κοινωνία και ως Έθνος»

«Στο νοσοκομείο 11χρονος που ξυλοκοπήθηκε από ομάδα ανηλίκων στο προαύλιο δημοτικού». 28 Απριλίου 2023 Η κατάσταση θα ήταν για γέλια αν δεν της ταίριαζε ο θρήνος: Μια υποκριτική και ένοχη κοινωνία, παριστάνει την έκπληκτη μπροστά στην πρωτοφανή βία και παραβατικότητα των παιδιών και των εφήβων και ψάχνει, ως στρουθοκάμηλος, να βρει (τάχα) τις αιτίες με το κεφάλι χωμένο στην άμμο. Οι «αρμόδιοι» ανακοινώνουν  (για στάχτη στα μάτια) μέτρα επί μέτρων, κάνουν «περισπούδαστες» αναλύσεις του φαινομένου, αλλά, από την άλλη πλευρά, η βία των παιδιών και των νέων διογκώνεται συνεχώς ΚΑΙ ποσοτικά ΚΑΙ ποιοτικά (όσο μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί τη λέξη «ποιότητα» για τη βία και το έγκλημα). Ως δάσκαλοι, ήδη από τη 10ετία του ’90, παρατηρώντας φαινόμενα που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ε...

«Ας είμαστε όλοι καλά και του χρόνου για να βιώσουμε την ιερά πανήγυρη του Α. Γεωργίου Σπάρτης, ως πραγματικοί πιστοί και προσκυνητές, ως γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί»

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα, μέσα στο χαρμόσυνο πασχάλιο κλίμα, πραγματοποιήθηκε ΚΑΙ φέτος η ιερά πανήγυρις του Αγίου Γεωργίου Σπάρτης (Α΄ Κοιμητήριο), αναβιώνοντας την παράδοση χρόνων και χρόνων. Παρουσία πλήθους κόσμου, προεξαρχόντων των σεβαστών Ιερέων π. Τσαγκαρούλη Χρήστου και π. Σπηλιώτη Αθανασίου, με τον καλλικέλαδο ιεροψάλτη-καθηγητή Θεόδωρο Τσαγκαρούλη και τον χορό του στο αναλόγιο, τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία και η Αρτοκλασία, ενώ, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε και συγκινητικό-κατανυκτικό Τρισάγιο για την ανάπαυση των ψυχών των Κεκοιμημένων. Ψυχωφελές και μεστό νοημάτων, Θείας Αγάπης και ανθρωπιάς ήταν το εμπνευσμένο κήρυγμα που απηύθυνε προς τους  πανηγυριστές ο π. Αθανάσιος Σπηλιώτης, εμπνεόμενος από τον βίο και το μαρτυρικό τέλος του Α. Γεωρ...

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο νέος αργεί να γεννηθεί και στο λυκόφως αυτό εμφανίζονται τα τέρατα»

Και ιδού ο Αλέξης Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του στον ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν κι αυτό: Κατεβάζουν ως υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ τον Αντώναρο, αυτόν τον γνήσιο δεξιό που ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, δεξί χέρι του Κ. Καραμανλή κι ex officio εκφραστής του («ό,τι λέει ο Αντώναρος είναι η γνώμη του Καραμανλή»), παπαγάλιζε καθημερινά την υπερασπιστική, απολογητική, παραπλανητική και προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης της ΝΔ, για εκείνη την περίοδο που έριξε την χώρα στα βράχια κι έφερε στο λαό τα Μνημόνια της φτώχειας, της δυστυχίας και της εξάρτησης, αυτά που πληρώνουν με αίμα, καθημερινά, οι λαϊκές τάξεις, αυτά που κατέστρεψαν τη νέα γενιά και υποθήκευσαν το μέλλον για πολλές δεκαετίες. Ναι! Ο Αλέξης Τσίπρας και οι πραιτοριανοί του στον ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν κι αυτό: Στο κατάστρωμα ...

Ύστερα απ’ όλα αυτά, ο παραδοσιακός, πλέον, εορτασμός του Ναού του Αγίου Γεωργίου, την ημέρα της εορτής του, στις 23 Απριλίου, Κυριακή του Θωμά, προβλέπεται μεγαλειώδης και υπεράνω κάθε προηγοουμένου

Ποιο Πάσχα Κυρίου θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο και βαθύτερο νόημα, πάρεξ εκείνο που γιορτάστηκε,  φέτος, στο παλαιό Κοιμητήρι του ιστορικού Αγίου Γεωργίου του Ψυχικού της Σπάρτης, εκεί όπου «αναπαύονται» οι άνθρωποι οι αγαπημένοι και ακριβοί μας, εκείνοι που κάποτε γιόρταζαν μαζί μας το Πάσχα και που πια όχι, εκείνοι που κάποτε τσούγκριζαν μαζί μας το κόκκινο αυγό και δίναμε το φιλί της Αγάπης και που πια όχι;   Γιατί ο  Κύριος  κήρυξε  το  μέγα μήνυμα της Σωτηρίας και της Αναστάσεως στη Γη αλλά  ΚΑΙ στον Άδη. Και μάλιστα ενώ χρειάστηκε τρία χρόνια για να κηρύξει στους ζωντανούς, στον Άδη χρειάστηκε μόνο τρεις μέρες. Ο κάθε Χριστιανός, λοιπόν, μπορεί να εννοήσει πώς «ένιωσαν» οι κεκοιμημένοι του Α. Γεωργίου, όταν άκουσαν μέσα στην ερημιά τους το «Η Ζωή εν Τάφω»  και διάβηκε ο Επιτάφι...

«Οι χορωδοί του Μ.Ο.Σ. συντηρούν με ζήλο αυτήν την όμορφη συνήθεια της Μεγάλης Τρίτης προσφέροντας στους πιστούς μιαν υψηλού επιπέδου βίωση της Μεγάλης Εβδομάδας»

Βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, 11 Απριλίου 2023, στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Σπάρτης. Τα φώτα του Ναού χαμήλωσαν. Μέσα στο κατανυκτικό ημίφως οι χορωδοί του Μουσικού Ομίλου Σπάρτης «πήραν» τις μουσικές βάσεις από τον Μαέστρο τους. Κι ύστερα η μουσική αρμονία του Πολυκράτους, με τις μαγευτικές φωνές των Χορωδών, πήρε στην αγκαλιά της τους τρυφερούς και συνάμα συγκλονιστικούς στίχους της Κασσιανής, τους γεμάτους μετάνοια και συντριβή, και τους φώλιασε πρώτα στις καρδιές των πιστών, που είχαν κατακλύσει τον Ναό, και τους ανέβασε ύστερα, ως θυμίαμα, στα ύψη, έως τα πόδια του Κυρίου εν Ουρανοίς. «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει. Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ...

«Εδώ, στον Γολγοθά, για πρώτη και τελευταία φορά στον κόσμο, ένας Θάνατος έγινε μάρτυς μιας Ανάστασης»

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αποκάλυψε στον Άνθρωπο μια Διδασκαλία, πραγματικά, Υπέροχη και Μοναδική. Την εφαρμογή της  Διδασκαλίας αυτής ο Χριστός ΔΕΝ την επέβαλε, αλλά την άφησε στην απόλυτη Ελευθερία και Ευθύνη του Ανθρώπου, πράγμα μοναδικό στην ιστορία της Ανθρωπότητας, όπου έχουμε δει κοσμοθεωρίες, θρησκείες, ιδεολογίες κλπ, να επιβάλλονται με καταπίεση, βία, πολέμους κλπ, κλπ. Η θέση της ελευθερίας είναι τόσο κυριαρχική μέσα στο όλο πνεύμα του Χριστιανισμού, ώστε, πραγματικά, δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί την ελευθερία χωρίς τον Χριστιανισμό και τον Χριστιανισμό χωρίς την ελευθερία. «Αδελφωμένα αυτά τα δύο μαζί επιτρέπουν, εξασφαλίζουν και σφραγίζουν την απεριόριστη άνοδο του ανθρώπου». Όμως, ο Χριστός, πέρα από ανθρωπο-σωτήριο μήνυμά Του, ήταν Εκείνος που προσέφερε τον Εαυτό ...

«Τα δηλητηριασμένα τρόφιμα που φτάνουν στα τραπέζι μας καθημερινά αποτελούν, πλέον, πραγματικότητα, εδώ και πολλές 10ετίες»

Στις 30 Μαρτίου 2023 δημοσιεύθηκε από τον ΕΦΕΤ η ανάκληση παρτίδων συγκεκριμένων τύπων της βελγικής σοκολάτας «CACHET» («βιολογικής» παρακαλώ) της εταιρείας «Kim’s Chocolates NV», επειδή για την παρασκευή τους χρησιμοποιήθηκαν αμύγδαλα, στα οποία ανιχνεύτηκε αφλατοξίνη Β1 και άθροισμα αφλατοξινών, σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν τα ανώτατα νομοθετικά όρια. Σύμφωνα με την «ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ» οι αφλατοξίνες είναι από τις πιο γνωστές δηλητηριώδεις καρκινογόνες και μεταλλαξιογόνες ουσίες,  οι οποίες επηρεάζουν ιδιαίτερα τα παιδιά, και μπορεί να προκαλέσουν καθυστέρηση της ανάπτυξης, ηπατική βλάβη, καρκίνο του ήπατος, καρκίνο της χοληδόχου κύστης, ανοσοκαταστολή, παιδική καθυστέρηση κ.α.. Οι ενήλικες έχουν υψηλότερη ανοχή στην έκθεση, αλλά διατρέχουν, επίσης, κίνδυνο. Κανένα είδος ζώου δεν έχε...

«Ο ΘΕΡΑΠΝΙΑΚΟΣ υπήρξε ιστορία και αξία ζωής και γι’ αυτό, όσοι τον έζησαν, δεν μπορούν παρά να κρατούν τη μνήμη του άσβεστη μέσα στο κύλισμα των χρόνων»

Ήταν Σεπτέμβρης του 1971 και ήμαστε μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Γυμνασίου Αρρένων Σπάρτης, όταν ο αείμνηστος συμμαθητής μας Γιάννης Κυριακούλιας, από την Γκοριτσά, άρχισε να πλησιάζει, έναν-έναν, όσους από μας πίστευε ότι «ξέραμε μπάλα», για να βγάλουμε δελτίο στη νεοϊδρυθείσα ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού του, τον «ΘΕΡΑΠΝΙΑΚΟ», που έπαιζε, τότε, στο τοπικό πρωτάθλημα Λακωνίας. Τελικά, ενδώσαμε στις φιλικές πιέσεις του Γιάννη τρεις συμμαθητές, ο Βασιλάκης Κουκούμας (μας «έφυγε», δυστυχώς, νωρίς), ο Αργύρης Βράττης (δικηγόρος σήμερα στην Αθήνα) και ο υποφαινόμενος, Βαγγέλης Μητράκος. Εμείς βγάλαμε μόνο τις φωτογραφίες του δελτίου στον κυρ-Γιώργη τον Ράλλη, τον αξέχαστο φωτογράφο του Μουσείου και όλα τα υπόλοιπα τα ανέλαβε, μετά χαράς, ο Γιαννάκης ο Κυριακούλιας. Πολύ σύντομα τα δελτία ε...

Αδυνατεί να απαντήσει με σαφήνεια σε τρία κρίσιμα ερωτήματα: «Τι Αριστερά;», «Τι σοσιαλισμός;» και «με ποιους;»

Μέσα σ’ έναν κόσμο παραδομένο, χωρίς όρους, στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, οι πολίτες του κόσμου αναζητούν στην «Αριστερά» ελπίδα, αποκούμπι και στήριγμα, μα…δεν τα βρίσκουν. Το μεγάλο πρόβλημα σ’ αυτήν την αναζήτηση είναι πως οι πολίτες, όταν αναφέρονται στην «Αριστερά», εννοούν (εν πολλοίς) μιαν «εξ Αποκαλύψεως» Αριστερά, μιαν Αριστερά «πατριαρχικού» τύπου, η οποία θα προέλθει, ως έκφραση, όχι με αυτό-οργάνωση (από τα κάτω), με διαρκή - συνεπή αγώνα μέσα στην κοινωνία, με ενότητα, δημοκρατικό έλεγχο και με σαφείς πολιτικές και ιδεολογικές αρχές και όρους, αλλά μιαν «Αριστερά» «από τα πάνω», μέσω ενός «από μηχανής θεού» ή Μεσσία είτε αυτός είναι πρόσωπο είτε κόμμα είτε οτιδήποτε άλλο. Κι επειδή αυτή είναι η κατεστημένη, λαϊκή «αριστερή» αντίληψη, γίνεται η «Αριστερά» α...

«Ας όψονται εκείνοι που άφησαν τα χωριά μας να ρημάξουν και να κλείσουν τα σχολεία τους. Όταν έκλεισαν τα σχολεία, σταμάτησε να χτυπά η καρδιά των χωριών και «πέθαναν» κι αυτά μαζί τους»

Κάθε που έρχεται η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821, η ψυχή μου βάζει τα γιορτινά της και τα γαλανόλευκα και πηγαίνει για να γιορτάσει, επισκέπτης μνήμης και αγάπης, στους Βουτιάνους, εκεί όπου υπηρέτησα σαν δάσκαλος επί 16 ολόκληρα χρόνια, 1978-1994, έδωσα όλο το «είναι» μου στα παιδιά-μαθητές μου για να μάθουν γράμματα και να γίνουν καλοί και άξιοι άνθρωποι, «υπηρέτησα» το χωριό όσο μπορούσα με τον καλύτερο τρόπο και, φεύγοντας, άφησα εκεί ένα κομμάτι της καρδιάς μου, ίσως το μεγαλύτερο. Οι σχολικές γιορτές, στο σχολείο μας (όπως άλλωστε σ’ όλα τα χωριά), ήτανε ένας ακόμα τρόπος βιωματικής μάθησης και μια ευκαιρία να έρχεται το χωριό σε άμεση επαφή κι επικοινωνία με το σχολείο, που χτίστηκε, κάποτε, με προσωπική εργασία και ιδρώτα των Βουτιανιτών και που, διαχρονικά, ήταν η καρδιά ...

«Μέσα από αυτούς τους κινηματογράφους ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε, μάθαμε, ζήσαμε τόσες και τόσες συγκινήσεις»

«Καμία τέχνη δεν μπορεί να διαπεράσει την συνείδηση μας όπως το κάνει το σινεμά. Μόνο αυτό μπορεί να τρυπώσει κατευθείαν στα πιο σκοτεινά δωμάτια της ψυχής μας και ν’ αγγίξει συναισθήματα που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν» Ingmar Bergman   Ο κινηματογράφος στην Ελλάδα ήρθε, μαζί με τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό κόσμο, το 1896 και, σχεδόν αμέσως, εξελίχθηκε σαν το κύριο λαϊκό ψυχαγωγικό μέσο. Πολύ γρήγορα, από τις πρώτες (όπως-όπως)  προβολές στα καφενεία, στις αλάνες και στις πλατείες πέρασε ΚΑΙ η Ελλάδα (πρώτα η Αθήνα) στη δημιουργία μεγάλων και σύγχρονων κινηματογραφικών αιθουσών, που, όλες σχεδόν, άφησαν ζωντανή μνήμη και ιστορία στις πόλεις που λειτούργησαν. Στη Σπάρτη, το σινεμά απέκτησε στέγη μόλις το 1930, όταν ο οδοντίατρος-επιχειρηματίας Δ. Κουρσούμης, ίδρυσε στην ομώνυμη στο...

«Θα έπρεπε η πόλη της Σπάρτης και η κεντρική περιοχή να είναι ένα σημείο αναφοράς του Νομού, της Περιφέρειας, και γενικότερα της Ελλάδας»

ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Το παρόν άρθρο ΔΕΝ έχει σκοπό να αντιπαραβάλλει και να συγκρίνει μεταξύ τους τις μελέτες του 2016 και του 2020 για τις παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης. Οι μελέτες, γενικά, αντικατοπτρίζουν κι εκφράζουν την πολιτική βούληση και τα οράματα εκείνων που τις παραγγέλλουν, τις πληρώνουν, τις εγκρίνουν και τις υλοποιούν. Τον Ιούνιο του 2016, η επιστημονική ομάδα μελέτης ΒΛΑΣΤΟΥ υπέβαλλε τη «Μελέτη κυκλοφοριακών παρεμβάσεων στις κεντρικές οδούς της Σπάρτης και λοιπές επηρεαζόμενες οδούς» σύμφωνα με την ανάθεση που της είχε γίνει από τον Δήμο Σπάρτης. Μέλη της σημαντικής αυτής μελετητικής ομάδας ήταν οι: –Αυγή Βάσση, Τοπογράφος – Συγκοινωνιολόγος Μηχανικός Υ.Δ.ΕΜΠ, MsC –Θάνος Βλαστός, Συγκοινωνιολόγος – Πολεοδόμος Μηχανικός, Καθηγητής Ε.Μ.Π. –Ευθύμιος Μπακ...

«Ποτέ ξανά» πολιτικοί, που αναφωνούν «ποτέ ξανά» για τραγωδίες, τις οποίες θα μπορούσαν να είχαν προλάβει»

«Ποτέ ξανά» ακούσαμε (για να μην πάμε παλαιότερα) μετά τη φονική πλημμύρα στη Μάνδρα. «Ποτέ ξανά» ακούσαμε μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. «Ποτέ ξανά» ακούμε και τώρα μετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Δυστυχώς, το «ποτέ ξανά» έχει γίνει ένα σύνθημα-καραμέλα στο στόμα των πολιτικών και αποπνέει μιαν επικίνδυνη όσο και αρρωστημένη αντίληψη για τη διαχείριση του κράτους, από την οποία διαχείριση εξαρτάται ακόμα και το αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν, άδικα και αναίτια, οι πολίτες. Το «ποτέ ξανά» φανερώνει, με ενάργεια, την απαράδεκτη πολιτική αντίληψη ότι οι εκάστοτε κρατούντες ΔΕΝ θα σκύψουν πάνω από τα προβλήματα και τις καταστάσεις που αποτελούν κίνδυνο για την ασφάλεια, τη ζωή και την υγεία των πολιτών, αλλά, απλώς, κάθε φορά που θα συμβαίνει μια τραγωδία, θα «επιλαμβάνοντα...

«Ναι! Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν»

Και ξαφνικά (όλα τα ’χαμε αυτό μας έλειπε) προέκυψε, ως είδηση, η μη συμμετοχή του Κων/νου Καραμανλή στις επόμενες εκλογές. Το εντυπωσιακό της όλης υπόθεσης δεν είναι η απόφαση του Κ. Καραμανλή, αυτή καθ’ εαυτή, όσο ο «φωτοστέφανος» με τον οποίο περιζώνεται, όχι μόνο από το κόμμα του αλλά και από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, από δεξιά έως αριστερά. Και καλά: Η ΝΔ είναι φυσικό να «πασπαλίζει με χρυσόσκονη» τον Κ. Καραμανλή αφού οι δικές του πολιτικές ευθύνες είναι και ευθύνες δικές της, που (φυσικά) δεν επιθυμεί να βγουν σε δημόσια διαβούλευση. Τα άλλα κόμματα όμως; –Το ΚΚΕ (για άλλη μια φορά) περιήλθε σε ανεξήγητη αφωνία και το κομματικό του έντυπο, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, μόνο ειδησεογραφικά ασχολήθηκε με το θέμα. Όμως, έτσι, δεν εμπνέονται οι νέοι λαϊκοί αγώνες και η αλλαγή της κο...

«..κάθε φορά που σκύβεις με ενδιαφέρον πάνω από την Σπάρτη και την ιστορική της διαδρομή σου δημιουργείται μια σχέση αγάπης με την «τραυματισμένη πόλη»

Ο καλός μου φίλος, ο καρδιολόγος Γιάννης Μιχελόγγονας (όπως μου εκμυστηρεύθηκε) έβαλε ως προϋπόθεση για την αναζήτηση του ιατρείου του στη Σπάρτη, τη θέα του Ταΰγετου. Και, πράγματι, κατάφερε να βρει ένα ιατρείο, στην οδό Λυκούργου, στο ύψος της πλατείας, που του χαρίζει μια μοναδική θέα του φημισμένου βουνού της Σπάρτης, το οποίο ο Γιάννης έχει λατρέψει ως ορειβάτης αλλά και ως φυσιολάτρης από συνείδηση.    Όταν βγαίνεις, λοιπόν, στο μεγάλο και ηλιόλουστο μπαλκόνι του ιατρείου του Γιάννη, το βλέμμα σου μαγνητίζεται, πρώτα, απ’ τον μυθικό Ταΰγετο, το «αρσενικό βουνό», του Στρατή Μυριβήλη, ο οποίος, εκεί πίσω από τις πλάτες της Σπάρτης, σ’  όλες τις εποχές, έχει να σου δώσει πανέμορφες όψεις του μεγαλείου του.    Όταν καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου απ’ τον Ταΰγετο (πάντα απ...

«Λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα μιας πόλης κι ενός δήμου και, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις είναι σχεδόν άμεσα εφαρμόσιμες»

Κάθε πόλη και κάθε δημοτική αρχή οφείλει να παρακολουθεί τη δράση άλλων πόλεων και δήμων, ώστε να αντλεί παραδείγματα ευέλικτων, πρωτότυπων, καινοτόμων κι ευφυών πρακτικών, μέσω των οποίων  επιτυγχάνεται η δραστική βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, η αναβάθμιση της «εικόνας» των πόλεων και των δήμων προς τα έξω και (κυρίως) η δημιουργία αξιόπιστου και σταθερού υπόβαθρου για την πολυπόθητη πολύπλευρη ανάπτυξη: Ας δούμε, τελείως ενδεικτικά, 12 παραδείγματα τέτοιων πόλεων και δήμων, για τα έτη  2022-2023, κι ας ελπίσουμε πως, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα αξιωθεί και η Σπάρτη τέτοιων διακρίσεων και ελπίδων:  Δήμος Καλαμάτας : Πέντε συνολικά βραβεία (2 Χρυσά, 2 Ασημένια, 1 Χάλκινο) απέσπασε ο Δήμος Καλαμάτας στην τελετή των «Best City Awards 2023»: GOLD στην κατηγορία «Έξυπνη κιν...

«..εκείνο το παλιό ρολόι της Μάνας μου, ήτανε ζωντανό, ήτανε μέλος του σπιτιού μας και καθοδηγούσε ολόκληρη τη μικροζωή της οικογένειας»

   Μπορεί να κάνω και λάθος, όμως, νομίζω, πως τους ανθρώπους μας που φεύγουν απ’  τη ζωή, ιδιαίτερα τους μεγάλους, τους ενταφιάζουμε δυο φορές κι όχι μια. Γιατί, αφού καταλαγιάσει η θλίψη και ο πόνος, αρχίζουν, μετά, ν’ αδειάζουν τα δωμάτιά τους, οι ντουλάπες και τα συρτάρια τους από τα πράγματά τους και να διαμορφώνονται, εκ νέου, οι χώροι, έτσι όπως κρίνουν αυτοί που μένουν πίσω. Δεν ξέφυγα κι εγώ απ’ αυτόν τον κανόνα, όταν πέθανε η Μάνα μου, η κυρα-Παναγιώτα. Μόνο λίγα πράγματα προσωπικά της έμειναν σαν ενθύμιο μέσα σε κάποια συρτάρια και…φωτογραφίες. Από κει κι ύστερα η ζωή παίρνει το δρόμο της, που σε κάποιες στροφές του, όμως, συναντάς σημάδια του «Χθες». Έτσι, ανοίγοντας, τις προάλλες, το συρτάρι μιας σιφονιέρας, βρήκα μέσα του (ανάμεσα σ’ άλλα θυμήματα), ένα παλιό ξυπν...

«Σύμφωνα με επιεικείς υπολογισμούς, η χώρα θα βρίσκεται σε καθεστώς επιτήρησης έως το 2070 (!!!) και…βλέπουμε»

Μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει, στους πολίτες που διαθέτουν κρίση και δεν φορούν κομματικές παρωπίδες, η «διένεξη» ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ποιος απ’ τους δύο «μας έβγαλε από τα μνημόνια». ΟΛΟΙ γνωρίζουν πως ΚΑΙ τα τρία συστημικά κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ-ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΣΥΡΙΖΑ, υπέγραψαν με τα ξένα αφεντικά από ένα μνημόνιο, με το οποίο παρέδιδαν στα χέρια τους (άνευ όρων) τα κλειδιά της χώρας και της μοίρας της. Επομένως, αυτό που η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν και αποκαλούν «έξοδο από τα μνημόνια» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ολοκλήρωση και η απόλυτη εφαρμογή ΟΛΩΝ αυτών που προέβλεπαν τα μνημόνια της εξόντωσης. Πίσω από τους κομπασμούς για το «τέλος των μνημονίων» κρύβεται ΟΛΟ αυτό το μνημονιακό έργο τους, το οποίο έχει γίνει βρόγχος στον λαιμό του λαού ...

«Υπήρξε έξοχος επιστήμονας, καλός οικογενειάρχης, καταδεκτικός, κοινωνικός, φυσιολάτρης, λεβέντης με ψηλό ανάστημα - μια παρουσία επιβλητική που δύσκολα ξεχνιέται»

Ο καλός χαρακτήρας είναι το καλύτερο μνημείο. Αυτοί που σε αγάπησαν και αυτοί που βοήθησες θα σε θυμούνται για πολύ, αφού τα μνημόσυνα θα έχουν ξεχαστεί. Χάραξε το όνομα σου στις καρδιές, όχι στο μάρμαρο. Charles Haddon Spurgeon , 1834-1892, Βρετανός Βαπτιστής Ιεροκήρυκας   Ήτανε στα 1975 και μετά, που, νέοι (νεότατοι) γονείς, τότε, στο πρώτο μας παιδί, είχαμε σαν παιδίατρο τον εξαίρετο και φημισμένο γιατρό της Σπάρτης, τον Γεώργιο Μασγανά, ο οποίος, από την πρώτη επίσκεψη, έγινε ο Γιατρός μας. Τον γιατρό τον ξέραμε από μικροί με τ’ αδέρφια μου, μιας και ήταν ο παιδίατρος στον οποίο πρόσφευγαν οι γονείς μας όταν αρρωσταίναμε. Και ήρθαν έτσι τα πράγματα, έτσι όμορφα όπως τα φέρνει κάποιες φορές η ζωή, να γίνει, ύστερα και ο γιατρός των παιδιών μας. Τον θυμάμαι, όταν τον επ...

«ΔΙΟΤΙ εδώ στη Σπάρτη το κοντόθωρο ατομικό συμφέρον τίθεται (πάντοτε) υπεράνω του κοινωνικού και συλλογικού συμφέροντος»

Πρώτα διαβάζεις και ύστερα μειδιάς: «…από τις 15 Ιανουαρίου 2023 οπότε έληξε και η τελευταία παράταση για τους ατελώς παραχωρηθέντες χώρους, οι καταστηματάρχες θα πρέπει να επανέλθουν σε κατάσταση προ κορωνοϊού και να επαναφέρουν τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων τους, στους προβλεπόμενους χώρους» . Διαβάζεις και μειδιάς… ΔΙΟΤΙ εδώ στη Σπάρτη χρειάζεται ένας τοπικός νόμος, που να επιβάλλει την τήρηση των νόμων για τους κοινόχρηστους χώρους (τουλάχιστον). ΔΙΟΤΙ εδώ στην Σπάρτη ισχύει το «μηδέν μονιμότερον του προσωρινού». ΔΙΟΤΙ εδώ στη Σπάρτη, εδώ και 10ετίες, το κέντρο (και όχι μόνο), τα πεζοδρόμια, ο πεζόδρομος, οι καμάρες, η πλατεία…ΔΕΝ ανήκουν πλέον στους φυσικούς τους κατόχους, που είναι οι πεζοί. ΔΙΟΤΙ εδώ στη Σπάρτη έχουμε απαυδήσει ν’ ακούμε εξαγγελίες για απελε...

«Η αυθόρμητη παρουσία του κόσμου στις κατά τόπους υποδοχές της βασιλικής οικογένειας ήταν πραγματικά εντυπωσιακή»

Στα 1963 (από 2 έως 7 Μαΐου) η τότε βασιλική οικογένεια (Παύλος, Φρειδερίκη, Κωνσταντίνος και Ειρήνη) έκαναν μια ακόμα περιοδεία στην Πελοπόννησο, προκειμένου να συσπειρώσουν τα εκεί φιλοβασιλικά λαϊκά στρώματα και να διανείμουν τα αλήστου μνήμης «Βιβλιάρια Απόρων Κορασίδων», μέσα σε ένα πολύ έντονο κλίμα πολιτικής αστάθειας και ανωμαλίας, που δημιουργούσε και συντηρούσε το παλάτι, κάνοντας επίδειξη δυνάμεως κι απολυταρχικού ελέγχου της πολιτικής και πολιτειακής ζωής της Ελλάδας: Λίγο πριν από την περιοδεία, τον Απρίλιο του 1963, είχε πραγματοποιηθεί, μέσα σε κλίμα κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, η περίφημη Πορεία Ειρήνης με επικεφαλής τον Λαοφιλή Βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, τον οποίο, λίγες μέρες μετά την περιοδεία της βασιλικής οικογένειας στην Πελοπόννησο (22 Μαΐου ...