Το σκαλοπάτι που πατάς, εάν δεν είναι κατάκτηση από τις δικές σου δυνάμεις, είναι επικίνδυνο, είναι επικίνδυνο να σου φέρει ζάλη και να γκρεμιστείς

Στήριξε, υιέ μου, την σκάλα της ανόδου σου στον τοίχο του μόχθου   σου.  Ανέβα αργά και σταθερά τα σκαλοπάτια της και βάλε στόχο, υιέ μου, να φτάσεις στο σκαλοπάτι που σου έχει ορισθεί και σου αξίζει. Πάτα γερά, κοίτα  πάντα ψηλά, κλείδωσε το στόχο σου, διώξε τον φόβο από το νου σου, μη γυρίζεις να κοιτάξεις πίσω σου, γίνε ένας ακροβάτης με δίκτυ προστασίας την ισορροπία του νου σου . Τα πέλματά σου, υιέ μου, να ψηλαφούν  και να πατούν  τα σκαλοπάτια  που είναι γερά και σταθερά . Μη κοιτάς, υιέ μου,  δεξιά και αριστερά τις σκάλες των άλλων αναβατών. Μην εκλιπαρείς, υιέ μου, για να σου δώσουν  χέρι βοηθείας. Το σκαλοπάτι  που πατάς, εάν δεν είναι κατάκτηση από τις δικές σου δυνάμεις, είναι επικίνδυνο, είναι επικίνδυνο να σου φέρει ζάλη και να γκρεμιστείς. Να χαίρεσαι την δική σου άνοδο ...

Οι περίτεχνοι λόγοι, υιέ μου, που ξεστομίζονται από τους ανθρώπους, είναι τα σύννεφα και η ομίχλη που κλείνουν τον δρόμο για την αλήθεια

Οι Σπαρτιάτες, υιέ μου, έκτιζαν το οικοδόμημα της δόξας και της θυσίας ,  ενώ οι Αθηναίοι δεν μπορούσαν να βάλουν σε αυτό ούτε ένα μικρό λιθαράκι. Οι Αθηναίοι, υιέ μου, δεν είχαν στράτευμα να πολεμά για τη θυσία και την προστασία του Νόμου , μονάχα προστάτευαν την ύλη που τους κατάκλυζε από παντού. Δεν ένοιωθαν, υιέ μου, στην ικεσία τους τη δόνηση της ψυχής τους. Λάτρευαν τους θεούς, υιέ μου, μα τους είχαν τοποθετήσει πολύ ψηλά, εκεί στον πανύψηλο τον Όλυμπο  και δεν μπορούσαν  να τους αντικρίσουν. Σήκωναν, υιέ μου, τα χέρια τους, προσέφεραν θυσία, μα η ψυχή τους καλυμμένη από την ύλη, ποτέ δεν μπόρεσε να λάμψει να ελευθερώσει το νου για να τους αντικρίσει. Όπλο δυνατό, υιέ μου, ο λόγος του Αθηναίου, λόγια εύκολα, λόγια περίτεχνα όχι δωρικά και με απλότητα. Όταν ο λόγος γίνει περίτ...

Ο στρατός, υιέ μου, οι πολεμιστές τούτης της ατείχιστης της πολιτείας, μέσα στα βάθη των αιώνων, ήταν ότι πολυτιμότερο στάλαξε ο Νόμος σε τούτο τον πλανήτη

Η φλόγα που έπεσε σε τούτο τον τόπο, υιέ μου, είναι το γνέσιμο από την ρόκα του άκτιστου Φωτός του σύμπαντος. Ρίζωσε σε τούτο τον τόπο, υιέ μου, για να κτιστεί η πολιτεία που δεν έχει όρια, για να κτιστεί η πολιτεία που είναι ιδέα στο νου των ανθρώπων. Κυοφόρησε στα σωθικά της, υιέ μου, ανθρώπους ήρωες, αληθινούς ανθρώπους. Η Κρυπτία, υιε μου, που τόσο έχει παρεξηγηθεί στο νου των ανθρώπων, ήταν εκπαίδευση των πολιτών τούτης της ατείχιστης πολιτείας, ήταν εκπαίδευση των πολεμιστών της, όχι για να εκπαιδεύονται στο φονικό, μα τις κρύες νύκτες του χειμώνα, τις θερμές νύκτες του καλοκαιριού να έρχονται σε επαφή με τον Νόμο, με τον Νόμο  που τους γέννησε, υιέ μου, να γεύονται τις αρετές και να συμμετέχουν στο χορό των μουσών. Γυμνοπόδαροι να σκαρφαλώνουν τις πλαγιές τούτου του Όρους, μια ε...

«Ένα γερό πλοίο με δυνατά κουπιά, υιέ μου, είναι τούτος ο πλανήτης και πορεύεται μέσα στο σύμπαν, μέσα στον απέραντο ωκεανό του Νόμου»

Οι άνθρωποι, υιέ μου, έφτιαξαν μηχανές της νωχέλειας που κάνουν το σώμα ανήμπορο και τον νου ανισόρροπο . Έβγαλαν την δύναμη της ύλης , υιέ μου, για να φτιάξουν αλυσίδες να αλυσοδεθούν σαν σε δεσμωτήριο.  Μονάχα … μονάχα το κλειδί της άσκησης του νου , το φως της αλήθειας,  μπορεί να ανοίξει τούτα τα δεσμωτήρια, υιέ μου.  Μονάχα η υπακοή στο Νόμο του σύμπαντος μπορεί να  τ’ ανοίξει, υιέ μου. Άπειρα  σημάδια μας καλούν, υιε μου και μας χαμογελούν. Άπειρα  σημάδια, υιέ μου,  σε καλούν να ανέβεις την κλίμακα, να τα φτάσεις και να τα ακολουθήσεις. Μα χρειάζεται δύναμη και αποφασιστικότητα, υιέ μου. Βούτηξε ο άνθρωπος στην δεξαμενή της ύλης ,  καμωμένη από υλικό που τον παγίδεψε , υιέ μου, και πρέπει να καταβάλει τεράστια προσπάθεια να ξεκολλήσει, να απεγκλωβιστεί, να ανέβει την κλίμακα π...

«Είναι μια ανοικτή πληγή, υιέ μου, τούτη η γη, γιατί ο άνθρωπος δεν γεύεται πια την τροφή του Νόμου, δεν ισορροπεί ο νους του με την ουσία των αρετών και αδυνατεί, υιέ μου, να προσφέρει αφού αρνείται να πάρει»

Μια ανοικτή πληγή , υιέ μου, είναι τούτη η γη. Μια ματωμένη ανοικτή πληγή στο απέραντο σώμα του Σύμπαντος . Είναι μια ανοικτή πληγή, υιέ μου, γιατί ο άνθρωπος δεν γεύεται πια την τροφή του Νόμου, δεν ισορροπεί ο νους του με την ουσία των αρετών και αδυνατεί, υιέ μου, να προσφέρει αφού αρνείται να πάρει. Έτσι, υιέ μου, αφού ο άνθρωπος δεν δέχεται την ίαση από το βάλσαμο του Συμπαντικού Νόμου , η πληγή αιμορραγεί . Φρόνιμο είναι, υιέ μου, ο άνθρωπος, να ανοίγει τα μάτια του στο φως του Ήλιου , να κρατά καλά μέσα του την προσφορά της άνοιξης , πλούσια κόρη αυτής της δοτικής γης , να στρέφει τα μάτια του στο στερέωμα και να κοιτάζει, υιέ μου, τα φωτεινά του στολίδια και το λαμπερό του πετράδι. Και όλα τούτα, υιέ μου, να γίνουν η τροφή που θα ισορροπήσει το νου...

«Κάποτε ο Πυθαγόρας, είχε κατασκευάσει μια κούπα με τέτοιο τρόπο που όριζε το μέτρο της απόλαυσης του κρασιού. Όταν έπεφτε μια σταγόνα κρασί πάρα πάνω (ύβρις) τότε η κούπα άδειαζε και χανόταν όλο το κρασί (νέμεσις)».

Έχασε  ο άνθρωπος το μέτρο, υιέ μου, ξεπέρασε το όριο, υβρίζει  τους νόμους, τους νόμους του σύμπαντος, τους νόμους που είναι μέσα του  και τον  στηρίζουν, υιέ μου.  Ο  Άνθρωπος έβαλε φωτιά  στα θεμέλια του οίκου του . Υβρίζει ο άνθρωπος το νόμο και πρέπει να σταματήσει, πρέπει  να  ξαναβρεί τον δρόμο του, υιέ μου, γιατί την ύβρη, την ύβρη την ακολουθεί  η νέμεσης και όταν ξεχειλίζει ο άνθρωπος τα πάθη του, υιέ μου,  μια σταγόνα αρκεί για να τα χάσει όλα. Κάποτε ο Πυθαγόρας, υιέ μου, είχε  κατασκευάσει μια κούπα με τέτοιο τρόπο που όριζε το μέτρο  της απόλαυσης του κρασιού. Ο Πυθαγόρας, υιέ μου, έπινε το κρασί του σε κείνη την κούπα,  που του όριζε μια ποσότητα  για να του στηρίζει το σώμα, και να φέρνει διαύγεια και καθαρότητα  στο νου. Όταν έπεφτε μια σταγόνα κρασί πάρα πάνω (ύβρις...

«Μάθε, υιέ μου, να είσαι εγκρατής. Κάθε τι, υιέ μου, που δεν έχει μέτρο είναι μια τρύπα στο δισάκι σου από την οποία θα χαθούν τα αγαθά που μάζευες με κόπο και ιδρώτα».

Στις πορείες σου, υιέ μου, προς τις πλαγιές και τις κορυφές του όρους να γεμίζεις το δισάκι σου με το ψωμί των Αρετών .  Να το γεμίζεις, υιέ μου, να το γεμίζεις. Και  όταν νιώθεις αδύναμος, υιέ μου, να το ανοίγεις και να τρως. Να μιλάς, υιέ μου, στους ανθρώπους για τους πολεμιστές, να μιλάς, και κάθε μπουκιά που τρως, υιέ μου, να τους υμνείς. Κάθε ύμνος γι’ αυτούς, υιέ μου, είναι ένας ύμνος για τον Νόμο , για τον Νόμο, υιέ μου, που σου γεμίζει το δισάκι σου με το ψωμί των Αρετών. Να μιλάς, υιέ μου, να μιλάς, γιατί μπορεί κι’ αυτοί να θελήσουν να φάνε από το ψωμί της Ελευθερίας και της Αρετής . Να είσαι έτοιμος, υιέ μου, για όποιον σου ζητήσει να ανοίξεις το δισάκι σου για να του δώσεις ψωμί. Ποτέ, υιέ μου, μη σκεφτείς να διαβείς την χώρα των λωτοφάγων , την χώρα της λησμονιάς . Ποτέ ...

«Η ψυχή του ανθρώπου, υιέ μου, κρύβει μέσα της, τους νόμους του Σύμπαντος. Ο νους έχει χρέος να τους ισορροπήσει, να τους δώσει ισορροπημένους στο σώμα. Όλοι πρέπει να δοθούν στην σωστή αναλογία»

Αδιάκοπη  η προσπάθεια του πολεμιστή για την ένωση, υιέ μου. Αδιάκοπη… Από την αδιάκοπη προσπάθεια του πολεμιστή  διατηρείται η φάλαγγα, υιέ μου. Η Αλήθεια! …… η Αλήθεια, υιέ μου, είναι σκαλισμένη παντού σε τούτο το όμορφο κόσμημα του Δημιουργού, σκαλισμένη παντού … η Αλήθεια. Η πιο όμορφη στιγμή είναι η ώρα που ανατέλλει ο ήλιος, υιέ μου. Η πιο ωραία, η πιο κρίσιμη στιγμή είναι να δει ο άνθρωπος την Αλήθεια, υιέ μου. Η δύναμη της ενότητας πρέπει να πλημμυρίζει όλες τις Ψυχές των Ανθρώπων, υιέ μου.  Αγάπη, υιέ μου, είναι να αφήσεις το Φως της Ψυχής σου να πλημμυρίσει το σώμα σου, να βγει έξω από τα μάτια, να λούσει τους ανθρώπους. Αυτή είναι η αγάπη, υιέ μου, το Φως της Ψυχής, το Φως το Αληθινό. Νιώθει, υιέ μου, ο πολεμιστής, το αίμα του συμπολεμιστή του να κυλά, την καρδ...

Η Σπάρτη, υιέ μου, είναι η πόλις που μέσα της έχουν κλεισθεί όλα τα αγαθά που χρειάζονται οι Πολεμιστές για την υπεράσπισή της. Δεν είναι η Σπάρτη, υιέ μου, μόνο τούτος εδώ ο χώρος, δεν είναι η Σπάρτη, υιέ μου, μόνο αυτή εδώ η Πολιτεία που απλώνεται σε τούτον εδώ τον τόπο. Η Σπάρτη, υιέ μου, δεν καθορίζεται από όρια, από τείχη.

Λένε πως η Σπάρτη, υιέ μου, δεν χρειάστηκε τείχη, γιατί τείχη είχε τα στήθη των Πολιτών της. Δεν χρειάστηκε τείχη, υιέ μου, γιατί η Ελευθερία και οι Αρετές δεν μπορούν να κλειστούν μέσα σε ένα τείχος. Είχε για τείχος τα στήθη των Πολιτών της, γιατί μέσα στον Άνθρωπο  φωλιάζει η Αρετή και η Ελευθερία.  Ένα κινούμενο τείχος ο Άνθρωπος, υιέ μου. Όποιος καταφέρει και καλλιεργήσει μέσα του την Ελευθερία  και τις Αρετές γίνεται  Πολίτης αυτής της πόλης και αιώνιος υπερασπιστής του Ανθρώπου. Η Σπάρτη, υιέ μου, είναι η πόλις που μέσα της έχουν κλεισθεί όλα τα αγαθά που χρειάζονται οι Πολεμιστές για την υπεράσπισή της. Δεν είναι η Σπάρτη, υιέ μου, μόνο τούτος εδώ ο χώρος, δεν είναι η Σπάρτη, υιέ μου, μόνο αυτή εδώ η Πολιτεία που απλώνεται σε τούτον εδώ τον τόπο. Η Σπάρτη, υιέ μου, δεν καθορίζετ...