Σαββατο, 12 Οκτωβρίου 2024
«Το μαύρο ράσο άλλαξε, φόρεσε φουστανέλα/ το καρυοφύλλι άδραξε στο χέρι με πυγμή...»
«Ο Παπα - Καλομοίρης» «Παναγιά μου, αν ελευθερωθεί η πατρίς θα σε χρυσώσω, ειδάλλως και νικηθώμεν, σπαλάχτρια θα βάλω στην πόρτα σου.» Σαν ψέλλισε την προσευχή κ’ έκανε το σταυρό του στο ευαγγέλιο έκανε ’ναν όρκο σαν ευχή τα μάτια του φωτίστηκαν, λάμψη στο πρόσωπό του στάθηκε στα πόδια του, δεν τον χωρούσε η γη το καλυμμαύκι έβγαλε, θεός να τον συχωρέσει κ’ έκανε ό, τι του ’λεγε κρυφά μια προσταγή. Το μαύρο ράσο άλλαξε, φόρεσε φουστανέλα το καρυοφύλλι άδραξε στο χέρι με πυγμή κι από της εκκλησιάς το ιερό-αγρίμι στο φαράγγι με τη Βορδώνια στο μυαλό μη φεύγει ούτε στιγμή το μπαϊράκι σήκωσε στους Τέσσερις τους Μύλους και με το βάφτισμα πυρός στη μάχη του Μυστρά αγνάντευε τη λευτεριά στους τέσσερις ανέμους που ροβολούσε στις καρδιές, τρελή να ξεγλ...
Περισσότερα >>Νεραϊδογέννητοι και μυρωμένοι/ ηγετικές από την κούνια τους μορφές/ γεννημένοι ήρωες κι επαναστάτες/ ελεύθεροι των σκλάβων ελευθερωτές
«Πριν βάλει την υπογραφή του ο Θεός Θεϊκό, μου έστειλε φιρμάνι: Λεύτερος, Μπέη, θα ζήσει ο λαός σαν έρθει η Λευτεριά από τη Μάνη» Οι Μπέηδες της Μάνης του Βασίλη Βλαχάκου Νεραϊδογέννητοι και μυρωμένοι ηγετικές από την κούνια τους μορφές γεννημένοι ήρωες κι επαναστάτες ελεύθεροι των σκλάβων ελευθερωτές. Είχαν τα μπαρουτόβολα προσφάι το γιαταγάνι τους πατέρα κι αδερφό οξύνοες στην πέτρα λαξεμένοι με το κεφάλι πάντοτε ψηλά περήφανοι κι αντρειωμένοι άγγιζαν απ’ τη γη τον ουρανό. Αδούλωτοι και παθιασμένοι η ανάσα τους αέρας λευτεριάς μύριζαν τα χνώτα τους μπαρούτη μάρτυρες μιας εμπόλεμης ζωής τους περνούσε διαμπερές το βόλι το ίδιο και ο λόγος της τιμής. Στα χέρια τους δεν έπιασαν φιρμάνι δεν έσκυψαν κεφάλι σε εχθρό άγρυπνοι δράκοι σαν τ...
Περισσότερα >>Με ροζιασμένα χέρια εργατικά/ δουλέψαμε την πέτρα με ιδρώτα/ σμιλέψαμε θεούς, ημίθεους, θεές/ «κατ’ εικόνα και ομοίωση» με πνεύμα/ με φωνή, ανάσα και μορφή/ αρχαίου πνεύματος και κάλλους.
«Τι είμαστε - Ποιοι είμαστε» Όταν κοσκίνιζε το χώμα ο Θεός έριχνε στον τόπο μας τις πέτρες σε μία άγρια, στη φύση, ομορφιά με τον θεϊκό δικό του τρόπο. Ψηλά βουνά, γυμνές κορυφές κ’ εμείς τα κάναμε φρούρια και κάστρα ήρωες να φυλάνε όσια και ιερά (ευχή της μοίρας και κάποτε κατάρα) ανθρωποθυσία η προσφορά καπνός το λιβάνι μέχρι τ’ άστρα. Με ροζιασμένα χέρια εργατικά δουλέψαμε την πέτρα με ιδρώτα σμιλέψαμε θεούς, ημίθεους, θεές «κατ’ εικόνα και ομοίωση» με πνεύμα με φωνή, ανάσα και μορφή αρχαίου πνεύματος και κάλλους. «Σόδομα και Γόμορρα» στη διαδρομή ανάπηρα κορμιά απολιθωμένα η αλήθεια στα στήθη τους γυμνή κρύο στις φλέβες τους το αίμα ζωντανός στο χρόνο ο σφυγμός παγωμένο στο άπειρο το βλέμμα. Βασιλεύουσα και Αγια-Σοφιά της Δύ...
Περισσότερα >>«Ποτέ κανένας τους εδώ δεν έγινε ραγιάς/ κι ούτε κανείς δεν μπόρεσε μια πέτρα να της πάρει»
Μ Α Ν Η του Βασίλη Βλαχάκου Η πρώτη εικόνα της ζωής εδώ είναι σκληρή. Σαν να κοσκίνισε ο Θεός το χώμα σ’ άλλον τόπο κι όλες τις πέτρες σώριασε βουνά σ’ αυτή τη γη σε μία άγρια ομορφιά με το δικό του τρόπο. Όσοι γεννήθηκαν εδώ στην πέτρα την καυτή δίχως νερό, χωρίς φαΐ και δίχως φύλλο ίσκιο δεν την αλλάζουν στη ζωή την κόλαση αυτή ούτε με τον Παράδεισο κι ας κάνουνε το θρήσκο. Θρησκεία και οικογένεια, πατρίδα, λευτεριά τα έχουν όλα ιερά όπως και την τιμή της. Και «το κρατούν μανιάτικο» με πάθος στην καρδιά γι’ αυτό ποτέ δεν κάθεται καν μύγα στο σπαθί της. Όσες φορές τους έσπειραν το σπόρο της σκλαβιάς εδώ ποτέ δεν φύτρωσε ετούτο το χορτάρι. Ποτέ κανένας τους εδώ δεν έγινε ραγιάς κι ούτε κανείς δεν μπόρεσε μια πέτρα να της πάρει. ...
Περισσότερα >>