«Ο Άγιος Υάκινθος και ο Υάκινθος των Αμυκλών», από τον Ηλία Παναγιωτακάκο

Απαράμιλλη η Ελληνική μυθολογία, όπως ΚΑΙ οι αρχαίες τραγωδίες – κωμωδίες κεντροβαρείς πάντα στον άνθρωπο, τις αξίες, τις ανάγκες, τον πατριωτισμό με σεβασμό αλλά και φόβο στο Θείο/Θεούς ,χωρίς να λείπουν οι υπερβάσεις και παραβιάσεις.

Οι τεράστιες ιστορικές παρακαταθήκες συνυπήρξαν με τις εμφύλιες αντιπαραθέσεις και διαμάχες που εκτός της απώλειας ανθρώπινων ζωών είχαν σοβαρές επιπτώσεις  και απώλειες πολιτιστικών στοιχείων .

Οι πόλεμοι και η κυριαρχία άλλων πολιτισμών όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άλλοτε πρόσθεσαν ,άλλοτε αφαίρεσαν πολιτιστικά-πολιτισμικά στοιχεία (Οθωμανική α-πολίτιστη) χωρίς να παραγνωρίζονται οι κατά περιόδους θρησκευτικοί φανατισμοί αλλά οι αρχαιοκάπηλοι τύπου Έλγιν και οι καταστροφείς τύπου Αββά Fourmont.

Όπως ορθά έγραψε ο τιμημένος με νόμπελ λογοτεχνίας Έλληνας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης ότι ‘’Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις».

Έτσι πορευθήκαμε ωραίοι ως Έλληνες σ’ αυτή την όμορφη και παράξενη Πατρίδα και σήμερα καλούμαστε διδαγμένοι από τα λάθη του παρελθόντος να διαμορφώσουμε ένα ασφαλέστερο μέλλον για την νέα γενιά.

Είναι πλέον ανάγκη να λειτουργήσουμε συνθετικά και πολλαπλασιαστικά για να προλάβουμε τις ταχύτατες παγκόσμιες εξελίξεις.

Στην περίπτωση των Υακίνθων του Κρητο-Μυκηναϊκού Θεού των Αμυκλών της βλάστησης και της γονιμότητας με τον Άγιο Υάκινθο του έρωτα, των αγνών αισθημάτων, της δημιουργίας και της έμπνευσης υπάρχει ο κοινός τόπος του ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ της έμπνευσης και της δημιουργίας.

Είναι σημαντική η σύνθεση και η σύνδεση των μυθολογικών/ιστορικών  δεδομένων, των θρησκευτικών πεποιθήσεων μας και των ηθοπολιτιστικών παραδόσεων ,με ανάδειξη και προβολή στο μέλλον, απέναντι στην αποκλειστική σύνθλιψη της εμπορευματοποίησης ως στοιχείο της Παγκοσμιοποίησης.

Οι μικρές ιστορικές επιτυχίες με χρώμα τοπικού χαρακτήρα (success story) με συνεχόμενο ρυθμό λειτουργούν αξιακά και προσθετικά στην δομή του πολιτισμού μας με σκυνταλοδρόμο την νέα γενιά!

Είναι σημαντική η αναβίωση των ΥΑΚΙΝΘΙΩΝ όπως σωστά προτάθηκε, συνδέοντας τον Υάκινθο προδωρικό ήρωα που Θεοποιηθηκε, γιό του Αμύκλα και της Διομήδης, ευνοούμενου του Θεού Απόλλωνα, με τον Άγιο Υάκινθο θαλαμηπόλο του Αυτοκράτορα Τραϊανού, με το μαρτυρικό τέλος για την πίστη του στην φυλακή του κοντά στα Ανώγεια της Κρήτης (περιοχή Φούρνοι), το 98 μ.Χ., όπως τραγικό ήταν και το τέλος και του Αμυκλαίου Υάκινθου που βρήκε τον θάνατο από τον δίσκο του Απόλλωνος (είτε ακούσια είτε εκούσια από τον αντίζηλο Ζέφυρο), στο πρώτο ήμισυ του 8ου π.χ αιώνα.

Τυχαία σύμπτωση αλλά ουσιαστική η εποχή/ μήνας των δύο γιορτών ο Ιούλιος δηλαδή κατά Λακωνικό μήνα Εκατομβέα.

Κοινά όμως και τα μηνύματα δυνατά, επίκαιρα και αναλλοίωτα δια μέσου των αιώνων η γονιμότητα, η δημιουργία η βλάστηση ,ο έρωτας, τα αγνά αισθήματα, και η έμπνευση συμπλέκονται με αρμονία και ισορροπία συναισθημάτων ,που ως παρανομαστή την ανθρώπινη οντότητα ως αξία.

Τούτων δοθέντων μέσα από συγκροτημένους θεσμούς αναδεικνύονται με προβολή στην υπό διαμόρφωση ζωή του μέλλοντος που όσο κι αν κυριαρχήσουν οι τεχνολογικές επαναστάσεις της τεχνητής νοημοσύνης ο άνθρωπος ως φύση με την έμφυτη νοημοσύνη του θα κυριαρχεί αρκεί το νέο που γεννιέται επώδυνα στην αγκαλιά του παλιού να διαχυθεί στην κοινωνία ως ισοδύναμη κοινοκτημοσύνη.

Άλλωστε η ιστορία αποδεικνύει ότι μετά από κορυφαίες συγκρούσεις δημιουργούνται  νέες ισορροπίες στην ζωή των κοινωνιών και σ΄ αυτή την επικίνδυνη φάση δεν είναι ανάγκη να ξαναδοκιμαστούν οι επώδυνες πτυχές της ιστορίας.

Είναι πλέον ουσιαστική η συμβολή της Λακωνίας να αναδεικνύει και να προβάλλει και θεσμούς , του παρελθόντος ,όπως τα ΥΑΚΙΝΘΙΩΝ, με τα μηνύματα που αναδεικνύουν διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες σεβασμού στην αξία της ζωής και της προσέγγισης του στο θείο/ Θεό.

Υ. Γ.: Δεν αναφέρω γνωστά και εμπεριστατωμένα επιστημονικά ιστορικά  κείμενα για το Ιερό Αμυκλαίου Απόλλωνος και του Υακίνθου στις Αμύκλες και τις τριήμερες γιορτές που στην πορεία συνυπήρξαν μαζί με λατρεία προς τον Κάρνειο Απόλλωνα, όταν οι Αμύκλες έγιναν η Πέμπτη κώμη της Σπάρτης και διατηρήθηκαν κατά την Ρωμαϊκή εποχή. Επίσης είναι γνωστή η παράδοση, όπου στο  μέρος που έπεσε το αίμα από την πληγή του Υακίνθου, φύτρωσε το πολύ όμορφο άνθος, που πήρε και το όνομά του, «Υάκινθος». Λέγεται ότι το άνθος φέρει ζωγραφισμένο στα πέταλά του τα δύο αρχικά γράμματα του ονόματός του, το «Υα».

Στόχος είναι ανάδειξη της διαχρονικής συνύπαρξης και συνεύρεσης πολιτιστικών, θρησκευτικών, ηθών και εθίμων που μπορούμε να συμπορευθούμε ως λαός στην δύσκολο και αχαρτογράφητο μέλλον αρκεί και εμείς να συμβάλλουμε με όλα στοιχεία που μας ενώνουν ως Έλληνες.

Ηλίας Παναγιωτακάκος