«Το Στοίχημα της Ψήφου των Νέων» από τον Γιάννη Μητράκο

Συχνά οι νέοι μας διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι οι μεγάλοι σε ηλικία είναι αυτοί που αποφασίζουν για το μέλλον που τους ανήκει. Άλλοτε πάλι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν ενημερωθεί επαρκώς για τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων και δηλώνουν αναποφάσιστοι σχετικά με την προσέλευσή τους στην κάλπη.

Όλα αυτά αποτελούν προφάσεις ιδίως στην εποχή μας όπου υπάρχει επανάσταση στο χώρο της πληροφορίας και μέσα από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα ο καθένας μπορεί να αναζητήσει σχεδόν αυτόματα αυτό που τον ενδιαφέρει. Κατά συνέπεια δεν προκύπτει έλλειμμα ενημέρωσης, αλλά δικαιολογία για την υιοθέτηση μιας αρνητικής θέσης, η οποία δεν αρμόζει στο σύγχρονο δημοκρατικό πολίτη.

Είναι «απογοητευτικό» να ψηφίζουν υπέργηρα άτομα, συχνά με κινητικά προβλήματα, και με την ψήφο τους να καθορίζουν τη ζωή της ελληνικής νεολαίας, ενώ οι νέοι παραμένουν διστακτικοί επικαλούμενοι χίλιες δυο αιτίες.

Το παρόν και το μέλλον ανήκουν κυρίως στη νέα γενιά. Αυτήν αφορά η υγιής οικονομική ανάπτυξη, η εκμηδένιση της ανεργίας, η διασφάλιση ενός άρτιου δημοκρατικού εκπαιδευτικού συστήματος, ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό δημόσιο σύστημα υγείας, ο πολιτισμός που ομορφαίνει τη ζωή κι ένα βιώσιμο φυσικό περιβάλλον. Αλλά για να κατακτηθεί αυτό το παρόν και το μέλλον η νεολαία πρέπει να είναι παρούσα στις εκλογικές διαδικασίες για να μην ισχυρίζεται μετά το κλασικό: «άλλοι αποφάσισαν για μας πριν από εμάς».

Το κατεστημένο ποτέ δεν είδε με συμπάθεια τη συμμετοχή των νέων στα κοινά. Σχεδόν πάντοτε έβρισκε και βρίσκει την ευκαιρία να τους κατηγορήσει, να τους ενοχοποιήσει λ.χ. για τα όποια επεισόδια σημειώνονται στις νεανικές κινητοποιήσεις, για τη δήθεν παραβίαση των υγειονομικών μέτρων στην περίοδο της πανδημίας (θυμηθείτε: Οι ανεύθυνοι νέοι μεταδίδουν τον κορονοϊό!). Γιατί για το σύστημα καλός νέος είναι αυτός που σκύβει το κεφάλι, που συμμορφώνεται στις υποδείξεις των μεγάλων, που κοιτάζει τα μαθήματά του και πέραν τούτων ουδέν!

Το συντηρητικό κοινωνικό καθεστώς διαχρονικά έτσι βλέπει τους νέους: «Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες.» (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί)

Γι’ αυτό στις 21 Μαΐου οι νέοι και οι νέες μας, οι 17/ρηδες και πάνω, πρέπει να προσέλθουν μαζικά και αποφασιστικά για να ψηφίσουν και να τ’ αλλάξουν όλα, διεκδικώντας το δικό τους μέλλον το μέλλον που τους ανήκει.

Γιάννης Μητράκος