«Πανήγυρη Μυστρά 1967: Σύλληψις πύθωνος με… λιόπανο», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Όλη τη χρονιά, δεν περιμέναμε άλλο, παρά πότε θα ’ρθει το Πανηγύρι του Μυστρά για να πάμε, όσες φορές περισσότερες μπορούσαμε, και να λουστούμε στα φώτα του, να χαθούμε στη γλυκιά βουή του, να περιδιαβάσουμε και να ψωνίσουμε στις παράγκες του, να παίξουμε στο Λούνα Παρκ, να «φοβηθούμε» στο «Γύρο του Θανάτου», να φάμε καλοψημένη και νόστιμη μπουζοπούλα και να πιούμε κρύα μπίρα και να ξαναγίνουμε παιδιά, αναπολώντας τα πανηγύρια των παιδικών μας χρόνων.

Παλιότερα, στο πανηγύρι του Μυστρά υπήρχε μια τεράστια και αξιοθαύμαστη ποικιλία θεαμάτων, ενώ όλοι σχεδόν οι μπαξέδες του Μυστρά γίνονταν πανέμορφες, δροσερές υπαίθριες ταβέρνες, στις οποίες «ξέδιναν» οι οικογένειες, έχοντας δίπλα τους τα ψώνια του πανηγυριού, τρώγοντας μπουζοπούλα και πίνοντας μπίρες υπό τους ήχους της λατέρνας και των λαϊκών και δημοτικών συγκροτημάτων της εποχής.

Ειδικά, όσον αφορά τα θεάματα του παλαιού πανηγυριού του Μυστρά, οι άνθρωποι της εποχής διασκέδαζαν με ταχυδακτυλουργούς, φακίρηδες, σχοινοβάτες, ακροβάτες, με την «ασώματο κεφαλή», «με ανθρώπους άνευ χειρών που … έραβαν με τα πόδια», με θιάσους από πέντε πρόσωπα που έπαιζαν Σαίξπηρ και με τον θρυλικό Γορίλα όπου μια γυναίκα μεταμορφωνόταν (μπροστά στα μάτια των θεατών) σε γορίλα, ο οποίος άνοιγε το κλουβί κι έκανε το τσαντίρι να αδειάζει από τους πανικόβλητους θεατές ενώ το αφεντικό του προσπαθούσε (δήθεν) να τον εμποδίσει φωνάζοντας το θρυλικό: «Πίσω Γορίλα, θα μου κλείσεις το τσαντίρι»!!! Άλλοι έφερναν εκπαιδευμένα ζώα (αρκούδες, μαϊμούδες κ.α.), που έκαναν διάφορα κόλπα ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούσαν ως θέαμα και άνθρωποι που ξέφευγαν από το φυσιολογικό ( γίγαντες, νάνοι, σιαμαίοι …) καθώς και ζώα με τρία πόδια, δυο κεφάλια κλπ.

Γενικά, όποιος κατείχε κάτι ή μπορούσε να κάνει κάτι που μπορούσε να προξενήσει το ενδιαφέρον των πανηγυριστών ερχότανε στο πανηγύρι του Μυστρά, έστηνε το τσαντίρι ή την παράγκα του, έβαζε απ’ έξω τις ζωγραφιές και τις πινακίδες του και καλούσε δια ζώσης και με φραστικά ευρήματα τον κόσμο να μπει και να απολαύσει το θέαμα, έναντι ενός μικρού τιμήματος.

Ένα από τα θεάματα που κέντριζαν το ενδιαφέρον των πανηγυριστών και ιδιαίτερα των παιδιών ήταν και οι μικροί «ζωολογικοί κήποι» που στήνονταν στο χώρο του πανηγυριού. Μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους (σε τέντες ή σε βαγόνια) εκθέτονταν (μέσα σε κλουβιά ή σε ενυδρεία και γυάλες) διάφορα άγρια ζώα (λιοντάρια, τίγρεις, λεοπαρδάλεις, κροκόδειλοι, φίδια, πίθηκοι, εξωτικοί σκαντζόχοιροι, σαύρες, κ.α.). Πλήρωνες το εισιτήριο κι απολάμβανες από κοντά (προσπαθώντας να νικήσεις την ανυπόφορη μυρουδιά του χώρου) άγρια ζώα, τα οποία μόνο σε εξωτικές ταινίες περιπέτειας και σε έργα με τον Ταρζάν είχες δει στον κινηματογράφο.

Υπήρχαν, όμως, φορές που συνέβαιναν και απρόοπτα σ’ αυτούς τους περιφερόμενους «ζωολογικούς κήπους» και το πιο συνηθισμένο ήταν να ξεφύγει κάποιο από τα ζώα.

Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη και στο πανηγύρι του Μυστρά του 1967, όταν ένα γιγάντιο φίδι, ένας πύθωνας, ξέφυγε από τη γυάλα του και χάθηκε μέσα στο Μυστρά. Οι πανηγυριώτες και οι Μυστριώτες θορυβήθηκαν και ανησύχησαν σφόδρα και οι ιδιοκτήτες του – όσο κι αν έψαξαν - δεν κατάφεραν να τον βρουν κι έφυγαν γι’ αλλού χωρίς τον πύθωνα.

(Να σημειωθεί ότι ο πύθωνας είναι φίδι της Ασίας και της Αφρικής, μπορεί να φτάσει σε μάκρος τα 10 μέτρα και σε βάρος τα 120 κιλά, δεν έχει δηλητήριο, σκοτώνει τη λεία του σφίγγοντάς την με τις δυνατές σπείρες του και την καταπίνει αμάσητη. Έχουν αναφερθεί περιστατικά που εξαφανισμένοι άνθρωποι βρέθηκαν στην κοιλιά κάποιου πύθωνα.)

Τρεις, περίπου, βδομάδες μετά από το πανηγύρι, ένα παιδί από τον Μυστρά, περίτρομο, είδε τον πύθωνα να σέρνεται κοντά στο δρόμο Μυστρά - Παρορείου, ειδοποίησε την Αστυνομία του Μυστρά και οι Αστυνόμοι, μαζί με πολλούς κατοίκους, έσπευσαν στο σημείο, βρήκαν τον πύθωνα, κατάφεραν να τον συλλάβουν και στη συνέχεια ειδοποίησαν τους ιδιοκτήτες του, οι οποίοι ήρθαν και τον παρέλαβαν.

Το συνταρακτικό αυτό περιστατικό το περιέγραψε με την εξαιρετική πέννα του ο δημοσιογράφος Ανδρέας Χιώτης στην εφημερίδα του «ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ», στις 17 Σεπτεμβρίου 1967, ως ακολούθως:

Συνελήφθη ο πύθων.

Ο πύθων, που είχε διαφύγει εκ του κλωβού του κατά την διάρκειαν της πανηγύρεως του Μυστρά (29-8-1967), ανεκαλύφθη τυχαίως και συνελήφθη το απόγευμα της 11ης τρέχοντος μηνός.

Το τεράστιον φίδι αντελήφθη ο εκ Μυστρά μαθητής γυμνασίου Χρήστος Αλ. Δημητρακάκης, διερχόμενος με το τρακτέρ του πατρός του, πλησίον της οδού Μυστρά – Παρορείου. Ο πύθων κατήρχετο εκ του βουνού και είχε φθάσει εγγύτατα της οδού.

Ο Δημητρακάκης έσπευσε και ειδοποίησε τον Σταθμόν Χωρ/κής Μυστρά, όργανα του οποίου έσπευσαν μετά κατοίκων της κωμοπόλεως και εύρον τον πύθωνα εις την αυτήν περίπου θέσιν, καθόσον εκ της πείνης είχε πάθει εξάντλησιν και εκινείτο δυσκόλως.

Μετά μίαν ανεπιτυχή πρώτην προσπάθειαν, οι προσδραμόντες έρριψαν επί του τρομερού όφεως ένα λιόπανο και εν συνεχεία τον ηνάγκασαν να εισέλθει εις ένα σακκί με το οποίον τον μετέφεραν εις τον Σταθμόν Χωροφυλακής Μυστρά. Εκεί ετοποθετήθη εντός κάδου και ειδοποιήθησαν οι απωλέσαντες τούτον θηριοδαμασταί, οίτινες τον παρέλαβον ήδη. 

Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου το Πανηγύρι του Μυστρά θα επανέλθει στην κανονικότητά του και δεν θα υπάρχει ανάγκη να το ζωντανεύουμε μέσα από παλιές ιστορίες και αναμνήσεις. 

Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο σε όλους.

Σπάρτη 1-9-2021
Βαγγέλης Μητράκος