Στον αστερισμό της «Επιστήμης», από την Ειρήνη Μπόμπολη

Επιστήμη ή υδροκεφαλισμός;

Το πρώτο θέμα που έρχεται στο προσκήνιο είναι τι ακριβώς είναι η πρόοδος της Eπιστήμης ή πώς εφαρμόζονται τα αποτελέσματα στις κοινωνίες, ώστε να ανακουφίζονται όλοι οι άνθρωποι και να νιώθουν ασφαλείς και ήρεμοι όταν βάλλονται από δεινά. Όταν η επιστήμη μπορεί να κατασκευάσει τα πιο φονικά όπλα εναντίον του ίδιου του ανθρώπου, γιατί δεν είναι ικανή να είναι προετοιμασμένη σε τυχόν φονικούς ιούς, τουλάχιστον σε πρακτικά ζητήματα σε πρώτη φάση; Δεν ανήκει στο χώρο της επιστήμης η πρόβλεψη; Παρατηρήσαμε και παρατηρούμε και εδώ αρκετές περιπτώσεις ενός επιστημονικού ναρκισσισμού και ανταγωνισμού, που εμποδίζει γόνιμες συνεργασίες στην αντιμετώπιση του θέματος. Ένας υδροκεφαλισμός γνώσεων που αδυνατεί να παράξει πρόβλεψη και ασφάλεια για την ανθρώπινη ζωή.

Έλλειψη ευφυούς ευαισθησίας

Το δεύτερον είναι ο τρόπος που οι κυβερνήσεις επιβάλλουν μέτρα αντιμετώπισης διασπείροντας τον πανικό γιατί οι ίδιες βρίσκονται μέσα σε πανικό. Μπορεί όντως να επιτυγχάνεται μείωση της εξάπλωσης  της διασποράς  του ιού, αφήνοντας όμως σμπαράλια τον κάθε τομέα. Την οικονομία, την εκπαίδευση, την αντοχή, τις σχέσεις , την αισθητική, τα πάντα. Παρατηρώντας λίγο καλύτερα και πιο έξυπνα θα έλεγε κανείς ότι όλα γίνονται με τόσο ακραίο τρόπο που φτάνουν σε πολλές περιπτώσεις να κάνουν περισσότερο κακό. Παράνοια, ανοικοκυροσύνη, αρρυθμίες, αδικίες, ψυχικές επιπτώσεις πολύ έντονες, μείωση δυνατότητας αντιμετώπισης άλλων προβλημάτων και άλλων ασθενειών, Μπορεί κάποιος να πει ότι γίνονται σκόπιμα ή αναγκαστικά, αλλά μπορεί να πει και κάποιος ότι λείπει μια ευφυής  ευαισθησία ρύθμισης της κατάστασης σε σχέση με τη δυναμική της. Μια έλλειψη πρόβλεψης του αποτελέσματος , χωρίς να παραβλέπει κανείς και το κερδοσκοπικό μέρος.

Είναι βέβαιο ότι τα προβλήματα που θα αφήσει πίσω η κατάσταση θα είναι πάρα πολλά. Και για 3 ή 5 μήνες κορωνοιού, θα πληρώνουν οι κοινωνίες 5 χρόνια. Που πήγε η οικονομική επιστήμη; Δεν έπρεπε να προβλέψει κάτι αντίστοιχο; δηλαδή αν η κατάσταση τραβήξει σε μάκρος θα πεθάνουμε; Φτάσαμε λέει στο φεγγάρι. Συμφωνώ. Αλά εδώ βλέπω δεν φτάσαμε ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ουσιαστικά με 4 μήνες καραντίνα τα κράτη κατέρρευσαν. Τα θεμέλιά μας στο κενό. Που βρίσκεται το «βάρος» της προόδου;

ΜΜΕ και παραμόρφωση

Ας αγγίξουμε τώρα ένα πολύ σοβαρό ζήτημα ΜΜΕ. Μοιάζουν με ένα φρικαλέο , απρόσωπο, σκοτεινό, ολοκληρωτικό, παραμορφωτικό, τρομοκρατικό τερατούργημα «ενημέρωσης». Τρομοκρατία και τρομολαγνεία σε όλο το μεγαλείο της. Απαράδεκτη συμπεριφορά, στάση, ανατροφοδότηση, κουλτούρα, ολοκληρωτισμό της ψυχικής και πνευματικής βίας. Νομίζω η κυρίαρχη ιδεολογία της  κοινωνίας αποπνέει λαϊκισμό, φόβο και αποστασιοποίηση από τον άνθρωπο. Εδώ να προσθέσουμε και την γλώσσα του πολιτικού λόγου που ίσως στην αμηχανία και στην θέληση να πετύχει την «τάξη» μέσω των μέτρων γίνεται απαγορευτική και ολοκληρωτική με αστείες επικλήσεις στο συναίσθημα.

Η Τεχνολογία ως ουσία

Και τέλος το μεγάλο ζήτημα της θεοποίησης του Μέσου. Η Τεχνολογία που έγινε από μέσο ουσία ζωής καταρρακώνοντας  το αρχαίο επίρρημα «τηλε». Όλη η επιστημονική έξαρση στην υπηρεσία του αδύναμου ανθρώπου, κάνοντας τη ζωή τυποποιημένη, δύσκολη και απρόσωπη. Η ζωή γίνεται τηλε -ζωή. Ο άνθρωπος ξεχνά ότι τα τεχνολογικά εργαλεία είναι μέσα για να τον υπηρετούν και όχι να τα υπηρετεί δουλικά και ευλαβικά. Αυτή αφύσικη συμπεριφορά της ειδωλοποίησής τους, γίνεται ύβρις και στρέφεται εναντίον του.

Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν νόημα αν διαβαστούν με κριτήρια κομματικά, προσωπικά ή υστερόβουλα. Η αλλαγή στάσης ζωής στα δύσκολα θέματα του κόσμου, είναι θαμμένη πολύ βαθιά στις απαρχές και στις δομές μιας κοινωνικής σύστασης. Είτε κυβερνά το ένα κόμμα ή το άλλο δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει να βρεθεί ο χαμένος άνθρωπος. Ο κρυμμένος άνθρωπος πίσω από συμφέροντα, ιδεοληψίες, εγωισμούς, ανταγωνισμούς, κακότητες, ανικανότητες, μέτριες σκέψεις, μηχανές και καλώδια. Ο φοβισμένος άνθρωπος που πιστεύει πως αν εξασφαλίσει  την επιβίωσή  του, τον περιμένει ο παράδεισος.

Ειρήνη Μπόμπολη, Φιλόλογος