«Κυβερνητικά Φληναφήματα Περί Αξιολόγησης» από τον Γιάννη Μητράκο

Η σοβαροφάνεια του Πρωθυπουργού και των κυβερνητικών στελεχών, όταν αναφέρονται στο ζήτημα αυτό είναι εκ του πονηρού, αφού όλοι τους γνωρίζουν ότι, οι πρώτοι που καταστρατηγούν κάθε έννοια πραγματικής και ουσιαστικής αξιολόγησης είναι οι ίδιοι οι κυβερνητικοί.

Κάθε φορά που ανακύπτει το δήθεν πρόβλημα της αξιολόγησης, που θα χώριζε «την ήρα από το σιτάρι», αισθάνομαι την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει κατακόρυφα, γιατί με συνεπή διδακτική υπηρεσία 34 ετών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, γνώρισα από κοντά πώς εννοεί το ελληνικό κράτος και δη με συντηρητικές κυβερνήσεις την αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών και γενικότερα των Δημοσίων Υπαλλήλων, στους οποίους έντεχνα προσπαθούν να φορτώσουν τις διαχρονικές ευθύνες των εκπροσώπων της συντηρητικής παράταξης στην εγκατάλειψη, τη συνειδητή ανεπάρκεια και τις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές των θεσμών του ελληνικού κράτους και φυσικά της Παιδείας.

Κατ’ αρχάς εκείνο που διαπίστωσα στην πολυετή εκπαιδευτική θητεία μου ήταν η επιβράβευση των υπαλλήλων που αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στοιχειωδώς στα καθήκοντά τους, κυρίως από τις νεοδημοκρατικές κυβερνήσεις, με την ανάρρησή τους σε διοικητικές θέσεις και την κάλυψή τους πίσω από ένα γραφείο. Μου έλεγε χαριτολογώντας συνάδελφος συνδικαλιστής: « Αν θέλεις να δεις τους άριστους του συστήματος κάνε μια βόλτα στα γραφεία, όπου είναι όλοι τους αραγμένοι»!

Το μοναδικό προσόν που ζητά πάντοτε το συντηρητικό εξουσιαστικό σύστημα από τον εκάστοτε υπάλληλο είναι η αφοσίωσή του στην κυβέρνηση και η προθυμία του να εκτελέσει τις εντολές της. Τα υπόλοιπα αποτελούν το λεγόμενο φερετζέ!

Για ποια αξιολόγηση μιλούν;

Σαν αυτή που έστειλε στις διοικήσεις των νοσοκομείων πολιτευτές της παράταξης και μάλιστα κάποτε άσχετους με το αντικείμενο και ηλικιακά υπερήλικες;

Σαν το σταθμάρχη της Λάρισας που τα φοβερά λάθη του συνέβαλαν στη δημιουργία της τραγωδίας των Τεμπών; Ακόμα σιωπούν στο ερώτημα ποιος διόρισε αυτό το άτομο σε μια τόσο κρίσιμη θέση χωρίς επαρκή προσόντα κι εκπαίδευση. Αξιολόγηση κατά τα άλλα!

Είχε άδικο ο αείμνηστος Χρήστος Γιανναράς που έλεγε ότι το ελληνικό κράτος  βρίσκεται σε τέτοια καταβαράθρωση και ανικανότητα να υπηρετήσει τον Έλληνα πολίτη, ώστε θα έπρεπε να διαλυθεί και να συσταθεί εξαρχής!

Η Κυβέρνηση αντί να φροντίσει να δημιουργήσει σύγχρονους και αποτελεσματικούς κρατικούς θεσμούς στην υπηρεσία του πολίτη περιορίζεται σε φληναφήματα περί αξιολόγησης αν και γνωρίζει, εκ των έσω, πως με δική της ευθύνη έχει καταπέσει κάθε έννοια αξιοσύνης στο δημοσιοϋπαλληλικό χώρο.

Αυτό που αποτελεί προφανή σκοπό είναι το κυβερνητικό σχέδιο κι ενδιαφέρον, μέσω της αυταρχικής χειραγωγικής αξιολόγησης και των πειθήνιων διοικητικών της οργάνων, να ελέγξει κάθε αντίθετη κριτική φωνή, για να επικρατήσει στη Δημόσια Εκπαίδευση «άκρα του τάφου σιωπή»!  

Υ.Γ.1: φληνάφημα ουδέτερο. φλυαρία, μωρολογία, σαχλαμάρα, ανούσιος λόγος.

Υ.Γ.2 : η ήρα, παράσιτο των σιτηρών που εκβάλλεται και πετιέται, μεταφορικά να ξεχωρίσει το καλό από το κακό

Γιάννης Μητράκος