Στ. Ράμφος: Πέρα από κάθε λογική σοβαρού ανθρώπου ο γάμος μεταξύ ομοφύλων – Λάθος που θα φανεί και στις Ευρωεκλογές (audio)

«Ήταν ένας νόμος ο οποίος έγινε απερίσκεπτα και ο οποίος στοιχίζει πάρα πολύ. Είναι πολύ άσχημο, πολύ λάθος» υπογράμμισε ο κ. Ράμφος.

«Η ίδια αυτή η παράταξη έχει κάνει δύο μεγάλα λάθη ταυτοτικής σημασίας πολύ βαριά. Το θέμα της γλώσσας το 76, ένας νόμος ο οποίος δείχνει πια ότι είναι καταστροφικός στο επίπεδο της Διανοητικής και τώρα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Είναι πάρα πολύ σοβαρό. Δείχνει ότι οι συντηρητικοί στην Ελλάδα δεν ξέρουν ακριβώς τι είδους συντηρητικοί είναι. Πρέπει να τα προσέξουμε αυτά τα πράγματα. Στην περίπτωση τη δική μας τώρα, έχουμε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση με μετανεωτερική αντίληψη. Αυτό είναι άλλου τύπου συνδυασμός» συνέχισε ο κ. Ράμφος μιλώντας γιο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Παράλληλα, χαρακτήρισε βλακώδη επιχειρήματα και «σαχλαμάρες» όσα φανατικά έχουν ειπωθεί από την άκρα δεξιά, εναντίον των ομόφυλων ζευγαριών.

«Καταρχήν ο ομοφυλόφιλος ούτε άρρωστος άνθρωπος είναι ούτε διεστραμμένος. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος, ο οποίος έχει προσανατολίσει το ένστικτό του της ευχαρίστησης προς μία κατεύθυνση, για λόγους που είτε εξηγεί ο Φρόυντ, είτε πιο προσωπικούς, δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει από κει και πέρα η διάθεση αυτό το πράγμα να αποτελέσει μέρος του θεμελιώδους κοινωνικού θεσμού που είναι η οικογένεια, γιατί αυτή είναι το μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινωνία. Δηλαδή η οικογένεια είναι θεσμός παραγωγής χρόνου και απαγορεύσεων. Χωρίς απαγόρευση δεν μπορεί να δημιουργηθεί συνείδηση. Αυτή είναι η διαφορά. Μπορεί να μεγαλώσει ένας άνθρωπος χωρίς όρια; Ένα ζώο μεγαλώνει κανονικότατα, χωρίς όρια, διότι ζει με το ένστικτο του. Στην κοινωνία έχουμε αποφασίσει παράξενα οι άνθρωποι να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς συνείδηση. Τη συνείδηση τη διαμορφώνει η ιδέα του ορίου. Είναι πολύ βαθύ πρόβλημα γι’ αυτά που συζητάνε και διεθνώς. Διεθνώς, η συζήτηση αυτή είναι πολύ επιπόλαια» ανέφερε ο κ. Ράμφος.

Μάλιστα έκανε ιδιαίτερα λόγο στο woke κίνημα που έχει αναπτυχθεί σε Ευρώπη και ΗΠΑ και σε ζητήματα τα οποία αναδεικνύει, όπως ο αυτοπροσδιορισμός, η δυσφορία φύλου, τα non binary άτομα, ενώ αναφέρθηκε και στη λογοκρισία που υφίσταται η αντίθετη άποψη, κάνοντας αναδρομή σε υπαρξιακά ρεύματα της φιλοσοφίας στη ναζιστική Γερμανία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

«Το ενδιαφέρον δεν είναι το τι είναι αληθές, αλλά το τι είναι αλήθεια. Το τι είναι αληθές έχει να κάνει με νομιζόμενες ιδιότητες. Το τι είναι αλήθεια έχει να κάνει με την προσεκτική, την ελεγχόμενη αντίληψη μιας κατάστασης. Το λάθος που γίνεται και που έχει ένα παρελθόν πολύ σοβαρό είναι το παρελθόν που γεννήθηκε από υπαρξιακά ρεύματα της φιλοσοφίας, τα οποία διακήρυξαν εκεί γύρω στο 1930, ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, με πρώτο και καλύτερο έναν Γερμανό φιλόσοφο, τον Χάιντεγκερ, ο οποίος ήταν και ναζί. Και ξέρουμε ότι όλο το ναζιστικό κίνημα βασίστηκε στο τι ποια είναι η αλήθεια που θέλουμε εμείς, όχι ποια είναι η αλήθεια. Άρα είναι μορφές ολοκληρωτισμού και δεν είναι τυχαίο ότι αυτή την στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες η κρίση που περνάνε είναι τρομερή» επισήμανε ο κ. Ράμφος.

«Η διάθεση να βάλουμε στη θέση της φύσης το τι μας αρέσει δεν είναι η καλύτερη προοπτική για έναν πολιτισμό. Και αυτό το βλέπουμε. Δηλαδή αυτή η ελεεινή εικόνα που παρουσίασε η Γιουροβίζιον δείχνει το μέλλον αυτής της πραγματικότητας. Θα πάμε στα ουδέτερα, θα πάμε στο Νέμο. Πώς σας φαίνεται το Νέμο, ουδέτερο στον κόσμο; Προφανώς δε σας αρέσει. Και μένα δε μου αρέσει και αυτό θα οδηγήσει, όλη αυτή η ανατροπή της φυσικής τάξεως υπέρ του νομίσματος, του τι νομίζουμε και τι μας αρέσει νομίζω οδηγεί στην καταστροφή» επισήμανε. Σύμφωνα με τον κ. Ράμφο, σε μετρήσεις που έχουν γίνει, το περίφημο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, είναι το τελευταίο πανεπιστήμιο στις Ηνωμένες Πολιτείες ιεραρχικά στην ελευθερία του λόγου. Για την ακρίβεια είναι το 248ο. Χαρακτηριστικό είναι ότι απολύθηκε Καθηγήτρια Βιολογίας, σημείωσε ο κ. Ράμφος, η οποία άρχισε το μάθημά της λέγοντας ότι τα κύτταρα έχουν χαρακτηριστικά αρσενικά και θηλυκά.

Στο ίδιο πλαίσιο, αναφέρθηκε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με τα οποία, είπε πως συμφωνεί, ωστόσο, εκτιμά πως θα υπάρξει πρόβλημα. «Μαθαίνω ότι το Χάρβαρντ έχει ήδη δηλώσει ενδιαφέρον. Τι θα γίνει αν έρθει το Χάρβαρντ και απαγορευτεί ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης στην Αθήνα; Επειδή ο Αριστοτέλης είχε δούλους και ο Πλάτων ήταν συντηρητικός απαγορεύονται. Λοιπόν, τι θα γίνει. Θα έρθει το Χάρβαρντ στην Αθήνα και θα απαγορεύεται στην Αθήνα ο Πλάτων και Αριστοτέλης; Θέλω να μου πει ο πρωθυπουργός και ο υπουργός τι θα γίνει» ανέφερε ο κ. Ράμφος.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στις σημερινές πολιτικές ηγεσίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και είπε χαρακτηριστικά πως μεταξύ Ντελόρ και Σαρλ Μισέλ καταλαβαίνουμε ότι η διαφορά είναι μεταξύ ενός αετού και μιας μύγας.

«Ποιος είναι ο λόγος αυτής της έκπτωσης; Είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε. Το σημαντικό είναι ότι πια δεν μπαίνει ο σκοπός μέσα στην ενέργεια του ανθρώπου. Το μέσο επικρατεί. Δηλαδή δεν μπαίνει το νόημα για ποιο λόγο κάνω κάτι. (…) Δεν τίθεται αυτό. Μετράει το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα δημιουργεί ακριβώς αυτή την παρακμή και δημιουργεί και αυτή την απέχθεια των ανθρώπων για την πολιτική και τα ποσοστά της αποχής, τα οποία προσπαθούν να συμμαζέψουν τώρα οι πολιτικοί για να υπάρξει κάποια νομιμοποίηση στις εκλογές. Γιατί όλο αυτό το πράγμα γίνεται; Ενώ η πολιτική είναι πολύ σημαντικό πράγμα για τη ζωή των ανθρώπων και τη ζωή της κοινωνίας είναι γιατί στην πράξη μας οι σκοποί υποχωρούν και κυριαρχούν τα μέσα. Αυτή η λογική είναι λογική καταστροφής. Και μια κυβέρνηση κεντροδεξιά κατεξοχήν πρέπει να έχει στο μυαλό της ότι ο σκοπός πρέπει να είναι πάντα πάνω στα μέσα. Ό, τι φτιάχνω πρέπει να ρωτάω πάντα τον εαυτό μου, ταιριάζει με τον άνθρωπο αυτό που κάνω τον αποκτηνώνει;» συμπλήρωσε.

Σχετικά με το γεγονός ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ήταν αναγκασμένοι να «κρύβονται» στο σκοτάδι, ήταν περιθωριοποιημένοι και διώχθηκαν στις περασμένες δεκαετίες διεθνώς, ο κ. Ράμφος τόνισε πως «θα πρέπει να τους ζητήσουμε συγγνώμη και να τους σεβαστούμε σε αυτή την επιλογή που κάνουν στη ζωή».

«Αλλά να μας σεβαστούν και εμάς. Να θεσπίσουμε τον νόμο περί ελεύθερης συμβιώσεως, να ζουν ελεύθερα αυτοί οι άνθρωποι, αλλά όχι να γίνεται η μετακίνηση, να διαλυθεί ο ιδιότυπος, η συμβολική τάξη της κοινωνίας. Και έχει μεγάλη σημασία δηλαδή η συγνώμη, ξέρετε, γίνεται μετα-συγνώμη όταν αρχίζουμε και συγχωρώντας καταστρέφουμε τα πάντα. Δηλαδή θέλει μια μεγάλη προσοχή» προσέθεσε.

Απαντώντας στο επιχείρημα που βασίζεται πάνω στη λέξη «δικαίωμα», ο κ. Ράμφος σημείωσε ότι πρώτα απ’ όλα, όλη αυτή η συζήτηση που έγινε για το δικαίωμα έγινε χωρίς να εξηγηθεί τι είναι το δικαίωμα.

«Το δικαίωμα είναι μια αξίωση που σημαίνει μια συζήτηση. Είναι κάτι το οποίο μπορεί να μετρηθεί, να συζητηθεί, να ψηφιστεί, να μπει σε δημοψήφισμα. Είναι αξίωση, δεν είναι δίκαιο. Το ενδιαφέρον είναι ότι εδώ έγινε ένα μπέρδεμα ότι το δικαίωμα είναι μια μορφή δικαίου. Το δίκαιο είναι αποφασισμένος κανόνας τρόπου ζωής. Το δικαίωμα είναι αξίωση για κάτι, αξίωση είτε εκ του νόμου αν υπάρχει νόμος είτε από τη συνήθεια είτε από την κοινή λογική. Αλλά είναι αξίωση. Είναι κάτι το οποίο συζητάμε και το απορρίπτουμε ή το εγκρίνουμε το δικαίωμα. Όλη η αταξία στην ανθρώπινη ιστορία οφείλεται στο γεγονός ότι παίρναμε τα δικαιώματα για δίκαιο. (…) Δεν έγινε καν αυτό το ξεκαθάρισμα, αλλά άφησαν να εννοηθεί ότι το δικαίωμα είναι κανόνας δικαίου. Όταν τα κάνει αυτά μια κυβέρνηση δεν είναι σοβαρά πράγματα» τόνισε ο κ. Ράμφος.

«Η ανάγκη να παντρευτούν, να μπουν σε γάμο είναι το στοιχείο εκείνο, η πραγματικότητα, εκείνη, που την συμβολική τάξη, τον ιδιότυπο της οικογένειας, τον διαλύουν. Παράδειγμα, αν έχετε ένα αυτοκίνητο αυτής της μάρκας και σας βάλουν ένα ανταλλακτικό άλλης μάρκας στο αυτοκίνητο, θα χαλάσει το αυτοκίνητο. Δεν μπορεί να γίνει με βάση την αρέσκεια η τάξη του κόσμου» ανέφερε ακόμα ο κ. Ράμφος

Σε συνέχεια του ζητήματος του γάμου των ομοφύλων, αναφέρθηκε και σε εκείνο της τεκνοθεσίας, εξηγώντας την άποψή του.

«Στη συζήτηση αυτή δεν είναι το θέμα ποιοι θέλουν, σε ποιους αρέσει να είναι γονείς, ασχέτως αν γεννούν παιδιά, χωρίς να τίθεται το ζήτημα τα παιδιά τι ανάγκη έχουν. Και είναι δηλαδή μια συζήτηση που γίνεται ερήμην των παιδιών που μπορεί να γεννηθούν και να μεγαλώσουν υπό αυτό το κλίμα και λέω ότι αυτό είναι ένα έλλειμμα πάρα πολύ σοβαρό. Δεν μπορείς για τους υποθετικούς γονείς να φτιάχνεις ένα νομοσχέδιο, έναν νόμο και να μη λαμβάνεις υπόψη σου το παιδί που θα γεννηθεί, υπό ποιες συνθήκες θα μεγαλώσει και θα αναπτυχθεί» τόνισε.

Περισσότερη κουβέντα γίνεται για τους διεκδικητές του νόμου, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Ράμφος, τους γονείς, παρά για τα παιδιά. «Πάρα πολλά πράγματα μπορούν να πάθουν, κυρίως να αναπτύξουν μια χαοτική σκέψη, διότι δεν θα ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Τι πράγμα είναι ο μπαμπάς, τι είναι η μαμά, δεν θα μπορούν να καταλάβουν τι είναι και δεν θα μπορούν να μεγαλώσουν γιατί θα βλέπουν και ένα πολιτισμικό περιβάλλον διαφορετικό απέναντί τους. Και βεβαίως αυτό δημιουργεί χαοτική σκέψη, χαοτική αντίληψη του προβλήματος και κατ’ επέκταση ψυχολογικό κλονισμό αρκετά σοβαρό» υποστήριξε ο κ. Ράμφος.

«Για το τυπικό μέρος της συμβιώσεως, η κοινωνία μας ορθά, με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεριμνήσει για τα σύμφωνα συμβίωσης που μπορείς να συμβιώσεις άνετα. Το να αποκτήσουν παιδί, είναι πρόβλημα για το παιδί μετά. Εσείς θα θέλετε να μπείτε σε μια ιστορία που θα σας βλάψει;» επισήμανε.

Ερωτηθείς γιατί δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου που θέλουν να ζήσουν μαζί εντός ή εκτός γάμου, να μην αποκτούν παιδιά, εφόσον θα ζουν σε ένα ευτυχισμένο περιβάλλον, ο κ. Ράμφος τόνισε τα εξής.

«Καταρχήν το έχουν αποκλείσει από την αρχική τους επιλογή. Από τη στιγμή που επιλέγω να ζήσω με έναν άνθρωπο του όμοιου φύλου, έχω αποκλείσει το δεδομένο, την προϋπόθεση να γίνω γονιός. Ήδη αυτή η επιλογή έχει αποκλειστεί. Δεν είναι επιστημονική δυνατότητα να γεννάμε, είναι φυσική η δυνατότητα. Επιστημονικές είναι άλλες δυνατότητες. Είναι η τάξη του κόσμου αυτή. Δεν υπάρχει θέμα. Αυτομάτως, όταν επιλέγει ένας άντρας έναν άντρα, αποκλείει να κάνει παιδί. Εκ των πραγμάτων. Αν θέλει θα πρέπει να το εφεύρει το παιδί».

«Αυτό που θίγεται είναι ο ιδιότυπος συμβολισμός. Η συμβολική τάξη της οικογενείας έχει ένα ορισμένο περιεχόμενο, δηλαδή ο άνθρωπος για να βγει από τη φύση δημιουργεί μια συμβολική τάξη που λέγεται οικογένεια και η οποία είναι μια οργάνωση η οποία παράγει χρόνο με την αναπαραγωγή από τη μία και παράγει συνοχή με την τάξη της οικογένειας. Η συνοχή με την τάξη της οικογένειας εκφράζεται με την απαγόρευση της αιμομιξίας που υπάρχει σε όλο τον κόσμο και η αναπαραγωγή που αναπαράγει χρόνο γιατί στη φύση δεν υπάρχει χρόνος. Αν το κάνει ο άνθρωπος δημιουργεί μια συμβολική πραγματικότητα που λέγεται οικογένεια, βάσει της οποίας διαμορφώνεται η κοινωνία. Η οικογένεια αυτή λοιπόν πρέπει να βρει έναν τρόπο να εγκαταστήσει μία τάξη ορίων και απαγορεύσεων που δεν υπάρχει στη φύση. Η φύση δεν έχει απαγορεύσεις. Υπάρχει το ένστικτο. Η φύση έχει ικανοποίηση ενστίκτου. Η τάξη αυτή δημιουργεί  μια συμβολική οργάνωση που λέγεται οικογένεια και η οποία αν καταρρεύσει η οικογένεια, επιστρέφουμε στη φύση ή δημιουργούμε μια ζωώδη μορφή ανθρώπινης υπάρξεως» συμπλήρωσε ο κ. Ράμφος.

Αναφερόμενος στην ύπαρξη τεχνητή μήτρας που σε Αμερική, Ιαπωνία και Γερμανία, σημείωσε, περιμένουν τις νομικές ρυθμίσεις για να μπει σε εφαρμογή, επισήμανε την σπουδαιότητα της ύπαρξης βιολογικής μητέρας.

«Η βιολογική μητέρα είναι εκείνη που του γεννάει πρώτη το αξιακό σύστημα με τη θέρμη και την ασφάλεια που του μεταδίδει, το αίσθημα της ζωής στο παιδί. Από τη μήτρα μέσα, πριν καν γεννηθεί το παιδί» ανέφερε.

Η τεχνητή μήτρα, περιέγραψε, είναι ένα είδος θερμοκοιτίδας.

«Κοιλιά διαμορφωμένη με τα όργανά της, όπου βάζεις μέσα γονιμοποιημένο ωάριο και παραλαμβάνεις παιδί σε εννέα μήνες. Τι παραλαμβάνεις; Είναι άγνωστο. (…) Μιλάμε πια για ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε μέτρο, διότι αυτοί οι σιδερωμένα άνθρωποι που θα γεννιούνται θα είναι σαν μηχανές, δεν θα έχουν αίσθημα, γιατί το αίσθημα είναι στο πηγαινέλα του σώματος της μητέρας με το έμβρυο. Εκεί παίζονται όλα. Αν βγει από μια τεχνητή μήτρα θα έχει γίνει αυτό που γίνεται μέσα στο σώμα; Δηλαδή νομίζεις θα βγει άνθρωπος από εκεί; Πώς θα γεννηθεί το συναίσθημα; Έγινε και μια πρακτική δοκιμασία με πρόβατα και γίνεται αυτό. Τι βγαίνει, είναι άλλο θέμα. Είμαστε όντα που έχουν ψυχικό κόσμο. Δεν είμαστε μηχανές. Απλώς τα άτομα αυτά θα παντρεύονται με ρομπότ. Η μεταφορά του μυστηρίου της ζωής σε μηχανικές σχέσεις δημιουργεί τέρατα. Και το πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ότι έχει αντικαταστήσει το συναίσθημα και την ψυχική ζωή η λειτουργικότητα. Και από τη στιγμή που μπαίνουμε στη λειτουργικότητα, μπαίνουμε στη μηχανική σκέψη, στο μηχανικό αίσθημα και επομένως στην ηθική ουδετερότητα, η οποία δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πετύχει το προγραμματιζόμενο ή εκείνο το οποίο αρέσει» τόνισε καταλήγοντας ο κ. Ράμφος.