Vekrakos
Spartorama | «Κορυφογραμμές», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Κορυφογραμμές», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 13/06/2022 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Παιδεία Πολιτισμός
«Κορυφογραμμές», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Πολλές κορυφογραμμές θαύμασα και πολλές μου έμειναν αλησμόνητες»
Οδός Εμπόρων

Τάφερε έτσι η ζωή. Χωρίς να το ζητήσω ταξίδεψα πολύ. Σε χώρες μακρινές και σε άλλες λιγότερο μακρινές. Επήγα σχεδόν σε όλες τις Ηπείρους και επισκέφτηκα πόλεις πολύβουες, χωρία αφημένα λάφυρα σε χέρια αρπακτικά τουριστών και άλλα ξεχασμένα στη λησμονιά παραιτημένων από όνειρα ζωντανών.

Στις πιο πολλές πόλεις που επήγα με γοήτευσαν τα βουνά που σχεδόν πάντα στεφανώνουν το πλάτωμα των πόλεων.

Τα βουνά ενώνονται και σχηματίζουν συνήθως μια κορυφογραμμή που προβάλλεται στον ορίζοντα και στήνει μια ατμόσφαιρα επάνω από την πόλη και της δίνει ένα χαρακτήρα μοναδικό.

Σε άλλα μέρη η κορυφογραμμή είναι δαντελωτή, μοιάζει να τρέχει με γοργό ρυθμό και να πασχίζει να καλλιγραφήσει επάνω στον ουρανό μορφές ψυχών που έζησαν εδώ, οράματα καλόπιστων θεατών, φόβους αχαρτογράφητους εύθραυστων αθώων ψυχών.

Αλλού η κορυφογραμμή γίνεται μιά τρυφερή καμπύλη χωρίς μεγάλες εξάρσεις και εντάσεις και μοιάζει με ψίθυρο, να κάτι σαν και τις υποσχέσεις που λένε στο αυτί ερωτευμένοι πριν αποκοιμηθούν.

Άλλοτε οι ταλαντώσεις είναι έντονες. Χαράδρες βαθιές διαγράφονται ανάμεσα στα βουνά και οι κορυφογραμμές με αψάδα κομματιάζουν τον ορίζοντα προκαλώντας φόβο κυρίως τα σούρουπα όταν ο ήλιος βασιλεύει και τα πράγματα μοιάζουν να αιωρούνται στο μισοσκόταδο πιο βαρειά και αιχμηρά.

Πολλές κορυφογραμμές θαύμασα και πολλές μου έμειναν αλησμόνητες.

Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ την κορυφογραμμή του Γιούχτα πίσω από την πόλη του Ηρακλείου στην Κρήτη που την πρωτοείδα ένα χάραμα το Φεβρουάριο του 1980 πλέοντας προς Κρήτη για την εκπαίδευσή μου στην ΣΕΑ Πεζικού, με το προφίλ του κοιμισμένου Δία να δίνει στην πόλη έναν ίσκιο σοβαρό, μυθικό, σχεδόν φοβερό.

Δεν θα λησμονήσω ποτέ την ήσυχη κορυφογραμμή των βουνών που στεφανώνουν το μακρινό Pocatello στο Άινταχο της Αμερικής. Κορφές υψηλότατες χιονοσκεπασμένες να λάμπουν και να αστράφτουν κάτω από τον ήλιο μέσα στον απέραντο καθάριο ουρανό στολισμένο με πελώρια νωθρά σύννεφα που σεργιανίζουν ισόβια θαρρείς αμέριμνα και αδέσποτα.

Πολλές κορυφογραμμές αγάπησα για το σχήμα τους, το βήμα τους, το ρυθμικό χορό τους επάνω στον καμβά του ουρανού. Μα πιο πολύ απ΄ όλες αγάπησα το στεφάνι των βουνών της Αττικής γης που ενώνονται φιλιωμένα για να σχηματίσουν πλήρες λες φωτοστέφανο στην πόλη μου, την Αθήνα.

Ήπια, τρυφερή κορυφογραμμή που διακόπτεται από τρία στόματα που ανασαίνουν ολοένα πεύκο, θυμάρι, θρύλους και θαλασσινό αεράκι. Τρυφερό φωτοστέφανο η κορυφογραμμή της Αθήνας που υμνεί άθλα αρχαία, υπόσχεται μύθους νέους, τάζει όνειρα ανεκπλήρωτα, μολογάει χαμογελώντας έρωτες εξαίσιους.

Εύμορφο, δοξαστικό στεφάνι η κορυφογραμμή της Αθήνας, ύμνος αληθινός σε μιά πόλη που μυστικά, άδηλα επιμένει να βλέπει στη ζωή το όνειρο της κοινωνίας.


Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr


Οδός Εμπόρων