Σάββατο, 20 Απριλίου 2024
«Είναι πράγματι αδύνατον να χαρακτηρίσουμε την απόφαση της Δημοτικής αρχής να χάσει μια τέτοια ευκαιρία και να αφήσει την πόλη μας και πάλι να κλαίει στα κουφάρια της»
Βιώνουμε μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση που έχει καθηλώσει
την οικονομική δραστηριότητα με πολλαπλά προβλήματα στις κοινωνίες και
ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες, στις μικρές οικονομικές δραστηριότητες, με
αποτέλεσμα πολλές από αυτές να πάψουν να λειτουργούν με απρόβλεπτες εξελίξεις
για το μέλλον τους. Αυτή η πραγματικότητα μας ξανάφερε στην σκέψη τον Φραγκλίνο
Ρούζβελτ και το new deal που έδωσε διέξοδο στην οικονομική κρίση του 1929 με
την υλοποίηση ενός ευρέως προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Το ίδιο μπορούμε να
πούμε ότι επιχειρείται και σήμερα από τα κράτη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση με
την εκτενή προσπάθεια στήριξης του εμπορίου και των τοπικών οικονομικών
δραστηριοτήτων γενικά. Ο προβληματισμός που οδήγησε σε αυτό το άρθρο , είναι ποια
θα ήταν η αντίδραση των πηγών χρηματοδότησης , αν αντιλαμβάνονταν ότι μέσα σε
όλη αυτή την προσπάθεια , υπάρχουν θεσμικοί φορείς που αρνούνται ή που δεν
διεκδικούν με πάθος εγκεκριμένες
δημόσιες επενδύσεις και
χρηματοδοτήσεις και κατ’ επέκταση την αιμοδοσία που αυτές συνεπάγονται για τις
τοπικές κοινωνίες. Ερέθισμα αποτέλεσε η πληροφορία μας ότι υπήρξε αδράνεια
αρχικά και αδιαφορία στην συνέχεια εκ
μέρους της Δημοτικής Αρχής Σπάρτης να συμβάλει στην απορρόφηση των οχτώ
εκατομμυρίων (8.000.000,00) ευρώ που υπήρχαν αναξιοποίητα μέχρι τον Μάρτιο του
2020 και για μια συνεχόμενη δεκαετία, στα ταμεία του πρώην Εθνικού Ιδρύματος
Νεότητας (ΕΙΝ) -και σήμερα Ιδρύματος
Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ)-, και τα οποία χρήματα αποσκοπούσαν στην
αποκατάσταση του γνωστού κτιρίου της Μαθητικής Εστίας Σπάρτης. Είναι πράγματι απίστευτη η πραγματικότητα που αποδεικνύει
ότι υπάρχουν σήμερα τοπικοί άρχοντες που απεμπολούν δημόσιες επενδύσεις σε μια
οικονομία που ασφυκτιά. Η αβελτηρία
τους είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί από την
πόλη μας η μεγάλη αυτή επένδυση, πράγμα που δεν στέρησε μόνον από την τοπική
οικονομία σημαντικούς πόρους και εμπορική κίνηση , αλλά στέρησε από την πόλη μας ένα κτίριο που θα μπορούσε να
προσφέρει πολλαπλές υπηρεσίες , όπως η δημιουργία φοιτητικής εστίας που θα αποτελούσε
ισχυρότατο επιχείρημα για την διατήρηση
των πανεπιστημιακών σχολών, στέγαση ειδικού δημοτικού σχολείου , όπως υποσχόταν
επί πενταετία η προηγούμενη δημοτική αρχή, στέγαση των συλλογικών μη
κερδοσκοπικών φορέων κλπ. Το ιστορικό της απώλειας αυτής της επένδυσης έχει ως εξής: 15/5/2020, δύο μήνες μετά την απένταξη του έργου, δηλώνει: Τα δύο αυτά κτίρια είτε πρέπει να φτιαχτούν, είτε να
γκρεμιστούν (γιατί χαλάει όλη την εικόνα της Πόλης), με ευθύνη του Υπουργείου
Παιδείας και του ΙΝΕΔΙΒΙΜ που πρέπει αναλάβουν άμεσα την επικαιροποίηση της
μελέτης της δομικής κατάστασής του, και αν αποφασισθεί να γκρεμιστούν (κάτι που
θα ήταν σοβαρό λάθος), και την αποκομιδή των μπαζών! Τι σήμαιναν τα 8.000.000,00 ευρώ το 2020 για μια πόλη που
έχει κατεβάσει ρολά λόγω της πανδημίας; Ας ενημερώσει κάποιος τους Σπαρτιάτες
γιατί έγιναν εκ μέρους της Δημοτικής αρχής επιλογές που έδιωξαν την επένδυση
των 8.000.000,00 ευρώ. Ή γιατί δεν έγιναν οι επιλογές που θα μπορούσαν να
κρατήσουν το έργο της ολοκλήρωσης του κτιρίου της Μαθητικής Εστίας; Πώς γίνεται να μην αξιολογείται από την δημοτική αρχή θετικά κάθε δημόσια επένδυση; Μήπως για τον
ίδιο λόγο δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα μεγάλα έργα να δρομολογούνται στον Δήμο
μας; Πώς γίνεται κάθε φορά
να βρίσκεται κάποιος που αρπάζει στην κυριολεξία τις δημόσιες επενδύσεις από την πόλη μας; Είναι πράγματι αδύνατον να χαρακτηρίσουμε την απόφαση της
Δημοτικής αρχής να χάσει μια τέτοια ευκαιρία και να αφήσει την πόλη μας και
πάλι να κλαίει στα κουφάρια της! Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει αίσθηση των αναγκών αυτής της
πόλης και μάλιστα από την δημοτική αρχή. Όπως είναι αδιανόητο από το 2009 μέχρι
σήμερα να μην έχει υπάρξει ενδιαφέρον και ενεργοποίηση από την εκάστοτε
δημοτική αρχή για την τύχη αυτού του έργου. Όπως επίσης είναι αδιανόητο και
σήμερα ακόμα η αντιπολίτευση ( αν υπάρχει), η οποία ήταν δημοτική αρχή τα
τελευταία δέκα χρόνια, να συνεχίζει να παραμένει εξ ίσου αδιάφορη
για την απορρόφηση των 8.000.000 ευρώ, να μην θέτει την σημερινή
δημοτική αρχή προ των ευθυνών της για τα πολλαπλά προβλήματα της πόλης μας. Η ευθύνη δεν αρχίζει και δεν τελειώνει μόνον σε ρητορείες
και σε επικοινωνιακά τεχνάσματα. Απαιτείται ουσιαστική ενασχόληση όλων με τα
προβλήματα της πόλης και του Δήμου μας. Αν συμβεί αυτό, τότε θα είναι θέμα
χρόνου να βιώσουμε και τα θετικά αποτελέσματά. Αναστασία Κανελλοπούλου* (*) Η Αναστασία Κανελλοπούλου είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Σπάρτης, πρ. Περιφερειάρχης