«Η Ξενιτεία μ΄ Έμαθε..», από το Γεώργιο Κόρδη

Μου αφήρεσε πράγματα  που κουβαλούσα  και που κατάλαβα μετά  πως ήσανε άχρηστα. Τη  βεβαιότητα λ.χ. μιας συγκεκριμένης ταυτότητας ελληνικής, τη ψευδαίσθηση πως μπορεί κανείς να συγκρίνεται με άλλους λαούς και να βγαίνει νικητής, το ψέμα πως μπορεί κανείς να έχει άποψη για τα ανθρώπινα χωρίς να χρειαστεί να γενικεύσει και να θυσιάσει την ιδιαιτερότητα προσώπων αθώων.

Ταξιδεύοντας είδα να ξεθωριάζουν πράγματα που παλιά θεωρούσα πολύτιμα.

Την ομορφιά του τόπου που γεννήθηκα, τις γεύσεις που με μεγάλωσαν, τη γλώσσα που με κοινώνησε με άλλους, ιστορίες και μύθους  που άκουα μικρός και με ώθησαν ασυναίσθητα  να διαιρέσω και να κομματιάσω τη ζωή.

Ταξιδεύοντας στα ξένα έγινα φτωχός.

Απώλεσα αξίες και ιδέες τρανές, βεβαιότητες και απόψεις σίγουρες και κάτι ελπίδες επανάστασης νεανικές.

Η ξενιτειά με έμαθε πως υπάρχουν τρόποι πολλοί για να γίνει η ζωή, πως μέτρο δεν υπάρχει να σταθμίσει κανείς την ομορφιά, πως δεν μοιάζουν όσα όλοι οι άνθρωποι ποθούν εκτός ίσως από ένα.  Όλοι να ζήσουν θέλουν και να χαρούν, μια αγκαλιά όλοι ζητούν παντού,  ένα χέρι να πιαστούν, μια ψυχή να ξαποστάσουν κι ένα κορμί να ενωθούν.

Έμαθα ακόμα πως οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι, στα πάθη επιρρεπείς. Έτσι έμαθα, ή τουλάχιστον αυτό προσπαθώ, να κατανοώ και κάποτε άμα η καρδιά πλαταίνει πολύ να συγχωρώ.

Καλημέρα…

Φωτο άρθρου

Τα βράδια στην ξενιτεία είναι δύσκολα.
Μνήμες, κούραση, νόστος και η αίσθηση της ματαιότητας να καιροφυλακτεί να σε λιανίσει.
Ζωγραφίζοντας εικόνες ανασαίνει κανείς καλύτερα, ιδιαίτερα άμα φτιάχνει δώρα.
Αγία Μαρία η Αιγυπτία, Αυγοτέμπερα σε χαρτόνι, 20,3 x 25,4 εκ.
Για μια αθώα ψυχούλα εδώ μακριά...

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr