«Μαραμπού», από τον Γεώργιο Κόρδη

Το χειρόγραφο είχε μέσα το «Μαραμπού» και μερικά ακόμα ποιήματα που δεν θυμάμαι. Το «Μαραμπού» όμως το θυμάμαι. Τόχα μάθει κιόλας απέξω και το απάγγελνα περπατώντας στους δρόμους της γειτονιάς. Με είχε συγκλονίσει. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως για το δράμα που είχε στην ιστορία του, ίσως γιατί μίλαγε για τους ναυτικούς που τότε θαύμαζα και που ήθελα να γίνω ένας απ΄ αυτούς. Ήταν τότε που είχα διαβάσει και τον Μαγγελάνο του Στέφαν Τσβάϊχ και ήθελα να μπαρκάρω κι εγώ. Ποτέ δεν το έκανα. Δεν είχα το κουράγιο, είμουνα δειλός ή δεν είχα χάσει ακόμα αρκετά και πίστευα ακόμα σε φρούδες ελπίδες και μάταιες προοπτικές.

Χρόνια μετά ζωγράφισα πολλές εικόνες συνομιλώντας με τον Καββαδία. Και κάποια φορά στα 2010 έφτιαξα και μια σειρά τεσσάρων σχεδίων με μολύβι εμπνευσμένος απ΄ το αγαπημένο μου «Μαραμπού» που είναι μια ακόμα ιστορία αγάπης που δεν έφτασε ποτέ εκεί που πρέπει να φτάνουν οι ιστορίες αγάπης, στην πληρότητα της φυσικής ένωση ψυχών τε και σωμάτων.

Εψές που έπεφτε το σκοτάδι βαθύ, που απαρηγόρητη ερχόταν η νύχτα και τ΄ αστέρια αδιάφορα στολίζανε το στερέωμα, ξεκίνησα να φτιάξω ένα χειροποίητο βιβλίο σε ένα και μοναδικό αντίτυπο. Πήρα χαρτί Lokta χειροποίητο από το Νεπάλ, το έκοψα σωστά για να κρατήσω τα ξέφτια του καθώς με εδίδαξε ο Τσοκάκης κι έπιασα ήσυχα και υπομονετικά να χειρογράψω το ποίημα και θα βάλω μέσα και τα σχέδια για να ζήσουν μαζί με τους στίχους του αγαπημένου ποιήματος για πάντα, όσο θα υπάρχει κάποια ψυχή που ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα ταπεινά και καταφρονεμένα του κόσμου τούτου, για τις μικρές ιστορίες συνηθισμένων ανθρώπων.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr