Vekrakos
Spartorama | «Το Πρόσωπό σου», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Το Πρόσωπό σου», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 03/11/2019 Εκτύπωση Άρθρα Φιλοσοφία
«Το Πρόσωπό σου», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Πώς να μιλήσω για τα φρύδια που στεφανώνουν φως, πώς να πω για τα μάτια που βλέπουν μονάχα έρωτα...»
Οδός Εμπόρων

«Δεν είχα τρόπο άλλο να σε βρω απ΄ το να προδώσω υποσχέσεις που σε έδωσα και να μαρτυρήσω παντού την ομορφιά σου, τη λαμπρότητά της μορφής σου σε όλους να δείξω.

Ο χρόνος μικρός για να χωρέσει το σύμπαν του βλέμματός σου και οι τόποι της γης στενοί για να βαστάσουν την ευρυθμία των σχημάτων του κορμιού σου!

Πώς να μιλήσω για τα φρύδια που στεφανώνουν φως, πώς να πω για τα μάτια που βλέπουν μονάχα έρωτα, πώς να ψιθυρίσω για τα τριαντάφυλλα χείλια, για τα μαλλιά που σκαλώνει ο ήλιος και ξεχνιούνται αγέρηδες και αλησμόνητες Άνοιξες;

Το πρόσωπο σου, στεφάνι του κόσμου, Το πρόσωπό σου. Εκεί όπου γραμμές ανταμώνουν ν΄ αγαπηθούν και κίνησες λεπτές μεθυσμένα χορεύουν, εκεί που αναπνοές και αναστεναγμοί και τρυφερά ερωτηματικά καμαρώνουν. Εκεί όπου η μονοκοντυλιά μύτη σου διαιρεί παιχνιδιάρικα πέλαγα χαράς και λύπης και πάλι τα σμίγει σε πανήγυρη άφραστης ωραιότητας. Τόξα της Αγιασοφιάς τα βλέφαρα, γιοφύρια της Άρτας τα φρύδια όπου οφθαλμοί καημοί φωλιάζουν, όπου ο έρωτας αναμένει και παρακαλεί.

Τα χείλια σου πύλες του επάνω κόσμου των ζωντανών. Εκεί γέλιο χαράζει κάθε που θυμάσαι, χαμόγελο ανθός βλαστάνει κάθε που νοσταλγείς, μειδίαμα μέλι ανατέλλει κάθε που υπόσχεσαι, ήσυχο ρυάκι γαργαρίζει κάθε που αμφιβάλλεις.

Οι παρειές σου λόφοι τρυφεροί, πορτοκαλεώνες της Σπάρτης, ποτισμένοι με δάκρυα γλυκαρμυρά, σμιλεμένοι με τη φωτιά της λύπης, δροσισμένοι με τη δρόσο των επτά θαλασσών, με τις δροσοσταλίδες της ωραίας αυγής ερωτευμένων υποσχέσεων.

Στο πρόσωπό σου τελειώνει η έρημος της βαβυλώνιας αιχμαλωσίας. Στο πρόσωπό σου εύμορφα αναπαύεται η δόξα του Θαβώρ. Στο πρόσωπό σου σαρκώνεται η υπόσχεση μιας παντοτινής επιστροφής κι όλα γίνονται σώμα και φιλιά και αγκαλιά απέραντη που ελευθερώνει και βαστά.

Η θεωρία του προσώπου σου ηδονή απέραντη που καταλεί το χρόνο και πέπλο διάφανο ελαφρύ που ξεδιπλώνει το χώρο μέχρι την άφατη παράδεισο.

Το πρόσωπό σου.»

Καληνύχτα.


Δοκιμή για μια Έκφραση


Οδός Εμπόρων