Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024
Ανώνυμο Σχόλιο #2218
Τελετή λήξης του Σπάρταθλον.
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε. Πουκαμισάκια έξω, μανίκια σηκωμένα, χωρίς μασκούλες, οι αντιδήμαρχοι στην αράδα κι η κάμερα απέναντι. Χωρίς επαρκή φωτισμό, χωρίς γιγαντο-οθόνη, μια σκέτη εξέδρα χωρίς σκηνικό και καλύμματα. Έπαρση σημαιών στο σκοτάδι με παραινέσεις από μικροφώνου πού να κοιτάξει ο κόσμος για να τις δει. Χωρίς κεντρικό παρουσιαστή, πότε από τα ελληνικά στα αγγλικά και πότε ανάποδα.
Τα βάθρα των νικητών χαμηλότερα από την εξέδρα να σηκώνεσαι όρθιος για να δεις. Κανένα στοιχείο αναφοράς και προβολής των χωρών που συμμετείχαν. Οι Σπαρταθλητές «απόντες». Γενικώς, χωρίς σχέδιο, φαντασία και δημιουργία. Αμηχανία, ομιλία «φοβερή», χαμογελάκια, ψιθυρισμοί στο αυτί, ο κόσμος παγωμένος και παραξενεμένος.
Και ήρθε η καταπληκτική φιλαρμονική της Σπάρτης του Σαράντου Κανελλάκου, με τις μοναδικές φωνές της Τζίνας Βελδέκη, της Ειρήνης Χριστοφιλάκη και του Σπύρου Κουτσοβασίλη, να σώσουν τη βραδιά. Κι όταν ο κόσμος άρχισε να ζεσταίνεται, διέκοψαν τη συναυλία για νέες ομιλιούλες.
Απογοήτευση. Κάθε πέρσι και καλύτερα.