«Με το θάρρος της γνώμης...» από το Βασίλη Λαδά

Τις τελευταίες ημέρες ακούμε πολλούς «αρμόδιους», εκπροσώπους του εμπορικού συλλόγου, και των σωματείων κρεοπωλών και αρτοποιών, να βγαίνουν και να δηλώνουν το προφανές. Η πόλη δεν πάει καλά, ότι η κίνηση πέφτει, ότι τα μαγαζιά δυσκολεύονται. Μέχρι εδώ, κανείς δεν διαφωνεί. Όλοι το βλέπουμε.

Αυτό που δεν ακούμε, όμως, είναι το πιο κρίσιμο: τι προτείνεται για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Σίγουρα, οι ντόπιοι πρέπει να στηρίζουμε τα ντόπια μαγαζιά. Να ψωνίζουμε στην πόλη μας, να κρατάμε το χρήμα εδώ και όχι να το σκορπίζουμε εκτός. Αυτό είναι σωστό και απαραίτητο. Όμως δεν αρκεί.

Μια πόλη δεν μπορεί να ζήσει μόνο από τον εαυτό της. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε ανάπτυξη πουθενά. Το πραγματικό πρόβλημα είναι βαθύτερο: Λείπει ο κόσμος. Ο νέος κόσμος. Ο επισκέπτης. Ο άνθρωπος που θα έρθει από αλλού, θα περπατήσει, θα καθίσει, θα καταναλώσει, θα μείνει.

Ας δούμε το Γύθειο και τη Μάνη, ας δούμε την Καλαμάτα και άλλες περιοχές που προχώρησαν. Δεν έγιναν όλα τυχαία. Κάτι σχεδίασαν. Κάτι τόλμησαν. Κάτι επένδυσαν. Δημιούργησαν λόγους για να έρθει κόσμος.

Αντί, λοιπόν, να καθόμαστε να κλαίμε και να μοιρολογούμε τα κακώς κείμενα, ας απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα: πώς θα φέρουμε καινούριο κόσμο στην πόλη;

Ούτε ο δέκατος τρίτος και δέκατος τέταρτος μισθός φταίει. Ούτε τα λιγότερα δώρα. Ναι, όλα αυτά παίζουν τον ρόλο τους, αλλά δεν είναι η αιτία της πτώσης. Η πόλη παραπαίει γιατί δεν έχει ροή ανθρώπων, γιατί δεν έχει λόγο να έρθει κάποιος από αλλού.

Η ανάπτυξη δεν έρχεται με διαπιστώσεις και ανακοινώσεις. Έρχεται με συγκεκριμένες επιλογές: με πολιτισμό που φαίνεται στον δρόμο και όχι μόνο στα χαρτιά, με εκδηλώσεις που φέρνουν επισκέπτες και όχι απλώς φωτογραφίες, με καθαρή ταυτότητα και όχι γενικόλογα λόγια, με σημεία αναφοράς, διαδρομές και λόγο παραμονής.

Ας δούμε, όμως, και ένα ζωντανό παράδειγμα για να καταλάβουμε τι σημαίνει ανάπτυξη στην πράξη. Ας δούμε τα Τρίκαλα.

Μια πόλη που εδώ και χρόνια θεωρείται πρότυπο ανάπτυξης και όχι τυχαία.

Ιδιαίτερα την περίοδο των Χριστουγέννων, τα Τρίκαλα έχουν καταφέρει κάτι που όλες σχεδόν οι πόλεις θα ζήλευαν. Φέρνουν κόσμο από όλη την Ελλάδα.

Το Χριστουγεννιάτικο χωριό τους δεν είναι απλώς στολισμός.

Είναι στρατηγική. Είναι λόγος επίσκεψης. Είναι εμπειρία για μικρούς και μεγάλους.

Και πάνω απ’ όλα, είναι κίνηση στην αγορά, γεμάτα καταστήματα, κατανάλωση, και ζωή.

Τίποτα από αυτά δεν έγινε τυχαία. Υπήρξε σχεδιασμός, συνέχεια, επένδυση και επιμονή. Κατάλαβαν κάτι απλό αλλά καθοριστικό: ότι η εξωτερική ανάπτυξη φέρνει χρήμα στην πόλη. Όχι μόνο οι ντόπιοι. Οι επισκέπτες.

Αυτό είναι το μάθημα. Όταν δημιουργείς λόγο να έρθει κόσμος, η πόλη κινείται, η αγορά αναπνέει, η οικονομία ζωντανεύει. Δεν αρκεί να στολίζεις. Πρέπει να προσελκύεις. Και αυτό απαιτεί όραμα, σχέδιο και τόλμη.

Δεν γίνεται ένας απλός πολίτης ή ένας συνταξιούχος να προβληματίζεται, να γράφει και να προτείνει, και όλοι οι «υπεύθυνοι» να περιορίζονται στο παράπονο. Αν δεν υπάρχουν ιδέες, αν δεν υπάρχει σχέδιο, τότε η πόλη θα συνεχίσει να αδειάζει.

Απευθύνομαι σε όλους: στους πολίτες, στους εμπόρους, στους συλλόγους, στον Δήμος Σπάρτης. Η Σπάρτη δεν χρειάζεται άλλα μοιρολόγια. Χρειάζεται απόφαση για ανάπτυξη.

Γιατί αν δεν φέρουμε κόσμο στην πόλη, ό,τι κι αν κάνουμε μεταξύ μας, θα μοιραζόμαστε απλώς τη φτώχεια.

Σπέρνεις τον λόγο και συνεχίζεις το δρόμο σου. Ο χρόνος εργάζεται σιωπηλά εκεί που το μάτι δεν βλέπει. Η ελπίδα δεν κάνει θόρυβο μα όταν βλαστήσει αλλάζει τον τόπο όπως το πρώτο φως αλλάζει τη νύχτα

Από το Βασίλη Λαδά