«Το σχήμα του μυαλού» από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο

Το σχήμα του μυαλού

Θα προσπαθήσω να δείξω το σχήμα του μυαλού μου

όπως θρυμματίζεται ανάμεσα σε δύο μαχαίρια

που γυαλίζουν στο φως ενός πεθαμένου ήλιου.

Θα σταθώ γυμνός μπροστά σας,

με τη σκιά μου για πανοπλία,

με τις φλέβες ανοιγμένες από τις ίδιες μου τις υπογραφές,

με το βλέμμα μου δεμένο σε κολώνες άδειων ναών.

Θέλω να μιλήσω για τη φλόγα των ανθρώπων,

μα με διακόπτουν οι σειρήνες,

οι ψαλμοί που γύρισαν σε σίδερα,

τα λόγια που σάπισαν στις προθήκες των αγορών.

Τα ερωτήματα επιστρέφουν

μαύρα, υγρά, ακατανόητα,

κηροπήγια που στάζουν αλάτι,

μάτια που αρνήθηκαν να κλείσουν.

Ο πύργος μας καίγεται

κι οι πλατείες κρατούν μόνο σκιά.

Οι μέρες μας

θα γραφτούν σε μυστικά βιβλία

από τους τελευταίους άγρυπνους γραφείς,

εκεί που τα φύλλα του χαρτιού

έχουν γεύση σιδήρου και στάχτης.

Ύστερα το νήμα κόβεται.

Δεν έχουμε τίποτα να σας πούμε,

έτσι που όλα σάπισαν,

έτσι που όλες οι υποσχέσεις

έγιναν κουφάρια

με το όνομα της ελευθερίας χαραγμένο επάνω.

Από στόμα σε στόμα,

από υπόγειο σε υπόγειο,

η φωνή πνίγηκε πριν γεννηθεί,

και τα σκαλοπάτια έμαθαν το βάρος μας

μια ζωή χωρίς ημερολόγιο.

Βαθιά στις ρίζες του δέντρου σας,

με τους τυφλοπόντικες

και τους χαμένους πίθηκους,

με τα απολιθωμένα οστά από παλιές εξεγέρσεις,

μετακινούμαι ασθμαίνοντας,

ανακατωμένοι οι βρόγχοι,

ανάμεσα σε ξηρά λιβάδια

όπου μια άηχη βροχή

συντρίβει κι ανθίζει τα χέρια μας

μες στις δικές σας πληγές,

όπου τα άδεια μας σταμνιά

γεμίζουν κερί και μέλι

στόματα που δεν πρόλαβαν να ψάλουν.

Κάποτε θα ξεχειλίσουμε

σαν ποτάμι που ξέχασε το φράγμα του,

ο τσιμεντένιος ουρανός θα ραγίσει,

οι αίθουσες θα σωπάσουν,

τα μεγάλα τραπέζια θα μείνουν άδεια,

και τότε η φωνή μου θα πέσει

σαν πέτρα στο κέντρο της συνάθροισης:

«Οι νέοι βασιλείς με γυάλινα στέμματα,

οι νέοι υπηρέτες της ίδιας παλιάς πείνας,

οι κλειδοκράτορες του φόβου,

οι χρυσόστομοι προφήτες της λήθης…

Κάψτε τα παλιά σας λάβαρα,

σκίστε τις βιογραφίες των σωτήρων,

αφήστε τα υπόγεια να πλημμυρίσουν φως,

αναποδογυρίστε τα τραπέζια της διαπραγμάτευσης,

ρίξτε άμμο στα γρανάζια των μηχανών,

βάλτε άνθη στα στόμια των όπλων.

Μην υπογράφετε κανένα διάταγμα·

μην ορκίζεστε πίστη σε καμία σημαία·

κρατήστε μονάχα τη φωνή σας,

το σώμα σας,

και την άρνηση».

Περιμένετέ την.

Έτσι θα αρχίσει.

Ιούλιος ‘24
Τάκης Κουμουνδούρος