«Ξαναδιαβάζοντας τον Γιούνγκ | Για την καλύτερη κατανόηση του ανθρώπου»- Μέρος Ι

Ο Γιούνγκ, ισχυρή πνευματική προσωπικότητα, όχι μόνο έμεινε αλώβητος από το νοσηρό αυτό τέλμα, αλλά και έδωσε σε άλλους το νόημα της ζωής τους. Το δράμα αυτού του ανθρώπου ήταν ότι ένα τραγικό συναίσθημα συνείχε την ψυχή του. Μέσα στην εποχή του ο Γιούνγκ, ήταν ταυτόχρονα πέρα και πάνω από την ίδια την εποχή. Δεν έγινε κόλακας της εποχής του. Έγινε ο δικαστής της. Μέσα στο νου του συγχωνεύονται παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η ανισορροπία της εποχής μας, έλεγε, οφείλεται στη μονόπλευρη εξάρτηση της συνείδησής μας από τον έξω κόσμο. Παραμελήθηκε υπέρμετρα το υγιές συναίσθημα, η θρησκευτικότητα, η ενόραση, η αγάπη. Για τούτο και ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν ήταν φτωχότερος σε αγάπη, όσο σήμερα.

Ήδη στα χρόνια του μεσοπολέμου έγραφε τούτα τα χαρακτηριστικά: «Οι γιγαντιαίες καταστροφές που μας απειλούν δεν είναι γεγονότα της άψυχης φύσης ή βιολογικά, αλλά γεγονότα ψυχικά. Μας απειλούν σε τρομακτικό βαθμό πόλεμοι και επαναστάσεις που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψυχικές επιδημίες… Η εκλογίκευση των πάντων, η εργαλειακή λογική, προϊόν ενός μονομερούς Διαφωτισμού, έβγαλε τον Θεό από τη Φύση και από τους ανθρώπινους θεσμούς, αλλά δεν είδε τον ένα θεό του τρόμου που κατοικεί στην ψυχή».

(Συνεχίζεται)