«Πολύτιμες Στιγμές» από τον Γεώργιο Κόρδη

Άλλοι ευ-χαριστιούνται με πολύτιμα κι ακριβά πράγματα. Με ταξίδια, συντρόφους εξωτερικής ωραιότητας, σπάνια αποκτήματα, ηδονές εξαίσιες, πρωτόγνωρες εμπειρίες, εξωτικές γεύσεις.

Πολλοί χαίρονται απλώς για όσα δεν μπορούν να έχουν οι άλλοι, οι πολλοί των ανθρώπων που δεν έχουν μήτε τα χρήματα μήτε τις γνώσεις, ούτε την επιτηδειότητα  για κάτι τέτοιο.

Συχνά οι άνθρωποι αυτοί που θαρρούν πως υπερέχουν των άλλων νομίζουν εαυτούς τυχερούς και έχουν την ψευδαίσθηση πως οι άλλοι, οι κοινοί των ανθρώπων, είναι δυστυχείς που δεν μεταλαμβάνουν στα πλούτη και στις ηδονές τους.

Δεν είναι όμως έτσι η ζωή, μήτε όλοι οι άνθρωποι είναι πλανεμένοι.

Όλοι, μάλλον, οι άνθρωποι βρίσκουν χαρές σε αυτή τη ζωή, είναι ώρες όπου όλοι είναι ευ-χαριστημένοι.

Όλοι οι άνθρωποι παίρνουν χαρά άμα αναψύξουν τα διψασμένα χείλια τους με νεαρό νερό δροσερής πηγής, άμα ανταμώσουν φίλο αγαπημένο και μοιραστούν μαζί χαρές και λύπες και κάποιο ευτελές ίσως υλίκό αγαθό που τυχαίνε να κατέχουν.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν όνειρα που είναι πάντα άπιαστα αλλά τόσα πραγματικά για όσο διαρκούν.

Ολωνών τα μάθια χαίρονται στη επαφή με το φως της μέρας, όλοι, όσο πένητες κι αν είναι, έχουν μνήμες της παιδικής των αθωότητας, ενθυμούνται να παίζουν, να είναι ξέγνοιαστοι να γελούν.

Όλοι έχουν περάσει Καλοκαίρια και Χειμώνες κι έχουν χαρεί στον ερχομό της Άνοιξης χαϊδεύοντας αγριολούδοα που απλόχερα και χαριστικά έδωσε ο θεός στον κόσμο.

Όλοι γεύτηκαν την ώριμη σάρκα γευστικών καρπών της γης και αφέθηκαν να πλυμμηρίσουν οι αισθήσεις των απο τις ωραίες εικόνες και τις μυρουδιές των πρώτων βροχών του Φθινοπώρου.

Στο τέλος τέλος όλοι οι άνθρωποι ένιωσαν έστω επ΄ ολίγον ένα χάδι στη ζωή τους που δεν το χορταίνει έτσι κι αλλιώς ποτέ κανείς. Κι αυτό το χάδι, λίγο έως πολύ είναι που μετρά εκείνες την ώρες της μοναξιάς, εκείνες τις μέρες  όταν όλοι οι άλλοι αποτραβιούνται  στην δική τους ζωή και μένει κανείς, πλούσιος ή φτωχός,  μονάχα με τον αληθινό του πλούτο, όσα δηλαδή έχει επιτρέψει να φτάσουν σε αυτόν, με όσα έχει φιλιωθεί, με όσα έχει συγχωρήσει κι αγκαλιάσει ο ίδιος.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν στιγμές χαράς, μάλλον όλοι. Αλλά πού να ξέρει κανείς τί κατοικεί τες ψυχές των βροτών!

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα: Αιώρα. Αυγοτέμπερα σε χαρτόνι. 2008