«Άνθρωποι και Χρώματα» από τον Γεώργιο Κόρδη

Άλλοι άνθρωποι φέρνουν σε πράσινα επιθετικά σαν τα πράσινα κοβάλτια και χρώμια ή σεμνά και ήμερα σαν τον Μαλαχίτη. Υπάρχουν και άνθρωποι που θα τους πήγαιναν τα ωραία γαλάζια, να σαν εκείνα του αρχαίου Αιγυπτιακού γαλάζιου των Μινωϊκών τοιχογραφιών, ή σαν το μυστηριακό θηλυκό και απύθμενο Λάπις Λάζουλι ή ακόμα και σαν τα πιο σύγχρονα επιθετικά κοβάλτια, και κάδμια.

Όλοι θαρρώ οι άνθρωποι φέρνουν σε κάποιο χρώμα.

Υπάρχουν μερικοί μάλιστα που ταιριάζουν με το μαύρο χρώμα και λίγοι ελάχιστοι που δένουν στο λευκό.

Οι άνθρωποι είναι χρώματα γιατί σχετίζονται όπως τα χρώματα με το φως.

Τα χρώματα είναι ποιότητες που οφείλονται στο μήκος  κύματος του φωτός κι εξαρτώνται από το πώς  απορροφάται κι αντανακλάται το φως ανάλογα με την μοριακή δομή των αντικειμένων.

Έτσι τα χρώματα είναι ποιότητες που σχετίζονται με το φως.

Όλα, ως ποιότητες, έχουν μέσα τους κάποιες ποιότητες του φωτός κι άλλες του λείπουν. Έτσι έχουν κι ανάλογη κινητικότητα και ενέργεια μέσα στη ζωή.

Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχουν το μαύρο και το λευκό.

Το μαύρο οφείλεται στο ότι το αντικείμενο δεν αντανακλά καθόλου φως. Κρατά, για τον εαυτό του όλο το φως και έτσι το πράγμα μοιάζει μαύρο.

Στα λευκά πράγματα συμβαίνει το αντίθετο. Εκεί το αντικείμενο αντανακλά όλο το φως, δεν κρατά τίποτα για τον εαυτό του κι έτσι δείχνει λευκό που εμπεριέχει όλο το φως κι όχι μέρος αυτού επιλεκτικά.

Έτσι και με τους  ανθρώπους.

Κάποιοι έχουν ορισμένες ποιότητες του φωτός και έχουν  ανάλογο χρώμα. Μερικοί, κατά καιρούς πολλοί, κρατούν εγωιστικά όλο το φως και υπάρχουν στη ζωή ως μαύρο χρώμα, δεν μοιράζουν τίποτα γύρω τους.

Λίγοι, ελάχιστοι, προσφέρουν, κερνούν όλο το φως που φτάνει σε αυτούς και φανερώνοντας όλες τις ποιότητες του φωτός είναι ολόλευκοι, ολόλαμπροι. Αυτοί, επειδή δεν κρατούν τίποτα για τον εαυτό τους, έχουν όλες τις ποιότητες κι όχι μονάχα ορισμένες, και είναι σα να αγκαλιάζουν και να τρέφουν όλο τον υπόλοιπο κατακερματισμένο χρωματιστό κόσμο. 

Αυτοί οι λευκοί άνθρωποι, οι ολόφωτοι, οι ωραίοι που δεν εξαιρούν τίποτα και κανένα.

Αθήνα, Μετς, 28-2-2024

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου; Σπονδή. Αυγοτέμπερα σε ξύλο. 120χ140 εκ. 2007