Δευτέρα, 30 Δεκεμβρίου 2024
«Οι Λαϊκοί» από τον Γεώργιο Κόρδη
Είχαν παραδοχή πως έχουν όρια και πως δεν κάτεχαν τα πάντα, μπορεί και τίποτα στα σίγουρα
Στη ζωή μου ευλογήθηκα να γνωρίσω ανθρώπους παλιούς,
λαϊκούς, ανεπιτήδευτους γεμάτους αντιφάσεις, που συχνά πορεύονταν χωρίς πυξίδα
λογικής κι έκαναν πράγματα χωρίς νόημα, ανθρώπους απλούς, έμπλεους πάθους και παθών. Όλοι τους, όσο κι αν διέφεραν μεταξύ τους, είχαν θαρρώ ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν παραδοχή πως έχουν όρια και πως δεν
κάτεχαν τα πάντα, μπορεί και τίποτα στα σίγουρα. Όμως απ΄ την άλλη στα στήθια
τους φύσαγε άνεμος σφοδρός για μια ελευθερία χωρίς όρια, για μια ελευθερία
ζόρικια. Όλοι τους, όσους πρόφτασα να γνωρίσω πριν έρθει η δικτατορία του νοήματος, έγιναν στο τέλος μετέωροι,
αιωρούμενοι «μεταξύ ανθρώπινης και θείας δίκης», αναποφάσιστοι, αδύναμοι να
ενταχθούν και να ανήκουν, ανίκανοι να κρίνουν, έτοιμοι κι άφοβοι να κριθούν. Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr Εικόνα άρθρου: Ο Μάνθος. Λιθογραφία. 2012
