«Η Προσφυγούλα Γλώσσα μας», του Αθανασίου Στρίκου

Έτσι ακούμε: τάμπλετ, φέισμπουκ (επίτηδες τα γράφω έτσι. Από αντίδραση. Ίσαμε να τα γράψω αγγλικά ή με λατινικούς χαρακτήρες μπορώ πια) μέϊλ, χοτ σπότς (αυτό είναι στις δόξες του και παίζει πολύ), φρόντεξ, Γιουροντάκ (τι είναι αυτό; Άϊντε ας το πάρει το ποτάμι. Ηλεκτρονική λήψη αποτυπωμάτων είναι. Αλλά δεν το λένε έτσι. Μόνο πετάνε ένα “λεφτά για συσκευές γιουροντάκ δεν μας δίνουν”, χωρίς να εξηγούν κι εσύ ψάχνεσαι. Τι διάβολο είναι αυτό το “γιουροντάκ” για το οποίο οι κακοί ευρωπαίοι πρέπει να μας δώκουν λεφτά και δεν μας δίνουν; Έτσι μένει μετέωρο . Γιούροντακ. Και τρέχα γύρευε). Και πλαν μπι και κάπιταλ κοντρόλ (αυτό το εμπεδώσαμε πια) και σαξές στόρυ ο Σαμαράς και ες εμ ες και σπρίνγκ και πι ες άει και φερ πλέι και «το 50 χιλιάδες πλάν είναι ένα νούμερο» και βόνταφον και γουϊντ και ελάς ον λάιν και χόντο σέντερ … και άλλα ων ου έστιν αριθμός, βρέστε και βάλτε… και ντάμπλουγιου ντάμπλουγιου ντάμπλουγιου τελεία τζί αρ. 

Και χατ τρικ κάναμε με τα ζώα. Πρώτα ήταν ο γάϊδαρος που καλά και σώνει (ή ντε και καλά) έπρεπε να φτάσει στο Μαξίμου. Κι αυτό ήρθε μετά το χάπενινγκ με την όρνιθα. Που τι να προσέξει η φρουρά; Κέρβερος να είσαι θα σου ξεφύγει, διάβολε.

Αλλά τί να σου κάνουν όλα τούτα τα καημένα παπαγαλάκια, δημοσιογράφοι και οι λοιποί τηλεοπτικοί αστέρες των πρωϊνών και μεσημεριανών και μεταμεσημεριανών τηλεοπτικών κουτσομπολευτηρίων (η λέξη είναι του Παντελή Μπουκάλα) των διαφόρων προπαγανδοφωνείων της αθυρόστομης τηλεόρασης (αθυρόστομη = στόμα χωρίς θύρα και θυρόφυλλα), όταν βλέπουν κι ακούνε τον ίδιο τον κ. Πρωθυπουργό μας κι απόκοντα τους υπουργούς και λοιπούς αξιωματούχους να προσπαθούν να εθίσουν τους Έλληνες σε μία γλώσσα που δεν καταλαβαίνει; Και εν πολλοίς δεν καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι.

Να. Ο κ. Πρωθυπουργός μας, στη σύσκεψη για το προσφυγικό, χτες ήταν, με υπουργούς της Γαλλίας και της Γερμανίας μιλούσε αγγλικά. Αγγλικά εδώ μέσα στην Ελλάδα. Χαθήκανε οι διερμηνείς. Αλήθεια το είδατε ποτέ αυτό από ξένον στην πατρίδα του, μέσα κι έξω απ’ αυτήν; Ο Γάλλος πρωθυπουργός για παράδειγμα, ή ο Ιταλός ή ο Ρώσος μέσα στις πατρίδες τους να μιλούν Αγγλικά; Ε, ο δικός μας το κάνει. Να τον χαιρόμαστε.

Αλήθεια και πάλι, γιατί απαξιώνουμε τη γλώσσα μας; Για να δείξουμε μορφωμένοι; Προοδευτικοί; Πολιτισμένοι; Και γιατί δεν μιλάει για να καταλάβουν οι Έλληνες; Κι αν οι ηγέτες συμπεριφέρονται έτσι τι θα κάνει ο λαός; «Ισχυρότατον μέντοι νόμον ηγού τόν εκείνων τρόπον» έλεγε ο Ισοκράτης. Δηλαδή ο κόσμος, οι πολίτες, θεωρούν ισχυρότατον Νόμον, τον τρόπο, τις συνήθειες, το παράδειγμα των ηγετών τους.

Όμως το σπουδαιότερο, αυτό που θέλω να προσέξετε, είναι ότι: Όταν μέσα στην πατρίδα σου μιλάς άλλη γλώσσα, όλα πηγαίνουν κατά πάνω της πατρίδας σου. Φαίνεται καθαρά ότι είσαι δουλοπρεπής, μικροπρεπής. Ότι μαϊμουδίζεις. Ότι δεν αγάπησες ό,τι βρήκες. Ότι δεν πονάς αν θα μείνουν έρημα ή θα χαθούν. Και δίνεις το παράδειγμα πως πρέπει να σβήσουν. Μιλώντας ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος άλλη γλώσσα μέσα στην Ελλάδα είναι σα να κλωτσάει την Ελλάδα την ίδια. Την πατρίδα, τη γλώσσα, τη φυλή, την Ιστορία, τη θρησκεία, τον πολιτισμό της και κάθε ανθρώπινο και ωραίο. Ήθελα νάξερα: Δεν το καταλαβαίνει; Κι αν δεν το καταλαβαίνει, πρωθυπουργός άνθρωπος, δεν βρέθηκε ούτε ένας σύμβουλός του να του το ειπεί; τι τους έχει και τους πληρώνουμε;

Και δεν αντιλαμβάνεται ότι οι ίδιοι οι ξένοι επίσημοι δεν το θεωρούν αβροφροσύνη, αλλά στα μάτια τους φαίνεται καθαρή υποτέλεια. «Αυτός, θα σκέφτονται – είμαι βέβαιος – απαξιώνει τη γλώσσα του. Τί να περιμένεις από έναν τέτοιον άνθρωπον;» Και η Γαλλία με τη Γερμανία γελάνε.

Δίδονται πάρα πολλές ευκαιρίες σε κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα στον Πρωθυπουργό να εκτοξευτεί η αγάπη και η εκτίμηση του λαού στο πρόσωπό του. Αλήθεια θα καταλάβει ποτέ ο ίδιος ή θα τον συμβουλέψει κάποιος απ’ τους συμβούλους και θα βγει να ειπεί: Έκαμα λάθος, ελληνικέ λαέ. Δεν πρόκειται να το επαναλάβω και ζητώ ταπεινά συγγνώμη.

Να είναι βέβαιος πως θ’ ανεβάσει τον εαυτό του, θ’ ανεβάσει την Ελλάδα, τη γλώσσα μας. Θα την πάει στα ύψη. Αρκεί μια τέτοια ενέργεια του Πρωθυπουργού για να προσέξουν και να πιστέψουν οι Έλληνες τη γλώσσα τους. Κι ο ίδιος θ’ ανέβει στη συνείδηση του λαού.

Μην περιμένετε τους γλωσσολόγους, τους πανεπιστημιακούς, τους ακαδημαϊκούς. Αυτοί μάλλον καταστρέφουν. Μόνον μια τέτοια ενέργεια του Πρωθυπουργού θα προσδώσει αξία και κύρος στη γλώσσα μας. Ύστερα όσο ψηλά στέκεται κάποιος που μιλεί, τόσο πολλοί τον ακούνε. Και να καλέσει τους πάντες, προπαντός δημοσιογράφους και κανάλια να τη σεβαστούν. Ύστερα οι ραδιοτηλεοπτικές άδειες και οι τσακωμοί τους, είναι για το μοίρασμα της προπαγάνδας και φαίνεται. Ενώ το άλλο; Αλλά αγνά, ειλικρινά, αληθινά. Όχι να προσποιούνται ότι κάνουν γκάφες για να τις εκμεταλλευτούν μετά. Αυτά είναι υποκρισίες και στρατηγήματα προπαγανδιστικά. Καλώντας ευκαιριακώς τους πάντες να πάψουν χρησιμοποιούντες ξένους όρους που τους κουβαλάνε αδούλευτους και ανεπεξέργαστους. Παράλληλα δε να καλέσει σε πιστή τήρηση του Νόμου περί ξενόγλωσσων επιγραφών των καταστημάτων, τάσσοντας συγκεκριμένη προθεσμία συμμορφώσεως των ιδιοκτητών, όπως τάσσει για την είσπραξη φόρων και χαρατσιών.

Και η γλώσσα μας δεν χάνεται τώρα με την εισβολή ξένων λέξεων, τις πινακίδες καταστημάτων, τους αθλητικούς και άλλους όρους, την τεχνολογία, τα γκρίκλις. Που δυστυχώς χρησιμοποιεί ως και ο στρατός. Η γλώσσα άρχισε να χάνεται από τότε που οι Ράλληδες με τους Βερυβάκηδες έκαναν τις μεταρρυθμίσεις τους. Και ο ένας τους: «Απόψε πανηγυρίζουμε γιατί κηδεύουμε την καθαρεύουσα!» (Φαντασθείτε τι παιδείαν την είχε ο υπουργός της Παιδείας που νόμιζε τις κηδείες πανηγύρια. Και τι παράδειγμα έδιδε). Και ο άλλος επέβαλε το μονοτονικό – που ήδη έγινε ατονικό – με άρθρο μόνον κι έκτακτη τροπολογία στις δύο και τριάντα της νυκτός (02.30) στο Νόμο για τα βουστάσια, όπως ελέχθη προσφυώς, χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Και: «Τώρα θα γράφουμε όπως οι προκηρυξιογράφοι και οι μπροσουροποιοί». Απευθυνόμενος δε στα παιδιά έλεγε: «Τώρα ξέρετε. Δεν θα μπερδεύετε τη γλώσσα του χωριού σας με τη γλώσσα του σχολειού σας». Και τά ειδαμε τα καζάντια μας. Η άλλη (Γιαννάκου) «Σ’ όποιον αρέσει το βιβλίο της Ρεπούση. Σ’ όποιον δεν αρέσει να μην μας ψηφίσει». Κι απόκοντα οι Κριαράδες και οι άλλοι καθηγητές και γλωσσολόγοι μεγάλοι νεκροθάφτες «τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρά» και χίλια άλλα. Κι ο σημερινός υπουργός παιδείας πέρασε την επιλογή στελεχών της παιδείας (διευθυντών σχολείων κ.λ.π.) με τροπολογία στο Νόμο για τα βοσκοτόπια. Τελικά είμαστε θλιβεροί.

Ο μόνος λοιπόν τρόπος να ανακοπεί ο γλωσσικός κατήφορος είναι να βγει ο Πρωθυπουργός κι αφού ζητήσει συγγνώμη για τ’ αγγλικά στο Μαξίμου, να καλέσει τους Έλληνες σε σταυροφορία για τη γλώσσα μας γενόμενος ο ίδιος σημαιοφόρος. Θα είναι πράξη όντως μεγαλοπρεπής και σπουδαία. Και οι Έλληνες θα τον μιμηθούν. Επαναλαμβάνουμε τον Ισοκράτην «Ισχυρότατον μέντοι Νόμον ηγού τον εκείνων (αρχόντων) τρόπον” (Από τους Νόμους ισχυρότερος το παράδειγμα, ο τρόπος βίου των αρχόντων).

Μια ιστορική μεταρρύθμιση, όντως ταιριαστή στις προσδοκίες και τη φιλοδοξία του Έλληνα για να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να κινηθεί επιτέλους ελεύθερα.

Σας υποδεχτήκανε οι Έλληνες σαν σωτήρα, κύριε Πρωθυπουργέ, μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα ζητάνε να σας δουν σαν πρωτεργάτη. Διότι αυτό σημαίνει  η λέξη πρωθυπουργός. Γιατί τους διεψεύδετε κάνοντας το “όχι” ”ναι”, μιλάτε αγγλικά στο Μαξίμου, αθετείτε δικές σας υποσχέσεις; Με μία λέξη είστε ανακόλουθος παντού;

Και μην ειπείτε ότι τα επιβάλλουν οι εταίροι. Πως δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Γιατί αυτοδιαψεύδεστε, αφού κανείς δεν σας υποχρέωσε να μιλήσετε αγγλικά και τίποτα δεν σας εμποδίζει τώρα να βγείτε και να ζητήσετε ταπεινά συγγνώμη καλώντας μας να σώσουμε πρώτα τη γλώσσα μας. Κι αυτά δεν τα γράφω για να υποβαθμίσω την προσπάθειά Σας στο προσφυγικό ούτε να κατηγορήσω. Τα γράφω για να μη γίνει η γλώσσα μας προσφυγούλα.

Αθανάσιος Στρίκος

ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟ: Και μην ακούτε πως δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, όπως λένε «ειδικοί» επιστήμονες γλωσσολόγοι. Πως δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι πολιτισμοί. Δηλαδή Ελλάδα στη διαχρονία της – Ουγκάντα 0-0 ή 1-1. (Και δεν έχω τίποτα με τους Ουγκαντέζους). Και στη γλώσσα η Ελληνική με την Αγγλική. Μία γλώσσα που δεν κλίνεται και δεν μπορεί ν’ αποδώσει ούτε υψηλά ούτε λεπτά νοήματα.