«Προσωπικό μα Όχι Ιδιωτικό» από τον Γεώργιο Κόρδη

Κάποια φορά στα 2015 όταν είχα φτιάξει τη σειρά με τα Ρεμπέτικα σκέφτηκε να κάνει δώρο μια κασσετίνα με τα 15 εκείνα έργα στον ποιητή.

Με μήνυσε λοιπόν την ιδέα του κι εγώ ανταποκρίθηκα λόγω του σεβασμού που είχα και προς τους δύο. Ήξερα εξάλλου την αγάπη του ποιητή για το Ρεμπέτικο και τον κόσμο του.

Φτιάξαμε με την Άρτεμη μια πανέμορφη κασσετίνα ντυμ?νη με λινό ύφασμα στο χρώμα του παλιού κόκκινου κρασιού, βάλαμε μέσα με τάξι τα δεκαπέντε ψηφιακά έργα και μέσω του κοινού μας φίλου εστάλη ως  δώρο στον κύριο Χριστιανόπουλο.

Πέρασε λίγος καιρός και ο κοινός μας φίλος μου μήνυσε πως  ο ποιητής ήθελε να με γνωρίσει επειδή του άρεσε αυτό που έφτιαξα. Χάρηκα πολύ μιας και ποτέ στη ζωή μου δεν έχει εκφράσει κάποιος πνευματικός άνθρωπος την επιθυμία να με γνωρίσει από κοντά και δεν με έχει προσκαλέσει σπίτι του για να μιλήσουμε.

Κανονίστηκε μια συνάντηση μιας και θα είμουνα στην Βόρεια Ελλάδα εκείνη την εποχή για μια ομιλία σε σχολείο της Καστοριάς.

Δυστυχώς  χρειάστηκε να επιστρέψω Αθήνα εσπευσμένα λόγω σοβαρού οικογενειακού προβλήματος και ακυρώθηκε η συνάντηση.  Έλειψα κι εγώ μετά για καιρό στο εξωτερικό, ησθένησε κι εκείνος κι έγινε πιο δυσπρόσιτος. Δεν βρεθήκαμε ποτέ, δεν τον γνώρισα από κοντά.

Κρατώ από εκείνον στην καρδιά μου την ευθύτητα με την οποία πορεύτηκε στην ζωή του, το κουράγιο του να αρνηθεί συμβιβασμούς για βόλεμα, πολλά από τα ποιήματά του και την αρχοντιά του με την οποία, φαντάζομαι, πολέμησε και νίκησε πολλές φορές την μικρότητα των βέβαιων και την  μοναξιά των δημιουργών.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Η ζημιά. ζωγραφική σε Samsung pad. 2015