Αποκλειστική συνέντευξη των String Demons στο spartorama.gr

Παρ’ όλους  τους δεσμούς που τους συνδέουν οικογενειακώς με τον τόπο, καθώς «όλα τα καλοκαίρια από παιδιά τα περνάγαμε λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ τη Σπάρτη», (ο Κωνσταντίνος και η Λυδία είναι παιδιά των διεθνούς φήμης κιθαριστών, Βαγγέλη Μπουντούνη και Μάρως Ραζή), είναι η πρώτη φορά που παίζουν για τους Σπαρτιάτες.

Παρά το νεαρό της ηλικίας τους επιδεικνύουν μια αξιοσημείωτη μουσική ωριμότητα και έχουν καταφέρει να σταθούν δίπλα στα κορυφαία ξένα σχήματα του είδους με τους ανατρεπτικούς-ψυχαγωγικούς δίσκους και τις συναυλίες τους, έχοντας αποκτήσει  φανατικό κοινό.

Απολαύστε τις σκέψεις τους παρακάτω: 

1. Πως αποφασίσατε και τα δυο αδέλφια (καθόλου κοινότυπο η κοινή επαγγελματική πορεία για αδέλφια) να ασχοληθείτε με την μουσική και μάλιστα με τα έγχορδα;

Στο σπίτι μας η μουσική καταλάμβανε μεγάλο χώρο. Ήταν δεδομένο πως πρώτα θα μελετήσουμε βιολί και τσέλο και μετά θα διαβάσουμε π.χ. για το σχολείο.

Πεντέμισι χρονών η Λυδία βρέθηκε με ένα βιολί στο χέρι και ο Κωνσταντίνος επίσης, μόνο που αυτός το βιολί το... απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες και στράφηκε προς το τσέλο. Με αυτά τα δυο όργανα ουσιαστικά μεγαλώσαμε και ενηλικιωθήκαμε και, μετά από μία αμιγώς κλασική παιδεία, συνεχίσαμε να τα κρατάμε στο χέρι και να πορευόμαστε μαζί τους μουσικά, σε όποια μονοπάτια μας οδηγεί η ψυχή, το μυαλό μας και η ίδια η ζωή. Με αυτά προχωράμε ακόμα στο χέρι... σε μία σχέση που αλλάζει και εξελίσσεται. 

2. Παρουσιάζετε μια ασυνήθη μουσική συνοχή αντιλαμβανόμενοι παραπληρωματικά αλλά και ταυτόχρονα συμπληρωματικά τους ήχους ώστε ο ένας να ταυτίζεται με τον άλλο στον υπερθετικό βαθμό. Που το αποδίδετε αυτό -πέρα από τους αδελφικούς δεσμούς που σας ενώνουν-;

Σας ευχαριστούμε. Το αποδίδουμε στο ότι έχουμε κάνει ατελείωτες πρόβες, ταιριάζουμε μουσικά, στις ιδέες, στην ερμηνεία, οπότε με ένα βλέμμα μεταξύ μας πάνω στη σκηνή τα έχουμε πει όλα!

3. Πέρα από τις εκτελέσεις διασκευάζετε και ενορχηστρώνετε με μεγάλη επιτυχία –για το βιολί και το τσέλο- κάθε είδους ρυθμό και ήχο από οποιοδήποτε μουσικό ρεύμα και να προέρχεται. Είναι η μουσική μια και μοναδική και όλοι εμείς αρεσκόμαστε να ονομάζουμε «είδος» μια απλή διαφοροποίηση στην έκφρασή της;

Οι άνθρωποι λένε γενικά τη φράση: «Παίζω μουσική», αυτό γίνεται αυθόρμητα καθώς η μουσική είναι ένα μυστήριο παιχνίδι, σοβαρό παιχνίδι απ΄τη φύση του, δε χρειάζεται σοβαροφάνεια και είναι Μία.

Τα "Cocktail" που κάνουμε, πέρα από τα δικά μας κομμάτια, είναι η φυσική μας ματιά στη μουσική. Συνθέτες όπως ο Haendel δημιούργησαν βάση για να γράψουν π.χ. οι Metallica, όλα κάπως ενώνονται, κι αν βρούμε αυτό που τα ενώνει, πέρα από ταμπέλες και "μικροπολιτικές" (που λέει και ο Σαββόπουλος) θεωρούμε ότι η μουσική εξυψώνεται και ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο. 

4. Από πολύ νωρίς έχετε εισάγει την κίνηση στις ερμηνείες σας. Ένα είδος χορογραφίας με παρτενέρ το ίδιο το μουσικό όργανο. Αυτό αυτομάτως εξαφανίζει την αναμενόμενη στατικότατα των κλασικών σχημάτων και κεντρίζει και οπτικά τον ακροατή - θεατή. Ποια ανάγκη σας οδήγησε στην υιοθέτηση αυτής της «θεατρικής» προσέγγισης στις παραστάσεις σας;

Από όταν ανεβήκαμε πάνω στη σκηνή ως String Demons, πιο απελευθερωμένοι δηλαδή από "πρέπει", από "φόρμες" και ταμπέλες, γράφοντας και παίζοντας δική μας μουσική και κάνοντας κάτι εντελώς δικό μας που το ρυθμίζουμε αποκλειστικά εμείς, λειτουργούμε όπως μας βγαίνει. Ακολουθούμε δηλαδή το ένστικτό μας, οπότε και η σκηνική μας παρουσία καθρεφτίζει ουσιαστικά την προσωπικότητά μας, αυτό που είμαστε, χωρίς να είναι κάτι "φτιαχτό" ή προσχεδιασμένο. Όταν παίζεις μουσική σίγουρα μια μεγάλη ανάγκη είναι να βάλεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό. 

5. Τα τελευταία χρόνια έχετε εισάγει και ένα τρίτο (ή και τέταρτο) όργανο στο ντουέτο, τις φωνές σας, οι οποίες δένουν απόλυτα με το ύφος και το ηχόχρωμα των ερμηνειών σας. Καθώς ο ήχος σας εξελίσσεται με τα χρόνια σκέφτεστε να εξελίξετε το σχήμα και προς άλλα -ίσως και με την προσθήκη άλλων μουσικών οργάνων- εκφραστικά μονοπάτια;

Θα γίνουν πράγματα που ούτε τα φανταζόμαστε τώρα και στην πορεία θα προκύψουν. Π.χ. τα ηχητικά εφέ και προηχογραφήσεις που χρησιμοποιούμε στις συναυλίες μας τώρα με τον ηχολήπτη μας, πριν λίγα χρόνια ούτε που θα μας είχαν περάσει απ΄το μυαλό.

Πολλές φορές έχουμε συμπράξει και ενώσει τον ήχο μας με φωνές, χορωδίες, ορχήστρες, μπάντες, μουσικούς διαφόρων οργάνων, ηθοποιούς και έρχεται φυσικά κάθε φορά αυτό. Δοκιμάζουμε και οι ίδιοι διαφορετικά όργανα στη σκηνή για να βρούμε κι άλλους τρόπους να ερμηνεύσουμε πράγματα που κρύβονται μέσα μας.   

6. Η λέξη Demons υποδηλώνει έναν μυστηριακό δυναμισμό. Είναι αυτό που χαρακτηρίζει την μουσική σας και αν όχι ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό σας με μια φράση;

Η λέξη Δαίμονες προέκυψε σαν όνομα, και μάλιστα όχι από εμάς, για να περιγράψει την έντονη σκηνική παρουσία και το γρήγορο παίξιμο, δεν έχουμε σχέση με την "κακιά" έννοια της λέξης, το λέμε γιατί έχουν γίνει και παρεξηγήσεις στο παρελθόν. Είμαστε "καλοί δαίμονες"!! Η φράση είναι: «Η μουσική είναι μία!».

7. Μιας και είμαστε στη Σπάρτη δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στους γονείς σας τους διεθνούς φήμης κιθαρίστες, Βαγγέλη Μπουντούνη και Μάρω Ραζή που διατηρούν δεσμούς με το τόπο. Πόσο σας έχουν επηρεάσει καλλιτεχνικά;

Δεσμούς με τον τόπο έχουμε και οικογενειακώς καθώς όλα τα καλοκαίρια από παιδιά τα περνάμε λίγα χιλιόμετρα μακριά απ΄ τη Σπάρτη.

Η παρουσία τους καθοριστική και πολλές φορές δύσκολη αλλά και μαγική. Αρχίσαμε να παίζουμε βιολί και τσέλο στις ηλικίες των πεντέμισι και έξι αντιστοίχως και, απ’ ότι θυμόμαστε τουλάχιστον, στο σπίτι ήταν πάντα δεδομένο ότι πρώτα θα μελετήσουμε (βιολί-τσέλο) και μετά, σε δεύτερη μοίρα, έρχονταν τα μαθήματα του σχολείου! Τώρα που το σκεφτόμαστε, εκ των υστέρων, αυτό ήταν κάπως… πρωτότυπο! Κάνουμε ότι κάνουμε επειδή ανακαλύψαμε το δικό μας τρόπο να υπάρχουμε μουσικά και το γεγονός ότι μας ώθησαν στη μουσική έχει μείνει πιο πίσω πια στη ζωή μας, παρόλα αυτά είναι τρομερά σημαντικό για αυτό που είμαστε σήμερα και κάθε μέρα συνειδητοποιούμε πόσο "κουβαλαμε" στοιχεία του χαρακτήρα τους και των απόψεών τους. 

8. Από ότι ξέρω, πρώτη φορά ερμηνεύετε για τους Σπαρτιάτες. Η έννοια του μυστηριακού δυναμισμού ταυτίζεται με την Αρχαία Σπάρτη. Επειδή μέσα σε όλα αυτά βρίσκετε χρόνο και συνθέτετε, πότε θα μας εκπλήξετε με κάτι αφιερωμένο στο Δωρικό ιδεώδες;

Έχουμε δώσει μεγάλη έμφαση στη σύνθεση, στα καινούργια τραγούδια και κομμάτια, όπως η "Αντοχή" που κυκλοφόρησε αυτό το καλοκαίρι. Θα έρθουν σύντομα και άλλα που θα εμφανιστούν και στο κανάλι μας στο Youtube.

Έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει ρυθμούς απ΄ την παράδοση του τόπου αυτού στη μουσική μας. Αυτό είναι μία πολύ ωραία ιδέα, μας βάλατε σε σκέψεις!

9. Σας ευχαριστούμε πολύ! Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην συναυλία στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης.

Ν.Μ.