Vekrakos
Spartorama | «Ένα παλιό επαγγελματικό ψυγείο» από τον Βασίλη Λαδά

«Ένα παλιό επαγγελματικό ψυγείο» από τον Βασίλη Λαδά

Spartorama 25/07/2022 Εκτύπωση Άρθρα Δημοτικά Ιστορία Κοινωνία
«Ένα παλιό επαγγελματικό ψυγείο» από τον Βασίλη Λαδά
Παρά τα χρόνια του το ψυγείο άντεξε στη χρήση όσο μεγάλη και να ήταν και έκλεισε η ψύξη του για πάντα από την πρώτη καραντίνα του κορονοϊού και μετά.
Οδός Εμπόρων

Τι αξία μπορεί να έχει ένα παλιό επαγγελματικό ψυγείο εξήντα και πάνω  χρόνων (μεγαλύτερο ηλικιακά από εμένα) που έχει δουλέψει συνεχώς  ως ο καλύτερος εργάτης  χωρίς παράπονο, χωρίς να ζητάει τίποτα. Το αφεντικό του το φρόντιζε το καθάριζε και όποια μικροβλάβη του τη διόρθωνε αμέσως.

Για όλο τον κόσμο δεν έχει καμία αξία. Πάλιωσε. Είναι για πέταμα. Για τον ιδιοκτήτη του όμως έχει μεγάλη αξία. Ζήσανε, δουλέψανε, γεράσανε και βγήκαν στη  σύνταξη μαζί. Τι αξία μπορεί να έχει αυτό το γερασμένο ψυγείο του καφενείου; Αξία του είναι οι ώρες οι μέρες τα χρόνια που είμαστε και δουλεύαμε μαζί. Αξία μόνο συναισθηματική.

Μικρό παιδί ήμουνα και  θυμάμαι να μπαίνω ο μισός μέσα για να το γεμίσω με μπύρες και  αναψυκτικά. Κιβώτια  ολόκληρα  με Tam-Tam (ελληνική απάντηση στην Coca-Cola), γκαζόζες, σόδες  πορτοκαλάδες και λεμονάδες Ηλιοπούλου που τα έδινε εκείνη την εποχή σε μικρά μπουκαλάκια μίας δόσης. Πολλά χρόνια πριν έλθει η 3Ε με τα ψυγεία της COCA COLA.

Επάνω στο ψυγείο ψηλά μια τυροπιτιέρα και μια μικρή βιτρίνα γεμάτη ψωμιά τύπου μπακέτας που με μία χοντρή φέτα μορταδέλας και ένα κομμάτι κεφαλοτύρι γίνονταν ανάρπαστα  σάντουιτς. Όλα αυτά πολλά χρόνια πριν δημιουργηθούν τα φαστ φουντ.

Θυμάμαι τον Θόδωρο Κολοβό τη δεκαετία του 70 να  γεμίζει σχεδόν καθημερινά τη βιτρίνα με γιαούρτια και κρέμες που εμείς τα πουλάγαμε με μέλι, κανέλλα και φρυγανιές. Τον Θεοδωρίδη Βασίλη με το εργαστήριο ζαχαροπλαστικής να μας φέρνει γλυκά με το πιο ωραίο (αδυναμία μου) τη τρούφα, τον Γιώργο Μαυρόγιαννη και αργότερα τον Παναγιώτη Τσαχιλίδη να έρχονται με μεγάλους δίσκους και να γεμίζουν το ψυγείο με προφιτερόλ, σοκολατίνες, κωκ αμυγδάλου και αργότερα τον Κατσούλη Αντώνη από το VIENNA με τα εξαιρετικά σαβαρέν. Σκέτος πειρασμός όλα αυτά τα γλυκά στο ψυγείο. Ολόκληρα κουτιά γλυκά γέμιζαν και έφευγαν ως κέρδος από μονομαχίες στη δηλωτή και στη ξερή. Θυμάμαι από δεκαετίες πίσω τον Χρήστο Βουραντώνη, τον Κακαλέτρη Γιάννη, τον Γιαννετόπουλο Παναγιώτη (καπετάνιος), τον Μανιατάκο, τον Περγαντή, τον Κατσίχτη Παναγιώτη (Ατσάλας), τον Κωσταρίδη Παναγιώτη (Γερμανός), τον Βουλουμάνο Σπύρο, και πόσους άλλους να παίρνουν το έπαθλο από το μάρμαρο του ψυγείου και να φεύγουν από το καφενείο νικητές και χαρούμενοι!!!

Από το μάρμαρο του ψυγείου έχουν περάσει όλα τα ποτά που έχουν σερβιριστεί για πάνω από εξήντα χρόνια στους πελάτες. Εκεί  επάνω ευρίσκοντο το κουτί με τις μάρκες καθώς και ο κουμπαράς που έριχναν τις μάρκες όταν ο σερβιτόρος έπαιρνε για σερβίρισμα ποτά. Αυτό για δεκαετίες πριν καθιερωθούν οι ταμειακές μηχανές.

Στο ίδιο μάρμαρο γίνονταν καθημερινά οι λογαριασμοί και το ταμείο του καφενείου.

Από το μάρμαρο αυτό έπαιρναν μπίλιες για τα μπιλιάρδα μάρκες για το ποδοσφαιράκι και πλήρωναν όταν τελείωνε η χρήση τους. Πελάτες μικροί και μεγάλοι πλήρωναν στο μάρμαρο του ψυγείου  τους λογαριασμούς που έκαναν. 

Στο πιο επάνω μάρμαρο του ψυγείου αργότερα είχαν τοποθετηθεί δύο τηλεοράσεις για να βλέπει ο κόσμος όταν είχε ποδόσφαιρο. Αργότερα στη θέση αυτή τοποθετήθηκε υπολογιστής και τα τάβλια του καφενείου.

Παρά τα χρόνια του το ψυγείο άντεξε στη χρήση όσο μεγάλη και να ήταν και έκλεισε η ψύξη του για πάντα από την πρώτη καραντίνα του κορονοϊού  και μετά.

Τώρα παραμένει σιωπηλό περιμένοντας να δει την τύχη του.

Κακόμοιρο ψυγείο!!!  Έμεινες στα αζήτητα!!! Γέρασες και δεν σε θέλει κανένας ούτε για δώρο και ήλθε η ώρα να σε αποχωριστώ. Θα έχεις και εσύ  ίδια μοίρα με όλα τα πράγματα που όσο τα έχουμε ανάγκη και τα χρησιμοποιούμε είναι καλά. Όταν τελειώσει  η ανάγκη χωρίς οίκτο δυστυχώς τα πετάμε και ίσως μια μέρα ξαναγεννηθούν σαν  κάτι άλλο.

Βασίλης Λαδάς


Οδός Εμπόρων