«Η Ομιλία Ζελένσκι και το Παρασκήνιο της Ιστορίας», από τον Γιάννη Μητράκο

Η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς, ήταν από τις πρώτες που έσπευσαν να υιοθετήσουν το αμερικανικό-νατοϊκό αφήγημα για τον πόλεμο στην Ουκρανία και εφάρμοσε με θρησκευτική ευλάβεια την πολιτική των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, παραβιάζοντας τη μακρόχρονη διακομματική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική μας, που έβαζε πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα τα εθνικά μας συμφέροντα. Κι όχι μόνο αυτό αλλά με την προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού να στείλει η Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία (20.000  Καλάσνικοφ, πυρομαχικά και αντιαρματικά) με τον αστείο ισχυρισμό ότι πρόκειται για αμυντικά όπλα (!!!), αντί για γενναία ανθρωπιστική βοήθεια και διπλωματικές υπηρεσίες για την κατάπαυση του πυρός και την ειρήνευση, μας έκανε μέρος του προβλήματος και μας έβαλε στη ρωσική λίστα των εχθρικών χωρών.

Την ίδια στιγμή ο κακός γείτονάς μας, που η κυβερνητική πλευρά τον παρουσίαζε ως  πολιτικά απόβλητο, ως αδύνατο κρίκο στη νατοϊκή συμμαχία, ως υπό δυσμένεια κράτος για τις ΗΠΑ κτλ, κατάφερε με διπλωματική επιτηδειότητα να μην πάρει μέρος στις αντι-ρωσικές κυρώσεις, κράτησε ανοιχτούς διπλωματικούς διαύλους επικοινωνίας με τις δύο εμπόλεμες πλευρές και με τις πρωτοβουλίες που έλαβε αναδείχτηκε σε ειρηνοποιό μεγάλη δύναμη της περιοχής μας. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η Τουρκία αποκατέστησε σχέσεις με κράτη όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος κλπ και ξανάγινε το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ, οι οποίες δήλωσαν ότι θα ενισχύσουν τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με έναν ισχυρό αεροπορικό στόλο F-16 κι έπεται συνέχεια.   

Εν τω μεταξύ οι διαπρύσιοι δυτικοί υπερασπιστές της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επέβαλαν πλήθος σκληρών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ξέχασαν εντελώς πως εκεί στη νοτιοανατολική Μεσόγειο ένα μικρό ευρωπαϊκό νησιωτικό κράτος, η Κύπρος, έχει απωλέσει το μισό σχεδόν εθνικό του έδαφος, το οποίο βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή μετά από την παράνομη στρατιωτική εισβολή του Αττίλα το 1974. Λησμόνησαν ακόμα πως ενώ η Κύπρος ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση δέχεται απειλές κατά της ακεραιότητάς της, λόγω των νόμιμων ΑΟΖ της, που αμφισβητεί και παραβιάζει η Τουρκία και δεν τολμούν να εφαρμόσουν τις οικονομικές κυρώσεις που συμφώνησαν εναντίον της για την αποδεδειγμένη παραβατική συμπεριφορά της.

Ένας προσεκτικός παρατηρητής με κριτικό νου μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία υπάρχει ένα  κέντρο που συντονίζει όλες τις δυτικές χώρες σε μία κοινή προπαγανδιστική  πολιτική εναντίον της Ρωσίας, διακινεί κατασκευασμένες εικόνες και  «ειδήσεις» σε τέτοιο βαθμό που η αλήθεια χάνεται ή και αμφισβητείται. Το χειρότερο όλων είναι πως αντί να ενταθούν οι διπλωματικές προσπάθειες «κάποιοι» εργάζονται φανατικά για τη συνέχιση του πολέμου με σκοπό την εξόντωση του ρωσικού παράγοντα, ώστε να εξυπηρετηθούν τα κρυφά γεωστρατηγικά τους σχέδια σε σχέση με την Κίνα. Μέσα στα πλαίσια αυτά οι Δυτικοί χρησιμοποιούν και τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, αποκρύπτοντας πως αν η χώρα του είχε τηρήσει τη συμφωνία του Μινσκ 2 (Φεβρουάριος 2015), ενδεχομένως αυτός ο πόλεμος να μην είχε ξεκινήσει ποτέ.

Το φθινόπωρο του 2014 βρισκόταν σε εξέλιξη ο ένοπλος αγώνας των αυτονομιστών του Ντόνμπας (ανατολική Ουκρανία), που ζητούσαν την αυτονομία τους, όταν με τη μεσολάβηση των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας αποφασίστηκε η κατάπαυση του πυρός, η οποία επιχειρήθηκε να επισφραγιστεί από τη «Συμφωνία του Μινσκ» μεταξύ Ουκρανίας, Ρωσίας και ΟΑΣΕ. Αυτή η πρώτη συμφωνία δεν αναγνωρίστηκε από τους ηγέτες των λαϊκών δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ (ρωσόφωνοι) και οι σφοδρές συγκρούσεις συνεχίστηκαν με μεγάλες ουκρανικές απώλειες. Τελικά οι συνομιλίες επαναλήφθηκαν μεταξύ του Προέδρου της Ρωσίας Βλ. Πούτιν, του Προέδρου της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, της Καγκελαρίου της Γερμανίας Α. Μέρκελ και του Προέδρου της Γαλλίας Φρ. Ολάντ. Οι συνομιλίες αυτές οδήγησαν στη «Συμφωνία Μινσκ 2», όπου μια βασική προσθήκη στην αρχική ήταν η απαγόρευση πτήσεων με μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τη ζώνη ασφαλείας και η εμφάνιση βαρέως οπλισμού σε αυτή τη ζώνη συνολικά 30 χλμ (15 από κάθε πλευρά των ρωσο-ουκρανικών συνόρων).

Η Συμφωνία περιλάμβανε 12 σημεία:

1. Να διασφαλιστεί η άμεση διμερής κατάπαυση του πυρός.
2. Να διασφαλίσει η παρακολούθηση και επαλήθευση της κατάπαυσης του πυρός από τον ΟΑΣΕ.
3. Να γίνει αποκέντρωση της εξουσίας, μεταξύ άλλων μέσω της υιοθέτησης του ουκρανικού νόμου "Περί προσωρινής διαταγής τοπικής αυτοδιοίκησης σε συγκεκριμένες περιφέρειες των περιφερειών Ντόνετσκ και Λουχάνσκ".
4. Να εξασφαλιστεί η μόνιμη παρακολούθηση των ουκρανο-ρωσικών συνόρων και η εξασφάλιση της παρακολούθησης από τον ΟΑΣΕ με τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας στις παραμεθόριες περιοχές της Ουκρανίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
5. Άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων και των παράνομα κρατουμένων.
6. Ψήφιση νόμου που εμποδίζει τη δίωξη και την τιμωρία ατόμων σε σχέση με τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σε ορισμένες περιοχές των περιφερειών του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ.
7. Να συνεχιστεί ο εθνικός διάλογος χωρίς αποκλεισμούς.
8. Να ληφθούν μέτρα για τη βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στο Ντονμπάς.
9. Να διασφαλιστεί η διεξαγωγή πρόωρων τοπικών εκλογών.
10. Να αποσυρθούν παράνομες ένοπλες ομάδες και στρατιωτικός εξοπλισμός καθώς και μαχητές και μισθοφόρους από το έδαφος της Ουκρανίας.
11. Να υιοθετηθεί ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης και ανοικοδόμησης για την περιοχή του Ντονμπάς.
12. Να παρέχεται προσωπική ασφάλεια στους συμμετέχοντες στις διαβουλεύσεις.

Η Ουκρανία απέφυγε να εφαρμόσει αυτή τη Συμφωνία και παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις της Μόσχας φτάσαμε σ’ αυτόν τον οικτρό και φοβερό πόλεμο. Τώρα ο Πρόεδρος Ζελένσκι λέει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει με το Ρώσο Πρόεδρο με βάση τη Συμφωνία αυτή και διερωτάται κάθε νουνεχής άνθρωπος: Έπρεπε να χυθεί τόσο αίμα και να επέλθουν τόσες καταστροφές για να συζητηθούν τα συμφωνηθέντα ήδη από το 2015;

Η Δύση, χτίζοντας με μαεστρία την επικοινωνιακή πολιτική του Ουκρανού Προέδρου, ζήτησε να του δοθεί βήμα στα κρατικά και ευρωπαϊκά βήματα για να ενισχύσει με τη βαριά συναισθηματική ρητορεία του το εχθρικό κλίμα κατά της Ρωσίας. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να του επιτρέψει να μιλήσει μέσω τηλεδιάσκεψης στη Βουλή των Ελλήνων, κάνοντας ακόμα πιο δυσχερή τη θέση της χώρας μας έναντι της Ρωσίας. Κι ο φιλοξενούμενος προχώρησε σε μια πρωτοφανή πολιτική απρέπεια ενσωματώνοντας στην ομιλία του και τις δηλώσεις δύο Ουκρανών μαχητών – μάλλον παραστρατιωτικών - εκ των οποίων ο ένας είπε ευθαρσώς ότι ανήκει στο περιβόητο τάγμα Αζόφ, που οι Ρώσοι το θεωρούν και είναι νεοναζιστικό! Ο ίδιος ο Ζελένσκι, μάλιστα, δεν έκανε καμία αναφορά στην ομοιοπαθή Κύπρο, ενώ μίλησε για μια νέα Φιλική Εταιρία Ελλήνων-Ουκρανών, αποσιωπώντας πως όταν ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρία στην Οδησσό, δεν υπήρχε Ουκρανία αλλά αυτοκρατορική Ρωσία! Κι ακόμα μέσω του υποχρεωτικού μονολόγου του  δεν στάθηκε δυνατό ένας κάποιος Έλληνας βουλευτής να τον ρωτήσει αν αληθεύει ότι μετά την εκλογή του εξαφάνισε νομοθετικά την ελληνική μειονότητα της Ουκρανίας, αναγνωρίζοντας μειονοτικά δικαιώματα μόνο στους τουρκόφωνους Τάταρους.

Η ομιλία Ζελένσκι ήταν  μόνο το προοίμιο όσων πρόκειται να αποκαλυφθούν στο μέλλον. Ένα είναι βέβαιο ότι για πολλά που βλέπουμε και ακούμε σήμερα θα τρίβουμε κυριολεκτικά τα μάτια μας. Γι’ αυτό ας γίνουμε προσεκτικοί κι επιφυλακτικοί με όσα λένε και κάνουν αυτοί που βομβάρδισαν ανηλεώς και διέλυσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία, αφήνοντας ανοιχτές πληγές στη γειτονιά μας.

Υ.Γ.: Επιτέλους μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει γιατί ο Ουκρανός Πρόεδρος εμφανίζεται παντού και πάντα φορώντας   μακό στρατιωτικό φανελάκι;

Γιάννης Μητράκος