Μαργαρίτα Σπυριδάκου: Μια νέα προσέγγιση στα τοπικά πολιτικά πράγματα

Εμείς απλώς συναντήσαμε την κα Μαργαρίτα Σπυριδάκου και συζητήσαμε μαζί της, όχι πολιτικά αλλά ανθρώπινα. Προσπαθήσαμε οι ερωτήσεις να είναι στοχευμένες και η κα Σπυριδάκου ανταποκρίθηκε άψογα. Μακριά από τα κλασσικά στερεότυπα μοιράστηκε μαζί μας πολλές από τις σκέψεις που απασχολούν τον μέσο ψηφοφόρο αναφορικά με τα οράματα και τους φόβους του. 

Καλησπέρα σας κα Σπυριδάκου και ευχαριστούμε για τον χρόνο που μας αφιερώνετε. Ας αρχίσουμε με μια αναμενόμενη ερώτηση: Πως αντιλαμβάνεστε τον όρο πολιτική και πολιτικός; 

Την Πολιτική την αντιλαμβάνομαι ως Τέχνη. Συνεπώς ως τέτοια θα πρέπει να εκπορεύεται από ένα όραμα το οποίο συνθέτουν ιδέες αλλά και εμπειρίες και παραστάσεις, ατομικές αλλά και συλλογικές, ικανό να  διεγείρει το συναίσθημα των πολιτών, οι οποίοι ιδανικά συμπράττουν με τους πολιτικούς ώστε να προκύπτει συνεχής βελτίωση και πρόοδος στην κοινωνία. Θεωρώ ότι μεταξύ πολιτών και πολιτικών δε μπορεί να υπάρχουν στεγανά αλλά σχέσεις μεταβίβασης και αντιμεταβίβασης καθώς και ο πολιτικός είναι ουσιαστικά ένας ενεργός πολίτης αλλά και ο απλός πολίτης διαθέτει πολιτική σκέψη καμία φορά πιο ξεκάθαρη από τους πολιτικούς που εκλέγει. Όπως όλα τα έργα Τέχνης έτσι και το έργο της πολιτικής για να είναι επιτυχημένο πρέπει να είναι αποτέλεσμα συνδυασμένης προσπάθειας  που να χαρακτηρίζεται από λεπτότητα στους χειρισμούς, επιμονή στη λεπτομέρεια, αντοχή και υπομονή στις αστοχίες και τα λάθη, τήρηση του μέτρου και εξασφάλιση σωστών ισορροπιών και τέλος καλή επικοινωνία του αποτελέσματος. Ίσως ακουστεί κοινότυπο αλλά η πολιτική είναι πράγματι Μαραθώνιος και όχι κατοστάρι και για να έχεις διάρκεια πρέπει να διαθέτεις κάποιες ποιότητες.

Πως αποφασίσατε να αναμειχθείτε στην πολιτική; 

Ήμουν έντονα πολιτικοποιημένη από μικρή ηλικία. Χωρίς υπερβολή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γεννήθηκα  κοντά στη μεταπολίτευση και μεγάλωσα σε μια περίοδο  όπου στην κοινωνία υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για τα πολιτικά πράγματα αφού είχαν συντελεστεί τεκτονικές αλλαγές στο ελληνικό και παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Στην οικογένεια μου υπήρχε πλουραλισμός στις πολιτικές απόψεις καθώς οι γονείς μου προέρχονταν από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους που σίγουρα με επηρέασαν αλλά η επιλογή του πολιτικού χώρου ήταν συνειδητά δική μου απόφαση. Θυμάμαι ως παιδί να βλέπω με δέος την παρουσία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ως Πρωθυπουργού αλλά και ως Πρόεδρου της Δημοκρατίας και ήταν η ηγετική του μορφή  που με οδήγησε στην απόφαση να ενταχθώ στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Στα μαθητικά χρόνια επίσης συμμετείχα στις μαθητικές εκλογές ως μέλος και Πρόεδρος Δεκαπενταμελούς και μετά την επιστροφή στον τόπο μου όταν τελείωσα τις σπουδές και ξεκίνησα να εργάζομαι ως Οδοντίατρος συμμετείχα στις Δημοτικές Εκλογές στον Καποδιστριακό Δήμο Ασωπού όπου υπήρξα Δημοτική Σύμβουλος για δύο συνεχείς θητείες ως το 2010. Κατόπιν ασχολήθηκα με τη ΔΗΜΤΟ Μονεμβασίας ως Γραμματέας και ως Πρόεδρος από το 2016 ως το 2021 και συμμετείχα και στις Περιφερειακές Εκλογές το 2019 όποτε και εξελέγην Περιφερειακή Σύμβουλος Λακωνίας. Στην ερώτηση λοιπόν πότε αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική η απάντηση είναι ότι η πολιτική ήταν στο αίμα μου, την πολιτική κατεύθυνση αποφάσισα στα πρώτα μαθητικά χρόνια. Οι λόγοι που ακόμα με κάνουν να θέλω να ασχολούμαι με την πολιτική είναι δύο. 

Ο ένας είναι ότι δε θέλω να βρίσκομαι κάτω από τη «σκηνή» και να κρίνω το σενάριο, το σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς της παράστασης από την οποία εξαρτάται η ζωή μου και η ζωή όλων μας. Θέλω να συμμετέχω ενεργά και αν μπορώ να αφήσω το στίγμα μου στο τελικό αποτέλεσμα, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω με το δικό μου τρόπο. Ασφαλώς με την ψήφο του ο καθένας μας επηρεάζει και διαμορφώνει την «παράσταση» αλλά η ενεργή ανάμειξη δίνει  μεγαλύτερη δυνατότητα παρέμβασης. Ο άλλος λόγος είναι ότι πιστεύω ότι στα πολιτικά δρώμενα πρέπει και αξίζει να συμμετέχουν άνθρωποι με ανησυχίες, προβλήματα, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας με συνεχή αγώνα. 

Ακολουθείτε μια ιδιάζουσα και πρωτόγνωρη πορεία στην πολιτική σας καριέρα με παραιτήσεις, ανεξαρτητοποιήσεις, καταγγελίες κτλ. Ποια είναι η σημαία σας; 

Ασφαλώς δεν ήταν στα σχέδια μου όταν συμμετείχα στις περιφερειακές εκλογές και πολύ περισσότερο μετά την εκλογή μου ούτε να παραιτηθώ, ούτε να ανεξαρτητοποιηθώ ούτε να προβαίνω σε καταγγελίες. Η παραίτηση από μια θέση και ένα αντικείμενο που είχα αγαπήσει  έγινε με πόνο ψυχής και για λόγους συνέπειας προς τη σημαντικότητα του εγχειρήματος των επετειακών εκδηλώσεων καθώς αντιλαμβανόμουν ήδη πολύ νωρίτερα ότι πήγαινε στα βράχια και έκανα ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να το αποτρέψω. 

Η ανεξαρτητοποίηση ήρθε ως συνέπεια του αυταρχισμού και της περιθωριοποίησης που αντιμετώπισα μετά την παραίτηση μου από τη θέση Εντεταλμένης, παρ όλο που είχα δηλώσει ξεκάθαρα ότι δε σκόπευα να εγκαταλείψω την  παράταξη. 

Οι καταγγελίες και η κριτική που ασκώ στην Περιφερειακή Αρχή έχουν να κάνουν με την ευθύνη που έχω αναλάβει απέναντι στους πολίτες να μεριμνώ για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους και είναι πάντα αποτέλεσμα έρευνας και τεκμηρίωσης. 

Είμαι στην αντιπολίτευση και ο ρόλος μου είναι να ελέγχω αν η διοίκηση ασκείται με σύνεση και προς όφελος των πολιτών. 

Ως χαρακτήρας είμαι μετριοπαθής και συγκρατημένη αλλά θα ήμουν αμετροεπής αν σιωπούσα μετά την αρχική μου αντίδραση  και άφηνα να εννοηθεί ότι όλα βαίνουν καλώς. Δε βαίνουν καθόλου καλώς τα πράγματα σε ένα πλαίσιο συγκεντρωτισμού, αυταρχισμού και έλλειψης οράματος στην Πελοπόννησο με τα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα που διψάει για ανάπτυξη. Ασφαλώς δεν πέρασε και δεν περνάει από το μυαλό μου να συμβιβαστώ με μια κατάσταση που δε μου αρέσει, μέσα στην οποία καταπιέζομαι, προκειμένου να εξασφαλίσω την πολιτική μου επιβίωση ή ένα βραχυπρόθεσμο πολιτικό στόχο, διότι έπειτα δε θα «φοράω» εγώ το στόχο αλλά θα με «φοράει» αυτός. 

Ως σημαία μου θα  αναφέρω ένα απόφθεγμα του Μεγάλου Ναπολέοντα το οποίο και ασπάζομαι: «Όποιος ξέρει από πριν πού θέλει να πάει, δεν πηγαίνει πολύ μακριά.» ….το οποίο σχετίζεται άμεσα με το «τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου και κυρίως στην πολιτική. 

Πιστεύετε ότι οι πολίτες που σας ψήφισαν είναι ευχαριστημένοι με τον τρόπο που τους εκπροσωπείτε στα συλλογικά όργανα; 

Οι πολίτες που με στήριξαν στις εκλογές, όπως προκύπτει από τις συζητήσεις και τις επαφές που έχω μαζί τους αισθάνονται στην πλειοψηφία τους περήφανοι για την ψήφο τους και τον τρόπο που τους εκπροσωπώ ως Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου. Πολλές από τις παρεμβάσεις που κάνω γίνονται μετά από επικοινωνία με τους πολίτες και μετά από δική τους προτροπή να αναδείξω θέματα. Ασφαλώς υπάρχουν και εκείνοι που δεν είναι ευχαριστημένοι γιατί υπάρχουν ακόμα ισχυρές πεποιθήσεις που αφορούν την κουλτούρα του συμβιβασμού, την υποταγή στον ισχυρό και τον εντεταλμένο του κόμματος, όλα αυτά που συμπυκνώνονται στη φράση «το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος». Όμως δεν αισθάνομαι πρόβατο αφενός και αφετέρου, εμπνέομαι περισσότερο από τα παιδικά παραμύθια με τα οποία με μεγάλωσαν οι γιαγιάδες μου και σε όλα ο «Λύκος» ή ο «μπαμπούλας» είχαν κακό τέλος. Επιπλέον υπάρχουν και πολίτες που δε με ψήφισαν και εκφράζουν πλέον τη στήριξη και την αποδοχή στο πρόσωπο μου. Εξάλλου πιστεύω πως στη ζωή το σημαντικότερο είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας. Τι να την κάνει κανείς τη φοβερή καριέρα στην πολιτική ή όπου αλλού όταν απομείνει με μια κουρελιασμένη συνείδηση και βασανίζεσαι από εσωτερικές συγκρούσεις. Μια φράση που με έχει συγκλονίσει, του μεγάλου  Ρένου Αποστολίδη είναι: «Τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό από την ερμητικά κλειστή συνείδηση του ενός». Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχει κανείς συνείδηση γιατί στο χώρο της πολιτικής όπως και σε όλους τους χώρους την κορυφή αρκετές φορές κατακτούν ασυνείδητοι που δε διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων. 

Πολλοί λένε ότι με τον τρόπο σας προτείνετε ένα νέο τρόπο του πολιτεύεσθαι, πιο μαχητικό, πιο ειλικρινή και πιο έντιμο. Πιστεύετε ότι μπορεί να αποδώσει ένας τέτοιος τρόπος δράσης; 

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από ταχύτατους ρυθμούς και κοσμογονικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Η πολιτική δε μπορεί να μένει ανεπηρέαστη από όλες αυτές τις αλλαγές. Η εικόνα του πολιτικού που δεν εκφράζει προσωπική άποψη, που λειτουργεί ως μέλος αγέλης, που αναλώνεται μόνο στο να καταθέτει στεφάνια, να παρίσταται σε κηδείες και μνημόσυνα, να θυμάται τους ψηφοφόρους στις εκλογές άντε και σε γιορτές αλλά είναι απών στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, δε με εκφράζει. Σύντομα δε θα εκφράζει και κανένα πολίτη και γι αυτό τα τελευταία χρόνια υπάρχει απαξίωση της πολιτικής από μια μεγάλη μερίδα των πολιτών και το σύνολο σχεδόν των νέων. Πως θα ξανακερδίσουμε αυτούς τους ανθρώπους οι πολιτικοί και δε θα χάσουμε και τους υπόλοιπους αν δεν τους πείσουμε ότι δε λειτουργούμε με μοναδικό γνώμονα την κατάκτηση και διατήρηση θέσης εξουσίας, τη λεγόμενη «καρέκλα» και πως πραγματικά νοιαζόμαστε γι αυτούς; Μόνο αν αποδείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να θυσιάσουμε τις προσωπικές μας επιδιώξεις και φιλοδοξίες προκειμένου να υποστηρίξουμε τις αρχές, τις αξίες καθώς και τις δεσμεύσεις μας στους πολίτες. Όχι τυχαία στην κοινωνία μας ενισχύονται μέρα με τη μέρα απόψεις και πεποιθήσεις για την πολιτική και τους πολιτικούς που πρέπει να μας προβληματίσουν. Ότι είναι όλοι ίδιοι, ότι εξυπηρετούν συμφέροντα, ότι οι έντιμοι σπανίζουν, ότι όσοι έχουν άποψη δεν έχουν μέλλον και τέλος πράγμα θλιβερό στη χώρα μας, ότι για να κάνει κανείς πολιτική καριέρα πρέπει να είναι γόνος πολιτικής οικογένειας. Ασφαλώς όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα καθόλου κολακευτική για τους σημερινούς πολιτικούς και αποτρέπουν ανθρώπους με γνήσια κίνητρα και ιδανικά να ασχοληθούν. 

Ο δρόμος με τον οποίο  επέλεξα να πολιτεύομαι δεν είναι βέβαια εύκολος. Δεν το κρύβω ότι δυσκολεύομαι αρκετά για να κρατήσω την ισορροπία ανάμεσα στις υποχρεώσεις μου ως μέλος της αντιπολίτευσης στο ΠεΣυ και στις επαγγελματικές και τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις. Μήπως όμως ανάλογες καταστάσεις δε βιώνει ο κάθε πολίτης στην καθημερινότητα του; Νομίζω ότι είμαι σε θέση να τον καταλάβω καλύτερα όπως και τις ανάγκες του και να αγωνιστώ μαζί μ αυτόν απ ότι άνθρωποι που όλη τους τη ζωή είχαν κομματικές θέσεις ή θέσεις εξουσίας. Χαίρομαι ιδιαίτερα που επισημαίνεται η εντιμότητα στις προσπάθειες μου και είναι αλήθεια ότι σκοπός μου είναι με την ενασχόληση μου με την πολιτική να κάνω κάτι καλό για τον τόπο και τους συμπολίτες μου, χωρίς να έχω ως αυτοσκοπό την πολιτική καριέρα. Ασφαλώς έχω φιλοδοξίες όπως άλλωστε δικαιούνται όλοι να έχουν, αλλά για εμένα σημασία έχει η εσωτερική μου φωνή. Αυτή με καθοδηγεί, με ανταμείβει, μου βεβαιώνει την επιτυχία ή την αποτυχία. Όσο αυτή η φωνή μου λέει να συνεχίσω γιατί έχω να προσφέρω θα το κάνω και πιστεύω απόλυτα στο όραμά μου. 

Λένε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Το εφικτό βέβαια στην εποχή μας ταυτίζεται με το εύκολο και το αυτονόητο. Είστε διατεθειμένη να μάχεστε σκληρά για να υπερασπίζετε απλώς το αυτονόητο; 

Η φράση αυτή ανήκει σε μια από τις σημαντικότερες πολιτικές φυσιογνωμίες της Ανθρωπότητας, τον Πρώσο πολιτικό Όττο Φον Μπίσμαρκ. Συμπτωματικά είμαι μεγάλη θαυμάστρια του εξαιρετικού πολιτικού του ταλέντου. Στο «εφικτό» λοιπόν ο Μπίσμαρκ κατόρθωσε να χωρέσει τη συνένωση 25 Γερμανικών Κρατιδίων και τη δημιουργία της νέας Γερμανικής Αυτοκρατορίας μετά από δύο νικηφόρους  πολέμους ως ηγέτης της Πρωσίας με Αυστρία και Γαλλία διαδοχικά και μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να υλοποιήσει αυτό το «όραμα» με το οποίο παρεπιπτόντως στην αρχή της καριέρας του διαφωνούσε. 

Συνεπώς το εφικτό είναι υποκειμενικό και διαφορετικό για κάθε άνθρωπο και φυσικά πολιτικό. 

Ασφαλώς στην Ελλάδα με το τεράστιο εξωτερικό χρέος και τα δημοσιονομικά ελλείμματα, οι οικονομικές δυνατότητες είναι πεπερασμένες και σε επίπεδο κεντρικής Κυβέρνησης και σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης. Όμως είναι αλήθεια ότι ακόμα και σήμερα η διαχείριση του δημοσίου χρήματος απέχει από το να είναι συνετή και κυρίως δεν κατευθύνεται αυτό αποκλειστικά στην καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. 

Επιπλέον στη χώρα μας, η χρόνια μαθημένη και εμπεδωμένη κατάσταση αναξιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων δημιουργεί ένα τοπίο μέσα στο οποίο σαφώς δεν παρέχεται η δυνατότητα για ευδοκίμηση και ευελιξία ακόμα και σ αυτόν που έχει τη διάθεση και την ενέργεια και θέλει να προσπαθήσει να αλλάξει τα πράγματα με όλες του τις δυνάμεις. 

Συμπερασματικά όποιος νομίζει ότι μπορούν όλα να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη κινδυνεύει να χαρακτηριστεί μοντέρνος Δον Κιχώτης που παλεύει με ανεμόμυλους, αλλά και η μοιρολατρική παρακολούθηση και αποδοχή της κατάστασης   εγείρει υποψίες ότι υπάρχουν αποκλειστικά συμφεροντολογικά κίνητρα σε όσους ασχολούνται. 

Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης στη ζωή των πολιτών και άρα προσφοράς εκ μέρους των πολιτικών. Τα περιθώρια αυτά είναι ευθέως ανάλογα των ικανοτήτων των πολιτικών. Οι πολίτες για το δικό τους καλό ας μην επιλέγουν με την ψήφο τους πολιτικούς που αποδεδειγμένα τους προσφέρουν το αυτονόητο ή και λιγότερο απ΄ αυτό. 

Είστε υπέρ της τοπικής διακυβέρνησης (ΟΤΑ Α΄και Β’ βαθμού, ή και κάτι παραπάνω π.χ. καντόνια) ή καλύπτεστε με το κεντρικό σύστημα διοίκησης που έχει υιοθετήσει η χώρα από την ίδρυσή της; 

Όταν επέλεξα να συμμετέχω στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το έκανα γιατί πιστεύω στο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ Βαθμού προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών. Μάλιστα επέμεινα στην επιλογή αυτή παρ όλο που υπήρχαν στο τραπέζι και άλλες προτάσεις για να ασχοληθώ με τον πολιτικό στίβο. Η Αυτοδιοίκηση είναι πιο κοντά στην καθημερινότητα και τα προβλήματα των πολιτών, έχει μεγάλο εύρος δράσεων και τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων είναι περισσότερο άμεσα και απτά. Σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη της Ευρώπης εφαρμόζεται η Περιφερειακή Διακυβέρνηση και γίνεται καλή χρήση αυτής της εγγύτητας και της αμεσότητας ώστε να εξασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία των κρατών αυτών. Φυσικά για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο πρέπει να δοθούν στην Αυτοδιοίκηση πόροι και ξεκάθαρες αρμοδιότητες και αυτό αποτελεί πάγιο αίτημα της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος στο ΔΣ της οποίας είμαι τακτικό μέλος. Δυστυχώς αυτό το όραμα για τους Έλληνες αυτοδιοικητικούς δεν έχει πραγματωθεί ακόμα καθώς στη χώρα μας ενώ γίνονται εξαγγελίες τελικά υπάρχει δυσκολία στην κεντρική διοίκηση να εγκαταλείψει το συγκεντρωτικό μοντέλο. Υπάρχουν σαφώς τάσεις κηδεμόνευσης κυρίως της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης από τα Κόμματα και ειδικά το εκάστοτε κυβερνών κόμμα αντιλαμβάνεται τις Περιφερειακές Διοικήσεις ως βραχίονες της Κυβέρνησης. Επιπλέον ο συγκεντρωτισμός που επικρατεί και το θολό τοπίο με τις αρμοδιότητες, έχει φανεί ξεκάθαρα τα τελευταία χρόνια ότι δημιουργούν πρόβλημα στη διαχείριση μεγάλων κρίσεων όπως πλημμύρες, πυρκαγιές και άλλα ακραία φυσικά φαινόμενα. Προσωπικά ευθυγραμμίζομαι απόλυτα με την πάγια θέση της ΕΝΠΕ πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. 

Αν γινόσασταν Αντιπεριφερειάρχης Λακωνίας, πράγμα που από ότι φάνηκε ήταν στο πρόγραμμα, σε ποιόν τομέα θα δίνατε την μεγαλύτερη έμφαση και προσοχή; 

Δε μου αρέσει να μιλώ με υποθέσεις παρ όλα αυτά θεωρώ ότι όποια θέση και να έπαιρνα δε θα μπορούσα να διεκπεραιώσω τα καθήκοντα που θα απέρρεαν από αυτή σε ένα αυταρχικό πλαίσιο αλλά και σε μια διοίκηση χωρίς όραμα. Γι αυτό αντέδρασα ως εντεταλμένη  σε μια θέση ευθύνης που πραγματικά αγάπησα και προσπάθησα να ανταποκριθώ με όλες μου τις δυνάμεις. Δε συγχωρώ με τίποτα την ανυπαρξία της Περιφέρειας Πελοποννήσου  και την έλλειψη οράματος από την πλευρά του επικεφαλής της Περιφερειακής Αρχής για το μεγάλο επετειακό γεγονός των 200χρονων από την Ελληνική Επανάσταση. Τώρα για το αν ήταν στο πρόγραμμα να γίνω χωρικός αντιπεριφερειάρχης δε μπορώ να είμαι σίγουρη καθώς είχα από την αρχή δείξει χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό και διεκδικητικό για τα συμφέροντα της Λακωνίας και απ΄ ότι φάνηκε αυτό αποτελούσε πρόβλημα. Να μην ξεχνάμε ότι στις εκλογές είχα έρθει δεύτερη στο Νομό στην παράταξη μου, μια θέση στην οποία με τοποθέτησαν αποκλειστικά οι πολίτες. Κατόπιν είχα γίνει δέκτης φημών που έλεγαν ότι οι θέσεις Αντιπεριφερειαρχών είχαν μοιραστεί προεκλογικά  και αλήθεια είναι ότι μετά τις εκλογές διαπίστωσα τάσεις περιθωριοποίησης μου από τους Λάκωνες συναδέλφους μου στην Περιφερειακή Αρχή.  Μάθαινα ας πούμε για σημαντικές συσκέψεις με ή χωρίς παρουσία του Περιφερειάρχη είτε από τα μέσα είτε λίγο πριν λάβουν χώρα ενώ διαμένω και εργάζομαι σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τη Σπάρτη. Παρ όλο που είχα ζητήσει να ενημερώνομαι έγκαιρα ώστε να κάνω τον προγραμματισμό μου με αγνοούσαν επιδεικτικά. Προφητικά ίσως, δεν ξέρω, την ημέρα της Ορκωμοσίας είχα δηλώσει ότι δεν έχουν σημασία οι τιμές και τα αξιώματα αλλά το να διαθέτει κανείς προσωπικότητα. Το απέδειξα κατόπιν έμπρακτα καθώς άφησα έμμισθη θέση εντεταλμένης συμβούλου και θέση εξουσίας. Είναι μια άποψη από την οποία δεν έχω μετακινηθεί καθόλου ακόμα και σήμερα. Στο ερώτημά σας πάντως αν βρισκόμουν σε θέση Αντιπεριφερειάρχη θα έδινα έμφαση εκτός από τις βασικές υποδομές στο οδικό δίκτυο της Λακωνίας στον πρωτογενή τομέα και τα προβλήματα του με κορυφαίο το ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Έπειτα στην πολιτιστική κληρονομιά και το πάντρεμα πολιτισμού, τουρισμού και πρωτογενούς τομέα. Τέλος στη στήριξη  των ΑμεΑ και την εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους και των οικογενειών τους για ίσες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς. 

Σας ευχαριστούμε πολύ κα Σπυριδάκου. Ήταν μια διαφωτιστική συνέντευξη. 

Ν. Μ.