Vekrakos
Spartorama | «Ο Ιησούς Πεινά», από τον Γιάννη Μητράκο

«Ο Ιησούς Πεινά», από τον Γιάννη Μητράκο

Γιάννης Μητράκος 21/12/2021 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Παιδεία Φιλοσοφία
«Ο Ιησούς Πεινά», από τον Γιάννη Μητράκο
Πώς ν’ ανεχθεί η Εκκλησία/ ότι ο Ιησούς πεινά;/ Θέλετε να δημιουργηθεί καμία αίρεσις/ «Οπαδών του πεινώντος»/ και να χρειαστούν πάλι Σύνοδοι αφορισμού/ και Ιεροδικεία για τους αποστάτες;
Οδός Εμπόρων

Σκεφτόμουν, μέρες που είναι, να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα. Μα όχι για τη γιορτή του καταναλωτισμού, όπως μετατρέψαμε την επέτειο της σάρκωσής Του, εμείς οι ευλαβείς αστοχριστιανοί, ούτε για τη γυαλιστερή επιφάνεια της βιτρίνας που τη γεμίσαμε λάμψη και φως, αλλά μέσα μας το σκοτάδι καλά κρατεί…

Μα πού καρδιά μέσα στο ζόφο της πανδημίας και στην οδύνη του άδικου χαμού τόσων συνανθρώπων μας! Και πώς να βρεις κουράγιο να ξεπεράσεις τη «χριστιανική» αντιμετώπιση που επιφύλαξε η κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων» σε σχεδόν 7000 υγειονομικούς, γιατί αρνήθηκαν να εμβολιαστούν και τιμωρούνται με αναστολή εργασίας, στέρηση μισθού και ασφάλειας και οι οικογένειές τους με σφιγμένη καρδιά αναρωτιούνται: πώς θα τα βγάλουν πέρα στις γιορτές; Και δεν είναι οι μόνοι. Από κοντά και οι άνεργοι, οι υποαμειβόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, που νιώθουν στο πετσί τους τι θα πει ταξική διαφορά σε περίοδο γιορτών!

Με τι απαντοχή να γράψεις, όταν ακούς ορθόδοξο μητροπολίτη να διακηρύσσει δημοσίως πως θεωρεί τους ανεμβολίαστους, λαϊκούς και κληρικούς, ως αυτόχειρες και γι’ αυτό δεν θέλει ούτε στην κηδεία τους να πηγαίνει! Τέτοια χριστιανικά αισθήματα από κάποιον που ορκίστηκε να είναι ο καλός ποιμήν ακόμα και των «χαμένων» προβάτων να έχει σημαία στη ζωή του το «αγαπάτε αλλήλους»!       

Κι ποια χριστουγεννιάτικη χαρά να αισθανθείς κατάβαθα στην καρδιά σου όταν βλέπεις καθημερινά στις φτωχές γωνιές του πλανήτη μας να μην υπάρχουν εμβόλια και φάρμακα, η πείνα και η δίψα να θερίζουν κι απ΄ τη ζωή των ανθρώπων να λείπουν ακόμα και τα στοιχειώδη για να μπορούν ζουν με αξιοπρέπεια στον 21ο αιώνα του διαστήματος, της πληροφορικής και της επανάστασης της υψηλής τεχνολογίας!

Αυτός είναι ο «αγγελικός» κόσμος μας, που τον έχουμε σπρώξει επιτηδείως  στο πίσω μέρος του μυαλού μας, για να μην υποχρεωθούμε κάποτε να τον αλλάξουμε, σύμφωνα με τις εντολές Εκείνου που γεννήθηκε πριν από 2000 χρόνια  μέσα σε μια ταπεινή φάτνη για να μας δείξει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη σωτηρία μας παρά μονάχα αυτός που θα σβήσει την τυραννία του Εγώ.

Μ’ αυτές τις σκέψεις πήρα στα χέρια μου μια παλιά ποιητική συλλογή του αείμνηστου συγγραφέα, λαογράφου, δημοσιογράφου, σεναριογράφου και ποιητή Νίκου Σφυρόερα (1913-1989) με τον προκλητικό τίτλο «Ο Ιησούς πεινά»(Αθήνα 1975) και διάβασα συγκλονισμένος το ομώνυμο πρώτο ποίημα της συλλογής, που είναι αληθινό χαστούκι στη δυτική κοινωνία μας που κυριαρχείται από τη λατρεία του πλούτου, από τον ευδαιμονισμό και την ηδονοθηρία, από την απάνθρωπη άποψη του «να περνάω εγώ καλά», την απάθεια και την αδιαφορία για το συνάνθρωπό μας.

  

Ακούστε, ακούστε:

Ο Ιησούς πεινά.

Ο μικρός Ιησούς Αγκουίλο,

ο ξυπόλητος Βραζιλιάνος,

με τ’ άλλα πέντε ξυπόλητα αδέλφια του,

με τ’ άλλα πέντε χιλιάδες συνομήλικά του,

που ζουν στην ίδια κωμόπολη

γεμάτη κεραίες της Τ.V.,

μα σε καμιά συσκευή δε φαίνονται,

γιατί γεμίζουν όλες επικαιρότητες,

υποδοχές, δεξιώσεις,

κυρίους αξιοπρεπείς με τα πούρα τους,

φιλανθρωπικές εορτές,

πραγματευτάδες του θανάτου

με τ’ ατέλειωτα σήριαλ του πολέμου

στο Βιετνάμ, στη Μπιάφρα, στο Ισραήλ,

με τ’ ατέλειωτα συνέδρια για την ειρήνη,

και δεν έχει χώρο για τον Ιησού,

που ζει σ’ ένα καλύβι από πλίθες

και ξύνει τη ρίζα του κανελλόδεντρου

για να χορτάσει.

Πού να τον βρουν τα συνεργεία με τις κάμερες,

ποια διαφήμιση;

Ύστερα έχει κι αυτό τ’ όνομα:

ΙΗΣΟΥΣ!

Πώς ν’ ανεχθεί η Εκκλησία

ότι ο Ιησούς πεινά;

Θέλετε να δημιουργηθεί καμία αίρεσις

«Οπαδών του πεινώντος»

και να χρειαστούν πάλι Σύνοδοι αφορισμού

και Ιεροδικεία για τους αποστάτες;

Μα είναι γνωστό ότι ο Ιησούς δεν πεινούσε

και χόρταινε ακόμα και τους άλλους στην έρημο,

που ήσαν κι αυτοί πέντε χιλιάδες

σαν τους συνομηλίκους του Ιησού Αγκουίλο.

 

Αυτός λοιπόν ο μικρός ξυπόλητος Βραζιλιάνος

φαίνεται πως είναι βαλτός για σκάνδαλο,

ή ίσως εφεύρημα του Εωσφόρου

κι επίτηδες ονομάζεται Ιησούς.

Το ξέρει και γι’ αυτό δεν παρουσιάζεται ο ίδιος

να δείξει τα ξυπόλητα πόδια του,

να πει πως πεινά,

γιατί θ’ αποκαλυφθεί η πλεκτάνη

και οι «Οπαδοί του πεινώντος»

θα μεταμεληθούν,

θα επιστρέψουν,

θα προσευχηθούν

«Μακάριοι οι πεινώντες…»

και θα πάψουν να πιστεύουν

ότι ο Ιησούς πεινά,

αφού δεν το παραδέχεται ούτε η αγία Καθολική

ούτε και η Ορθόδοξος εκκλησία.

 

Υ.Γ.: Το ποίημα του Νίκου Σφυρόερα συνοδεύεται από τη φωτογραφία του νοτιοαφρικανού φωτογράφου Κέβιν Κάρτερ, η οποία του χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ. Τραβήχτηκε το Μάρτιο του 1993 στο Σουδάν. Ένα πεινασμένο παιδί ξεψυχά δίπλα σε έναν γύπα που περιμένει τη στιγμή για να φάει το κοκαλιάρικο σωματάκι του. Αυτή η συγκλονιστική σκηνή οδήγησε λίγους μήνες μετά τον Κέβιν Κάρτερ στην αυτοκτονία  (27 Ιουλίου 1994). 

 

Γιάννης Μητράκος


Οδός Εμπόρων