Vekrakos
Spartorama | «Πίσω από τον Φερετζέ της Πανδημίας», από τον Γιάννη Μητράκο

«Πίσω από τον Φερετζέ της Πανδημίας», από τον Γιάννη Μητράκο

Γιάννης Μητράκος 27/05/2021 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Πολιτική Πολιτισμός Υγεία
«Πίσω από τον Φερετζέ της Πανδημίας», από τον Γιάννη Μητράκο
«Κάποια στιγμή η πανδημία θα κλείσει τον κύκλο της και θα κοπάσει, όπως λένε οι ειδικοί, αλλά τότε οι πολίτες θα διαπιστώσουν έκπληκτοι πόσα ατομικά και συλλογικά δημοκρατικά δικαιώματα έχασαν με το πρόσχημα της πανδημίας»
Οδός Εμπόρων

Φερετζές είναι η ονομασία της καλύπτρας του προσώπου των γυναικών που έχουν ασπαστεί τον ισλαμισμό, η οποία αφήνει ορατά μόνον τα μάτια και το μέτωπο. Σήμερα χρησιμοποιείται στη γλώσσα μας  με μεταφορική έννοια για κάθε τι που καλύπτει την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Και όντως αυτή η ιστορία με την πανδημία που ταλαιπωρεί πάνω από ένα χρόνο τον πλανήτη μας με σωρεία ασθενών και θυμάτων και δοκιμάζει σκληρά την οικονομία και την κοινωνική μας συνοχή έχει γίνει ολοφάνερο πλέον ότι απετέλεσε για πολλές κυβερνήσεις - μεταξύ των οποίων και οι ευρωπαϊκές-  την ευκαιρία για να εφαρμοστούν χωρίς λαϊκές αντιδράσεις μια σειρά αντιδημοκρατικών και αντεργατικών ρυθμίσεων, που υπονομεύουν σε πολλές περιπτώσεις τα θεμέλια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Όλα καλυμμένα πίσω από τον κίνδυνο της πανδημίας και τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και την ανθρώπινη ζωή για την οποία οι δήθεν προστάτες μας ενδιαφέρονται διακαώς!

Σ’ αυτό το ξεθεμελίωμα των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων και των φιλεργατικών ρυθμίσεων στην πρώτη περίοδο της πανδημίας έπεσε θύμα και η Αριστερά, η οποία κατ’ εξοχήν υπήρξε ο υπερασπιστής τους. Έτσι η προοδευτική παράταξη δεν αντέδρασε σθεναρά στην επιβολή μιας σειράς αυταρχικών, αστυνομικού τύπου περιοριστικών μέτρων, που εδράζονταν στον εκφοβισμό και την τρομοκρατία (αυστηρή καραντίνα, μετακίνηση με άδεια, υπερβολική χρήση μάσκας κ.α.), τα οποία συνοδεύονταν στη χώρα μας από την ανεμπόδιστη εφαρμογή μιας συντηρητικής κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία, στην Εργασία, στις Επενδύσεις, στην Υγεία (σχέδια ιδιωτικοποίησης) και στην επιβολή της περιβόητης Τάξης για την ασφάλειά μας!!!

Η αλήθεια είναι πως μετά την εφαρμογή της δεύτερης παρατεταμένης και αναποτελεσματικής καραντίνας η Αριστερά διαφοροποιήθηκε τελείως και αποδύθηκε σε έναν αγώνα για να αποκαλυφθούν όλες οι συντηρητικές κυβερνητικές επιλογές, η επικίνδυνη ισορροπία τους στα όρια της παραβίασης του Συντάγματος και των δημοκρατικών κατακτήσεων και η μεθοδευμένη επιβολή ενός αυταρχικού συστήματος εξουσίας, που στηρίζεται στην εφαρμογή των κανόνων της επικοινωνίας και στη στήριξη των συστημικών μέσων μαζικής επικοινωνίας. Όλα για το καλό μας, όλα καλυμμένα πίσω από το φερετζέ της πανδημίας!!!

Μόνο που το τελευταίο διάστημα οι κυβερνητικές επιλογές ήταν αρκούντως αποκαλυπτικές των υποκριτικών προθέσεων αυτών που δήθεν «νοιάζονται» για τη δημόσια υγεία, για την ανθρώπινη ζωή, για το κοινό μας καλό. Έγινε ολοφάνερο ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται κυρίως με στενά κομματικά κριτήρια και όχι με τις αδιαφανείς εισηγήσεις της επιστημονικής επιτροπής, γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί π.χ. πώς εφαρμόστηκε αυτή η καταστροφική δεύτερη καραντίνα με χαμηλά επιδημιολογικά στοιχεία και τώρα επιχειρείται το άνοιγμα των πάντων με δυσμενέστερα στοιχεία ή στην καλύτερη περίπτωση χωρίς να έχουμε την πολυπόθητη δραματική αποκλιμάκωση των πανδημικών δεικτών!

Η ελληνική κυβέρνηση, ενώ για ευνόητους λόγους πιέζεται να ανοίξει την αγορά, κρατά υπό αυστηρούς περιοριστικούς όρους το Κοινοβούλιο, που είναι ο ναός της Δημοκρατίας, αν και υπάρχουν πλέον οι υγειονομικές προϋποθέσεις ζωντανής λειτουργίας του, ώστε να υπάρξει και πάλι πλήρης δημοκρατικός διάλογος, πολιτική αντιπαράθεση και κριτική. Θλίβεται κανείς όταν ακούει ότι επίκαιρες ερωτήσεις της αντιπολίτευσης προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του παραπέμπονται στις καλένδες άνευ αιτιολόγησης κι εν μέσω της διάχυτης αοριστολογικής ατμόσφαιρας των δυσκολιών λόγω της πανδημίας!

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια αναπτύσσεται και η κυβερνητική πολιτική για τους εμβολιασμούς και την περαιτέρω αντιμετώπιση της πανδημίας. Κατ’ αρχάς είναι πρωτοφανές να προωθείται η λεγόμενη «υποχρεωτικότητα» των εμβολιασμών, κάτι που είναι αντισυνταγματικό αφού ο εμβολιασμός  είναι ιατρική πράξη και απαιτείται η ελεύθερη βούληση, συναίνεση  και απόφαση του πολίτη για την εφαρμογή της ή όχι. Και είναι εντελώς απαράδεκτη η υποβόσκουσα εκστρατεία στιγματισμού των πολιτών  και του διχαστικού διαχωρισμού τους, που είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει κοινωνικές αντιπαραθέσεις και αναστατώσεις. Όπως είναι απαράδεκτη και η αξιοπερίεργη κυβερνητική τακτική της υποβάθμισης των όποιων κινδύνων από τα εμβόλια και της προκλητικής συγκάλυψης των ΄σοβαρών περιστατικών θρομβώσεων, περικαρδίτιδας ή άλλων παρενεργειών που αμφισβητήθηκαν ως συνέπειες του εμβολιασμού των παθόντων και μάλιστα με τη συνδρομή κάποιων επιστημόνων! Κραυγαλέα περίπτωση το εμβόλιο της ASTRA-ZENEKA, που μετά τα πρώτα περιστατικά θρομβώσεων συστήθηκε από τους αρμόδιους ευρωπαϊκούς φορείς να χορηγείται σε άτομα άνω των 50 ετών. Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, το χορήγησε στην ηλικιακή ομάδα των 30-39 και μόνο μετά τα πολύ ανησυχητικά περιστατικά παρενεργειών συγκάλεσε την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών για να συζητήσει την όλη κατάσταση και προφανώς να αποφασίσει τη μετάθεση της ηλικίας όπως έκαναν σχεδόν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κάτι που μένει να αποδειχθεί στην πράξη!

Ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα είναι αυτό που αφορά τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει σχετικά με τον εμβολιασμό των παιδιών και των εφήβων. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις αλλοπρόσαλλες και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις των ειδικών επιστημόνων σχετικά με τον κίνδυνο μετάδοσης και νόσησης των παιδιών και των νέων ηλικιών από τον κοροναϊό και ας έλθουμε σε ένα απόλυτα λογικό ερώτημα που διατυπώνουν πολλοί γονείς: Με δεδομένο ότι τα περισσότερα εμβόλια πήραν προσωρινή έγκριση λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, χωρίς να έχουν ολοκληρώσει όλες τις προβλεπόμενες φάσεις κλινικών δοκιμών και μετά την απόδειξη των υπαρκτών σοβαρών και μη παρενεργειών μετά την εφαρμογή τους πώς είναι δυνατό να πεισθεί κάποιος ότι έγινε ό,τι επιβάλλεται επιστημονικά, ώστε τα παιδιά και οι έφηβοι να μην κινδυνεύσουν από τα εμβόλια; Ή θα μας πείσει το εκάστοτε πρωθυπουργικό διάγγελμα το οποίο παρουσιάζει ανέμελα τα πάντα ως καλώς έχοντα;

Τέλος ως πότε θα διαρκέσει από το Υπουργείο Υγείας η  καθυστέρηση για την προμήθεια των υπαρχόντων φαρμάκων (π.χ. μονοκλωνικά αντισώματα) με τα οποία θα είχαν σωθεί πολλές ανθρώπινες ζωές, αν τα είχε προμηθευτεί εγκαίρως η πατρίδα μας; Γιατί πως να το κάνουμε ο ασθενής δεν χρειάζεται εμβόλια, αλλά φάρμακα όπως αυτά που χορηγούνται, παγκοσμίως και συχνά κατ’ εξαίρεση σε πρόσωπα της ελίτ και τα διασώζουν από τις επιπτώσεις του κοροναϊού!

Παρεμπιπτόντως θα πρέπει να θυμηθούμε ότι η ανθρωπότητα δεν κινδυνεύει μόνο από τον COVID-19. Ξεχάσαμε το AIDS που προκαλεί ο ιός HIV και για το οποίο δεν υπάρχει ακόμα εμβόλιο; Λησμονήσαμε την επανεμφάνιση της φυματίωσης και άλλων λοιμωδών νοσημάτων από τα οποία νομίζαμε πως είχαμε απαλλαγεί; Προς τι λοιπόν αυτή υπερβολική μονομέρεια που οδήγησε στη μετατροπή των γενικών νοσοκομείων σε νοσοκομεία COVID-19, βάζοντας στο περιθώριο της δημόσιας υγείας – αυτήν για την οποία ενδιαφέρονται κάποιοι περισσότερο από εμάς!!! – παθήσεις όπως ο καρκίνος, τα καρδιολογικά περιστατικά κ.λ.π., που είναι άγνωστο πόσους ανθρώπους οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο εξαιτίας αυτής της κατάστασης; 

Κάποια στιγμή η πανδημία θα κλείσει τον κύκλο της και θα κοπάσει, όπως λένε οι ειδικοί, αλλά τότε οι πολίτες θα διαπιστώσουν έκπληκτοι πόσα ατομικά και συλλογικά δημοκρατικά δικαιώματα έχασαν με το πρόσχημα της πανδημίας, πόσο πίσω πήγαν τα εργασιακά τους δικαιώματα και οι κατακτήσεις ετών, πόσο πιο συντηρητικό έγινε το τοπίο στη Δημόσια Παιδεία, πόσο λιγόστεψε ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας προς χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων, πόσο επλήγησαν οι δημοκρατικές κοινωνικές διαδικασίες, πόσο πιο αυταρχικός και βίαιος έγινε ο τρόπος επιβολής της ασφάλειας και της τάξης, δυστυχώς περισσότερο σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των ειρηνικών κοινωνικών και πολιτικών  διεκδικήσεων και λιγότερο στην αντιμετώπιση του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος κ.ο.κ.

Το μόνιμο κυβερνητικό κλισέ για τη δικαιολόγηση των λανθασμένων αποφάσεων, των αναποτελεσματικών μέτρων και των καταστροφικών τους συνεπειών είναι η «ατομική ευθύνη»! Ο πολίτης φταίει για όλα και η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη! Ίσως γι’ αυτό με την πρόσφατη τροπολογία για το ακαταδίωκτο των μελών των Επιτροπών του Υπουργείου Υγείας, που εξέθεσε ανεπανόρθωτα τους επιστήμονες οι οποίοι συμμετέχουν σ’ αυτές, η κυβέρνηση στην πραγματικότητα φρόντισε να χορηγήσει ασυλία στα κυβερνητικά στελέχη και τους συνεργάτες της, που διαχειρίστηκαν με ατελέσφορο τρόπο τα θέματα της πανδημίας. Πλην, όμως, κάποιοι ξεχνούν ότι πέραν των πολιτικών ή ποινικών ευθυνών υπάρχουν και οι ηθικές, από τις οποίες κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει!

Υ.Γ 1.: Όταν όλα αυτά θα τελειώσουν πού θα κρυφτούν όλοι αυτοί οι τηλεοπτικοί και μη «μαϊντανοί», οι οποίοι έσπευσαν απρόσκλητοι (;) να προπαγανδίσουν και να υπερασπιστούν τα αποτυχημένα κυβερνητικά μέτρα για την πανδημία και μάλιστα με άκρατο κυνισμό;

Υ.Γ. 2: Πάσα ομοιότητα του φερετζέ με τη μάσκα για την πανδημία είναι εντελώς συμπτωματική!

 

Γιάννης Μητράκος


Οδός Εμπόρων