Vekrakos
Spartorama | «Η φωνή του ’21 στους νέους του σήμερα»

«Η φωνή του ’21 στους νέους του σήμερα»

Spartorama 22/04/2021 Εκτύπωση Άνθρωποι! Άρθρα Εκδηλώσεις Εκκλησία Ιστορία Πολιτισμός
«Η φωνή του ’21 στους νέους του σήμερα»
Άρθρο εκπροσώπων της Ι.Μ.Μ.Σ στην «Β΄Εθνοσυνέλευση των Νέων», Σοφίας Τσολάκου και Χρήστου Μπουρουιάνα
Οδός Εμπόρων

200 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Στο πλαίσιο  λοιπόν των επετειακών εκδηλώσεων η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μέσω της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας αλλά και της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής Νεότητας, διοργάνωσε διαδικτυακά  επιτυχώς,  τη 17η Απριλίου 2021 τη «Β’ Εθνοσυνέλευση των Νέων». 

Στην Εθνοσυνέλευση συμμετείχαν μαθητές, φοιτητές αλλά και απόφοιτοι πανεπιστημίου, από τις 82 Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος. Γενική θεματική της είχε «Το ανολοκλήρωτο 1821». Για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της Β’ Εθνοσυνελεύσεως των Νέων και την εκτενή διερεύνηση του κεντρικού θέματος, οι συμμετέχοντες χωριστήκαμε σε 6 ομάδες – Μητροπολιτικά Κέντρα. Σε κάθε μία από τις ομάδες αυτές, δόθηκε από ένα θέμα αντίστοιχα, πάνω στο οποίο οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αναπτύξουν τις απόψεις τους. 

Η ομάδα μας (Ιερές Μητροπόλεις Πελοποννήσου) με έδρα το Ναύπλιο, είχε ως θέμα τον παραγκωνισμό των Αγωνιστών του 1821, αλλά και τη θέση της παράδοσης στις προκλήσεις της εποχής μας. Κεντρικός σκοπός υπήρξε ο προβληματισμός, αλλά και η κριτική εμβάθυνση στα κείμενα και στις πηγές της εποχής εκείνης. Ως στόχο είχαμε την αναζήτηση των  Ηρώων του 1821,τη δράση αλλά και το άδοξο τέλος που επεφύλαξε η επίσημη πολιτεία μετά την απελευθέρωση. 

Καθίσαμε και παρατηρήσαμε τις μορφές εκείνων των μεγάλων ανθρώπων, των Αγωνιστών που είχαν αφιερώσει όλη τους την ζωή και την περιουσία στο όραμα της δημιουργίας μίας ανεξάρτητης Ελλάδας. Οι ένδοξοι του ’21, στρατηγοί, ναύαρχοι, καπετάνιοι και πολεμιστές βρέθηκαν στην απόλυτη δυσμένεια, καθώς δεν είχαν καμία θέση στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. 

Σταθήκαμε, λοιπόν, και με ευλάβεια είδαμε τον Κολοκοτρώνη, τον περίφημο Γέρο του Μοριά, το μυαλό της επανάστασης και εμψυχωτή του λαού στα δύσκολα, να κάθεται στο σκαμνί και να τον καταδικάζουν σε θάνατο. Με δακρύβρεχτους οφθαλμούς είδαμε το Νικηταρά, τον επονομαζόμενο και τουρκοφάγο, ο οποίος ήταν, ίσως, ο πιο τίμιος, ανιδιοτελείς και ορμητικός στις μάχες, να βγαίνει από την φυλακή τυφλός, μισοπεθαμένος, λουσμένος στα αίματα και να καταντάει ζητιάνος στον Πειραιά. Είδαμε με έκπληξη το στρατηγό Μακρυγιάννη να καταδικάζετε για εσχάτη προδοσία, και να μένει φυλακισμένος σε απομόνωση επί τριετίας. Μια άλλη φωνή μας θύμισε την κάποτε πλούσια αρχοντοπούλα Μαντώ Μαυρογένους, που πέθανε, μόνη, φτωχή, λησμονημένη, άρρωστη και πεινασμένη στην Πάρο. Ακόμα, η ηρωοτόκος Λακεδαίμονα φωνάζει για τη δική της προσφορά στον αγώνα, τη Σταυριάνα Σάββαινα, η οποία αν και θυσίασε τα πάντα στην υπηρεσία της πατρίδας, κατέληξε φτωχή, εγκαταλελειμμένη, κοπιάζοντας να ζήσει, αντιμετωπίζοντας την κατάστασή της με αρχοντική αξιοπρέπεια. 

Μας μίλησαν τα τάματα και οι εκκλησιές που έκτισε ο Κολοκοτρώνης, τα τέσσερα σπαθιά που έσπασε ο Νικηταράς στην ορμή της μάχης. Μας μίλησαν οι Αγωνιστές όλοι, γνωστοί-άγνωστοι και μας είπαν πως όλες οι μάχες και όλες οι θυσίες έγιναν  «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία», «Πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος». 

Η Ελληνική Επανάσταση, κατά πως έγραψε ο Φώτης Κόντογλου, είναι «η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη», και αυτό διότι δεν είχε ως αιτία μόνο τις υλικές στερήσεις, αλλά και την ψυχή, που αξίζει περισσότερο από την ύλη. Γι’ αυτό ασχοληθήκαμε και με την προσφορά της Εκκλησίας στον Αγώνα του ’21. Δεν υπάρχει τόπος που να μην ύψωσε ως λάβαρο και σημαία το ματωμένο Ράσο του ιερού κλήρου. Πρόσωπα ιερά  ξεπροβάλλουν από της σελίδες τις ιστορίας. Είναι τα πρόσωπα εκείνα των Επισκόπων, Ιερέων, Διακόνων και Μοναχών, αυτών που τίμησαν το ράσο σε όλες τις μάχες. Ακούσαμε να μας λένε με μία φωνή πως σε εμάς πέφτει η ευθύνη και το βάρος της ελευθερίας μας σήμερα. 

Ολοκληρώνοντας αναφερθήκαμε στην παράδοση. Είπαμε και εδώ πως η Εκκλησία ήταν η πρώτη που διαφύλαξε την παράδοση τόσα χρόνια σκλαβιάς ζωντανή. Στην Εκκλησιά μάθαιναν τα παιδιά τα λίγα γράμματα από το ψαλτήρι και τα λοιπά βιβλία. Αναφέραμε πως παράδοση είναι το κειμήλιο το παρελθόντος για εμάς σήμερα, και πως η Ελληνική αποτελεί ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και μία αλάνθαστη πυξίδα για το μέλλον του έθνους μας. Καταλήξαμε πως είναι αγνωμοσύνη, να θεωρούμε οπισθοδρόμηση τον σεβασμό στις ελληνοχριστιανικές μας παραδόσεις και αρχές. Ταυτόχρονα, στα πλαίσια της συζήτησης μάς ζητήθηκε να επιχειρήσουμε η κάθε ομάδα να προσαρμόσουμε στην πράξη τα πορίσματά μας. Στη δική μας περίπτωση, προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τους τρόπους με τους οποίους θα εκμεταλλευτούμε την παράδοση για την ανάπτυξη και την ευημερία, προσεγγίζοντάς την και προωθώντας τη, σε μια εποχή πρωτοπορίας, που το παρελθόν και η ιστορία του κάθε τόπου έχουν πάψει να καθορίζουν στο ελάχιστο τις πράξεις των ανθρώπων του. 

Τέλος, μη θέλοντας να κουράσουμε, πολλές ευχαριστίες οφείλουμε στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ.κ. Ευστάθιο  για την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μας, για την ευκαιρία που μας έδωσε να εκφραστούμε, καθώς και για την αμέριστη πατρική αγάπη που μας δείχνει. Ευχαριστούμε ακόμα τον Παν. Αρχιμ. π. Θεόφιλο Μαντζαβράκο Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως μας για την στήριξη και βοήθειά του, καθώς και τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως μας Πρωτ. Συμεών Παπαγεωργίου. 

Κλείνοντας το άρθρο, συμπεραίνουμε πως τελικά πολύ δύσκολο είναι να γιορτάζεις την ελευθερία, γιατί τούτο το δώρο μπορεί να το λάβαμε από τους παλιούς, μα εμείς είμαστε εκείνοι που οφείλουμε να το κρατήσουμε ζωντανό. Αν έπρεπε να βάλουμε έναν τίτλο στην προσπάθεια και μελέτη μας αυτή, σε αυτό το ιστορικό  ταξίδι που κάναμε, θα ήταν σίγουρα, «Η Πατρίς Αγνωμονούσα». Ηχεί, λοιπόν, στα αυτιά μας ο Παλαμάς να μας λέει ψιθυριστά: νέοι του σήμερα!, μην ξεχάσετε να «μεθύσετε με τ’ Αθάνατο κρασί του ’21», μην ξεχάσετε να ζηλέψετε τις δόξες τις παλιές και των Ηρώων τα θαυμαστά. Η γνώση της Ιστορίας οδηγεί στην ελευθερία μας. Εικόνα σχηματίζει το μυαλό, μια αιωνόβια ελιά, που όσο ξερή και αν είναι, πάλι θα βγάλει τα νέα της βλαστάρια. Και αν καταφέρουμε, και «κλέψουμε» κάτι απ΄ το πνεύμα του 1821, τότε σίγουρα ο Εθνικός Ποιητής πάλι θα πει περήφανα:

 

«Ω τρακόσιοι! Σηκωθείτε 

και ξανάλθετε σ’ εμάς· 

τα παιδιά σας θέλ’ ιδείτε 

πόσο μοιάζουνε με σας»

 

Άρθρο εκπροσώπων Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης
Σοφίας Τσολάκου και Χρήστου Μπουρουιάνα
στην «Β’ Εθνοσυνέλευση των Νέων»


Οδός Εμπόρων