Συγχαρητήρια στην ΟΛΜΕ για την θέση - ψήφισμα που αφορά: «Μη δανεισμό των αρχαίων μνημείων για 50 χρόνια», από τον Ηλία Παναγιωτακάκο

Ενημερωτικά με τον νόμο 4761/2020, ΦΕΚ 248/Α/13-12-2020

«Με απόφαση του αρμοδίου οργάνου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, επιτρέπεται, για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Χώρας και εφόσον παρέχονται επαρκείς εγγυήσεις για την ασφαλή μεταφορά, έκθεση και επιστροφή τους, η μακρόχρονη εξαγωγή αντικειμένων των συλλογών μουσείων πλην αυτών της παρ. 2, προκειμένου να εκτεθούν σε μουσεία, μουσειακούς ή εκθεσιακούς χώρους, ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές. Με την ίδια απόφαση προσδιορίζονται οι ειδικότεροι όροι της εξαγωγής, καθώς και η διάρκειά της, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τα είκοσι πέντε (25) έτη, δυνάμενη να ανανεώνεται ανά πενταετία και έως είκοσι πέντε (25) έτη. Η παρ. 4 του άρθρου 34 εφαρμόζεται και στην περίπτωση αυτή.» (άρθρο 48, παράγραφο 13.β).

Σε μια εποχή  που θέλουμε να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, σε μια περίοδο όπου το αίτημα - διεκδίκηση της αείμνηστης ΜΕΛΙΝΑΣ για την Επιστροφή των Ελγίνειων Γλυπτών του Παρθενώνα, στην Ακρόπολη παραμένει ακέραιο, η πρωτοβουλία της Υπουργού ΥΠΠΟ και των ψηφισάντων βουλευτών κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση.

Αντί να υπάρξει συστράτευση και εθνική προσπάθεια συλλογής της πολιτιστικής κληρονομιάς εντός του Εθνικού χώρου ακολουθείται πλέον η πολιτική της από- εθνικοποίησης των πολιτιστικών δημιουργημάτων.

Οι εκπαιδευτικοί ορθά αντιμάχονται και αντιστέκονται η παράγραφος 13.β. του άρθρου 48 του νόμου 4761/2020 πρέπει να καταργηθεί και δεν πρέπει να μείνουν μόνοι.

Η λογική της «εξαγωγής» που υποστηρίζουν για να στηρίξουν την διάταξη, ότι δηλαδή πρόκειται για εξαγωγή και εξωστρεφή πολιτιστική διπλωματία για να μάθουν περισσότεροι ξένοι την αρχαία κληρονομιά, είναι αστήρικτη.

Εκτός των Μουσείων η Τεχνολογία και τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης προσφέρονται για την προβολή και διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπου μια τέτοια «πολιτιστική εξαγωγή» μόνο από μεγάλους οίκους και πολυεθνικές εταιρείες θα βοηθήσουν «επ’ αμοιβή βεβαίως - βεβαίως» σε βάρους του πολιτισμού και του τουρισμού της Ελλάδος, όταν «...η μακρόχρονη εξαγωγή... σε μουσεία, μουσειακούς ή εκθεσιακούς χώρους, ιδίως όταν η ονομασία του τόπου έκθεσής τους ταυτίζεται με ή περιέχει εκείνη του εξάγοντος μουσείου και εκτίθενται μόνο δικές τους συλλογές...».

Δεν είναι αστεία θέματα αυτά, ούτε προσφέρονται για Likes. Αντίθετα απαιτούν συλλογική πατριωτική συνείδηση διασφάλισης και διαφύλαξης των πολιτιστικών μας δημιουργημάτων που ως λαός κληρονομήσαμε με την παρακαταθήκη – διαθήκη να παραδώσουμε ακέραια και εμπλουτισμένη στις ερχόμενες γενιές.

Σημαντικός ο ρόλος της Αυτοδιοίκηση (γιατί πέρα από την γνωστή Επιτροπή του 1821) πρέπει να απαιτήσει τα κειμήλια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να παραμείνουν στους τόπους θυσίας και δημιουργίας τους και φυσικά όλα τα δημιουργήματα της διαχρονικής πορείας της Ελλάδος.

Είναι πατριωτικό χρέος.

Υ.Γ.: Αλήθεια πως θα φαινόταν αν με πρωτοβουλία της Υπουργού ΥΠΠΟ (όπως λέει η διάταξη) ξεκινούσε να κάνει «εξαγώγιμη» την πολιτιστική κληρονομιάς της Σπάρτης/Λακωνίας με την δικαιολογία ότι σήμερα βρίσκεται στις αποθήκες;

Νομίζει κανείς ότι αυτή η υπόθεση εργασίας απέχει από μια πραγματικότητα;

Οι αιρετοί και όχι μόνο έχουν ρόλο και λόγο ή το αναθεματισμένο πολιτικό - κομματικό κόστος θα επιβάλλει πάλι σιγή ασυρμάτου.

Οι εκπαιδευτικοί έδειξαν το δρόμο και μακάρι να τον συνεχίσουν να περάσουν τα ορθά μηνύματα του 1821 και όχι όπως επιχειρείται να επιβληθεί ως ιστορία οι πολιτικές πρακτικές των κοτζαμπάσηδων εκείνης της περιόδου.

«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»!

Δείτε το ψήφισμα εδώ