«...πόρτες σε σπίτια που δεν άνοιξαν/ κλεισμένα για απογραφές/ μ’ όλα τα βλέμματά τους μέσα.»
Η φάτνη
Η φάτνη έχει μυρωδιές βαριές
καματερά σε ανάπαυση
άχυρα ζεσταμένα
απ’ τ’ άδολά τους χνώτα
πόρτες σε σπίτια που δεν άνοιξαν
κλεισμένα για απογραφές
μ’ όλα τα βλέμματά τους μέσα.
Η φάτνη έξω
και τα παλιά του ρούχα
ρίχνει ο ουρανός
κι ο μακρινός σοφός
με τη ζεστή καρδιά του
έχει αντίκρυσμα,
γιατί το αστέρι οδηγεί
άγρυπνα μάτια
με το χρυσό του ανάργυρο
θυμίαμα, προσηλωμένη σμύρνα
Γέννα, Σταυρός κι Ανάσταση
ο δρόμος.
Σπάρτη, 23-12-2020
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]