Οι Μεγάλοι Αδικημένοι της Εθνεγερσίας

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΙΣΤΗ, ΠΕΙΣΜΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ - ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ…

Και για λόγους απόδοσης Δικαιοσύνης και Αληθείας:

ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ή ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ’21 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΥΜΝΗΤΙΚΑ -«ολόπρωτα κι ολού μπροστά»!- ΣΤΗΝ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ & ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΩΝ, ΣΤΟΝ ΟΙΤΥΛΙΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΗΛΙΑ (Τ)ΣΑΛΑΦΑΤΙΝΟ, ΣΤΙΣ ΔΡΕΠΑΝΗΦΟΡΕΣ ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ (γνωστούς και αγνώστους) ΜΑΝΙΑΤΕΣ ΠΡΩΤ-ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ…, επιτρέψτε μου, ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ!

…κουβέντες καθαρές, (κι ως συνήθως) καθόλου διπλωματικές!

Γ. Π. Δ ημακόγιαννης
Εκδότης «Αδούλωτη ΜΑΝΗ – ΛΑΚΩΝΙΑ Οδός»

-------

Ο Π. Μαυρομιχάλης για την τρίτη θυσία στο Σ-π-ί-τ-ι του, γιατί στην πατριά των Μαυρομιχαλαίων ήταν η 49η απώλεια:

«Εν Τριπολιτσά (Απρίλιος 1825)

- Αδελφοί Έλληνες!

Ευχαρίστως έπιον και το πικρόν τούτο ποτήριον. Εθυσιάσθη ενδόξως μαχόμενος υπέρ πίστεως και υπέρ πατρίδος και έτερος φίλτατός μου υιός, o Ιωάννης Μαυρομιχάλης, όστις ετραυματίσθη κατά την εν Νεοκάστρω (σσ. Πύλου Μεσσηνίας) μάχην εις τας 14 του παρόντος, ανδρείως πολεμών τον βάρβαρον εχθρόν, και μετά οκτώ ημέρας παρέδωκε το πνεύμα του εις τον Θεόν. Ούτος ο ένδοξος μάρτυς της φιλτάτης ελευθερίας, ήδη επαναπαύεται (…) και αγάλλεται αξιωθείς να επισφραγίση την δόξαν του με τοιούτον έντιμον θάνατον.

Γαίαν έχοις ελαφράν, τέκνον γλυκύτατον των αθανάτων προπατόρων σου, άξιον και των μαχιμωτάτων αδερφού σου και θείου σου Ηλιού^(*) και Κυριακούλη^(**) εφάμιλλον! ο θάνατός σου ήδη βαλσαμόνει τας κινδυνώδεις πληγάς, όσας αι δειναί περιστάσεις ήνοιξαν εις την καρδίαν μου, επειδή με δίδει χρηστάς ελπίδας ότι της Σπαρτιατικής ευθαρσίας σου το παράδειγμα το αξιομίμητον θα ελευθέρωση το πατρώον έδαφος από την στυγεράν παρουσίαν των απάνθρωπων τυράννων· ναι αδερφοί Έλληνες! και φίλτατοί μου Σπαρτιάται! το γενναίον παράδειγμα του νεανίσκου τούτου μιμούμενοι δράμετε να εκδικηθήτε το αίμα του.

Πέτρος («Πετρόμπεης») Μαυρομιχάλης, Αρχιστράτηγος»

Στην εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά», που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι (από το 1824), το γεγονός αναφέρετε ως εξής:

«Σιμά των ειρημένων Ηλία και Κυριακούλη, η οικογένεια του Μαυρομιχάλη επρόσφερε νεωστί και τρίτην άλλην πολύτιμον θυσίαν εις τον ιερόν της ελευθερίας βωμόν, τον νεώτατον Ιωάννην Μαυρομιχάλην, η θυσία αύτη όχι μόνον διέλυσεν ως ιστόν αράχνης πάσαν αδίκως πρότερον αποδοθείσαν κατηγορίαν εις τον γηραιόν πατέρα, Πέτρον Μαυρομιχάλην, αλλ΄ ηύξησαν έτι μάλλον την δόξαν και την υπόληψίν του• χωρίς να μικροψυχήση, ουδέ να δοθή όλως εις λύπην δια τον άωρον θάνατον του αγαπητού του υιού, ο γνήσιος ούτος Σπαρτιάτης εμπνευσμένος από βαθύτατον αίσθημα του πατριωτισμού επροσκάλεσεν ευθύς όλους τους συμπατριώτας του εις τα όπλα, και απεφάσισε μόνος του να τρέξη εις το πεδίον της μάχης δια να εκδικηθή το πολύτιμον αίμα αυτού του υιού του...»

[Ελληνικά Χρονικά, φ. 30, 10 Απριλίου 1825].

(*) Ο πρωτογιός του Πετρόμπεη, ο «Χριστόμορφος» Ηλίας Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους στα Στύρα της Εύβοιας, στις 12 Ιανουαρίου του 1822

(**) Ο ξακουστός πολέμαρχος, αδερφός του Πετρόμπεη, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, είχε σκοτωθεί από τους Τούρκους σιμά στο Σούλι της Ηπείρου, στις 4 Ιουλίου του 1822