Vekrakos
Spartorama | «Μια Ομιλία που δεν Έπρεπε να Περάσει Απαρατήρητη», από τον Γιάννη Μητράκο

«Μια Ομιλία που δεν Έπρεπε να Περάσει Απαρατήρητη», από τον Γιάννη Μητράκο

Γιάννης Μητράκος 19/12/2019 Εκτύπωση Άρθρα Ιστορία Κοινωνία Πολιτική
«Μια Ομιλία που δεν Έπρεπε να Περάσει Απαρατήρητη», από τον Γιάννη Μητράκο
«Υπερασπίστηκε τη λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών, που έλυσε το χρονίζον πρόβλημα με τους βόρειους γείτονές μας και που είναι εθνικά επωφελής παρά τις δημαγωγικές προεκλογικές κραυγές περί προδοσίας, ξεπουλήματος...»
Οδός Εμπόρων

Την περασμένη Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19:00 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα διαλέξεων της Πνευματικής Εστίας Σπάρτης  μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία-συζήτηση, που διοργάνωσε η νεοφανής Πρωτοβουλία Πολιτών Σπάρτης, με ομιλητή τον τέως Υπουργό Εξωτερικών  της Κυβερνήσεως του κ. Αλέξη Τσίπρα τον Καθηγητή Ευρωπαϊκού  και Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Πειραιά κ. Νίκου Κοτζιά με θέμα: «Γεωπολιτικά θέματα Βαλκανίων και ΝΑ Μεσογείου».

Σε μια περίοδο που η Τουρκία του κ. Ερντογάν έχει αυξήσει στο έπακρο την προκλητικότητα και τις ανυπόστατες απαιτήσεις κατά της χώρας μας, η ομιλία του κ. Κοτζιά ήταν κάτι παραπάνω από διαφωτιστική για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας, το οποίο διακυβεύεται συχνά εξαιτίας των δικών μας λαθών, αβλεψιών και παραλείψεων.

Ο κ. Κοτζιάς στην εισαγωγή της ομιλίας του αναφέρθηκε στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια με κύριους παίκτες τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, την Κίνα και λιγότερο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα χαρακτηριστικά αυτού του διεθνούς σκηνικού είναι η αστάθεια, η αβεβαιότητα και η ρευστότητα, που έχει εκμεταλλευτεί εντέχνως η τουρκική ηγεσία για να προβάλλει τις υπερφίαλες αξιώσεις της σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, προκαλώντας μία πρωτοφανή αναστάτωση.

Ο τέως Υπουργός ανέλυσε στη συνέχεια τη μεθοδικότητα και διαχρονικότητα με την οποία κινείται η τουρκική στρατηγική με την κλιμάκωση κι εμπέδωση  των σταδίων της αμφισβήτησης, της καθιέρωσης γκρίζων ζωνών, της πρόκλησης και του εκφοβισμού με την απειλή των όπλων, προκειμένου να συρθούν οι γείτονές της και δη η Ελλάδα σε μία διαδικασία αναγκαστικών διαπραγματεύσεων με σκοπό την εγκατάλειψη ή παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο κ. Κοτζιάς παρουσίασε σε  αδρές γραμμές την εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη κυβέρνηση και ο ίδιος για να αντιμετωπιστούν τα εκκρεμή βαλκανικά προβλήματα της πατρίδας μας και η τουρκική επιθετικότητα που αποτελεί τον κύριο κίνδυνο για την Ελλάδα.

Με μία τολμηρή, εξωστρεφή, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για πολύ καλές σχέσεις με τις υπερδυνάμεις του πλανήτη μας, θεσμοθετήθηκαν διάφορα φόρα που στόχευαν στην επαφή και τη συνεννόηση με όλους τους γείτονές μας και τέθηκαν οι βάσεις για τριμερής ή τετραμερής συμμαχίες όπως αυτές με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια ο τέως Υπουργός αναφέρθηκε αρχικά στη δυσπραγία – με ευθύνη των Αλβανών – στην άρση του εμπολέμου (!!!) με τη γειτονική χώρα, αν κι από την πλευρά μας έχει γίνει άρση με υπουργική απόφαση το 1987 και υπογράφηκε σύμφωνο φιλίας το 1996 με μόνη εκκρεμότητα τις περίπου 130 αλβανικές περιουσίες – όχι των Τσάμηδων – που βρίσκονται υπό μεσεγγύηση. Στη συνέχεια υπερασπίστηκε τη λεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών, που έλυσε το χρονίζον πρόβλημα με τους βόρειους γείτονές μας και που είναι εθνικά επωφελής παρά τις δημαγωγικές προεκλογικές κραυγές  περί προδοσίας, ξεπουλήματος κ.ο.κ., που αντικαταστάθηκαν μετεκλογικά από τις κυβερνητικές  διαβεβαιώσεις  περί σεβασμού και τηρήσεως.

Ο κ. Κοτζιάς φάνηκε επιφυλακτικός σε σχέση με την προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης για τα ζητήματα υφαλοκρηπίδας που υπάρχουν με την Τουρκία, καθώς η χώρα αυτή  είναι μία από τις τέσσερις που δεν έχουν υπογράψει το Διεθνές Δίκαιο για τη Θάλασσα, αν και το επικαλείται ψευδεπίγραφα. Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καθηγητής: «Στο Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει μονομερής δικαίωση. Μπορεί κάτι να χάσεις».

Σχετικά με την εφαρμοζόμενη εξωτερική πολιτική της νέας κυβερνήσεως επισήμανε την αρχική έλλειψη στρατηγικής, την αμετροέπεια των αρμοδίων υπουργών και την φανερή έλλειψη ενημέρωσης του νέου πρωθυπουργού για τη στάση που έπρεπε να κρατήσει στη συνάντησή του με τον έμπειρο και θρασύ Τούρκο Πρόεδρο. Ανέφερε ως παραδείγματα αποτελεσματικών διπλωματικών τρόπων αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας: 1)Τη θέσπιση των κλειστών ελληνικών θαλασσίων κόλπων, με την οποία αυξάνεται η ελληνική υφαλοκρηπίδα κατά 5 ναυτικά μίλια, που την είχε έτοιμη ως Υπουργός Εξωτερικών αλλά μετά την παραίτησή του δεν υλοποιήθηκε και 2) Την απαίτηση να πάψει η Ευρωπαϊκή Ένωση τη γενναία χρηματοδότηση του δήθεν Λίβυου Πρωθυπουργού, που υπέγραψε το υπόμνημα συμφωνίας ΑΟΖ με την Τουρκία.

Μίλησε με ανησυχία για τον υπερεξοπλισμό της Τουρκίας με τα πλέον σύγχρονα οπλικά συστήματα, που την καθιστούν ανεξέλεγκτη αλαζονική περιφερειακή δύναμη, σημειώνοντας με σημασία πως η χώρα μας δεν πρέπει να την ακολουθήσει σ’ αυτόν τον πολυέξοδο δρόμο, αλλά να οργανώσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της σε αποτρεπτική βάση, έναντι των τούρκικων επιβουλών, με γνώμονα το γεγονός ότι «για κάθε μεγάλο όπλο υπάρχει ένα μικρότερο που το ακυρώνει». 

Ο κ. Κοτζιάς στη συνέχεια απάντησε σε σωρεία ερωτήσεων από το κοινό που γέμισε τη φιλόξενη αίθουσα της ΠΕΣ κι έκλεισε καταχειροκροτούμενος με την υπόσχεση να επισκεφθεί και πάλι την πόλη μας για να συζητηθούν όλα όσα δεν ειπώθηκαν λόγω του περιορισμένου χρόνου.

Η ομιλία του κ. Κοτζιά ήταν ένα γεγονός που δεν έπρεπε να περάσει απαρατήρητο, γιατί ήταν μια ευκαιρία να ακούσει κάποιος από πρώτο χέρι, όπως λένε, πώς χαράσσεται και υλοποιείται μια γνήσια εθνική εξωτερική πολιτική απαλλαγμένη από τις ρητορικές υπερβολές της επικίνδυνης πατριδοκαπηλείας. Κι όμως οι τοπικοί μας άρχοντες απουσίασαν παντελώς όπως και τα τοπικά ΜΜΕ πλην μιας εξαιρέσεως. Για το λόγο αυτό θεώρησα υποχρέωσή μου να κάνω αυτή τη σημερινή αναφορά, ελπίζοντας πως απέδωσα κατά το δυνατό τα κύρια σημεία της ομιλίας του κ. Υπουργού, χωρίς να τα παραποιήσω.

Γιάννης Μητράκος


Οδός Εμπόρων