Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου 2024
«Ο βυζαντινός Μυστράς», από τον Βασίλειο Βλαχάκο
«Του Πάρνωνα τον ήλιο με καμάρι / έχει για στέμμα στα μαλλιά / βλησίδι και μαργαριτάρι / στο στήθος ο Ταΰγετος κρατά»
Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΜΥΣΤΡΑΣ Στης Ιστορίας τ’ ανηφόρι αγκομαχάει το παρόν με το δισάκι του γιομάτο χρέος τις μνήμες πανωφόρι με θαυμασμό και δέος περνάει στο παρελθόν!.. Η φαντασία πιάνεται απ’ το χρόνο στα καλντερίμια σαν γλιστρά αναστηλώνει τα παλάτια με το Δικέφαλο στο θρόνο και το Δεσπότη του Μυστρά μέσα από σπίτια κ’ εκκλησίες θολές στο κάστρο οπτασίες το μεγαλείο τους μετρά!.. Νεκρή η πολιτεία ζωντανεύει και παίρνει σάρκα και οστά ο θρύλος ξάφνου ανασταίνει και το μαρμαρωμένο βασιλιά θεριεύει και το κυπαρίσσι κι ανατολή και δύση έχουν σκεπάσει τα κλαδιά!.. Στο άρωμα του σήμερα ξυπνάει γυρίζει στο άλλο το πλευρό βλέπει τις πέτρες που κρατιούνται μην πέσει άλλη στο γκρεμό όπως αυτές που πήγανε στο βρόντο βγαίνει σ’ ένα παράθυρο γυμνό χωρίς εξώφυλλα στον κόσμο κορνίζα σ’ έναν πίνακα με φόντο το ασημένιο χρώμα της ελιάς και σαν τη μέλισσα ρουφάει το νέκταρ της πορτοκαλιάς! Του Πάρνωνα τον ήλιο με καμάρι έχει για στέμμα στα μαλλιά βλησίδι και μαργαριτάρι στο στήθος ο Ταϋγετος κρατά περίτεχνο κι αιώνιο σπλιθάρι στου ένδοξου Ευρώτα τα νερά πανάκριβο η Σπάρτη δαχτυλίδι με το Δικέφαλο στο χέρι της φορά. από την ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΓΗ Β. Γ.
Βλαχάκος
