«Μνήμη» από τον Γεώργιο Κόρδη

Τέλειωσα το μάθημα και κατέβηκα στον κάτω όροφο και είδα στημένο επάνω στο καβαλέτο ένα δίπτυχο που το είχα αφήσει εκεί ξεχασμένο καιρό.

Ήταν άλλο πράγμα να φτιάξω, μια ζωγραφιά γιά μια ενότητα έργων. Τοι έργο αυτό  δεν έγινε ποτέ. Έτσι ξεχάστηκε και περίμενε τον καιρό του.

Είχα χαρά. Αυτό το θυμάμαι καλά.

Δίχως να το σκεφτώ πολύ κάθισα και επήρα ένα μολύβι και σχεδίασα αυτή την εικόνα του Ευαγγελισμού. Ήταν και τότε Σαρακοστή θυμάμαι. Σχεδίασα έτσι απλά χωρίς να σκέφτομαι. Με όσα ήξερα τότε, με αυτά τα ψυχικά και πνευματικά που είμουνα τότε. Επηρεασμένος μάλλον από τον εξαίσιο κόσμο των Κομνήνειων τοιχογραφιών  που μελετούσα τότε και μου άρεσαν, κι ακόμα μου αρέσουν, πολύ.

Το σχέδιο έγινε αβίαστα, δεν χρειάστηκε θαρρώ να διορθώσω πολλά.

Την άλλη μέρα επέστρεψα και την ζωγράφισα με τέμπερα αυγού.

Έτσι έγινε αυτή την εικόνα. Μονορούφι, χωρίς αναφορά σε κάτι άλλο, χωρίς προσπάθεια να μιμηθώ ή να ακολουθήσω κάτι απο τα πολλά που έχουν δει τα μάτια τόσα χρόνια μελετώντας τις Βυζαντινές εικόνες,  χωρίς πολλή σκέψη. Ήρθε στο φως ως προϊόν χαράς και απλότητας.

Αν ήταν να κρατήσω μια εικόνα από όσες έχω φτιάξει στην ζωή μου, αν ήταν να διαλέξω ένα πράγμα από όσα τα χέρια μου έπλασαν, θα ήταν αυτή η εικόνα.

Με το καλό το βράδυ στην πρώτη Στάση των  Χαιρετισμών του Ακαθίστου Ύμνου.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Ο Ευαγγελισμός. Με αυγοτέμπερα σε ξύλο. 70x100 εκ.