«Στην καλή Αριστερά…» από τον Γιάννη Μητράκο

Στην καλή Αριστερά όλοι είναι εν δυνάμει αρχηγοί και δεν αφήνουν κανένα να στεριώσει στη θέση του αρχηγού.

Στην καλή Αριστερά όποιος πάει κόντρα στα μικροσυμφέροντα της κομματικής ιντελιγκέντσια είναι τοξικός και διχαστικός, ενώ όλοι όσοι πριονίζουν δια λόγων κι έργων τον εκλεγμένο ηγέτη είναι ενωτικοί κι εργάζονται για το «κοινό» συμφέρον.

Στην καλή Αριστερά όταν κάποιος κατέχει μια καρέκλα εξουσίας σιωπά κι όταν τη χάσει, διότι ουδείς είναι αναντικατάστατος, γίνεται σκληρός αμφισβητίας, ανελέητος επικριτής, επιτήδειος υπονομευτής.

Στην καλή Αριστερά άλλα πρεσβεύει η ηγεσία και άλλα οι παρατρεχάμενοι των καναλιών που ρητορεύουν καθ’ εκάστην με ύφος δέκα καρδιναλίων.

Στην καλή Αριστερά δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για την άσκηση αντιπολίτευσης στην κυβερνώσα συντηρητική παράταξη, αλλά μόνο για την ανατροπή της αιρετής ηγεσίας.

Στην καλή Αριστερά η πολιτική ηθική έχει γίνει γη και σποδός κι έχει αναγορευτεί σε υπέρτατη αξία η κατάληψη της κομματικής εξουσίας με κάθε τρόπο.

Στην καλή Αριστερά οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις δίνουν και παίρνουν υπό τον μανδύα των δήθεν δημοκρατικών διαδικασιών.

Στην καλή Αριστερά γίνονται εσωκομματικές εκλογές για ψύλλου πήδημα έως ότου επιτευχθεί ο ιδιοτελής σκοπός των συνασπισμένων στελεχών παρά τη θέληση της βάσης.

Στην καλή Αριστερά όταν η κυβερνητική παράταξη της Δεξιάς καταρρέει τα αριστερά στελέχη παίζουν τα παρασκηνιακά παιχνίδια εσωκομματικής εξουσίας μέσω των πλέον βρόμικων μεθοδεύσεων για τις οποίες κάποτε κάποιοι κατηγορούσαν τη συντηρητική παράταξη.

Στην καλή Αριστερά οι καρεκλοκένταυροι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν στο εκλογικό σώμα ότι «όλοι δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, το ίδιο είμαστε».

Στην καλή Αριστερά οι πισώπλατες μαχαιριές δίνουν και παίρνουν.

Στην καλή Αριστερά δεν υπάρχει περίπτωση να ηρεμήσουν τα πράγματα, αφού όλοι είναι εναντίον όλων στη λογική «όποιος επιζήσει από τον εσωκομματικό πόλεμο θα πάρει την κομματική εξουσία».

Στην καλή Αριστερά η επάρατη αποστασία θεωρείται πλέον δικαιωμένη.

Στην καλή Αριστερά μέσα στην ατέλειωτη περιδίνηση των κομματικών μηχανορραφιών δεν μπορούν αυτοί που κινούν τα νήματα να καταλάβουν ότι οσονούπω όλοι τους θα είναι στρατηγοί… χωρίς στρατό.

Κρίμα στα όνειρα, στις ελπίδες, στα οράματα, στις προσδοκίες των απλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του προοδευτικού ελληνικού λαού που βλέπουν με ολοένα μεγαλύτερη απογοήτευση το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς  να είναι στα πρόθυρα της διάλυσης, όχι γιατί απέτυχε πολιτικά αλλά γιατί αποδείχθηκε δέσμιο μιας ανίκανης και ποταπής ηγετικής ομάδας, που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο!

Γιάννης Μητράκος  

Υ.Γ.: Τι θα κάνουν αλήθεια όλοι αυτοί οι φερέλπιδες αρχηγοί αν ο Κασσελάκης διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία και υπερψηφιστεί από τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΣΑ-ΠΣ;