«Ευθείες και Τεθλασμένες Γραμμές» από τον Γεώργιο Κόρδη

Η απόσταση ανάμεσα σε δύο σημεία στην φύση δεν γίνεται με μια κίνηση σε ευθεία γραμμή αλλά σε τεθλασμένη γραμμή, η οποία κάθε φορά ακουλουθεί μοναδική διαδρομή μία από τις άπειρες που μπορεί να ακολουθήσει.

Η διαμόρφωση της κίνησης αυτής των τεθλασμένων γραμμών γίνεται με την επίδραση άπειρων παραγόντων που μεταβάλλονται αενάως και ποτέ δεν δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Και οι γραμμές της φύσης, οι τεθλασμένες, είναι ελαστικές και καταδέχονται την σχέση και πλάθονται αναλόγως χωρίς να σπάσουν. Βρίσκουν τρόπους να ρυθμίζονται, να ζυγίζουν τις πιέσεις και να κυλούν μέσα σε αυτές όπως το νερό μέσα στην φύση, όπως ο θυμός στις ψυχές των παιδιών.

Οι ευθείες γραμμές μάλλον δεν υπάρχουν στην φύση.

Μονάχα οι άνθρωποι κατασκευάζουν απόλυτα ευθείες γραμμές οι οποίες είναι ακοινώνητες και μοναχικές αφού η ίδια η φύση τους δεν επιτρέπει να σχετιστούν και να φτιάξουν κοινωνία.

Αντίθετα οι τεθλασμένες γραμμές απο την δομή τους είναι κοινωνίσιμες και μπορούν να θηλυκώσουν η μια μέσα στην άλλη και να αγκαλιαστούν όλες μαζί για να φτιάξουν ανοικτά συστήματα αναφοράς, δηλαδή κοινωνίες ανοικτές και εξελίσιμες προς πάσαν κατεύθυνση.

Οι ευθείες γραμμές των ανθρώπων είναι αφύσικες, είναι νοητικές κατασκεύες και μαρτυρούν για το πνεύμα του πολιτισμού που τις παρήγαγε.

Οι άνθρωποι του κυρίαρχου σύγχρονου πολιτισμού αγαπούν την βεβαιότητα, και πιστεύουν στην απόλυτη καθαρότητα και γιαυτό και συστήνουν διαρκώς κανονιστικές ορθότητες επιχειρώντας να τακτοποιήσουν τις «ανωμαλίες σχημάτων και πραγμάτων», τις ακατανόητες κινήσεις των τεθλασμένων γραμμών, τα ουτοπικά όνειρα των ερωτευμένων, τα λάθη των αδύναμων, τα κουσούρια των κακομούτσουνων.

Η φύση υποφέρει από τις βάρβαρες ευθείες γραμμές που σπάζουν την κίνηση των όντων της φύσης, που κομματιάζουν την ροή των πραγμάτων, που καταστρέφουν την ρυθμική οργάνωση της ζωής, που εξαλείφουν τους ενδιάμεσους τόνους, τους γλυκασμούς, των χρωμάτων προτείνοντας μια «ασπρόμαυρη αντίθεση» ως τον μόνο θεμιτό και σωστό τρόπο υπάρξεως.

Αυτά συλλογιζόμουνα σήμερα καθισμένος σε καφενείο των Αθηνών παρατηρώντας τις βάρβαρες ευθείες και ψυχρές κολώνες τις ΔΕΗ δίπλα στα αενάως και απροβλέπτως και ερωτικώς ελισσόμενα προς την ελευθερία των ουρανών αλμυρίκια σε πεζοδρόμιο του ΜΕΤΣ.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr