Έχει ξαναγίνει στη Μεταπολίτευση ένα κόμμα εξουσίας να αντιπολιτεύεται τον… εαυτό του. Και να ξεπηδάει από μέσα του, χωρίς τα ανεπιθύμητα «δράματα», το πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον αποχωρήσαντα
Ο ανασχηματισμός της Παρασκευής θα είναι ο τελευταίος σταθμός για τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Προσπάθεια γεμάτη αμηχανία καταδικασμένη από την σύλληψη της ως την εκτέλεση για την ανάνηψη ενός πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, που βρέθηκαν από το ύψος της αλαζονείας τους στο βάραθρο μιας συντριπτικής εκλογικής ήττας. «Παίζεται» κι αν θα βγάλει τα τρία «καθαρά χρόνια», χωρίς εκλογικές παγίδες, που υποτίθεται πως έχει μπροστά του. Ό,τι κι αν λέγεται, ό,τι κι αν διακηρύσσεται, φαίνεται θαμπά, ζούμε την αρχή του τέλους ή ίσως και το τέλος του τέλους του Μητσοτάκη. Η μετακόμισή του στις Βρυξέλλες που κυκλοφορεί στις συζητήσεις είναι πολύ αμφίβολο αν θα έχουν θετικό αποτέλεσμα, αλλά αποτελεί δείκτη. Το μόνο βέβαιο ότι ίδιος ο Μητσοτάκης έχει δηλώσει στους «αρμοδίους» τη διαθεσιμότητά του για μια «ευπρεπή αποχώρηση». Μια σέντρα που θα θεωρηθεί και θα εμφανιστεί γκολ και νίκη με το παραπάνω. Για τους ισχυρούς κύκλους που στηρίζουν την κυβέρνηση της Δεξιάς -και πλουτίζουν από αυτή- είναι ήδη όχι απλώς ευχή και προσδοκία αλλά επιδίωξη και σχέδιο. Οσμίζομαι πως η ομαλή έξωση του Μητσοτάκη είναι με δυο λόγια «στα σκαριά».
Του Μητσοτάκη, όχι της Ν.Δ. Έχει ξαναγίνει στη Μεταπολίτευση ένα κόμμα εξουσίας να αντιπολιτεύεται τον… εαυτό του. Και να ξεπηδάει από μέσα του, χωρίς τα ανεπιθύμητα «δράματα», το πρόσωπο που θα διαδεχτεί τον αποχωρήσαντα. Με διαφορετικά βέβαια χαρακτηριστικά, αλλά με την ίδια πολιτική. Με άλλα μέσα, αλλά με την ίδια πολιτική. Με άλλη επικοινωνιακή τακτική, αλλά με την ίδια πολιτική. Και είναι κοινό μυστικό «στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ότι στη Ν.Δ. το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που διαθέτουν τα κατάλληλα χαρακτηριστικά είναι έτοιμα για τον θρόνο, υπάρχουν.
Η νέα εικόνα που θα έρθει, η πολύ παιγμένη παλιά σταθερότητα, αυτή είναι η πιο πιθανή εξέλιξη. Αποκτά την υλική της δύναμη από το γεγονός ότι η δημοκρατική αντιπολίτευση δεν μπορεί να δώσει ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Από την άποψη συσχετισμών αλλά και στρατηγικής. Είναι μοιραίο θα τη δώσει λοιπόν τη λύση η «μεγάλη συντηρητική παράταξη». Κι αν τα σχέδια αυτά ευοδωθούν, αυτό θα σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπει σε άλλη μια περίοδο νεοφιλελεύθερης δεξιάς νάρκωσης. Για να ολοκληρωθούν οι «εγχειρίσεις» στην Υγεία, στην Παιδεία, στην πράσινη μετάβαση, στο κράτος, στη διανομή των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αυτό, σε τούτο το δευτερόλεπτο πρέπει το λάβει υπόψη του, ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης στόχος αρκετά παίχτηκε στην προεκλογική περίοδο. Είναι το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν είναι μόνο ο Αλή Μπαμπάς, αλλά και οι σαράντα κλέφτες. Η δημοκρατική ανισορροπία του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να διαιωνίζεται. Αφήνονται την Δεξιά να συνέλθει από την ζαλάδα του εκλογικού αποτελέσματος και τους γνωστούς σπόνσορες να ετοιμάζουν την επόμενη μέρα στα μέτρα τους… Να ετοιμάσουμε εμείς το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όπως ξέρουμε, με ζωντάνια και ορμή, πρωτοστατώντας για την λύση των μεγάλων προβλημάτων διπλά στην κοινωνία κοντά στους ανθρώπους της εργασίας.
Παναγιώτης Κουμουνδούρος
Συντονιστής ΝΕ Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
