«Τα Φονικά και η Κάθαρση των Αισθήσεων» από τον Γεώργιο Κόρδη

Ύστερα στην εποχή του σινεμά οι άντρες ρίχνανε γροθιές γιατί αυτό βλέπανε να γίνεται. Οι ενέργειες ακολουθούσαν τις αισθήσεις που ήταν μαθημένες μέσα από τα νέα για εκείνους θεάματα.

Μετά ήρθανε  έργα  γεμάτα με εικόνες φρίκης όπου ο φόνος ήτανε το βασικό μοτίβο. Κι ακόμα περισσότερο η «δύναμη» του έργου στηριζότανε στην όσο το περισσότερο ρεαλιστική καταγραφή των φονικών. Οι αισθήσεις των ανθρώπων και δη των ανδρών τα τελευταία πολλά χρόνια «ταΐστηκαν» με φόνο και αίματα, θραφήκανε με βία τόσο που τους φαινότανε φυσικό και φυσιολογικό πράγμα.

Και μετά ήρθαν οι συνεχείς φόνοι, οι ανθρωποκτονίες, οι γυναικοκτονίες και τα επίλοιπα άσχημα και φρικτά.

Και η κοινωνία να απορεί πως φτάσαμε έως εδώ θεωρώντας πως είναι απλά άγνοιας και θέμα λανθασμένων  ιδεών.

Και βέβαια η άγνοια και οι λάθος ιδέες παίζουν το ρόλο του αλλά δεν  είναι απλώς θέμα ιδεών. Όλη αυτή η φρίκη σχετίζεται άμεσα  με το πώς των αισθήσεων των ανθρώπων, με την  καθαρότητα των αισθήσεων. Γιατί ότι εισέρχεται στον άνθρωπο τον διαμορφώνει και δεν είναι παντοδύναμος ο άνθρωπος.

Γιατί άλλο είναι μια περιγραφή με λόγια την οποία ο νους μπορεί να επεξεργαστεί και να ελέγξει κι άλλο η εικόνα που εισέρχεται ως έχει στην φαντασία αποθηκεύεται εκεί και στοιχειώνει το ασυνείδητο και εν τέλει την συνείδηση διαμορφώνοντας την κατάσταση της καρδιάς και το πώς των ενεργειών του ανθρώπου και ολόκληρων κοινωνιών.

Κάθε κοινωνία για να γίνει κοινωνία προσώπων χρειάζεται ασκητική κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει «που πατά και πού πηγαίνει...»

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr